Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Χαμός γίνεται τώρα με τη δεύτερη προεκλογική περίοδο! Χειρότερα από την πρώτη των εκλογών της 6 Μαΐου. Τότε ξέραμε ότι ο κόσμος στην πλειονότητά του θα ψήφιζε για να διαμαρτυρηθεί. Τώρα όλοι ξέρουμε ότι θα το ξανασκεφτεί πού θα ρίξει την ψήφο του. Εκείνο που χαρακτήρισε όλες τις προεκλογικές περιόδους από καταβολής ελληνικού κράτους δεν είναι τόσο η υπερβολή των διαφόρων προγραμματικών δηλώσεων ή το ψέμα των πολιτικών, κάτι που τελικά έχει φέρει τον πολιτικό κόσμο στη σημερινή του απαξίωση από τους πολίτες. Εκείνο που χαρακτηρίζει όλες τις προεκλογικές περιόδους είναι ένα δίλημμα!…
Αν θα πούμε στον κόσμο αυτό που του αρέσει να ακούει αυτές τις μέρες ή όχι. Από το θρυλικό πια «λεφτά υπάρχουν» ώς το «Προχωράμε χωρίς Αυτούς» (προφανώς έξω από το Μνημόνιο κλπ.) ο κάθε πολιτικός αρχηγός θέλει να γίνει αρεστός στον κόσμο με απώτερο στόχο την επανεκλογή του. Όπως ένας που ζητάει δουλειά και περνάει από ιντερβιού, προσπαθεί να αρέσει στον πιθανό εργοδότη του από την εμφάνιση ώς αυτά που θα του πει. Έτσι είναι κι αυτοί. Δουλειά ζητάνε οι άνθρωποι για τα επόμενα 3-4 χρόνια, και προσπαθούν να αρέσουν. Προσπαθούν να μας πείσουν άλλοτε ότι μας λένε την αλήθεια, άλλοτε ότι μας δίνουν ελπίδα, άλλοτε ότι νοιάζονται για μας!
Τάζουν, λοιπόν, τα πάντα. Κι επειδή τώρα λόγω κρίσης δεν μπορούν να τάξουν και πολλά, καλοπιάνουν τον έλληνα ψηφοφόρο: «Έξω από το Μνημόνιο – Μέσα στο Ευρώ!» «Κανένας δεν μπορεί να μας διώξει – Δεν συμφέρει την Ευρώπη να μη μας έχει δίπλα της»! «Αυτοί πρέπει να μας πληρώνουν και να μας ανέχονται γιατί τους δώσαμε τον πολιτισμό – Έχουμε και κοτζάμ Παρθενώνα».
Ο Χριστός πέρασε κι αυτός από τον κόσμο μας και κήρυξε ένα ευαγγέλιο σωτηρίας. Όχι μόνο, αλλά έκανε δυνατή τη σωτηρία του ανθρώπου με ένα αντίστοιχο «Σχέδιο Διάσωσης» (Rescue Plan –όπως λένε οι Ευρωπαίοι το «Μνημόνιο»). Κι ακόμα, δεν καλόπιασε τον κόσμο για να τους προσελκύσει χωρίς κόστος κοντά του αλλά τους εξήγησε ότι «αν θέλετε να φτάσετε στη ζωή, πρέπει να περάσετε από μια στενή πύλη και να βαδίσετε έναν ανηφορικό δρόμο. Θα σας βγει η γλώσσα». Πολλοί δυσαρεστήθηκαν και γύρισαν πίσω. Άλλοι τον μίσησαν και τον σταύρωσαν. Η πραγματικότητα όμως δεν άλλαξε. Ακόμα και σήμερα «όσοι θέλουν να ζήσουν με ευσέβεια θα περάσουν διωγμούς».
Είναι κρίμα που και σήμερα πολλοί θέλουν να καλοπιάσουν τον κόσμο για να τον φέρουν στη σωτηρία του Χριστού. Ο Χριστός όμως δεν υποσχέθηκε φρούδες ελπίδες. Είπε στον άνθρωπο αυτό που μας λένε κι εμάς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας: «Εγώ θέλω να σε σώσω. Έκανα ολόκληρο έργο σωτηρίας πάνω στον σταυρό και σου άνοιξα την πόρτα του ουρανού. Σε θέλω στον ουρανό μαζί μου. Αρκεί κι εσύ να θέλεις να είσαι δούλος μου, ν’ απαρνηθείς τη μέχρι τώρα ζωή σου, να αποστραφείς την αμαρτία και να θελήσεις να ζήσεις μια νέα ζωή. Εγώ σου δίνω όλα τα μέσα. Σου δίνω τη χάρη μου, το Πνεύμα μου, την πανοπλία μου, τη δύναμή μου. Αρκεί εσύ να δείξεις ότι θέλεις να περπατήσεις σύμφωνα με την οδηγία του Πνεύματος. Αν όχι, τότε δεν σου φταίω εγώ. Το φταίξιμο και η ευθύνη είναι όλη δική σου».
Δυστυχώς εμείς σήμερα σε όλους τους τομείς θέλουμε δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις. Και γι’ αυτό μας αρέσει να ακούμε εκείνους που μας υπόσχονται χωρίς να απαιτούν τίποτε από μας. Κι εδώ είναι το θέμα: Τι σου αρέσει να ακούς; Τη φωνή του κόσμου και της αμαρτίας ότι η πύλη είναι φαρδιά και ο δρόμος άνετος; Πρόσεξε γιατί εκείνο που σου κρύβουν είναι ότι αυτός ο δρόμος «οδηγεί στην απώλεια». Το είπε ο Χριστός και πολλοί τον εγκατέλειψαν γιατί «αγάπησαν τον παρόντα κόσμο».
Εσύ τι θα κάνεις; Αν επιλέξεις εκείνον Κύριο της ζωής σου, θα περάσεις δύσκολα, αλλά θα απολαύσεις την αιώνια ζωή μαζί του. Ο ίδιος είπε ότι αν μείνεις πιστός σ’ αυτόν ακόμη κι αν αυτό σου στοιχίσει τη ζωή, εκείνος θα σου χαρίσει για στεφάνι της νίκης την αιώνια ζωή!
Χάρης Ι. Νταγκουνάκης