Ο Αλέξης στριφογύριζε μέσα στο κρεβάτι ανήσυχος.
– Τι σ’ απασχολεί και δεν σου κολλά ο ύπνος; ρώτησε ο πατέρας που μπήκε στο δωμάτιο να τον καληνυχτίσει. Ο Αλέξης έβαλε τα χέρια πίσω από το κεφάλι του και “κάρφωσε” το βλέμμα του στο ταβάνι.
– Να, σκέπτομαι αν θα πρέπει να γίνω ιεραπόστολος όταν μεγαλώσω. Απάντησε ο Αλέξης δίχως να πάρει το βλέμμα του από το ταβάνι.
– Δε μου φαίνεται να σε ενθουσιάζει και πολύ η ιδέα αυτή, είπε ο πατέρας.
– Φοβάμαι! Γιατί νομίζω ότι είναι μια πολύ δύσκολη αποστολή. Αν ο Θεός μου ζητήσει να πάω κάπου που δε θέλω ή να κάνω κάτι πολύ δύσκολο, τότε τι θα γίνει; Είπε ο Αλέξης και ανασηκώθηκε.
Ο πατέρας σκέφτηκε για λίγο. Ύστερα πήρε το δερμάτινο γάντι του μπέιζμπωλ από το καλάθι των παιχνιδιών του Αλέξη και τον ρώτησε:
– Τι είναι αυτό; Ο Αλέξης γέλασε.
– Έλα τώρα, πατέρα. Αυτό είναι το γάντι που παίζω και πιάνω την μπάλα.
Ο πατέρας πήγε στην άλλη άκρη του δωματίου και στήριξε το γάντι στη γωνιά. Πήρε την μπαλίτσα και χτύπησε το γάντι στο κέντρο. Η μπάλα γρήγορα κύλησε στο πάτωμα. Τότε ο πατέρας πήρε το γάντι και το πέταξε λέγοντας περιφρονητικά:
– Αυτό το γάντι είναι άχρηστο, αφού δεν μπορεί να πιάσει την μπάλα. Ο Αλέξης ξεκαρδίστηκε στα γέλια.
– Τι είναι αυτά που λες πατέρα. Το ξέρεις ότι ένα γάντι από μόνο του δεν μπορεί να πιάσει την μπάλα! Το γάντι πρέπει να είναι περασμένο στο χέρι που το κατευθύνει. Ο πατέρας κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Πήρε στο χέρι το γάντι και είπε:
– Τι γάντι αυτό κατασκευάστηκε για να εκπληρώσει έναν συγκεκριμένο σκοπό. Εσύ περνάς το γάντι στο χέρι, το στερεώνεις και το κατευθύνεις. Αν και φαίνεται ότι το γάντι αγκαλιάζει την μπάλα, στην πραγματικότητα το δικό σου χέρι είναι αυτό που το ικανώνει να πιάσει την μπάλα.
Και τώρα να έρθουμε στο θέμα που σε απασχολεί, είπε ο πατέρας και κοίταξε τον Αλέξη κατάματα. Εσύ, Αλέξη, είσαι σαν αυτό το γάντι. Ο Θεός έχει ένα σχέδιο για τη ζωή σου. Αν αυτό το σχέδιο είναι να γίνεις ιεραπόστολος, ο Θεός θα σου δώσει το θάρρος και τη δύναμη να γίνεις ένας πετυχημένος ιεραπόστολος. Μη φοβάσαι, γιε μου, ο Θεός δε θα σε πετάξει σε μια γωνιά μόνο, όπως κάναμε εμείς μ’ αυτό το γάντι, και θα περιμένει από σένα να κινηθείς μόνος σου. Το δικό Του το στιβαρό χέρι θα σε κατευθύνει και μαζί θα κάνετε τη δουλειά.
Ο Αλέξης χαμογέλασε με ανακούφιση και είπε:
– Εφόσον εγώ θα είμαι το γάντι και ο Θεός το δυνατό χέρι που θα με κατευθύνει, τότε δε φοβάμαι, ότι κι αν μου ζητήσει να γίνω, όπου κι αν μου ζητήσει να πάω.
Θέλεις κι εσύ, παιδί μου, να κάνεις το θέλημα του Θεού στη ζωή σου; Τότε άφησέ Τον να έρθει στη ζωή σου και να σε κατευθύνει στους δικούς Του καλούς δρόμους.
Να θυμάσαι πάντοτε: Όταν ο Θεός σε στέλνει κάπου, έρχεται κι Αυτός μαζί σου, γιατί ο ίδιος υποσχέθηκε: “Πηγαίνετε σ’ όλα τα έθνη… κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντοτε…” (Ματθαίος 28:19-20). “Εγώ είμαι το κλήμα, εσείς οι κληματόβεργες. Εκείνος που μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί του, αυτός κάνει άφθονο καρπό, γιατί χωρίς εμένα δεν μπορείτε τίποτε να κάνετε” (Ιωάννης 15:5).
ΘΑΛΕΙΑ Κ. ΓΕΩΡΓΟΥΒΕΛΑ