του  Jeff Fountain, σε μετάφραση Παναγιώτη Σταυρινού, Μαθηματικού

Καθώς πλησιάζει η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου* και σε πολλά έθνη της Ευρώπης αρχίζει η Εθνική Εβδομάδα Γάμου, καταιγίδες από προβλήματα στροβιλίζονται γύρω από το γάμο και τα ζητήματα διαζυγίου σε ολόκληρη την ήπειρο.

Η Βρετανική βουλή ψήφισε νομοσχέδιο υπέρ της νομιμοποίησης των ζευγαριών του ίδιου φύλου, σε αναλογία 400 υπέρ και 175 εναντίον. Παρά το ότι οι μισοί σχεδόν βουλευτές ψήφισαν εναντίον του γάμου ομοφυλοφίλων, ο Πρωθυπουργός Κάμερον δήλωσε ότι είναι υπερήφανος που η αγάπη ανάμεσα σε ένα ζευγάρι του ίδιου φύλου θα «μετρά το ίδιο» τώρα, όπως σε ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Φυσικά,  εξαρτάται ποιος το προσμετρά αυτό.

Στο Παρίσι, ένα πλήθος που εκτιμάται ότι ανερχόταν στα 1.2 εκατομμύρια, διαμαρτυρήθηκαν έντονα τον περασμένο μήνα εναντίον της νομοθεσίας του Προέδρου Hollande, που αφορά στο γάμο ζευγαριών του ίδιου φύλου.

Οι διαμαρτυρόμενοι λένε ότι δεν είναι ομοφοβικοί, αλλά ότι είναι ενάντια στη νομιμοποίηση της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους, καθώς αυτό ισοδυναμεί με την κατάρρευση της παραδοσιακής οικογένειας. Τα παιδιά λένε, έχουν το θεμελιώδες δικαίωμα να έχουν έναν πατέρα και μια μητέρα. Η διαμαρτυρόμενη πλευρά λέει ότι μια τέτοια ριζοσπαστική αλλαγή στην κοινωνία δεν πρέπει να επέλθει με αυτόν τον αιφνίδιο  τρόπο.

Οι υποστηρικτές της νομοθεσίας υποστηρίζουν ότι ο γάμος πρέπει να είναι μια απλή σύμβαση μεταξύ δυο ατόμων και θα πρέπει να είναι στη διάθεση κάθε ζευγαριού που θέλει να κάνει αυτήν την σύμβαση. Πρόσφατα ένας κορυφαίος ευαγγελικός από τη Βρετανία, προκάλεσε μεγάλη αναταραχή, ασπαζόμενος την άποψη ότι η ουσία του γάμου είναι η πίστη και όχι η ετεροσεξουαλική  σχέση.

Θρησκοληψία

Αμέτρητες συζητήσεις έχουν γίνει ανάμεσα σε οικογένειες, σε φίλους και σε συναδέλφους εξαιτίας τέτοιων εξελίξεων. Σπασμωδικές αντιδράσεις ή σιωπή από φόβο είναι κοινές αντιδράσεις. Χριστιανοί που θέλουν να παραμείνουν πιστοί στην κατανόηση της βιβλικής διδασκαλίας στο θεσμό του γάμου, ότι δηλαδή αυτός μπορεί να γίνει αποκλειστικά μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, βρίσκονται όλο και περισσότερο σε θέση άμυνας. Ακόμα και μια ευγενική διαφωνία και αντίθεση στην υποστήριξη του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, θεωρείται θρησκοληψία και μισαλλοδοξία. Και αυτή η άποψη αποτελεί μια από τις πιο ανησυχητικές πτυχές του θέματος. Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης σε αυτό το θέμα προσκρούει στα δικαιώματα των δυο φύλων. Ο Βολταίρος,  Γάλλος φιλόσοφος του Διαφωτισμού, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της ανοχής και εναντίον της μισαλλοδοξίας και τυραννίας, συνήθως αναφέρεται στο θέμα της ελευθερίας του λόγου με τα εξής λόγια. « Δε δέχομαι αυτό που λέτε αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σας να το λέτε». Τώρα, κάποιοι μελετητές μάς λένε ότι πιθανώς αυτά δε λέχθηκαν από τον Βολταίρο αλλά ανήκουν στον βιογράφο του ο οποίος με αυτά τα λόγια συνοψίζει τη στάση του Βολταίρου στο θέμα αυτό. Ωστόσο, σήμερα η «ανοχή» απαιτεί συμφωνία και όχι συμφωνία για να έχω το δικαίωμα της διαφωνίας. Κάτι άλλο σχετικό που είπε ο Βολταίρος ήταν «…ο ασφαλέστερος τρόπος είναι να μην παραβιάζεται η συνείδηση κάποιου».  Αλλά αυτό που συμβαίνει με τους δημόσιους υπαλλήλους, νοσηλευτές και γιατρούς είναι ότι εξαναγκάζονται να ενεργούν αντίθετα με τη συνείδησή τους διότι απειλούνται ότι θα χάσουν τις δουλειές τους.  (Επίσης είπε ότι είναι επικίνδυνο πράγμα να παραμένεις σωστός και δίκαιος όταν η κυβέρνηση είναι στη λανθασμένη μεριά).

