Πέμπτο μήνυμα

Μακάμπα, Μπουρούντι

12 Ιουνίου 2008

Σήμερα θέλω να ολοκληρώσω, ανακεφαλαιώνοντας όλα όσα είδαμε αυτές τις δύο μέρες. Και θέλω να ξεκινήσω διαβάζοντας μερικά εδάφια από την προς Εβραίους επιστολή, στο πρώτο κεφάλαιο. Σε αυτό το κεφάλαιο διαβάζουμε ότι ο Θεός μίλησε στο παρελθόν στον λαό Του πολλές φορές και με πολλούς τρόπους μέσω των προφητών, αλλά τον έσχατο καιρό μίλησε σε μας μέσω του Υιού. Και στη συνέχεια προχωρεί για να περιγράψει τη δόξα του Υιού αυτού. Στο εδ. 3 διαβάζουμε: «…Αυτός, που είναι το απαύγασμα της δόξας και ο χαρακτήρας τής υπόστασής του, και βαστάζει τα πάντα με  τον λόγο τής δύναμής του, αφού διαμέσου τού εαυτού του έκανε καθαρισμό των αμαρτιών μας, κάθισε στα δεξιά τής μεγαλοσύνης στα υψηλά» και έγινε πολύ υψηλότερος από τους αγγέλους, όπως εξηγά και στα επόμενα εδάφια. Στα  εδ. 8 και 9 διαβάζουμε: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα τού αιώνα  σκήπτρο ευθύτητας είναι το σκήπτρο τής βασιλείας σου. Αγάπησες δικαιοσύνη, και μίσησες ανομία γι’ αυτό, ο Θεός, ο Θεός σου, σε έχρισε με λάδι αγαλλίασης περισσότερο από τους μετόχους σου». Και στο 13 «Σε ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: Κάθισε στα δεξιά μου μέχρι να κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου»;

Στο κεφάλαιο 2 διαβάζουμε ότι αυτός ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, μετείχε από σάρκα και αίμα, όπως εμείς, έτσι ώστε να μας ελευθερώσει με τον θάνατο του. Η προσοχή μας εφιστάται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι πολύ ιδιαίτερο ον για τον Θεό, γι ‘αυτό και είναι γραμμένο στο εδ. 6: «Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να τον θυμάσαι ή ο γιος τού ανθρώπου, ώστε να τον επισκέπτεσαι; Τον έκανες για λίγο κατώτερον από τους αγγέλους, με δόξα και τιμή τον στεφάνωσες, και τον έβαλες επάνω στα έργα των χεριών σου˙  όλα τα υπέταξες κάτω από τα πόδια του». Και έπειτα στο εδ. 9 λέει τα εξής: «Αλλά βλέπουμε τον Ιησού για λίγο ελαττωμένον έναντι των αγγέλων, εξαιτίας τού παθήματος του θανάτου, στεφανωμένον με δόξα και τιμή, για να γευτεί θάνατο για κάθε άνθρωπο, διαμέσου τής χάρης τού Θεού» και στη συνέχεια προχωρεί για να πει ότι κι εμείς, επίσης, που ανήκουμε στον Ιησού, συμμετέχουμε σε αυτό. Στα εδ.11-13 διαβάζουμε: «Επειδή, κι αυτός που αγιάζει κι αυτοί που αγιάζονται  είναι όλοι από έναν για την οποία αιτία δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδελφούς,  λέγοντας: Θα αναγγείλω το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, μέσα σε εκκλησία θα σε υμνήσω. Και πάλι: Εγώ θα έχω την πεποίθησή μου επάνω σ’ αυτόν. Και πάλι: Να, εγώ, και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός». Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και από αυτόν τη γυναίκα, ήδη στην καρδιά και στις σκέψεις, στα σχέδια Του, είχε τον Χριστό και την Εκκλησία. Έτσι, ο Υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος, για να πεθάνει ώστε να μας πλύνει από τις αμαρτίες μας, καθώς και η σύναξη των αδελφών, η Εκκλησία, ήταν ήδη στη σκέψη του Θεού, πριν από τη δημιουργία της γης. Ξεκίνησε με τη δημιουργία του Αδάμ, και από την πλευρά του έπλασε την Εύα. Όταν ο Θεός επέβαλε στον Αδάμ ένα βαθύ ύπνο και πήρε μια πλευρά του και έπλασε την Εύα, αυτό ήταν μια παραστατική εικόνα. Ήταν μια εικόνα του Ιησού, όταν ήταν στο σταυρό και έπεσε στον ύπνο του θανάτου. Λόγχισαν την πλευρά του και από εκεί βγήκε αίμα και νερό. Αυτά δηλοποιούσαν την Εκκλησία, γιατί όπως διαβάζουμε στην πρώτη επιστολή του Ιωάννη, κεφάλαιο 5,  υπάρχουν τρεις που φέρουν μαρτυρία στη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και αυτό είναι το Άγιο Πνεύμα και η Εκκλησία, η Νύμφη του Χριστού, η οποία προήλθε από την πλευρά Του.

