Τέταρτο μήνυμα

Μακάμπα, Μπουρούντι

11 Ιουνίου 2008

Θέλω να συνεχίσω από την Α’ επιστολή του Πέτρου, από το σημείο όπου σταμάτησε ο αδελφός Μίλτος, κεφάλαιο 1.13: «Γι’ αυτό, αφού ανασηκώσετε τις οσφύες τής διάνοιάς σας, εγκρατεύεστε, και έχετε τέλεια ελπίδα στη χάρη που έρχεται σε σας, όταν αποκαλυφθεί ο Ιησούς Χριστός· ως παιδιά υπακοής, χωρίς να συμμορφώνεστε με τις προηγούμενες επιθυμίες, που είχατε εν αγνοία σας· αλλά, καθώς εκείνος που σας κάλεσε είναι άγιος, έτσι κι εσείς να γίνετε άγιοι σε κάθε διαγωγή». Αμήν. Ο Θεός μας καλεί στην αγιότητα και ο λόγος για αυτό: διαβάζουμε πιο κάτω στα εδάφια 17-21: «Και αν επικαλείστε Πατέρα, αυτόν που κρίνει χωρίς προσωποληψία, σύμφωνα με το έργο τού καθενός, να διάγετε με φόβο τον καιρό τής παροικίας σας· ξέροντας ότι δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι, αλλά με το πολύτιμο αίμα τού Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα· ο οποίος ήταν μεν προορισμένος (αρχ. προεγνωσμένος) πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, φανερώθηκε όμως στους έσχατους καιρούς για σας,  που πιστεύετε διαμέσου αυτού στον Θεό, ο οποίος τον ανέστησε από τους νεκρούς, και του έδωσε δόξα, ώστε η πίστη σας και η ελπίδα να είναι στον Θεό». Αμήν. Έχουμε λυτρωθεί από τη μάταιη διαγωγή που λάβαμε από τους προγόνους μας και έχουμε λυτρωθεί με το πολύτιμο αίμα του Ιησού. Πέθανε για μας. Και ήταν ο άμεμπτος Αμνός του Θεού. Και ήταν γνωστός πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Θέλω να σας πω ότι, πριν γίνει αυτός ο κόσμος, μέσα στον Θεό, μέσα στο Πνεύμα, σε πράγματα που δεν βλέπονται, γιατί είναι πνευματικά πράγματα, υπήρχε ήδη μια θυσία, υπήρχε ο Αμνός του Θεού, υπήρχε η Νύφη του Αρνίου και, καθώς διαβάζουμε στην προς Εβραίους επιστολή, «διά της πίστεως κατανοούμε ότι αυτά που βλέπονται δεν έγιναν από πράγματα που φαίνονται». Γι ‘αυτό διαβάζουμε ότι Αυτός ήταν γνωστός πριν από τη δημιουργία του κόσμου.

Αλλά ο Θεός έδωσε τον Υιό Του, έτσι ώστε σήμερα να μπορούμε εμείς να λυτρωθούμε, να σωθούμε από μια διαγωγή που λάβαμε από τους πατέρες και τους παππούδες μας και η οποία είναι μάταιη, μας οδηγεί στην καταστροφή και στην μηδαμινότητα . Και ο Θεός, με τη δύναμη του Χριστού μας έχει βάλει σε έναν άλλο δρόμο, που δεν οδηγεί στην καταστροφή, αλλά οδηγεί στη δόξα. Και μας έχει δώσει τον Χριστό για να ζήσει μέσα μας, ούτως ώστε όλα αυτά να επιτευχθούν. Έτσι, ο Πέτρος λέει: ‘Να γίνετε άγιοι σε κάθε διαγωγή’ δηλαδή σε ό, τι κάνετε, στον τρόπο που σκέφτεστε, στον τρόπο που μιλάτε, στις πράξεις σας, να είστε άγιοι, όταν κανείς δεν σας βλέπει, να είστε άγιοι, όταν είστε μόνοι. Να είστε άγιοι, όταν σκέφτεστε, επειδή τίποτα δεν είναι κρυμμένο από τον Θεό, που σας βλέπει όπου κι αν βρίσκεστε, και βλέπει κι εμένα και δεν μπορώ να δείχνω κάτι διαφορετικό μπροστά στους ανθρώπους και όταν είμαι μόνος, επειδή κανείς δεν με βλέπει,  να κάνω οτιδήποτε άλλο. Να είστε άγιοι σε κάθε διαγωγή, σε ό, τι κάνετε, γιατί Εκείνος που σας κάλεσε είναι Άγιος.

