Είναι τέτοιο και το δικό μου συναπάντημα με το Θεό; Έχω δηλαδή όχι μόνο το πρόσωπό μου στραμμένο προς Εκείνον αλλά και ολόκληρη την ύπαρξή μου στραμμένη προς αυτή την κυρίαρχη σκέψη; Μια από τις μεγαλύτερες αποδείξεις ότι έχουμε αναγεννηθεί από τον Θεό είναι ότι μπορούμε και διακρίνουμε τη Βασιλεία των Ουρανών. Όταν έχω γεννηθεί εκ των Άνω, συναπαντιέμαι με το Θεό. Ο βραχίων του Κυρίου μού αποκαλύπτεται και βλέπω το Θεό σαν τον Αρχιτέκτονα και Αυτουργό των πάντων. Ο Θεός δεν είναι ποτέ απών ή απασχολημένος με κάτι άλλο. Είναι πάντοτε εκεί. Αυτό είναι εκείνο που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Έρχομαι σε επαφή με το γεγονός ότι ο Θεός ενορχηστρώνει την όλη μου φυσική ζωή και το καθετί με το οποίο έρχομαι σε επαφή; Αναφέρομαι στο σώμα γιατί αυτό είναι το σκεύος μέσα στο οποίο ενεργεί το Πνεύμα. Αν σ’ αυτό τον τομέα δεν συναπαντιέμαι με το Θεό, η πίστη μου είναι απλά μια φραστική βεβαίωση. Αν κάνω Θεό την κοινή λογική, υπάρχουν τεράστιες περιοχές στη ζωή μου όπου δεν συναπαντιέμαι με τον Θεό.
    «Εάν ο Κύριος δεν οικοδομήση οίκον…», τον οίκο δηλαδή του νου και της καρδιάς. Ο Θεός μάς οικοδομεί για Κείνον· όχι για τον εαυτό μας. Συνειδητοποιώ ότι το σώμα μου είναι ο Ναός του Αγίου Πνεύματος ή επιμορφώνομαι απλά και μόνο για χάρη του εαυτού μου; Αν έχω μια φιλοδοξία, εκεί που βασιλεύει η φιλοδοξία μου δεν συναπαντιέμαι με το Θεό. Δεν είναι δυνατόν να Τον συναντήσω εκεί, επειδή η φιλοδοξία μου βασιλεύει και δεν επιτρέπει στο Θεό να της ανατρέψει το καθεστώς. Αν δεν συναπαντιέμαι με το Θεό στην κάθε σχέση της ζωής μου, θα καταλήξω σε καταστροφή. Τη ζωή του Θεού την παίρνουμε μεν ολόκληρη με τη μία, αλλά δεν μαθαίνουμε και να υπακούμε στα πάντα με τη μία. Μαθαίνουμε να υπακούμε μέσω της πειθαρχίας την οποία μας μαθαίνει η ζωή.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΣΠΑΤΑΙ Η ΠΡΟΣΟΧΗ

    «Μάταιον είναι εις εσάς, να σηκόνησθε το πρωί, να πλαγιάζητε αργά, τρώγοντες τον άρτον του κόπου· ο Κύριος βεβαίως δίδει ύπνον εις τον αγαπητόν αυτού» (Ψαλ. 127/2).

