Αναγνώσματα: Α΄ Σαμουήλ 21,1-10
– Νέα Μετάφραση της Βίβλου
«Η υπόθεση του βασιλιά είναι κατεπείγουσα»
Στην «πόλη των ιερέων», τη Νωβ, της φυλής Βενιαμίν, 4 χλμ. περίπου ΒΑ της Ιερουσαλήμ, εμφανίστηκε ινκόγκνιτο στο εκεί ιερό εντελώς απρόσμενα ο στρατηγός Δαβίδ, καθώς έφευγε κυνηγημένος από τον βασιλιά Σαούλ. Ξαφνιασμένος ο ιερέας της πόλης, Αχιμέλεχ, άρχισε να τον ρωτάει διάφορα, αλλά ο Δαβίδ απλώς του ζήτησε φαγητό για τους συντρόφους του, που τον περίμεναν κάπου μακριά, κι ένα όπλο, ένα σπαθί, κάτι τέλος πάντων. Είχε φύγει βιαστικά από τη Ραμά –του είπε– και δεν πρόλαβε να πάρει τίποτε μαζί του, γιατί «η υπόθεση του βασιλιά ήταν κατεπείγουσα».
Η τελευταία αυτή φράση δίνει και την ιδέα για το σημερινό μας θέμα. Στην εποχή μας όλοι και όλα γύρω βιάζονται Βιάζεται όμως και ο Θεός. Στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε πως «ο νόμος και οι προφήτες προφήτεψαν ώς τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Από τότε το χαρμόσυνο μήνυμα για τη βασιλεία του Θεού κηρύττεται, κι ο καθένας σπεύδει να μπει σ’ αυτήν» (Λουκάς 16,16).
Αξίζει λοιπόν να δει κανείς ποια είναι τα επιμέρους στοιχεία της βασιλικής υπόθεσης –του Βασιλιά Θεού– που την κάνουν να είναι υπόθεση κατεπείγουσα.
1. Το κήρυγμα του ευαγγελίου βιάζεται
(Λουκάς 14,21· Ματθαίος 28,7)
Είναι ανάγκη οι άνθρωποι ν’ ακούσουν επειγόντως τα καλά νέα του ευαγγελίου. Είναι επείγουσα ανάγκη να κηρυχτεί το ευαγγέλιο σε κάθε γωνιά της γης. Επείγει ο άνθρωπος να μάθει για τη σωτηρία του Χριστού και ν’ ανταποκριθεί σ’ αυτήν.
Οι άγγελοι «εβίαζαν τον Λωτ» να βγει από την πόλη προτού την καταστρέψει ο Κύριος. Σήμερα που όλα αμφισβητούνται και τίθενται υπό σκέψη, δεν έχουμε χρόνο να σκεφτόμαστε αν θα πρέπει να τρέξουμε για να γλιτώσουμε από το τσουνάμι της «οργής της ερχομένης». Σε έναν κόσμο πάνω από 6 ή 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, όπου ο αριθμός των Χριστιανών (έστω και κατ’ όνομα) είναι μόνο το 1/3 και τα υπόλοιπα 2/3 είναι στο σκοτάδι, το κήρυγμα του ευαγγελίου πρέπει να βιαστεί! Όταν στην Ασία, την πολυπληθέστερη ήπειρο, με πάνω από 4 δισεκατομμύρια πληθυσμό, οι Χριστιανοί είναι μόνο το 9%, τότε το έργο του ευαγγελισμού είναι υπόθεση κατεπείγουσα, τη στιγμή που όλα τα σημεία των καιρών (πολιτικά, οικονομικά, ηθικά, ακόμα και οικολογικά) δείχνουν ότι το τέλος είναι κοντά. Γι’ αυτό και χιλιάδες δούλοι του Θεού με κάθε είδους διακονία έχουν εξαπλωθεί στον πλανήτη και κηρύττουν το μήνυμα της σωτηρίας του Θεού.
2. Το έργο της Προσευχής βιάζεται
(Ζαχαρίας 8,20-22)
Πέρα από το έργο του ευαγγελισμού, στο οποίο όλοι πρέπει να επιδοθούμε, καθένας στον τομέα του, η προσευχή είναι το άλλο σκέλος της δραστηριότητας των πιστών. Είναι ανάγκη κατεπείγουσα να εκζητήσουμε τον Κύριο και ν’ αφιερωθούμε σ’ αυτόν ολοκληρωτικά χωρίς συμβιβασμούς και αμφιταλαντεύσεις, αν θέλουμε να μας χρησιμοποιήσει στο έργο του αποτελεσματικά.
