Γράφει ο Γεώργιος Σ. Κανταρτζής.
Καθώς μπήκαμε σε νέα εκκλησιαστική περίοδο, θα ασχοληθούμε σύντομα με το ερώτημα «Γιατί είμαι χριστιανός;» σε αντιπαραβολή με την πραγματεία του βρετανού φιλόσοφου Μπέρτραντ Ράσσελ, με τίτλο: «Γιατί δεν είμαι χριστιανός;» που δημοσιεύθηκε το 1927.
Το ερώτημα δεν είναι αν είμαι Ορθόδοξος, Καθολικός, Διαμαρτυρόμενος. Εκατομμύρια συνάνθρωποί μας που ανήκουν σ’ αυτές τις ομολογίες δεν έχουν καμιά σχέση με τον Χριστό. Οι απαντήσεις που δίνονται στο παραπάνω ερώτημα ποικίλλουν: Είμαι χριστιανός επειδή γεννήθηκα σε χριστιανική χώρα, επειδή με βάπτισαν, επειδή εκκλησιάζομαι, κάνω καλά έργα κ.λπ.
Όμως η σωστή απάντηση με απλά λόγια είναι η εξής:
ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΠΙΣΤΕΥΩ:
1) Στην ύπαρξη του Θεού. Μερικοί ευφυείς επιστήμονες λένε ότι οι χριστιανοί είναι σκοταδιστές. Ποιοι είναι σκοταδιστές, αυτοί που πιστεύουν ότι το σύμπαν και ο άνθρωπος δημιουργήθηκαν από τον Θεό, ή αυτοί που ισχυρίζονται ότι έγιναν στην τύχη ή από τη «Μεγάλη Έκρηξη». Πριν από χρόνια ΕΞΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ κορυφαίοι επιστήμονες από είκοσι έξι κράτη και πεντακόσια πανεπιστήμια συμμετείχαν στο πείραμα του CERN, με σκοπό να αποδείξουν πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν. Δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια… Το πείραμα απέτυχε. Σκεφτείτε ότι για το πείραμα αυτό χρειάστηκαν χιλιάδες επιστήμονες, οι γνώσεις της σύγχρονης τεχνολογίας και επιστήμης και πολλά υλικά. Για τη δημιουργία του πολύπλοκου, αρμονικού και άπειρου σύμπαντος δεν χρειάστηκε τίποτε και κανένας; Για τα «μεγάλα» μυαλά που δεν πιστεύουν στον Θεό, η Βίβλος διακηρύττει ότι είναι άφρονες (Ψαλμός 14/1).
Το φτωχό μυαλό μου δέχεται ότι υπάρχει Νους υπέρτερος από τον ανθρώπινο, που δημιούργησε με σχέδιο το σύμπαν και τον άνθρωπο! Θα χρειάζονταν τόμοι για να καταγραφούν τα θαυμάσια της δημιουργίας. Ταπεινά δοξολογώ τον Θεό: «(Κύριε)…τα πάντα εν σοφία εποίησας» (Ψαλμός 104/24).
2) Η Βίβλος είναι ο Θεόπνευστος Λόγος του Θεού. Οι ορθολογιστές και άλλοι «διανοούμενοι» κάνουν το παν για να αμφισβητήσουν την αξιοπιστία της Βίβλου. Ο Τζων Γουέσλεη είπε: «Η Βίβλος δεν μπορούσε να είναι επινόηση καλών ανθρώπων, γιατί δεν θα ήθελαν να γράψουν ένα βιβλίο και να λένε ψέματα, καθώς έγραφαν «τάδε λέει ο Κύριος», όταν αυτό δεν θα ήταν παρά δική τους επινόηση. Δεν θα μπορούσε ούτε να ήταν εφεύρεση κακών ανθρώπων ή διαβόλων, γιατί δεν θα μπορούσαν να γράψουν ένα βιβλίο που προτρέπει τον άνθρωπο να κάνει το καθήκον του, τον αποτρέπει από την αμαρτία και προειδοποιεί τις ψυχές, ώστε να σωθούν από την αιώνια κόλαση. Γι’ αυτό η Βίβλος πρέπει να δόθηκε με την έμπνευση του Θεού».
