Περίληψη κηρύγματος του Χάρη Ι. Νταγκουνάκη

Ανάγνωσμα: Λουκάς 2,1-14· Ματθαίος 2,1-6

Φιλιππησίους2,1-8

– Νέα Μετάφραση της Βίβλου

«ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών…»

ΝΑ από τα βασικότερα στοιχεία που τονίζονται κάθε χρόνο στη γιορτή των Χριστουγέννων είναι το στοιχείο της ταπείνωσης του Υιού του Θεού. Ο Χριστός προθυμοποιήθηκε ν’ απεκδυθεί τη δόξα του, και να γίνει άνθρωπος. Προσφέρθηκε να γίνει δούλος για να απελευθερώσει εμάς που πιστεύουμε σ’ αυτόν. Καταδέχτηκε να γίνει φτωχός για να πλουτίσουμε εμείς με τη δική του πτώχευση.

       Πέρα από τις βιβλικές αποδείξεις, εκείνο που προβάλλει μέσα από τη Βίβλο παραστατικότατα την ταπείνωση του Υιού είναι ο τόπος που διάλεξε να γεννηθεί. Και βλέπουμε από τη διήγηση κυρίως του Λουκά ένα τρίπτυχο, μια κατηφορική πορεία ώς το έσχατο σημείο, εκεί απ’ όπου ήρθε να μας βγάλει ο Χριστός.

1.    Η Βηθλεέμ – Ματθαίος 2,4-5

Μια πόλη μικρή, ασήμαντη, 8 χλμ. απόσταση από την Ιερουσαλήμ. Ο Μιχαίας είχε προφητέψει πως εκεί θα γεννιόταν «ο άρχοντας του Ισραήλ», δηλ. ο Μεσσίας, κι αυτό ήξεραν οι γραμματείς και οι ευσεβείς Ισραηλίτες: στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, που σημαίνει «Οίκος άρτου». Ένα άλλο όνομα για τη Βηθλεέμ ήταν «πόλις Δαβίδ», όπου θα γεννιόταν ο Υιός Δαβίδ.

       Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε δύο «πόλεις Δαβίδ». Η μία είναι η Σιών/Ιερουσαλήμ (Β΄ Σαμ 5,7), η πόλη της δόξας του Δαβίδ, απ’ όπου βασίλεψε σε όλο τον Ισραήλ. Η άλλη είναι η Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε ο Δαβίδ. Ο Χριστός σαν πρώτο σκαλοπάτι της ταπείνωσής του διάλεξε να γεννηθεί στην πόλη της ταπείνωσης, όπου ο Δαβίδ γεννήθηκε σαν ένα ασήμαντο βοσκόπουλο. Στην Ιερουσαλήμ θα έρθει ο Χριστός στη δεύτερη Έλευσή του στα τέλη των καιρών ως βασιλιάς.

       Μια άλλη διάσταση της ταπείνωσης της Βηθλεέμ είναι ότι ο Χριστός ήρθε με τους γονείς του και απογράφτηκε στους καταλόγους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σαν πολίτης αυτού του κόσμου, μιας ξένης κοσμικής δύναμης και όχι της θεοκρατικής Ιουδαίας. «Υποτάχθηκε στον νόμο για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν υπόδουλοι στον νόμο…» (Γαλ 4,4-5).

       Τι έχεις να πεις μπροστά σ’ αυτή την ταπείνωση του Χριστού; Μπορείς να τη συλλάβεις; μπορείς να την εκτιμήσεις; Εκτιμάμε όσο πρέπει την ταπείνωση του Χριστού για μας;

2.    Το Πανδοχείο – Λουκάς 2,6-7

 Μπήκε στη Βηθλεέμ το φτωχικό ζευγάρι κι εκεί επικρατούσε το αδιαχώρητο λόγω της απογραφής. Έτσι, ο Χριστός γεννήθηκε σαν περαστικός σε ένα πανδοχείο, όπου ακόμα και στον τόπο καταγωγής του δεν είχε έναν τόπο (κλήρο) να ορίσει. Λες και ήθελε να διδάξει και τους δικούς του, που θα τον ακολουθούσαν αργότερα, ότι το ίδιο φρόνημα πρέπει να έχουν κι αυτοί: του περαστικού και του προσωρινού σ’ αυτό τον κόσμο. Χωρίς «κλήρο», χωρίς κοσμικές φιλοδοξίες, χωρίς κοσμικά δικαιώματα. Τέλος, ήθελε να πει με τον τρόπο του ότι η δική του αγκαλιά είναι ανοιχτή για όλους δωρεάν, σε αντίθεση με το πανδοχείο όπου έπρεπε να πληρώσουν.

