Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Η είδηση δεν είναι πολύ «φρέσκια» αλλά είναι πολύ χαρακτηριστική:«Αψηφώντας τον ισραηλινό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, ο Ισραηλινός μαέστρος και γνωστός ακτιβιστής Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ διηύθυνε στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλ Μαντά της Γάζας τον Μάιο 2011 ένα κοντσέρτο με τη συμμετοχή πολλών μουσικών από τις κορυφαίες ορχήστρες της Ευρώπης. Η βραδιά που οργανώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ήταν η πρώτη παρουσία μιας ορχήστρας κλασικής μουσικής στην πάμφτωχη αυτή λωρίδα ακρογιαλιάς που βρίσκεται σε αποκλεισμό από τον ισχυρό γείτονά της από το 2007. Ήταν μια συναυλία για την Ειρήνη. Επί δεκαετίες ο Μπάρενμποϊμ χρησιμοποιεί τη μουσική προκειμένου να προαγάγει την ειρήνη ανάμεσα στο Ισραήλ και στους Παλαιστινίους». Όταν βλέπει κανείς τους αγώνες που δίνονται από διάφορες κατευθύνσεις για την ειρήνευση, ιδιαίτερα στην εύφλεκτη εκείνη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, τις συνθήκες ειρήνης που υπογράφονται για να αθετηθούν μετά από λίγο, τους ανταγωνισμούς, τους εξοπλισμούς, τις υποσχέσεις και τις φρούδες ελπίδες των λαών, δεν μπορεί να μην εντυπωσιαστεί που η τέχνη στρατολογείται από τόσο φημισμένα άτομα στην υπηρεσία της ειρήνης.
Λένε πως ένας απ’ αυτούς που πέρασαν από το νησί των Σειρήνων, ο Ορφέας, κατάφερε να αποφύγει τη σαγήνη της μουσικής τους και τον τελικό θάνατο στον οποίο αυτή οδηγούσε, παίζοντας απλώς καλύτερη μουσική. Πέρασε κι ο δικός μας, ο Οδυσσέας αλλά αφού πρώτα ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι και βούλωσε τα αυτιά των συντρόφων του με κερί. Πόσο πιο ανώδυνα όμως πέρασε ο Ορφέας!
Χιλιάδες Σειρήνες προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν στη ζωή μας και να μας οδηγήσουν τελικά στον χαμό. Στην περιοχή της Γάζας οι πιο καλλίφωνες είναι αυτές της αντεκδίκησης και του πολέμου, του μίσους και του φανατισμού. Όμως ο Μπάρενμποϊμ αντί να παρασυρθεί, όντας ο ίδιος Εβραίος, πέρασε αλώβητος παίζοντας καλύτερη μουσική.
Μια από τις μεγαλύτερες παγίδες του νομικισμού είναι αυτή ακριβώς: Βάζει τον άνθρωπο να πολεμάει, να αντιστέκεται, να πασχίζει με τις δυνάμεις του εναντίον της αμαρτίας. Το αποτέλεσμα είναι ο άνθρωπος να νικιέται συνεχώς, γιατί οι Σειρήνες της αμαρτίας παίζουν πολύ όμορφη μουσική και κανένας δεν μπορεί ν’ αντισταθεί.
Ο Χριστός όμως ζητάει από τον δικό του άνθρωπο, τον αληθινό χριστιανό, απλώς να ζήσει διά του Πνεύματος, και τότε κατά έναν θαυμαστό τρόπο δεν θα υποδουλώνεται στις πράξεις του σώματος. «Θέλω ακόμα να σας πω και τούτο:» λέει ο Παύλος. «Να καθορίζει το Πνεύμα τη διαγωγή σας και τότε δε θ’ ακολουθείτε τις αμαρτωλές επιθυμίες σας» (Γαλάτας 5,16 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου). Μ’ άλλα λόγια: μην προσπαθείτε να νικήσετε τις Σειρήνες της αμαρτίας. Χαμένος κόπος. Παίξτε εσείς καλύτερη μουσική απ’ αυτές. Ο Μπάρενμποϊμ μας δείχνει τον δρόμο.