του ΄Ακη Δημητριάδη
Από το 2010 ένας όρος του Μνημονίου είναι «να ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα». Δηλαδή, να καταργήσουμε τους περιορισμούς στην άσκηση όλων των επαγγελμάτων. Με άλλα λόγια όποιος θέλει, να μπορεί να κάνει το γιατρό, τον φαρμακοποιό, το δικηγόρο, κλπ.
Τα επαγγέλματα αυτά φαίνεται ότι είναι και τα πιο δημοφιλή. Ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν γιατροί και δικηγόροι. Μερικά από αυτά τα επαγγέλματα είναι:
1) Γιατροί
2) Οδοντίατροι
3) Συμβολαιογράφοι
4) Δικηγόροι
5) Ταξί
6) Μηχανικοί
7) Φυσιοθεραπευτές
8) Λογιστές
9) Ταξιδιωτικοί πράκτορες
10) Φροντιστήρια ξένων γλωσσών
11) Εκτελωνιστές
12) Ξεναγοί
13) Ενεχυροδανειστήρια
14) Ορκωτοί Ελεγκτές, κ.ά.
Δεν ξέρω γιατί τα επαγγέλματα αυτά θεωρούνται τόσο δημοφιλή. Προσωπικά ποτέ δεν ήθελα να γίνω γιατρός. Ο γιατρός δεν έχει προσωπική ζωή, δεν έχει ελεύθερο χρόνο. Μέρα-νύχτα, στις πιο ακατάλληλες ώρες το τηλέφωνό του χτυπάει και τρέχει να εξυπηρετήσει τους ασθενείς πελάτες του. Ούτε διακοπές μπορεί να πάει, ούτε να απομακρυνθεί. Εκτός από αυτό, νομίζω ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να ασχολείσαι κάθε μέρα με πληγές, αίματα και αρρώστιες.
Ούτε δικηγόρος θα ήθελα να γίνω. Να θυμάμαι εκατομμύρια άρθρα και παραγράφους, και να προσπαθώ να αποδείξω ότι το μαύρο είναι άσπρο.
Πολλοί ονειρεύονται στη ζωή τους να κάνουν καριέρα, δημόσιες σχέσεις, έντονη ζωή. Άλλοι, πάλι, περιμένουν να πάρουν βαθμούς και προαγωγές, να γίνουν διευθυντές, ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων, αξιωματικοί, κ.ά.
Μερικοί εκτός από την κύρια δουλειά έχουν και μια δεύτερη, λ.χ. παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα, έχουν ιδιωτικό γραφείο, κ.ά. Άλλοι πάλι δουλεύουν νύχτα-μέρα χωρίς ανάσα για να γίνουν πλούσιοι.
Το περίεργο, όμως, με όλους αυτούς είναι ότι, κατά βάθος λαχταράνε ακριβώς το αντίθετο. Όλοι ψάχνουν την ηρεμία, τη γαλήνη, την αποτοξίνωση, την επαφή με τη φύση. Γι’ αυτό τους βλέπεις κάθε Σαββατοκύριακο ή τις γιορτές να φεύγουν σαν τρελοί και βαρεμένοι από τις πόλεις και το περιβάλλον της δουλειάς τους, και να πηγαίνουν όσο πιο μακριά μπορούν στη φύση για να συνέλθουν λίγο.
Ποιο, λοιπόν, είναι το καλύτερο επάγγελμα;
Το πράγμα το έχω φιλοσοφήσει πολλές φορές και πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα. Ένα είναι το ιδανικό επάγγελμα: φαροφύλακας!
Άπειρα τα πλεονεκτήματα του φαροφύλακα:
1) Είσαι δημόσιος υπάλληλος, μονιμότητα και σίγουρο μισθό.
2) Έχεις ελεύθερο ωράριο εργασίας.
3) Είσαι ανεξάρτητος και δεν έχεις κανέναν βλάκα προϊστάμενο ή διευθυντή πάνω από το κεφάλι σου να σε ελέγχει συνέχεια.
4) Δεν έχεις το άγχος της συγκοινωνίας, αφού σπίτι και δουλειά είναι στο ίδιο μέρος, στο φάρο.
5) Δεν πληρώνεις εισιτήρια, ούτε κινδυνεύεις να σκοτωθείς από τροχαίο.
6) Δεν πληρώνεις κοινόχρηστα, ούτε λογαριασμούς, διότι όλα, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο κλπ. είναι υπηρεσιακά.
7) Έχεις συνέχεια την ηρεμία και την ησυχία σου, αφού δεν σε ενοχλεί κανένας κουτσομπόλης γείτονας.
8) Δεν σε ενοχλεί κανείς από το τηλέφωνο.
9) Δεν σου ζητάει κανείς δανεικά.
10) Είσαι μακριά από τη μόλυνση και το νέφος. Αναπνέεις συνέχεια καθαρό αέρα, γεμάτο οξυγόνο και ιώδιο από το πέλαγος.