       Έχεις έρθει στον Χριστό; Μήπως νομίζεις ότι πρέπει να πληρώσεις κάτι κι εσύ για να μπεις στο πανδοχείο της σωτηρίας του; Πλήρωσε εκείνος για σένα και σου έχει εξασφαλίσει τόπο στον ουρανό.

3.    Η Φάτνη – Λουκάς 2,12

Στο πανδοχείο δεν μπορούσαν να βρουν ένα κανονικό δωμάτιο για να φιλοξενήσουν τον Ιωσήφ και τη Μαρία. Έτσι, συμβιβάστηκαν στον στάβλο, στη φάτνη, όπου έβαζαν τη χορτονομή για τα ζώα τους οι φιλοξενούμενοι του πανδοχείου –ένα πάρκινγκ της εποχής.

       Κάτι πρόχειρα πανιά χρησίμεψαν για φασκιές. «Ο περιτυλιττόμενος το φως ως ιμάτιον», αυτός που «τιμήν και μεγαλοπρέπειαν είναι ενδεδυμένος» βρέθηκε σε μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στον χωροχρόνο –αυτός ο άχρονος και άπειρος Θεός– να έχει ανάγκη κάποιος να τρέξει για να τον φροντίσει να έρθει σώος σ’ αυτή τη φθαρτή ζωή.

       Η γέννηση στη φάτνη δείχνει πως ο Ιησούς ήταν φτωχός. Αν είχε την οικονομική ευχέρεια ίσως θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα καλύτερο, πιο ανθρώπινο κατάλυμα και υπηρεσίες. Η γέννηση στη φάτνη δείχνει τη σκληρότητα της κοινωνίας εκείνου του καιρού. Είναι ιστορικά γνωστό πως τα νοσοκομεία εμφανίστηκαν μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού (3ος αι.) Αλλά αυτό τον βάρβαρο κόσμο αγάπησε ο Θεός. Τέλος, η γέννηση στη φάτνη δείχνει το έσχατο σκαλοπάτι της ταπείνωσης. Είναι κάτι σαν μήνυμα πως η ίδια μεταχείριση περιμένει τους δικούς του οπαδούς.

Βηθλεέμ-Πανδοχείο-Φάτνη είναι η τριλογία, το τρίπτυχο της ταπείνωσης του Χριστού. Και το μήνυμα του λόγου του λίγα χρόνια αργότερα με το στόμα του αποστόλου του είναι ότι το ίδιο φρόνημα πρέπει να έχουμε κι εμείς οι δικοί του. Εμείς σήμερα ασχοληθήκαμε με το δόγμα της κένωσης που προκύπτει από την εντολή της προς Φιλιππησίους, και αποδείξαμε το αντίθετο απ’ αυτό που μας παραγγέλλει ο Χριστός. Τι ειρωνεία!

       Κοίτα φίλε μου πού κατέβηκε για σένα ο Χριστός! Κατέβηκε στη Βηθλεέμ, την ταπεινή «πόλη Δαβίδ» κι όχι στην ένδοξη, την Ιερουσαλήμ. Γεννήθηκε στο πανδοχείο αλλά όχι στην καλύτερη σουίτα του. Τον βόλεψαν στον στάβλο αλλά σε μια φάτνη. Ακριβώς επειδή ἀγαπήσας τοὺς ἰδικούς του … εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς (Ιω 13,1).

       Είθε τα φετινά Χριστούγεννα το Πνεύμα του Θεού να υπογραμμίσει αυτό το τρίπτυχο της ταπείνωσής μέσα μας. Κι ας ζητήσουμε να μας γεμίσει μ’ αυτό το φρόνημα, το ίδιο που είχε και ο Κύριός μας, ο νεογέννητος βασιλιάς.