Λοιπόν, έχω ήδη μιλήσει τρεις φορές για την Πόλη του Θεού. Θυμάστε πώς λέγεται; Είναι η άγια Πόλη. Η άγια Πόλη! Και είναι η Άγια Πόλη όχι επειδή είναι κατασκευασμένη από άγιες πέτρες  και άγια ξύλα, αλλά επειδή ο Άγιος Θεός κατοικεί εκεί και άγιοι άνθρωποι ζουν εκεί. Αμήν. Δεν είναι δυνατόν να εισέλθουμε σε αυτήν την πόλη και να ζούμε εκεί, αν δεν είμαστε άγιοι. Καταλαβαίνετε; Και αρχίζουμε από τώρα. Ο Θεός μάς έχει λυτρώσει με το πολύτιμο αίμα του Χριστού, όχι με ασήμι και χρυσάφι, έτσι ώστε να μπορούμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας και να μην περπατούμε όπως και πριν, σύμφωνα με τις επιθυμίες που είχαμε τότε. Ήμασταν όλοι ακάθαρτοι. Ήμουν ακάθαρτος. Ζούσα  στην αμαρτία. Ήμουν στο σκοτάδι. Υπάρχει ένας παλιός αγγλικός ύμνος που λέει: «​​Αιώνιο Φως, αιώνιο φως, πόσο καθαρή πρέπει να είναι μια ψυχή για να έρθει και να τεθεί κάτω από το ερευνητικό σου βλέμμα και να ζήσει και να κοιτάξει Εσένα!» και στη συνέχεια προχωρεί και ρωτάει:
«Ω, πώς εγώ, που ήμουν υιός του σκότους, που έζησα στην ακαθαρσία και στην αμαρτία, πώς μπορώ να είμαι εκεί και να εμφανιστώ ενώπιον του Αγίου Θεού και να αντέξω την ακτίνα του άκτιστου φωτός πάνω στο γυμνό πνεύμα μου;». Θυμάμαι τον επόμενο στίχο, όπως είναι στον ύμνο: «Υπάρχει τρόπος για τον άνθρωπο να ανέλθει σε αυτή την υπέρτατη κατοικία. Μέσω μιας προσφοράς και μιας θυσίας, με την ενέργεια ενός Αγίου Πνεύματος,  μέσω ενός Παράκλητου προς τον Θεό». Ο παράκλητος είναι κάποιος που μιλάει για μας. Με το αίμα του Ιησού Χριστού, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, μπορούμε να γίνουμε άγιοι και καθαροί. Σε αυτή την Πόλη, διαβάζουμε στην Αποκάλυψη, κανένας ακάθαρτος δεν θα εισέλθει. Ούτε πόρνος, ούτε φονιάς, ούτε μάγος, κανένας που μιλάει και πράττει το ψεύδος. Όλα αυτά θα είναι έξω. Δόξα στον Θεό!