H Βίβλος αν και πολεμήθηκε, όσο κανένα άλλο βιβλίο, ωστόσο διατηρήθηκε. Σ’ αυτήν έχουμε την αρχή της δημιουργίας, της αμαρτίας, της σωτηρίας, του θανάτου κ.ά. Έχει μεταμορφωτική επίδραση στη ζωή ατόμων και κοινωνιών. Δεν αποκρύπτει τις αμαρτίες των πρωταγωνιστών της (όπως π.χ. του Αβραάμ, του Δαβίδ, του Πέτρου). Δίνει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα. Διάβασέ την απροκατάληπτα και μετά αποφάσισε αν θα την αποδεχτείς ή θα την απορρίψεις. Για μένα είναι οδηγός σε θέματα πίστης και ζωής.
3) Στην ιστορικότητα και Θεότητα του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς είναι «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. 2/34). Ο Ίδιος ρώτησε τους μαθητές Του: «Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;» Αυτοί απάντησαν: «Άλλοι λένε πως είσαι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, άλλοι πως είσαι ο Ηλίας κι άλλοι πάλι πως είσαι ο Ιερεμίας ή ένας από τους προφήτες». Στη συνέχεια τους ρώτησε:«Κι εσείς; Ποιος λέτε ότι είμαι;». Ο Πέτρος απάντησε: «Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Ζωντανού Θεού» (Ματθ. 16/13-16).
Ποια είναι η γνώμη των ανθρώπων για τον Ιησού σήμερα; Είναι ιδρυτής θρησκείας, δάσκαλος, ηθικολόγος κ.ά. Εγώ, μαζί με τον Θωμά, Τον προσκυνώ και διακηρύττω: «Ο ΚΥΡΙΟΣ μου και ΘΕΟΣ μου!». Τον δέχομαι ως πρόσωπο της ιστορίας αλλά και ως Μεσσία. Είναι μοναδικός. Ποιος θα μπορούσε να διακηρύξει τα «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ», που είπε ο Χριστός; Είπε στον Φίλιππο: «Όποιος έχει δει εμένα, έχει δει τον Πατέρα».
Διάβασε τα Ευαγγέλια. Αν καταλήξεις ότι ο Ιησούς ήταν λαοπλάνος και δεν έλεγε την αλήθεια, τότε πρέπει να εξηγήσεις πώς ένας τέτοιος θα μπορούσε να είναι και δάσκαλος ηθικής; Αν όμως πιστέψεις ότι είναι Θεός, τότε πρέπει να Τον ανακηρύξεις Σωτήρα και Κύριό σου.
4) Δίνει απάντηση στα αγωνιώδη ερωτήματα: Ποιος είμαι, γιατί υπάρχω, πού πηγαίνω; Είμαι χριστιανός, γιατί, παρότι πήγαινα στην εκκλησία, ο Θεός μού έδειξε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί μου. Ενώ ήθελα να κάνω το καλό, μια δύναμη μ’ έσπρωχνε κι έκανα το κακό. Αναγνώρισα ότι είμαι αμαρτωλός, όπως όλοι οι άνθρωποι (Ρωμ. 3/23) και έχω ανάγκη για σωτηρία. Στην προς Ρωμαίους Επιστολή απεικονίζεται η αθλιότητα της κατάστασής μου. «Η αμαρτία φωλιάζει μέσα μου… Ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, μέσα μου υπάρχει το κακό». Και απελπισμένος αναφωνώ: «Πόσο ταλαίπωρος άνθρωπος είμαι εγώ! Ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτό, που το έχει κυριεύσει ο θάνατος;» ( Ρωμ. 7/21-24).
Ο τρόπος της σωτηρίας είναι απλός κι εμείς τον κάναμε πολύπλοκο. Ο δεσμοφύλακας των Φιλίππων ρώτησε τον φυλακισμένο Παύλο: «Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» Και η απάντησή του απλή: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα σωθείς» (Πράξεις 16/30,31). Η Επιστολή προς Εφεσίους 2/8,9 το κάνει ξεκάθαρο: «Γιατί πράγματι με παροχή χάρης έχετε σωθεί μέσω της πίστεως. Και αυτό δεν είναι επίτευγμα δικό σας. Είναι δώρο του Θεού». Ο μόνος δρόμος σωτηρίας που οδηγεί στον Πατέρα και στην αιώνια ζωή είναι ο Χριστός: «Εγώ είμαι ο Δρόμος και η Αλήθεια και η Ζωή. Κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μονάχα περνώντας από μένα» (Ιωάν. 14/6).