11) Είσαι μακριά από την ηχορύπανση. Τα νεύρα σου ηρεμούν με το φλοίσβο των κυμάτων.
12) Δεν είσαι κλεισμένος μέσα σε τοίχους, ούτε βλέπεις απέναντι το μπαλκόνι της γειτονικής οικοδομής. Αντίθετα, έχεις πανοραμική θέα τη θάλασσα, τους κόλπους και τα νησάκια.
13) Τελευταίο, και κυριότερο, μπορείς να ασχολείσαι με κάτι πολύ ευχάριστο: Να ψαρεύεις συνέχεια! Μπορείς την ώρα της δουλειάς να ετοιμάζεις τα ψαρικά σου σύνεργα, να ρίχνεις μια ματιά από το παράθυρο του φάρου και να βλέπεις τι καιρό κάνει, και να έχεις αραγμένη τη βάρκα κάτω από το φάρο στο μικρό λιμανάκι, να σε περιμένει για ό,τι ψάρεμα τραβά η ψυχή σου.
Για όλα αυτά, εκτός από τον τακτικό μισθό, θα παίρνεις, φυσικά, επιπλέον και τα εξής:
- Αποζημίωση για εκτός έδρας διαβίωση
- Επίδομα ειδικών συνθηκών
- Επίδομα ακριτικών περιοχών
- Επίδομα βελτίωσης τροφής
- Επίδομα πολυετίας
- Α.Τ.Α.
- Επίδομα βαθμού
- Επίδομα στολής
- Επίδομα εξομάλυνσης
- Επίδομα σπουδών
- Επίδομα αντίστροφης εξομοίωσης
- Επίδομα παραγωγικότητος
- Υπερωρίες
- κλπ. κλπ.
Και μια και μιλάμε για φάρους και φαροφύλακες, να θυμηθούμε το περιστατικό, που συνέβη το 2003.
Ο παρακάτω διάλογος μεταξύ Αμερικανών και Ισπανών είναι πραγματικός, σύμφωνα με αυτούς που τον δημοσιοποίησαν, και καταγράφτηκε από το κανάλι 106 (Finisterra/Galicia) των Θαλάσσιων Επικοινωνιών.
Ισπανοί:
Εδώ Α-835, Εδώ Α-835! Για να αποφύγετε την σύγκρουση, παρακαλώ αλλάξτε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια. Αυτή τη στιγμή βρίσκεστε 25 ναυτικά μίλια μακριά και κατευθύνεστε ακριβώς καταπάνω μας.
Αμερικανοί:
Αλλάξτε εσείς την πορεία σας 15 μοίρες νότια.
Ισπανοί:
Αρνητικόν! Επαναλαμβάνω, αλλάξτε πορεία 15 μοίρες, βόρεια.
Αμερικανοί:
Σας ομιλεί ο πλοίαρχος σκάφους των ΗΠΑ, αλλάξτε πάραυτα την πορεία σας 15 μοίρες νότια.
Ισπανοί:
Την υπόδειξή σας δεν την βρίσκουμε ούτε λογική, ούτε εφικτή.
Εάν δεν θέλετε να προσκρούσετε επάνω μας, αλλάξτε την πορεία σας 15 μοίρες βόρεια.
Αμερικανοί:
(Με υψωμένη φωνή) Σας ομιλεί ο πλοίαρχος Richard James Howard του σκάφους USS Montana, του δεύτερου σε μέγεθος αεροπλανοφόρου του στόλου των ΗΠΑ. Έχουμε μαζί μας δύο αντιτορπιλικά, καταδιωκτικά αεροσκάφη και τέσσερα υποβρύχια. Επιπλέον έχουμε την υποστήριξη καταδρομικών.
Δεν κάνω υπόδειξη, αλλά σας ΔΙΑΤΑΣΣΩ!
Αλλάξτε πορεία 15 μοίρες νότια, σε αντίθετη περίπτωση θα προβούμε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια του στόλου μας.
Πάραυτα τσακιστείτε και αλλάξτε πορεία!
Ισπανοί:
Σας ομιλεί ο Juan Manuel Salas Alcantar. Εδώ είμαστε δυο άτομα.
Έχουμε μαζί μας ένα σκύλο, το βραδινό μας φαγητό, δύο μπουκάλια μπύρα και ένα καναρίνι. Το καναρίνι κοιμάται αυτήν την ώρα.
Σας ομιλούμε από τον φάρο με αριθμό Α-835 των ισπανικών ακτών Finisterra Galicia και σας γνωστοποιούμε ότι δεν έχουμε πρόθεση να μετακινηθούμε.
Μπορείτε να προβείτε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την ασφάλεια του στόλου σας, αλλά σας επαναλαμβάνω ότι αν συνεχίσετε κατευθύνεστε ολοταχώς προς τις βραχώδεις ακτές μας.
Αμερικανοί:
Ο.Κ. Κατανοητόν. Ευχαριστούμε…