           Ακούσαμε από τον αδελφό Μίλτο ότι λαμβάνουμε τη δικαίωσή μας από τον Θεό, είναι ένα δώρο, και το λαμβάνουμε με την πίστη. Και ο Χριστός έχει έρθει επίσης μέσα μας για να μας κάνει άγιους. Στην επιστολή προς Εβραίους διαβάζουμε στο κεφάλαιο 12.14: «Επιδιώξτε την ειρήνη με όλους και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Κύριο». Έτσι, ζητάτε τον αγιασμό, να είστε άγιοι. Έχετε την ελπίδα ότι θα δείτε τον Θεό; Θέλετε να δείτε τον Θεό; Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ο Κύριος λέει: «Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν τον Θεό». Και στην Αποκάλυψη, όπως διαβάσαμε σήμερα το πρωί στο κεφάλαιο 22.3, ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θα είναι στην άγια πόλη και οι υπηρέτες Του θα τον προσκυνήσουν. Και στο εδάφιο 4: «Και αυτοί θα δουν το πρόσωπό Του και το όνομά Του θα είναι επάνω στα μέτωπά τους». Αμήν. Χωρίς αγιότητα κανείς δεν θα δει τον Θεό. Όλοι οι υπηρέτες Του, που θα δουν το πρόσωπό Του, είναι όλοι άγιοι άνθρωποι. Στην ελληνική ορθόδοξη θρησκεία, λένε ότι κανείς δεν μπορεί να θεωρείται κάποιος άγιος όσο ζει. Αν ένα άτομο κάνει πολλά καλά έργα κατά τη διάρκεια της ζωής του και προσεύχεται πολύ και νηστεύει και αγαπά τους ανθρώπους, όταν πεθάνει, μετά από πολλά χρόνια, αν σκάψουν τον τάφο του, μπορεί να ανακαλύψουν ότι υπάρχει κάτι το εξαιρετικό εκεί, όπως για παράδειγμα, νερό, το οποίο αποκαλούν αγίασμα. Στη συνέχεια, το εν λόγω πρόσωπο ανακηρύσσεται άγιος. Και ζωγραφίζουν εικόνες αυτού του ατόμου και οι άνθρωποι πηγαίνουν και προσκυνούν και φιλούν την εικόνα του. Αυτό είναι το σκοτάδι στο οποίο εγώ και ο Μίλτος ήμασταν πριν. Αλλά ο λόγος του Θεού λέει ότι πρέπει να είμαστε άγιοι σε κάθε συμπεριφορά, ενώ είμαστε στη γη, ενώ είμαστε σε αυτό το σώμα, σήμερα. Σας εκλιπαρώ, σας ικετεύω, αδελφοί και αδελφές μου: να είστε άγιοι. Υπάρχει μεγάλη δύναμη σε ένα πρόσωπο που είναι άγιο. Μπορεί να πάει σε ένα μέρος και, χωρίς να πει τίποτα, οι άνθρωποι θα αισθάνονται ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό. Αν είστε άγιοι σε κάθε συμπεριφορά, η δύναμη του Θεού είναι εκεί, η παρουσία του Θεού είναι εκεί, γιατί ζείτε στην παρουσία του Αγίου Θεού.

Και δεν είναι μόνο τον αγιασμό που μπορούμε να πάρουμε μπροστά στους ανθρώπους, μπορούμε να πάρουμε και την ειρήνη του Θεού, όταν πάμε κάπου. Δούλευα σε ένα ερευνητικό ινστιτούτο στην Κύπρο, για πολλά χρόνια. Και θυμάμαι μια μέρα πήγα στο γραφείο του διευθυντή του Ινστιτούτου. Μιλήσαμε για τη δουλιά, και στη συνέχεια σηκώθηκα να πάω και μου είπε: «Παρακαλώ μείνε, χρειάζομαι να έχω κάποια ειρήνη». Δόξα στο όνομα του Κυρίου. Πραγματικά εκπλάγηκα όταν το άκουσα αυτό! Πρέπει να θυμάστε όμως, ότι δεν είναι η δική μας αγιότητα, ούτε η δική μας ειρήνη. Όπως ακούσαμε νωρίτερα, δικαίωσή μας είναι ο Ιησούς και η πίστη που έχουμε είναι η πίστη του Ιησού. Στο κεφάλαιο 1, της πρώτης επιστολής προς Κορινθίους διαβάζουμε για τον σταυρό ότι για τους Έλληνες είναι ανοησία, στους Εβραίους είναι σκάνδαλο, αλλά για εμάς είναι η δύναμη του Θεού προς σωτηρία. Γιατί; Επειδή με τη δύναμη του σταυρού ο παλιός Γιαννάκης, που ήταν στο σκοτάδι και στην αμαρτία και κάθε λογής δεσμά, ναι, με τη δύναμη του σταυρού, αυτός ο Γιαννάκης πέθανε και ο Χριστός ήρθε και μια νέα ζωή ήρθε σε μένα. Αμήν. Ο Θεός μού έδωσε τον Χριστό, επειδή με αγαπάει τόσο πολύ, ώστε έδωσε σε μένα τον μονογενή Υιό Του, για να έχω αιώνια ζωή και με τη ζωή του Χριστού μέσα μου, έχω τη δικαιοσύνη του Θεού, έχω την πίστη του Θεού, έχω την αγάπη του Θεού, και έχω την αγιότητα του Θεού. Και στο τέλος του κεφαλαίου 1.30, διαβάζουμε: «Αλλά, εσείς είστε απ’ αυτόν εν Χριστώ Ιησού, που έγινε σε μας σοφία από τον Θεό, και δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση, ώστε, όπως είναι γραμμένο: « Εκείνος που καυχάται, στον Κύριο ας καυχάται». Δεν καυχιέμαι για τον εαυτό μου, λέγοντας: «Είμαι τόσο σπουδαίος, τόσο έξυπνος, εγώ κατάφερα να κάνω αυτά τα πράγματα», αντίθετα, ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Η δόξα ανήκει μόνο στον Ιησού μου. Αμήν, αμήν. Υπάρχει μια κυρία στην εκκλησία μας, στη Λευκωσία και μια φορά μου είπε: «Ακόμα και όταν ακούω το όνομα, Ιησούς, έρχονται δάκρυα στα μάτια μου. Αυτός είναι ο Ένας που αγαπώ, Αυτός είναι ο ένας για τον οποίο καυχιέμαι».

