Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ιδιωτικοποίηση μεγάλων ελληνικών οργανισμών και επιχειρήσεων. Ένα από τα πράγματα που υπογράψαμε και δεσμευτήκαμε με το Μνημόνιο είναι ότι μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2013 θα αποκρατικοποιήσουμε, δηλαδή να πουλήσουμε σε ιδιώτες, μεγάλες κρατικές μας επιχειρήσεις, για να εισπράξουμε και να βάλουμε στο κρατικό μας ταμείο 2.600.000.000 ευρώ. Αν δεν το καταφέρουμε, τότε από 1η Ιανουαρίου 2014 μας περιμένουν ακόμα χειρότερες μέρες και βάσανα. Θα υποφέρουμε και θα εξαθλιωθούμε ακόμα περισσότερο, γιατί η κυβέρνηση, σύμφωνα με το Μνημόνιο που υπογράψαμε, αυτόματα θα πάρει σε βάρος μας νέα μέτρα λιτότητας.
Αυτές οι επιχειρήσεις που είναι για πούλημα, χαρακτηρίζονται και ως «φιλέτα», διότι έχουν τεράστιους τζίρους και δίνουν πολύ μεγάλα κέρδη. Δύο τέτοια φιλέτα είναι ο ΟΠΑΠ (Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου) και ο ΟΔΙΕ (Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδας). Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο για τη διαφήμιση του ΟΠΑΠ ξοδεύτηκαν σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Εκτός απ’ τον ΟΠΑΠ και τον ΟΔΙΕ πουλιούνται η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η ΔΕΗ, τα ΕΛΤΑ, η ΕΛΒΟ, η ΔΕΠΑ, το αεροδρόμιο του Ελληνικού, τα περιφερειακά λιμάνια, ο Ο.Λ. Πειραιά και Ο.Λ.Θεσσαλονίκης, η ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ο «Αστέρας» της Βουλιαγμένης, μαρίνες, αεροδρόμια, μετρό, ολυμπιακά ακίνητα, στρατόπεδα, πολυτελή ξενοδοχεία, παραλιακές εκτάσεις, κ.ά.
Όλοι μιλάνε για αυτά τα φιλέτα. Άλλοι λένε ότι, αν πουληθούν θα μας σώσουν, κι άλλοι ότι πρόκειται για «γενικό ξεπούλημα» σε «καρχαρίες».
Τι είναι, λοιπόν, αυτά τα φιλέτα;
Το φιλέτο, από ότι ξέρω εγώ, είναι το καλύτερο και πιο ακριβό κρέας από μοσχάρι γάλακτος. Από αυτό γίνονται τα διάφορα steak, τα tournedos, τα chateubrian, τα μενταγιόν, και το φιλέ μινιόν. Από το κόντρα φιλέτο γίνεται το Τ-bone στέικ (μπριζόλα) και είναι κατάλληλο για ψητό φούρνου, κατσαρόλας, και για τηγάνι, γκριλ, και γενικά για κουζίνα της ώρας. Από το κόντρα φιλέτο γίνεται και το roast-beef.
Τα άλλα μέρη είναι πιο φτηνά και λιγότερο νόστιμα. Το νουά, για παράδειγμα, είναι πιο σκληρό και κάνει για κοκκινιστό, η σπάλα, ο λαιμός και το ποντίκι για σούπες, το τρανς για σνίτσελ, κλπ.
Κάποτε, πριν από χρόνια, πριν από την κρίση, όταν έπαιρνα την 13η και 14η επιπλέον σύνταξη (με το Δώρο Χριστουγέννων, Δώρο Πάσχα και Επίδομα Αδείας), πήγαινα στον χασάπη και χωρίς να τρέμει η ψυχή μου παράγγελνα 5 κιλά φιλέτο. Ή στο ψαράδικο για καμιά συναγρίδα και γοφάρι. Τώρα με την κρίση και τη φτώχεια κοντεύω να ξεχάσω τι χρώμα έχει το φιλέτο και περιορίζομαι σε κανένα φτηνό κιμά ή φτερούγες από κοτόπουλο.
Να ξαναγυρίσουμε, όμως, στα φιλέτα του ΟΠΑΠ και του ΟΔΙΕ, με τους τεράστιους τζίρους και τα τεράστια κέρδη. Κάθε μέρα βλέπουμε στην τηλεόραση προκλητικές και παραπλανητικές διαφημίσεις, να γίνουμε τζογαδόροι και να παίξουμε τα ελάχιστα λεφτά που μας απέμειναν. Αυτό που δεν λέει κανείς είναι, από πού βγαίνουν αυτοί οι τεράστιοι τζίροι και τα κέρδη. Κανείς δεν μας λέει ότι, για να κερδίσουμε, πρέπει μερικές χιλιάδες συμπολίτες μας να χάσουν τα δικά τους λεφτά. Κανείς δεν μας λέει ότι η πιθανότητα να κερδίσουμε είναι ένα στο εκατομμύριο.
