του Εκατόνταρχου
Μπορείτε να διαβάσετε και άλλα κείμενα του Εκατόνταρχου κάνοντας κλικ στην ενότητα http://nikites.eu/thriskia
«Αυτός απ’ την αρχή δημιούργησε τον άνθρωπο και στην εξουσία τον άφησε της βούλησης του» (Σοφία Σειράχ 15:14)
Το παραπάνω χωρίο δεν είναι παρά το απλό συμπέρασμα στο οποίο μπορεί εύκολα να καταλήξει ο αναγνώστης του βιβλίου της Γένεσης. Ο Θεός ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο για να ζει ελεύθερος και να επιλέγει σύμφωνα με τη βούληση του. Εκεί φαίνεται η τελειότητα του Θεού και ως «κατασκευαστή». Ο άνθρωπος από την πλευρά του ως κατασκευαστής, φτιάχνει αυτοκίνητα, μηχανές, ηλεκτρικές συσκευές οι οποίες λειτουργούν εκτελώντας μηχανικά εντολές υπακούοντας στη βούληση του κατασκευαστή τους.
Είσαι λοιπόν ένας ελεύθερος άνθρωπος. Σύμφωνα όμως με το ανθρώπινο δίκαιο η «ελευθερία ενός ανθρώπου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου». Πού όμως τελειώνει η ελευθερία σου για το Θεό; Η ελευθερία του Αδάμ και της Εύας τελείωνε στον καρπό της γνώσεως του καλού και του κακού. Τώρα γνωρίζουμε τι είναι καλό και τι κακό. Η ελευθερία μας περιορίζεται λοιπόν στο για ποιο σκοπό τη χρησιμοποιούμε: για να πράττουμε το καλό ή το κακό;
Το δικαίωμα της ελευθερίας ανήκει σε κάθε λαό έγχρωμο ή λευκό, προϊστάμενο ή υφιστάμενο, στο χριστιανό ή όχι, ο καθένας μας μπορεί να ελέγχει την επιλογή του, όχι όμως και τα αποτελέσματά της. Αν υπάρχει ένα πεδινό μονοπάτι και ένα άλλο, πλάι στο γκρεμό και εσύ επιλέξεις το δεύτερο επειδή είναι πιο σύντομο, πρέπει να γνωρίζεις ότι κανείς δε μπορεί να σου εγγυηθεί ότι δε θα πέσεις μέσα σε αυτόν.
Κάπου εδώ φτάνουμε στην αληθινή ελευθερία, στην ελευθερία του σταυρού. Ακόμη κι αν έχεις επιλέξει το μονοπάτι του γκρεμού, ακόμη κι αν μέχρι σήμερα έκανες ότι δυσαρεστούσε τον Πλάστη και τους συνανθρώπους σου, τώρα έχεις την ευκαιρία να αλλάξεις μονοπάτι χρησιμοποιώντας το καινούριο σταυροδρόμι του σταυρού που οδηγεί στο ξέφωτο της αλήθειας, της ταπεινής γνώσης της ύπαρξης μας, της αναγνώρισης της φθαρτότητας, της ματαιότητας της ύλης, την προσωρινότητα της σάρκας και την ασύγκριτη υπεροχή της κοινωνίας με το Θεό. Ούτε ο γκρεμός έχει πια δύναμη πάνω σου, ούτε η πυκνότητα της βλάστησης ασκεί εξουσία στο νέο σπόρο που φυτρώνει στην ψυχή σου.
Ναι, Κύριε, αυτή την ελευθερία ποθώ να έχω στη ζωή μου. Αμήν.