Προτού τα πει αυτά, ο απόστολος Παύλος, λέει στα εδ. 26-29: «…βλέπετε την πρόσκλησή σας, ότι είστε, κατά σάρκα, όχι πολλοί σοφοί, όχι πολλοί δυνατοί, όχι πολλοί ευγενείς. Αλλά, ο Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς και τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός, και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε, για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι. Για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά του». Σταμάτα να σκέφτεσαι όπως ο κόσμος σκέφτεται, δεν έχει σημασία αν είσαι φτωχός. Δεν έχει σημασία αν δεν είσαι μορφωμένος. Δεν έχει σημασία αν είσαι άνδρας ή γυναίκα, αν είσαι νέος ή ηλικιωμένος, αν είσαι δυνατός ή αδύναμος στο σώμα. Στην πραγματικότητα, εκείνο που λέει ο Παύλος είναι ότι αν είσαι κάποιος που ο κόσμος απορρίπτει, εάν είσαι ένα τίποτα, τότε υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα ότι θα λάβεις τη χάρη του Θεού, παρά αν είσαι δυνατός ή πλούσιος, επειδή,  εκείνο που έχει σημασία δεν είναι ποιος είμαι εγώ ή εσύ, αλλά ποιος είναι ο Ιησούς, αυτό είναι που έχει σημασία. Και πολλοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη και είναι αδύναμοι και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτόν τον κόσμο, αισθάνονται περισσότερο την ανάγκη τους για σωτηρία.

