Γράφει ο Δρ Σπύρος Ζωδιάτης, Ιεροκήρυκας-Συγγραφέας

Ο απόστολος Παύλος για να υποστηρίξει το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού, δίνει μεγάλη σπουδαιότητα στο ότι Τον είδαν πολλοί μάρτυρες. Ο κατάλογος που παραθέτει δεν περιλαμβάνει όλα τα άτομα που αναφέρονται στα Ευαγγέλια. Περιλαμβάνει όμως τόσα για να γίνει το γεγονός αναμφισβήτητο.
Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί το κέντρο του Χριστιανισμού. Στη μάχη του Βατερλώ ο Ναπολέων είπε ότι ένα ορισμένο πέτρινο σπίτι ήταν το κλειδί για τη νίκη. Σ’ αυτό το σπίτι κατεύθυνε όλες τους τις δυνάμεις, αλλά κάθε φορά οι άνδρες του γυρνούσαν άπρακτοι. Αν κατακτούσε το σπίτι εκείνο, η μάχη του Βατερλώ θα ήταν νίκη των Γάλλων. Έτσι και στις μέρες μας οι εχθροί του Χριστού κατευθύνουν όλες τις δυνάμεις τους προς την Ανάσταση του Χριστού, γιατί ξέρουν πως, αν καταφέρουν και την αποδείξουν ψεύτικη, θα έχουν εξασφαλισμένη νίκη για τις δυνάμεις της κόλασης.
Ο απ. Παύλος εκτός από τις μεταφορικές εικόνες και τις προφητείες για την Ανάσταση που παραθέτει, επικαλείται και τις αισθήσεις. Τονίζει στους σκεπτικιστές ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και υπάρχουν μάρτυρες να  βεβαιώσουν το γεγονός αυτό. Αυτοί τι αποδείξεις μπορούν να αντιπαραβάλουν για να στηρίξουν το αντίθετο;
Αν τέτοιες αποδείξεις  δεν είναι σε θέση να πείσουν, τότε τίποτε δεν μπορεί να το κάνει. Οι αισθήσεις επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι ο Χριστός αναστήθηκε, όπως κι η λογική. Η Ανάσταση του Χριστού μπορεί να αποδειχθεί όπως οποιοδήποτε άλλο γεγονός όπου υπάρχουν μάρτυρες. Το να δυσπιστείς στη μαρτυρία αξιόπιστων ανθρώπων σημαίνει πως δεν παραδέχεσαι καμιά γνώση. Καθώς ο απ. Παύλος γράφει στην Α’ Κορινθίους, κάμποσα χρόνια μετά την Ανάσταση, αναφέρει ότι πολλοί από τους μάρτυρες της Ανάστασης ακόμη ζουν. Όποιος θα ‘θελε να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες από τη μαρτυρία τους μπορούσε να ερευνήσει. Το ότι ο απ. Παύλος αγωνίστηκε τόσο πολύ να πείσει τους Κορινθίους για το γεγονός της αναστάσεως, δείχνει ότι σημαντικός αριθμός Κορινθίων είχε αμφιβολίες μ’ αυτό το θέμα. Όχι ότι η κατάθεση των μαρτύρων δεν επαρκούσε, αλλά η προκατάληψή τους ότι μια τέτοια ανάσταση ήταν κάτι το αφύσικο δεν τους άφηνε να καταλάβουν (Α’ Κορινθ. 15:12,13). Δεν στέκεται όμως  επιστημονικά καθόλου να αφήσεις τις προκαταλήψεις ν’ αποκλείουν τα γεγονότα και κάθε αξιόπιστη παρατήρηση.