Ο Ιησούς Χριστός είναι τώρα μέσα στη δόξα, κάθεται στα δεξιά της μεγαλοσύνης στα υψηλά. Στην επιστολή προς Εφεσίους διαβάζουμε ότι ο Θεός μας συνανέστησε και μας συνεκάθισε μαζί με τον Χριστό. Αυτό που πραγματικά θέλω να πω είναι ότι αυτή η δόξα μέσα στην οποία  ο Ιησούς εισήλθε είναι η δόξα μέσα στην οποία η νύφη του, η Εκκλησία πρόκειται επίσης να εισέλθει, και εν Πνεύματι ήδη μετέχει σε αυτή. Στον Ψαλμό 45 διαβάζουμε, στο εδ. 6, αυτά που ήδη διαβάσαμε στην προς Εβραίους επιστολή: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ είναι στον αιώνα του αιώνος και σκήπτρο δικαιοσύνης είναι το σκήπτρο της βασιλείας Σου. Αγάπησες τη δικαιοσύνη και μίσησες την ανομία. Γι’ αυτό, ω Θεέ, ο Θεός σου, σε έχρισε με λάδι αγαλλίασης, περισσότερο από τους μετόχους Σου» και στη συνέχεια, στο μέσο του εδ. 9: «Στα δεξιά Σου βρίσκεται η βασίλισσα στολισμένη με χρυσάφι του Οφείρ». Να λοιπόν η Βασίλισσα, η Νύμφη του Αρνίου! Τώρα, θα μπορούσαμε να διαβάσουμε πιο κάτω και θα βλέπαμε εκεί ότι η βασίλισσα κλήθηκε να βγει, να φύγει και να εγκαταλείψει το σπίτι του πατέρα της και να έρθει και να ενωθεί με τον βασιλιά. Αυτή είναι και η δική μας κλήση. Να αφήσουμε τα πάντα, όπως όταν μια γυναίκα παντρεύεται, και φεύγει από το σπίτι της, αφήνοντας την οικογένεια του πατέρα της και πηγαίνει και ενώνεται με τον σύζυγό της και οι δύο γίνονται μία σάρκα. Στην επιστολή του προς Εφεσίους  ο απόστολος Παύλος λέει ότι αυτό είναι ένα μυστήριο και δείχνει τον Χριστό και την Εκκλησία. Το κάλεσμά μας είναι να πάμε και να είμαστε μαζί με τον Χριστό και να ενωθούμε πνευματικά μαζί του. Όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα ενώνονται σε γάμο, οι δυο τους γίνονται μια σάρκα, αλλά αυτός που ενώνεται με τον Κύριο, γίνεται ένα πνεύμα (1 Κορινθίους 6:17). Έτσι, είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό σε γάμο και γινόμαστε ένα πνεύμα μαζί του. Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού και το πνεύμα που είναι σε αυτό το σώμα είναι το πνεύμα του Χριστού, το Άγιο Πνεύμα.

Άλλη μια εικόνα που έχουμε στην Καινή Διαθήκη είναι η εξής: Όταν ο Θεός έδωσε εντολή στον Μωυσή να κάνει τη σκηνή του μαρτυρίου, επρόκειτο για ένα κατοικητήριο του Θεού, και αυτό ήταν μια εικόνα του οίκου, του τόπου κατοικίας του Θεού εν Πνεύματι. Όταν τελείωσε και έκαναν την αφιέρωση και πρόσφεραν τις θυσίες, η δόξα του Κυρίου ήρθε και γέμισε τη σκηνή. Το ίδιο συνέβη και όταν ο Σολομών τελείωσε και αφιέρωσε το ναό. Αυτά ήταν προφητικά εικόνες από την Παλαιά Διαθήκη. Γνωρίζουμε ότι στις μέρες μας ο ναός του Θεού, ο οίκος του Θεού, ο τόπος κατοικίας Του είναι η Εκκλησία. Την ημέρα της Πεντηκοστής, στο υπερώο υπήρχαν 120 άτομα συγκεντρωμένα, περιμένοντας τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, της υπόσχεσης του Θεού. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα «σώμα»  ανθρώπων. Και το Άγιο Πνεύμα ήρθε επάνω τους και πληρώθηκαν με Άγιο Πνεύμα. Ήταν η Εκκλησία που εμφανιζόταν στη γη για πρώτη φορά, το Σώμα του Χριστού, με πολλά μέλη, άνδρες και γυναίκες. Πολλοί αιώνες έχουν περάσει και υπάρχει μια μακρά ιστορία της Εκκλησίας, πιστεύουμε ότι πλησιάζει το τέλος αυτής της εποχής και η ανατολή της επόμενης, όπου το ενδιαίτημα του Θεού θα φανερωθεί ακόμα πιο λαμπρό και ασύγκριτα πιο ένδοξο.