5) Όταν πίστεψα στον Χριστό, συνέβη το θαύμα της αναγέννησης. Έγινα νέο κτίσμα, διότι «…αν κανείς ανήκει στον Χριστό, είναι καινούριο δημιούργημα. Τα παλιά πέρασαν, τώρα πια έχουν γίνει όλα καινούρια!» (Β΄Κορ. 5/17). Αυτό σημαίνει πως καθετί το παλιό έχει φύγει από τη ζωή μου. Πορεύομαι με τον Χριστό με ελπίδα, χαίρομαι να κάνω αυτά που ευαρεστούν τον Θεό και απεχθάνομαι αυτά που επιθυμεί η σάρκα.
6) Είμαι δικό Του «ποίημα». Διαβάζουμε: «πραγματικά είμαστε έργο (ποίημα) δικό του, που φτιαχτήκαμε μέσω του Ιησού Χριστού με σκοπό να κάνουμε έργα καλά» (Εφεσ. 2/10). Τι προνόμιο να είμαι «ποίημα» του Θεού! Δοξάζω τον Θεό που μου πρόσφερε σωτηρία. Όσο όμως πατώ στη γη πρέπει να εκδηλώνω την ευγνωμοσύνη μου με άγια ζωή και καλά έργα, που φέρνουν δόξα στον Θεό. Τα έργα αυτά αγκαλιάζουν κάθε τομέα της ζωής μου: αγαπώ, συγχωρώ, είμαι επιεικής, σεμνός, ταπεινός, ευγενικός, πράος κ.ο.κ. Όλη η ζωή μου χρωματίζεται από τον καρπό του Αγίου Πνεύματος (Γαλ. 5:22,23). Αν και είμαι αδύνατος, εμπιστεύομαι τον Παντοδύναμο Θεό.
Κύριε Ράσσελ, με την πραγματεία σου δεν είναι παράλογο να πολεμήσεις έναν Θεό που πιστεύεις ότι δεν υπάρχει; ΄Η το έκανες αυτό για να ενσπείρεις αμφιβολίες και να σκοτώσεις την πίστη εκείνων που πιστεύουν; Στο τέλος του κειμένου σου προτείνεις στον αναγνώστη: «Θέλουμε να σταθούμε πάνω στα δικά μας πόδια και να δούμε δίκαια και τετράγωνα τον κόσμο… Να κατακτήσουμε τον κόσμο με την λογική κι όχι απλώς επειδή σκλαβωθήκαμε υποδουλωμένοι στον τρόμο που έρχεται από αυτόν». Καυχιέσαι που δεν είσαι χριστιανός και θέλεις να σταθείς στα «χωματένια» πόδια σου και να κατακτήσεις τον κόσμο με τη λογική, με παρανοϊκά επιχειρήματα. Είναι δικαίωμά σου αυτό, αλλά γιατί προσπαθείς να γκρεμίσεις την πίστη εκείνων που ευεργετήθηκαν και ευλογήθηκαν από την πίστη τους στον Χριστό;
Το δικό μου καύχημα είναι ο Σταυρός του Χριστού, που για «τους σοφούς Έλληνες είναι μωρία και για τους θρησκευόμενους Εβραίους σκάνδαλο, όμως γι’ αυτούς που πιστεύουν είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία» (Α΄Κορ.1/24). Το σύνθημα της ζωής μου είναι: «Όσο για μένα, ας μη φτάσω ποτέ στο σημείο να καυχηθώ για τίποτε άλλο παρά μόνο για το σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου ο κόσμος σταυρώθηκε όσον αφορά εμένα κι εγώ σταυρώθηκα όσον αφορά τον κόσμο» (Γαλάτας 6/14).
Γεώργιος Σ. Κανταρτζής