Πολλοί άνθρωποι κάποτε κορόιδευαν την ιδέα ότι ο άνθρωπος θα ταξίδευε στο διάστημα. Αλλά το γεγονός ότι τόσοι αστροναύτες έκαναν διαπλανητικά ταξίδια δεν δικαιολογεί πια τέτοιες προκαταλήψεις. Το να διακηρύττουμε ότι δεν είναι δυνατό να συμβεί κάτι, γιατί έρχεται σε αντίθεση με τις σημερινές μας γνώσεις για τους νόμους της φύσης σημαίνει ότι βάζουμε το νόμο πιο πάνω από το Νομοθέτη. Κανένας επιστήμονας δεν τολμά να πει τι είναι δυνατό και τι αδύνατο με απόλυτη βεβαιότητα. Η συγκαταβατικότητα είναι το χαρακτηριστικό του μεγάλου επιστήμονα ή φιλόσοφου. Κάποιο θαύμα – όπως η Ανάσταση – δεν σημαίνει ότι παραβιάστηκαν οι φυσικοί νόμοι. Απλούστατα μπορεί να είναι για μας ένας άγνωστος τρόπος που χρησιμοποιεί ο Θεός για να φανερώσει κάποιο υψηλό σκοπό Του. Η υπόθεση της ομοιομορφίας είναι απλώς μια γενίκευση από την πείρα του παρελθόντος που, εκ των πραγμάτων, πρέπει να είναι ατελής. Όλοι μας πρέπει να παραδεχτούμε μαζί με τον απ. Παύλο ότι, “Τώρα γνωρίζω κατά μέρος”. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι θα πειραματιστεί στο μέλλον. Αυτό το ξέρει ο Θεός, που μπορεί οποιαδήποτε στιγμή ν’ αλλάξει τους φυσικούς νόμους για να αποκαλύψει τον Εαυτό Του στον άνθρωπο. Το σπουδαίο ερώτημα σχετικά με την Ανάσταση είναι αν αυτοί οι μάρτυρες που είδαν τον αναστημένο Χριστό μας δίνουν αρκετές πληροφορίες ότι ο Θεός τον ξανάφερε στη ζωή. Αν έχουμε αρκετές αποδείξεις, τότε αναμφισβήτητα το γεγονός συνέβη. Οδηγούμαστε,  λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι για κάποιο λόγο ο γενικός νόμος αντικαταστάθηκε από κάποιον ανώτερο.
Και ποιο λόγο είχε ο Θεός να κάνει αυτή την εξαίρεση στο γενικό κανόνα; Γιατί να μην αποσυντεθεί το σώμα του Ιησού, όπως και άλλων με το θάνατο; Γιατί να αναστηθεί εκ νεκρών; Όπως είπε κάποιος θεολόγος, “Ο Ιησούς Χριστός ο Ίδιος είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ο Θεός αναμείχθηκε στις υποθέσεις αυτού του κόσμου”. Η Ανάστασή Του είναι το υπέρτατο παράδειγμα αυτής της αλήθειας. Και η μαρτυρία για το γεγονός αυτό κατοχυρώνει την ιστορική του ισχύ. Τα πάντα εξαρτώνται από τη σπουδαιότητα του θαύματος κι από το είδος της μαρτυρίας που έχουμε.
Πώς αναστήθηκε ο Χριστός; Με τη δύναμη του Θεού, “κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού, την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών” (Εφεσ. 1:19,20). Στην Γαλάτας 1:1 διαβάζουμε για “τον Θεό Πατέρα τον αναστήσαντα αυτόν εκ νεκρών”. Και ο Ιησούς Χριστός παρουσίαζε τη δύναμή Του ίση με τη δύναμη του Θεού, όταν έλεγε:” Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν… Εκείνος όμως έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού… Εγώ βάλλω την ψυχή μου, διά να λάβω αυτήν πάλιν. Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ’ εμού, αλλ’ εγώ βάλλω αυτήν απ’ εμαυτού, εξουσίαν έχω να βάλω αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν να λάβω αυτήν” (Ιωαν. 2:19,21, 10:17,18). Δεν είναι “ο Πατήρ μου”, αλλά “Εγώ”, δείχνοντας έτσι τη θεϊκή Του φύση. “Ότε λοιπόν ηγέρθη εκ νεκρών, ενεθυμήθησαν οι μαθηταί αυτού ότι τούτο έλεγε προς αυτούς, και επίστευσαν εις την Γραφήν” (Ιωάν. 2:22).
Η Ανάσταση λοιπόν ήταν η φανέρωση της δυνάμεως του Θεού, της εξουσίας Του να ελέγχει και να αλλάζει τους φυσικούς νόμους και η φανέρωση της θεϊκής φύσεως του Ιησού Χριστού. Χριστός Ανέστη!
Σ’ αυτούς που αμφιβάλλουν στο αναμφισβήτητο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού ως και στην ανάσταση των νεκρών απευθύνεται το 15ο κεφάλαιο της Α’ προς Κορινθίους Επιστολής.