Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Είναι νέος 31 ετών και ζει σε ένα νησί της Ινδονησίας, στη Σουμάτρα. Ο Αλεξάντερ Άαν είναι δημόσιος υπάλληλος και προκάλεσε σάλο στη μεγαλύτερη μουσουλμανική χώρα του πλανήτη, όταν έγραψε στο φέισμπουκ ότι «ο Θεός δεν υπάρχει».
Οι εξτρεμιστές θέλουν –στην κυριολεξία– το κεφάλι του. Ένας όχλος παραλίγο να τον λυντσάρει. Και η αστυνομία, αντί να συλλάβει αυτούς που του επιτέθηκαν, έριξε τον ίδιο στη φυλακή. Στην αρχή δήθεν για ασφάλεια, αλλά στη συνέχεια του απήγγειλαν κατηγορίες για βλασφημία και εξύβριση του Ισλάμ. Ήταν ένοχος… αθεΐας!
Βέβαια, δεν είναι έτσι όλοι οι Μουσουλμάνοι. Οι αντιδράσεις τους εξαρτώνται κι από διάφορα κριτήρια κουλτούρας. Από την άλλη μεριά υπάρχουν και πολλοί Χριστιανοί που λόγω λάθους κουλτούρας θα ήθελαν να στείλουν όλους τους άλλους στη φυλακή ή στο εκτελεστικό απόσπασμα.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ LINK: http://nikites.eu/synergates/11-xarisntagkounakisarticles
Το ερώτημα είναι «έχει ανάγκη από δικηγόρους ο Θεός;» «Έχει ανάγκη από τέτοιους αγωνιστές της αλήθειας του ο Θεός;» Ή για να το πάμε παραπέρα, «έχει ανάγκη από ανθρώπους ακόμα και μέσα στις χριστιανικές εκκλησίες για να κάνουν κάθαρση, ποιοι είναι οι άγιοι και ποιοι οι βέβηλοι, οι κοσμικοί;» Ο φανατισμός ούτε συνέτισε ποτέ κανέναν, ούτε διέσωσε ποτέ καμιά «καθαρότητα». Ένα πράγμα σίγουρα έκανε: να δυσφημίσει τον Θεό και να διώξει μακριά του εκείνους που σκέφτονταν να τον πλησιάσουν περισσότερο!
Πόσο πιο «δημοκράτης» ήταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός όταν ήταν εδώ στη γη, έκανε μαθητές και πλήθη τον ακολουθούσαν στο πέρασμά του πάνω στη γη μας! Θυμάμαι κάποτε γύρισε και είπε σ’ εκείνους που τον ακολουθούσαν: «Μήπως θέλετε κι εσείς να φύγετε; Ανοιχτός είναι ο δρόμος». Και σε μια άλλη περίπτωση διακήρυξε: «Όποιος θέλει μπορεί να έρθει μαζί μου, αρκεί (όχι να «καθαρίσει» τους αντίθετους, αλλά) να έχει τη διάθεση να σηκώσει κάθε μέρα τον σταυρό του και να με ακολουθεί». Κι όταν μια άλλη φορά οι ίδιοι οι μαθητές του ζήτησαν να πέσει φωτιά από τον ουρανό να κάψει μια πόλη που δεν τον δέχτηκε να την επισκεφτεί, εκείνος τους επιτίμησε λέγοντάς τους ότι δεν είχαν καταλάβει ποια ήταν η ιδεολογία τους, αυτή της αγάπης. Πήγαν μια άλλη φορά στον Κύριο μερικοί από τους δώδεκα μαθητές του ξαναμμένοι κι αναστατωμένοι γιατί ένας έβγαζε δαιμόνια στο όνομα του Χριστού αλλά δεν ανήκε στον κύκλο τους. «Κύριε», του είπαν, «τι πράγματα είναι αυτά; ακούς εκεί να θέλει κι αυτός να κάνει θαύματα… Μόνο εμείς πρέπει να κάνουμε αυτό το έργο». Κι ο Ιησούς τους απάντησε ότι κακώς έκαναν, γιατί «όποιος δεν είναι εναντίον σας», τους είπε, «είναι μαζί σας». Τον θυμόμαστε, τέλος, στη Γεθσημανή να αποτρέπει τον Πέτρο να τον υπερασπιστεί με το μαχαίρι του, όταν πήγαν οι εχθροί του να τον συλλάβουν. «Μήπως δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Πατέρα μου να στείλει μια ντουζίνα λεγεώνες αγγέλων του και να με προστατέψουν;» του είπε. Τέλος, πάνω στον σταυρό παρακαλούσε τον Θεό να συγχωρήσει τους σταυρωτές του.
Αυτός είναι ο Θεός της αγάπης. Ο Θεός που αγκαλιάζει και τον Χριστιανό και τον Μουσουλμάνο και τον Βουδιστή και τον Ινδουϊστή και τον άθεο… Αρκεί όλοι να αναγνωρίσουν ότι είναι αμαρτωλοί και να ζητήσουν τη συγχώρησή του. Κι αν δεν θέλουν να το κάνουν, κι αν αρνούνται ακόμα την ύπαρξη του Θεού, ο Θεός μπορεί να τους περιμένει.
Αδίκημα ή έγκλημα αθεΐας δεν υπάρχει!