“Και λυπούμενοι σφόδρα ήγξαντο
λέγειν αυτώ εις έκαστος.
Μη τι εγώ ειμί Κύριε;” (Ματθ. 26: 22)

Μέσα στον κύκλο των δικών Σου Κύριε
είπες μ’ ένα παράπονο πικρό:
“Κάποιος θα με προδώσει μες απ’ όλους σας”!
“Κύριε, μην είμαι εγώ;”
Κάποιος που Σε κηρύττει με τα χείλη Του
σα να Σου δίνει φίλημα γλυκό
κι είν’ η ζωή του όλη ένα σκάνδαλο!
“Κύριε, μην είμαι εγώ;”
Κάποιος αιώνων αγάπη Σου υποσχότανε,
για Σε μιλούσε μ’ ενθουσιασμό
μα σ’ ώρες δυσκολίας Σ’ απαρνήθηκε!
“Κύριε, μην είμαι εγώ;”
“…Ω! Κύριε, είμαι εγώ! Και πώς Σε λύπησα!
πως σπάραξα την πάναγνη καρδιά Σου!
Σου πόνεσα περισσότερο σαν τέκνο Σου
απ’ του σταυρού τα πέντε τα καρφιά Σου!
Βοήθα με πιστός πια ως το θάνατο
ω Κύριε, για Σε ν’ αγωνισθώ!
Κι αν θα βρεθούν προδότες κι ολιγόπιστοι
Κάμε να πω: “Δεν είμαι πια εγώ”.