Αναγγέλθηκε η δημιουργία κέντρων φιλοξενίας για παράνομους μετανάστες. Εκεί σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού “θα φιλοξενούνται προσωρινά μέχρι την απέλαση τους περίπου χίλιοι παράνομοι μετανάστες, με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας”. Η ελληνική κοινωνία αντιδρά όχι με την ιδέα αλλά επειδή πιστεύει ότι η παρουσία τέτοιων κέντρων θα υποβαθμίσει τις περιοχές στις οποίες θα δημιουργηθούν. Ο υπουργός αντίθετα υποστηρίζει ότι τα κέντρα θα λειτουργήσουν ευεργετικά στις τοπικές κοινωνίες καθώς θα δημιουργήσουν μεγάλο αριθμό από νέες θέσεις εργασίας.
Επιτρέψτε μου να κάνω μία δύο επισημάνσεις.
Η πρώτη αφορά την υποκρισία και την ιδιοτέλεια της κοινωνίας μας. Δεν υπάρχει χωριό και πόλη σε όλη την επικράτεια της χώρας μας που να μην στηρίζεται στην φθηνή εργατική δύναμη των μεταναστών. Η δύναμη αυτή είναι φτηνή όχι μόνο επειδή τα ημερομίσθια είναι χαμηλά αλλά επειδή στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι αυτοί δουλεύουν ανασφάλιστοι. Αυτοί που δεν τους ασφαλίζουν φυσικά είμαστε εμείς. Αυτοί που δεν προβληματίζονται για το αν έχουν χαρτιά ή όχι είμαστε πάλι εμείς. Και είμαστε ξανά εμείς που αντιδρούμε στην δημιουργία κέντρων μεταναστών γιατί θα υποβαθμίσουν την περιοχή μας. Με άλλα λόγια τους θέλουμε ακόμη και παράνομους όταν μας βολεύει και δεν τους θέλουμε όταν δεν μας βολεύει. Επίσης, τολμώ να πω ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα φανέρωσε τις δικές μας παθογένειες. Ξέρετε πόσες οικογένειες διαλύθηκαν στα (παραδοσιακά κατά άλλα) χωριά μας καθώς οι στυλοβάτες των (παραδοσιακών κατά άλλα)οικογενειών μας τα έμπλεξαν με αλλοδαπές; Επίσης αναρωτιέμαι ποιοι είναι αυτοί που αγοράζουν τα παράνομα προϊόντα που πωλούν; Αυτά για την υποκρισία. Σχετικά με την ιδιοτέλεια το θέμα είναι απλό. Οι συνέλληνες μας λένε ας πνιγεί η Αθήνα, η Πάτρα ή όποια άλλη πόλη αρκεί να μην αγγίξει το πρόβλημα εμάς!
Η δεύτερη επισήμανση αφορά δύο σημεία στην διατύπωση της ανακοίνωσης. Διαβάζουμε ότι στα κέντρα αυτά θα «φιλοξενούνται» οι παράνομοι μετανάστες. Όπως στην Οργουελική κοινωνία του «1984» έτσι κι εδώ οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους. Η λέξη «φιλοξενία» έχει μία ιερότητα που την βεβηλώνουμε για να περιγράψουμε αυτό που στην ουσία είναι κράτηση. Επίσης διαβάζουμε ότι η «φιλοξενία» αυτή θα γίνεται με τις «καλύτερες δυνατές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας». Η φράση «καλύτερες δυνατές» με τρομάζει. Μοιάζει μία εκ των προτέρων παραδοχή ότι οι συνθήκες εκεί θα είναι άθλιες. Ίσως όμως πει κανείς ότι αυτές στις οποίες τώρα ζουν είναι αθλιότερες. Ναι αλλά ακόμη είναι μπολιασμένες με ελπίδα. Φανταστείτε την εξαθλίωση σε κέντρα που θα στηθούν σε χρόνο ρεκόρ για να φιλοξενήσουν χιλιάδες ανθρώπους που επένδυσαν πολλά (κάποιοι σχεδόν τα πάντα) σε μια ελπίδα που τώρα ναυαγεί.