του Ray Stedman σε Μετάφραση: Γιούλικα Κ. Masry
«Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας» (Εφεσ. 4/4)
Τα εδάφια αυτά της Αγίας Γραφής φανερώνουν ποιος είναι ο χαρακτήρας της χριστιανικής ενότητας. Δεν πρόκειται για μια ενότητα η οποία κατά καποιον τρόπο θα παραχθεί, αλλά για μια ενότητα η οποία ήδη υπάρχει. Δεν πρόκειται για θεολογικά ζητήματα πάνω στα οποία πρέπει να υπάρξει συμφωνία. Όχι. Πρόκειται για εμπειρίες που τις ζούμε όλοι και για πράγματα τα οποία μας δόθηκαν–όχι που τα δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι. Όλα αυτά τα βιώνει ο καθένας που είναι εν Χριστώ. Συνεπώς, ο τρόπος για να έχουμε ενότητα είναι να φέρουμε ανθρώπους στο Χριστό και η ενότητα του Πνεύματος θα ακολουθήσει από μόνη της ως καρπός του Αγίου Πνεύματος.
Καθώς βάζουμε σε εφαρμογή αυτή τη μεγάλη αρχή, μερικά πράγματα είναι αυτονόητα. Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να πούμε ότι όλοι όσοι ανήκουν σε μία—λόγου χάρη βαπτιστική—εκκλησία είναι εξ ορισμού πιστοί χριστιανοί ενώ οι άλλοι που είναι καθολικοί δεν είναι. Το Πνεύμα του Θεού πάντοτε ενεργεί έξω από τα ανθρώπινα σύνορα. Η ενότητα του Πνεύματος μπορεί να υπάρχει σε πολλές διαφορετικές χριστιανικές εκκλησίες που τις έχουν ιδρύσει άνθρωποι. Θα βρούμε πιστούς χριστιανούς παντού και είναι δική μας υπευθυνότητα να διατηρήσουμε την ενότητα του Πνεύματος διατηρώντας το δεσμό της ειρήνης με άλλους πιστούς χριστιανούς, οπουδήποτε κι αν τους βρίσκουμε.
Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι εκείνοι οι οποίοι έχουν αυτή τη θεμελιώδη ενότητα Πνεύματος δεν μπορούν να συνεργαστούν στο έργο του ευαγγελίου μ’ εκείνους οι οποίοι την αρνούνται. Γιατί; Διότι οι πράξεις μας απορρέουν από τις πεποιθήσεις μας. Όταν ένα άτομο δέχεται αυτές τις πεποιθήσεις και τις έχει βιώσει αλλά ένα άλλο άτομο δεν τις έχει, έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικές πορείες ζωής. Κανείς δεν μπορεί να ιππεύσει δύο άλογα που πηγαίνουν σε διαφορετική κατεύθυνση—κάτι τέτοιο θα έβαζε τρομερή πίεση στην ανατομία. Γιαυτό είχε δώσει ο Θεός εντολή στους Ισραηλίτες να μη βάζουν ποτέ κάτω απ’ τον ίδιο ζυγό βόδι και γαϊδούρι. Έχουν διαφορετικό ύψος, κινούνται με διαφορετικούς ρυθμούς και ταχύτητα και γενικά θα ενοχλούσαν διαρκώς το ένα το άλλο αν τα ζευγάρωναν. Κάτι τέτοιο θα ήταν βάρβαρο. Μ’ αυτό τον τρόπο μάς διδάσκει ο Θεός για τις μεταξύ μας διαφορές ως προς τα χαρακτηριστικά και την κατεύθυνση πορείας μας: συμβολικά. Δύο άνθρωποι λοιπόν δεν μπορούν να πορευτούν μαζί αν δεν συμφωνούν.
Μια τρίτη εφαρμογή αυτής της αρχής είναι ότι το καθήκον των πιστών χριστιανών δεν είναι να δημιουργήσουν μια τέτοια ενότητα, αλλά να διατηρήσουν την ειρήνη εντός του σώματος του Χριστού. Γιαυτό και ο απόστολος Παύλος μάς προτρέπει με τα λόγια: «…σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του Πνεύματος διά της ειρήνης» (εδ. 3). Είναι εξαιρετικά σημαντικό οι πιστοί χριστιανοί να μη μαλώνουν, να μη διαπληκτίζονται και να μην ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλο. Όταν σε μια εκκλησία συμβαίνει κάτι τέτοιο, η εκκλησία αυτή είναι εντελώς αναποτελεσματική στην κοινότητα που βρίσκεται. Όταν συναντιώνται οι χριστιανοί, είναι σημαντικό να συνειδητοποιούν ότι καλούνται να κατανοήσουν ο ένας τον άλλο, να ανεχτούν ο ένας τον άλλο, να προσευχηθούν ο ένας για τον άλλο, να είναι τρυφεροί και ευγενικοί μεταξύ τους, να μην κρατούν κακίες, να μην είναι ανελεήμονες, πικρόχολοι και εκδικητικοί ο ένας απέναντι του άλλου. Αυτό είναι εκείνο στο οποίο αποβλέπει το Πνεύμα όταν βρίσκεται στο μέσο μας: να γιατρέψει τις μακροχρόνιες έχθρες, τις βαθιές απογοητεύσεις και τις πικρές αντιπαλότητες που έχουμε ο ένας με τον άλλο. Είναι απαραίτητο να κάνουμε εκείνο που ο απόστολος Παύλος μάς προτρέπει να κάνουμε προκειμένου να διατηρήσουμε την ενότητα του Πνεύματος.
Πατέρα ουράνιε, ερεύνησε την καρδιά μου σχετικά με τη θέση που έχω απέναντι στους άλλους. Σε ευχαριστώ που δεν είναι δική μου δουλειά να δημιουργήσω ενότητα μέσα στο σώμα των πιστών αλλά απλά ν’ ανακαλύψω αυτή την ενότητα την οποία μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να δημιουργήσει.
(16 Μαρτίου 2013)
(© 2007 by Elaine Stedman, από το βιβλίο του συγγραφέα The Power οf His Presence devotional@raystedman.org)