    Αυτό το εδάφιο περιγράφει την ερασιτεχνική πρόνοια του ανθρώπου. Ενεργούμε όλοι με ερασιτεχνική πρόνοια ώσπου να μάθουμε ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος. Είμαστε ανυπόμονοι με το Θεό. Του λέμε ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνουν στη ζωή κάποιου και ο Θεός έρχεται και λέει: «Μην παρεμβαίνεις άλλο σ’ εκείνη τη ζωή». Μήπως ξυπνάς νωρίς το πρωί και πας για ύπνο αργά το βράδυ προσπαθώντας να ξεδιαλύνεις διάφορες δυσκολίες; Δεν μπορείς. Είναι πολύ σημαντικό να μένεις στη θέση στην οποία συναπαντιέσαι με το Θεό και να γνωρίζεις ότι είναι Εκείνος που κυβερνά. Αυτό δεν γίνεται παρορμητικά. Γίνεται από τη θέση της κατασταλαγμένης και σταθερής πεποίθησης που έχει τα θεμέλιά της στην αλήθεια του Θεού και σμιλεύεται από την πειθαρχία που μαθαίνουμε στη ζωή. Ξέρω ότι είναι ο Θεός που κυβερνά και μου δίνει τα μάτια να δω αυτή Του τη διακυβέρνηση. Δεν υπάρχει λόγος να ξενυχτάω ή να σηκώνομαι πάρα πολύ πρωί. Πρέπει απλά να κάνω το έργο που έχει τεθεί εμπρός μου και να αποφεύγω να αγχώνομαι το ίδιο όπως αποφεύγουμε το Σατανά. «Μάταιον είναι εις εσάς να σηκόνησθε πρωί, να πλαγιάζητε αργά…» Αν μου λείπει ύπνος, η τιμωρία του Θεού είναι επάνω μου. Αν κοιμάμαι την ώρα που έπρεπε να εργάζομαι, ο Θεός με τιμωρεί. Στα μάτια του Θεού ο τεμπέλης είναι εξίσου κακός με τον αγχωτικό. Δεν επιτρέπεται να φεύγει η προσοχή μας από το Πρόσωπο του Θεού.
    Διερωτώμαι αν έχουμε ποτέ μας σκεφτεί τι λέει η Αγία Γραφή για τον ύπνο. Δεν είναι αλήθεια ότι ο ύπνος είναι απαραίτητος απλά και μόνο για τη σωματική μας ανάπαυση. Σίγουρα, πολύ λιγότερο χρονικό διάστημα από κείνο που όρισε ο Θεός για ύπνο θα αρκούσε γι’ αυτό το σκοπό. Στο Λόγο του Θεού η φράση ότι ο Κύριος δίνει ύπνο στους αγαπητούς Του δεν σημαίνει απλά και μόνο φυσικό ύπνο για την αποτοξίνωση του σώματος, αλλά και ύπνο σαν μέσο για την οικοδόμηση του πνεύματος. Οι βαθύτερες έγνοιες της ψυχής μας, είτε θετικές είτε αρνητικές, αναπτύσσονται καλύτερα μέσα μας κατά τη διάρκεια του ύπνου. Καμιά φορά ο Θεός δεν μπορεί να τραβήξει την προσοχή μας παρά μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Στη Αγία Γραφή υπάρχουν περιπτώσεις που ο Θεός καλεί την ψυχή των δούλων Του σε βαθύτερη κοινωνία μαζί Του την ώρα ακριβώς που το σώμα τους βρίσκεται σε βαθύ ύπνο (π.χ. Γέν. β΄/21, ιε΄/12). Συχνά όταν ένα πρόβλημα ή μια δυσκολία ταλαιπωρεί το νου μας, μετά από μια νύχτα ξεκούραστου ύπνου βρίσκουμε εύκολα τη λύση και το πρόβλημα δεν μας φαίνεται πια μπερδεμένο. Σκεφτείτε τη σιγουριά την οποία έχουν οι αγιασμένοι του Θεού, είτε είναι ξύπνιοι είτε κοιμώνται. «Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου» (Ψαλ. 91). Ο ύπνος είναι ο ουράνιος νοσοκόμος του Θεού που νανουρίζει τη συνείδησή μας έτσι ώστε Εκείνος μετά να αναλάβει το υποσυνείδητο της ψυχής διεισδύοντας σε εδάφη όπου μόνον ο Θεός και οι άγγελοί Του έχουν δικαιοδοσία. Όταν λοιπόν πηγαίνεις να κοιμηθείς, δώσε την ευκαιρία στο Θεό και στην ψυχή σου να συναπαντηθούν και με συνειδητή ειρήνη άφησε τη ζωή σου στα χέρια του Θεού για όσες ώρες διαρκέσει ο ύπνος σου. Τότε θα δεις ότι πολύ βαθιές τομές θα λάβουν χώρα στο πνεύμα, την ψυχή και το σώμα σου από το αγαθό χέρι του Θεού μας που διαρκώς δημιουργεί.

