Νικητές ονομαστήκατε,
Νικητές είθε και να ‘στε.
Στον αγρό όπου καλεστήκατε,
Την ανάπαυλα ξεχάστε.

Είν’ ατέλειωτος ο θερισμός,
Κι’ οι εργάτες τόσο λίγοι!
Μήτε σκέψη, μήτε λογισμός,
Για λαφριά δουλειά και λίγη.

Γύρω λαχταρούνε οι ψυχές,
Μια γλυκειά δροσοσταλίδα
Από τις Υδάτινες Πηγές,
Λίγο φως, μιαν ηλιαχτίδα,

Απ’ το μήνυμα το Σταυρικό,
Που ψυχή και νου λαφρώνει
Το λαμπρό, τ’ απολυτρωτικό,
Που αναπαύει, λευτερώνει.