Διαφορές

Τα θέματα αυτά μας αναγκάζουν όλους να τα μελετήσουμε και να τα συλλογιστούμε πιο βαθιά. Ένα πρόσφατο άρθρο με τίτλο «Τι είναι ο γάμος;» αναγνωρίζει ότι οι ομοφυλόφιλες σχέσεις έχουν πολλά όμοια πλαίσια με ετερόφυλες σχέσεις, αλλά τονίζει ότι είναι οι διαφορές που έχουν σημασία. Το σεξ μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας διαφέρει ριζικά από το σεξ μεταξύ μελών του ίδιου φύλου. Οι συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένου του νομικού Robert P George, καθηγητή στο Πρίνστον, τον οποίο οι New York Times αποκαλούν « τον πιο σημαίνοντα συντηρητικό χριστιανό στοχαστή της Αμερικής», δείχνουν ότι ο ετερόφυλος γάμος είναι ένας ορθολογικά δικαιολογημένος ακρογωνιαίος λίθος του δυτικού πολιτισμού και ένα θεμέλιο της κοινωνικής σταθερότητας.

Λαμβάνοντας μελέτες από τη δεξιά και αριστερή τάση προβληματισμού, συμπεραίνουν ότι παιδιά που μεγαλώνουν σε όχι σπασμένες οικογένειες καθοδηγούμενες από δυο βιολογικούς γονείς, προχωρούν καλύτερα στους τομείς της εκπαίδευσης, συναισθηματικής υγείας, οικογενειακής και σεξουαλικής ανάπτυξης, και παιδικής και ενήλικης συμπεριφοράς. Επίσης συμπεραίνουν ότι οι εργαζόμενοι με χαμηλότερα εισοδήματα πλήττονται περισσότερο από έναν αποτυχημένο γάμο.

Έρευνα στις Κάτω Χώρες για το εθνικό κόστος από το διαζύγιο, μόλις κυκλοφόρησε από την Εθνική Εβδομάδα Γάμου, που επιβεβαιώνει τα εν λόγω αποτελέσματα. Το κόστος των διαλυμένων γάμων στην Ολλανδία ανέρχεται ετησίως στο ποσό των δυο δισεκατομμυρίων ευρώ. Το κόστος αυτό περιλαμβάνει την εγκληματική συμπεριφορά παιδιών από διαλυμένες οικογένειες, την κυβερνητική βοήθεια σε μονογονεϊκές οικογένειες, και την απώλεια εισοδήματος που προκύπτει από την απουσία του ενός γονέα εξαιτίας του διαζυγίου. Η μελέτη αποκαλύπτει ότι περίπου 160.000 γυναίκες και 100.000 παιδιά κινδυνεύουν από τη φτώχεια που απορρέει από τα διαζύγια. Ποιος μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες της τρέχουσας δυναμικής σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο ώστε να επαναπροσδιορίσει τον πανάρχαιο θεσμό του γάμου;

* Το άρθρο γράφτηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2013. Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι στις 14 Φεβρουαρίου.

* Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικο Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