Η ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

    Στην Αγία Γραφή τα πράγματα πάνε τρία τρία: Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα· Θεός, Εκκλησία, πιστοί· άντρας, γυναίκα, παιδιά. Πρόκειται για την τάξη του Θεού και όχι των ανθρώπων. Όπου λείπει ένα από τα τρία, κάτι δεν πάει καλά. Αν έχετε σπίτι, εκείνο που η Αγία Γραφή δίνει σαν συμπλήρωμα αυτής της πραγματικότητας είναι η φιλοξενία («την φιλοξενίαν ακολουθούντες», Ρωμ. ιβ΄/13). Δώστε λοιπόν όλη σας την προσοχή στη φιλοξενία. «[Τ]ην φιλοξενίαν μη λησμονείτε· επειδή δια ταύτης τινές εφιλοξένησαν αγγέλους μη γνωρίζοντες» (Εβρ. ιγ΄/2). Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο έρχεται η ευλογία του Θεού. Όταν αρχίζουμε να κάνουμε οικονομίες, οποιαδήποτε μορφή και να παίρνουν αυτές οι οικονομίες, παράγουν αμέσως σκόρο στο αγαθό μας. Όταν έχουμε γενναιόδωρο πνεύμα, η γενναιοδωρία του Θεού ακολουθεί αμέσως. «Οι μεν σκορπίζουσι, και όμως περισσεύονται· οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν» (Παροιμ. ια΄/24). Είναι ακριβώς το τρίτο στοιχείο που αναγνωρίζεται εδώ. Έχω άραγε τρεις συντελεστές στον τρόπο σκέψης μου ή μόνο δύο; Μήπως είναι μόνο ο Θεός κι εγώ; Τότε κάνω λάθος. Το σωστό είναι ο Θεός κι εγώ για τους σκοπούς του Κυρίου. Μήπως επιθυμώ τη σωτηρία της ψυχής μου προκειμένου να αποκατασταθώ εγώ ενώπιον του Θεού ή προκειμένου να πραγματώσει ο Θεός τους δικούς Του σκοπούς μέσ’ από μένα;

ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΛΥΤΡΩΣΗΣ
    
    «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις εγέμισε την βελοθήκην αυτού εκ τούτων· οι τοιούτοι δεν θέλουσι καταισχυνθή, όταν λαλώσι μετά των εχθρών εν τη πύλη» (Ψαλ. 127, εδ. 5).

    Είναι το στοιχείο του «τρίτου» που κάνει τον άνθρωπο πλούσιο. «… [Ε]κ των δούλων αυτού, των γεννηθέντων εν τη οικία αυτού» (Γέν. ιδ΄/14). Έχω καταφέρει να αναπαραγάγω πνευματικά το είδος μου; Αν ναι, στην ώρα της ανάγκης θα αναδειχτώ νικητής. Αλλά αλίμονο στον πνευματικό άνθρωπο που δεν αναπαρήγαγε ποτέ το είδος του. Όταν έρχονται οι δύσκολοι καιροί, δεν υπάρχει κανείς να τον βοηθήσει. Μένει απομονωμένος και μοναχός. Είναι η αναπαραγωγή του «τρίτου» εκείνο που μας επιστρέφεται νικηφόρα. Όταν η σχέση σας με το Θεό είναι σωστή, λέει ο Ιησούς Χριστός, «ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας…». Αμέσως μόλις παρουσιαστεί σ’ εμάς η δυσκολία, χίλιοι δυο έρχονται να μας στηρίξουν με προσευχή. Συναντούν τον εχθρό στις πύλες. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια για το Τάγμα της Προσευχής, ότι συγκεντρώνει τα παιδιά του Θεού στις πύλες. Εκείνοι για τους οποίους εσύ έγινες το μέσο για να ευλογηθούν, προτάσσουν τώρα τα στήθη τους για να σε προστατέψουν από τις επιθέσεις του εχθρού. Θα εκπλαγούμε όταν ανακαλύψουμε σε πόσους ανθρώπους είμαστε υποχρεωμένοι–που δεν πάει ποτέ ο νους μας–απλά και μόνο επειδή τους εισαγάγαμε στη γνώση του Θεού κι εκείνοι, στην ώρα της ανάγκης μας, έρχονται να μας βοηθήσουν. Όταν γίνονται οι λυτρωτικοί χειρισμοί, το καλώδιο της επικοινωνίας λειτουργεί και οδηγεί σε απελευθερωτική έκβαση. Τα βασίλεια αυτού του κόσμου στηρίζονται σε δυνατούς ανθρώπους και έτσι πορεύονται: με δύναμη. Ο Ιησούς Χριστός θεμελίωσε τη Βασιλεία Του στον πιο αδύναμο κρίκο: σε ένα βρέφος. Ο Ίδιος ο Θεός έκανε τον Υιό Του βρέφος. Πρέπει να βασίσουμε τη σκέψη μας στα γεγονότα της ζωής όπως εμφανίζονται στο Βιβλίο του Θεού και όχι όπως μάς τα παρουσιάζει το φινίρισμα του σύγχρονου πολιτισμού. Ας μη μας ενδιαφέρει τόσο πολύ το ότι μπορεί να δυσαρεστούμε ή να ευχαριστούμε την ακοή των ανθρώπων. Αρκεί να μη δυσαρεστήσουμε ποτέ την ακοή του Θεού.