Μια παλιά παροιμία λέει, Ο παίζων χάνει, και ο πίνων μεθά. Που σημαίνει ότι, ακόμα και αν στην αρχή κερδίσεις κάτι, στο τέλος θα τα χάσεις όλα.
Όπως ο Ευτύχιος.
Ο Ευτύχιος, λοιπόν, ήταν γεννημένος στις 7-7-1977, στις 7 η ώρα το πρωί, είχε 7 αδέλφια, και η διεύθυνση του σπιτιού του ήταν 7ης Ιουλίου αριθ. 7. Ακόμα και το όνομά του έμοιαζε να προέρχεται από τον αριθμό επτά. Μια μέρα ένας φίλος του λέει:
– Βρε Ευτύχιε, αφού όλα σε σένα είναι στο 7, γιατί δεν δοκιμάζεις την τύχη σου, να πάρεις ένα λαχείο, που να λήγει σε 7;
Πράγματι, ο Ευτύχιος αγόρασε ένα λαχείο στο 7. Γίνεται η κλήρωση, κερδίζει τον πρώτο αριθμό 7 εκατομμύρια. Ξαναπαίζει λαχείο στο 7, πάλι κερδίζει άλλα 7 εκατομμύρια..
– Φως φανάρι, του λέει ο φίλος του, είσαι τυχερός. Τώρα θα παίξεις ΠΡΟΠΟ ένα σύστημα 7 τριπλές, ΛΟΤΤΟ και ΤΖΟΚΕΡ τα εφτάρια.
Όποιο παιγνίδι κι αν έπαιξε ο Ευτύχιος στο 7, πάντα κέρδιζε.
Από τότε, άλλαξε και το διαιτολόγιό του. Μέχρι τότε την έβγαζε με τα πιο φτηνά φαγητά, φακές, σπανακόρυζο, σαρδελίτσα, και τέτοια. Μετά που άρχισε να κερδίζει, το γύρισε στα πιο ακριβά: φιλέτα, χαβιάρια, παστουρμάδες, αυγοτάραχο (130 ευρώ το κιλό), συναγρίδες, κλπ.
Πεισμένος πλέον ότι η τύχη είναι με το μέρος του, μια μέρα λέει στο φίλο του:
– Πάμε τώρα να παίξουμε στον ιππόδρομο, να τους σηκώσουμε το ταμείο, να πάρουμε όλα τα λεφτά.
Πράγματι πάνε στον ιππόδρομο, κι ο Ευτύχιος ρίχνει όλα τα λεφτά του, ό,τι είχε και δεν είχε, στην έβδομη κούρσα, στο άλογο με το Νο 7, που κατά σύμπτωση ονομαζόταν Seven Heaven (Έβδομος Ουρανός). Ήταν ένα μεγάλο αουτσάιντερ, ένα γαϊδούρι παλιάλογο χωρίς καμία τύχη, που δεν το έπαιζε κανείς, και πλήρωνε 7.000 στο δεκάρικο.
Η κούρσα ήταν εντυπωσιακή. Μόλις δόθηκε η εκκίνηση Ο Seven Heaven ξεκίνησε σαν σίφουνας και μέχρι τα μέσα της διαδρομής προηγούνταν 100-200 μέτρα από τα υπόλοιπα άλογα. Στην τελική ευθεία, όμως, άρχισαν να τον πλησιάζουν τα υπόλοιπα άλογα που έκαναν φίνις – οι στέγιερ όπως λέγονται. Στη γραμμή τερματισμού έπεσαν όλα μαζί τα άλογα. Μεγάλη αγωνία, μέχρι να βγει το φώτο-φίνις.
Βγήκε τελικά το φώτο φίνις: O Senen Heaven τερμάτισε 7ος… Κι ο Ευτύχιος έχασε όλα τα λεφτά του και ξανάγινε μπατίρης.
Από τότε ο Ευτύχιος δεν ξανάπαιξε τυχερά παιχνίδια. Ξέχασε τα φιλέτα, τις συναγρίδες και τα πλούσια φαγητά, και ξαναγύρισε στο φτωχικό σπανακόρυζο.