Υπάρχουν μικρές κατ’ οίκον συνάξεις που από μερικά πιστά άτομα προσευχής οι ομάδες αυτές έγιναν σε λίγα χρόνια εκκλησίες με χιλιάδες άτομα. Όπως αυτή στη Νότια Κορέα που σήμερα απαριθμεί 1 εκατομμύριο πιστούς. Ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 από μια ομάδα 4-5 ατόμων, στη δεκαετία του ’80 απαριθμούσε κιόλας 340.000 μέλη και ο ποιμένας της είχε 3.000 βοηθούς. Ποιο ήταν το μυστικό; Κάθε πρωί, προτού πάνε στις δουλειές τους (στις 4:30) υπήρχαν ομάδες που προσεύχονταν για τον ευαγγελισμό του κόσμου. Δίκαια ονομάστηκε «η εκκλησία που πορεύεται γονατιστή τον πνευματικό της δρόμο».
Η μεγαλύτερη οργάνωση, τα καλύτερα χαρίσματα, τα ισχυρότερα οικονομικά μέσα δεν μπορούν να φέρουν πνευματικά αποτελέσματα όσο η ένθερμη προσευχή –ατομική και ομαδική. Πόσο προσευχόμαστε σαν άτομα και σαν εκκλησίες σήμερα να έρθει κάποιος ή κάποιοι στον Χριστό; Το έργο της προσευχής είναι κατεπείγουσα υπόθεση του βασιλιά.
3. Η οικοδομή της εκκλησίας βιάζεται
(Β΄ Χρονικών 24,4-5)
Η περίοδος της βασιλείας του νεαρού Ιωάς (βασίλεψε σε ηλικία 7 ετών και για 40 χρόνια στο βασίλειο του Ιούδα) ήταν μεταρρυθμιστική, με σκοπό, δηλαδή, την παλινόρθωση της λατρείας του αληθινού Θεού στο βασίλειό του.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να φροντίσει την ανακαίνιση του ναού, αφού πρώτα ξεκαθάρισε τον χώρο από τα είδωλα. Και η εντολή που έδωσε στον ευσεβή και μυαλωμένο αρχιερέα Ιεωϊαδά και στους λευίτες είναι ό,τι έχουν να κάνουν να το κάνουν σύντομα. Να επισπεύσουν το πράγμα.
Νά ένα μεγάλο μήνυμα για μας. Για να έρθουν καλύτερες μέρες στην εκκλησία του Χριστού, πρέπει παράλληλα με την προσευχή να σηκώσουμε όλοι τα μανίκια και να θυσιαστούμε για την υπόθεση αυτή. Αν ο ευαγγελισμός και η προσευχή είναι υποθέσεις κατεπείγουσες, εξίσου κατεπείγον είναι και το έργο της οικοδομής της εκκλησίας. Αυτό δεν είναι έργο 5-6 πρεσβυτέρων αλλά όλων: ν’ αφήσουμε την αγάπη του Χριστού να βασιλέψει στις καρδιές μας, να καταδικάσουμε όλοι το σαρκικό φρόνημα στη ζωή μας, να στρέψουμε τα νώτα στον κόσμο και στο κοσμικό φρόνημα, αν θέλουμε να έρθει η ανοικοδόμηση της εκκλησίας μας. Κι όλα αυτά πρέπει να γίνουν επειγόντως!
Οι αρχαίοι εκείνοι Ισραηλίτες έτρεξαν και διοργάνωσαν ένα ολόκληρο σύστημα συλλογής χρημάτων –χρησιμοποίησαν σωστά τα χρήματά τους. Βρήκαν χτίστες και κάθε είδους τεχνίτη –εκμεταλλεύτηκαν όλα τα χαρίσματα που είχαν. Τέλος, δούλεψαν εντατικά χωρίς κωλυσιεργίες και τέλειωσαν το έργο μέσα στον καθορισμένο χρόνο –εκμεταλλεύτηκαν σωστά τον χρόνο τους.
Τι είν’ εκείνο που μας καθυστερεί στο έργο μας για τον Χριστό; Μήπως είναι η μέριμνα για τα υλικά αγαθά, για μια «εξασφάλιση» για το μέλλον (Λουκάς 18,22); μήπως είναι η εξασφάλιση πρώτα κάποιων ανέσεων (Λκ 9,58); μήπως κάποιες οικογενειακές δεσμεύσεις (Λκ 9,59) ή έχει προτεραιότητα για μας η αγάπη μας για την κοινωνική ζωή (Λκ 9,61-62); Καλά όλα αυτά αλλά όχι να τα βάζουμε «πρώτα» και να παραμελούμε την κατεπείγουσα υπόθεση του Βασιλιά Θεού.
· Το κήρυγμα του ευαγγελίου βιάζεται.
· Η ζωή της προσευχής βιάζεται.
· Η οικοδομή της εκκλησίας βιάζεται.
Είθε ο Κύριος να μιλήσει στις καρδιές μας, ώστε να βιαστούμε κι εμείς.