Θα θυμάστε ότι, το βράδυ που ο Κύριος Ιησούς προδόθηκε, ήταν στον κήπο της Γεθσημανή και προσευχόταν στον Πατέρα: «Πατέρα, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από εμένα αυτό το ποτήρι. Αλλά, όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως Εσύ θέλεις». Ήταν σε μια τόσο μεγάλη αγωνία, που ο ιδρώτας Του έγινε σαν θρόμβοι αίματος, που έπεφταν στο έδαφος. Δεν λέει ότι ο Θεός του απάντησε. Ο Κύριος Ιησούς ήξερε από πριν ότι είχε έρθει για αυτή την ώρα. Ωστόσο, προσευχόταν, «Αν είναι δυνατόν», δεν ήθελε να πιει το ποτήρι μιας τέτοιας αμαρτίας, τέτοιας ακαθαρσίας, τέτοιου σκοταδιού, τέτοιου θανάτου. Στη συνέχεια, οι Ιουδαίοι ήρθαν, ο Ιούδας τον πρόδωσε και τον συνέλαβαν. Τον πήραν στο σπίτι του αρχιερέα. Πριν από όλα αυτά, ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι ήταν έτοιμος ακόμη και να θυσιάσει τη ζωή του για τον Κύριο. Και ο Ιησούς του είπε ότι εκείνο το βράδυ, πριν να λαλήσει ο κόκορας, θα Τον αρνιόταν τρεις φορές. Και το έκανε. Ο Πέτρος είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αλλά όταν ήρθε ο πειρασμός απέτυχε εντελώς. Διαβάζουμε σε ένα από τα ευαγγέλια ότι, όταν για τρίτη φορά ο Πέτρος αρνήθηκε τον Χριστό, ο Ιησούς γύρισε και τον κοίταξε. Και ο Πέτρος πήγε έξω και έκλαψε πικρά, αλλά πιστεύω ότι εκείνη τη στιγμή ο Πατέρας έδειξε στον Ιησού ότι το ποτήρι εκείνο δεν μπορούσε να παρέλθει, έπρεπε να το πιει. Έπρεπε να πάει στον σταυρό. Ακόμη και ο επικεφαλής των μαθητών Του αρνήθηκε τον Χριστό, δεν μπορούσε να ζήσει τη ζωή του Θεού χωρίς τον σταυρό, δεν θα μπορούσε να σωθεί με οποιοδήποτε άλλον τρόπο. Θυμάστε ότι ο Ιησούς είχε στείλει προηγουμένως τους μαθητές Του να κηρύξουν τον ερχομό της βασιλείας Του, να θεραπεύουν τους αρρώστους και να εκβάλλουν δαιμόνια. Ήρθαν πίσω γεμάτοι χαρά και είπαν: «Ακόμη και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε μας στο όνομά Σου», αλλά μέσα τους ακόμη δεν υπήρχε η ζωή του Θεού. Ο Ιησούς τους είχε δώσει από την εξουσία Του για να κάνουν αυτά τα πράγματα. Αλλά για να έρθει μέσα τους η ζωή του Θεού, δεν ήταν ακόμη δυνατόν, και όταν ο Ιησούς κοίταξε τον Πέτρο, ήταν σαν ο Πατέρας να του έλεγε: «Ιησού, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, θα πρέπει να πας στον σταυρό, έτσι ώστε ο εαυτός να τελειώσει, ο παλαιός άνθρωπος να μπορεί να πεθάνει, και να μπορέσω έτσι να τους χαρίσω τη ζωή που είναι μέσα σου». Με αυτόν τον τρόπο είναι που ο Ιησούς Χριστός γίνεται η ζωή μας, τα πάντα μας. Και γίνεται ο αγιασμός μας. Ως εκ τούτου, είμαστε χωρίς δικαιολογία, γιατί δεν εξαρτάται από τη δική μας ικανότητα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τη ζωή του Ιησού να ζήσει μέσα μας. «Δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα μου», ομολογεί ο απόστολος Παύλος.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, καταλαβαίνετε αυτά τα πράγματα; Αυτό που λέμε είναι ό,τι είναι γραμμένο στη Βίβλο, αλλά και ό,τι το Άγιο Πνεύμα μάς έχει δείξει, αλλά και ό,τι έχουμε ανακαλύψει και στη δική μας ζωή ότι είναι αληθινό. Είναι ο λόγος του Θεού. Και ο Θεός είναι εδώ, ο ίδιος ο Θεός, έτοιμος να δώσει τον Ιησού, τον Υιό Του, γιατί μας αγαπά ακόμα. Η ζωή και η δύναμη του Ιησού Χριστού μπορεί να είναι μέσα σε κάθε έναν από εμάς, και μπορούμε να είμαστε άγιοι στη συμπεριφορά μας. Διαβάζουμε στην Α’ επιστολή προς Θεσσαλονικείς, 4.3-4, «Αυτό είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχετε από την πορνεία, και να ξέρει καθένας από εσάς να κρατάει το σώμα του σε αγιασμό και τιμή». Στην Β’ επιστολή προς Κορινθίους στο κεφάλαιο 6 διαβάζουμε ότι ο Θεός είπε: « Βγείτε έξω από αυτόν τον κόσμο, βγείτε από την ακαθαρσία, ξεχωρίστε τον εαυτό σας». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάμε να κτίσουμε ένα σπίτι στο βουνό, μακριά από όλους. Αυτό σημαίνει ότι δεν ακολουθούμε τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων γύρω μας. Και λέει: «Εάν αποχωριστείτε, θα σας δεχτώ, θα είμαι Πατέρας σας, και εσείς θα είστε υιοι μου και θυγατέρες μου». Και συνεχίζει στο έβδομο κεφάλαιο, εδ. 1 για να πει: «Ως εκ τούτου, έχοντας αυτές τις υποσχέσεις, αγαπητοί, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε ακαθαρσία της σάρκας και του πνεύματος, εκπληρώνοντας αγιοσύνη με φόβο Θεού». Ας μην είναι κανείς απρόσεκτος. Ας μην πει ποτέ: «Δεν με βλέπει κανένας, μπορώ να κάνω αυτό το ακάθαρτο πράγμα». Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Θεός σε βλέπει. Να είστε άγιοι, να είστε καθαροί, ξεχωρίστε τον εαυτό σας για τον Θεό. Και ο Κύριος θα σας ευλογήσει πλούσια. Αμήν. Δόξα στο Όνομα Του!