Έχω προσπαθήσει να δείξω από την Αγία Γραφή, όσο καλύτερα μπορούσα, τι ο Κύριος θέλει να κάνει, αυτό που έχει στην καρδιά και στη σκέψη Του. Είναι μια πόλη που είναι μέσα στον Θεό. Είναι μια ουράνια πόλη, μια καθαρή πόλη, μια άγια πόλη, μια πόλη που είναι γεμάτη με τη δόξα του Θεού. Είναι μια πόλη που έχει θεμέλια. Είναι η πόλη όπου κατοικεί ο Θεός, ο Θεός και το Αρνίο έχουν τον θρόνο τους εκεί και το φως τους λάμπει σε αυτήν. Είναι μια πόλη όπου ο ποταμός του Θεού ρέει με κρυστάλλινα, πολύ καθαρά νερά, και σε κάθε πλευρά αυτού του ποταμού υπάρχει το δέντρο της ζωής. Αυτό είναι το δέντρο από το οποίο ο Αδάμ και η Εύα δεν έφαγαν. Είχαν εξαπατηθεί από τον Διάβολο και έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Και αυτό τους σκότωσε, έφερε τον θάνατο. Όμως, σε αυτή την πόλη είναι το δέντρο της ζωής. Μπορείτε να διαβάσετε για αυτά τα πράγματα στα κεφάλαια 21 και 22 της Αποκάλυψης. Όταν αποφάσισα να μιλήσω για την πόλη του Θεού, σκέφτηκα να μιλήσω σε μια μόνο συνάθροιση και να τελειώσω. Μίλησα όμως σε τέσσερις συναντήσεις και υπάρχουν ακόμη τόσα πολλά να πούμε! Επειδή ο λόγος του Θεού είναι τόσο πλούσιος και αυτή η πόλη είναι τόσο γεμάτη από την ομορφιά και τη σοφία του Θεού. Οι πύλες στα τείχη είναι η κάθε μια από αυτές ένα μαργαριτάρι. Κάθε ένα από τα δώδεκα θεμέλια του τείχους είναι στολισμένα με πολύτιμους λίθους. Μπορείτε να δείτε αυτή την πόλη; Μπορείτε να δείτε τη δόξα του Θεού σε αυτή την πόλη;

Τώρα, τι συμβαίνει στη γη σχετικά με την Εκκλησία; Το ίδιο πράγμα που συμβαίνει με τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έπρεπε να είναι κατ ‘εικόνα του Θεού, καθ’ ομοίωσιν Αυτού. Υποτίθεται ότι θα έδειχνε τη δόξα του Θεού σε όλη τη δημιουργία, αντανακλώντας τη δόξα και την ομορφιά του Θεού. Αντί γι’ αυτό όμως, εξαιτίας της αμαρτίας, ήρθε ο θάνατος. Αντί για φως, το σκοτάδι, αντί της αγιότητας, η ακαθαρσία. Αντί της δικαιοσύνης, η κακία και η ανομία. Και ο Θεός έστειλε τον Υιό Του για να εξαγοράσει τον άνθρωπο, να τον αγοράσει πίσω, πίσω στον εαυτό Του, πίσω στην αρχική αποστολή του ανθρώπου. Ο Ιησούς Χριστός το έχει επιτελέσει. Και συγκεντρώνει έναν λαό, για να είναι η Εκκλησία, η νύφη, η βασίλισσα, για να είναι μαζί Του στον θρόνο, γεμάτη από το Πνεύμα του Θεού. Αλλά, τι συμβαίνει; Δεν είμαστε ακόμα εκεί. Όπως αυτό το θνητό σώμα μας, δεν έχει ακόμη λυτρωθεί. Γερνούμε, αρρωστούμε και στο τέλος πεθαίνουμε. Αλλά η μέρα έρχεται που ο Κύριος θα μας δώσει ένα νέο σώμα. Δόξα στο όνομά Του! Σε αυτό το νέο σώμα δεν θα υπάρξει κανένας θάνατος. Θα είναι πάντα γεμάτο δύναμη, νεότητα, γεμάτο ζωή. Αλλά, αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη. Το σώμα αυτό εξακολουθεί να φέρει τις συνέπειες της αμαρτίας. Και ο άνθρωπος πρέπει να μεταβεί από την αμαρτία, την ανομία και τον θάνατο, στη σωτηρία της ψυχής. Χθες ακούσαμε τον αδελφό Μίλτο να λέγει ότι η σωτηρία της ψυχής μας είναι το τέλος της πίστης μας. Έτσι, τώρα είμαστε στη διαδικασία της σωτηρίας, η ψυχή μας σώζεται. Μας αλλάζει ο Κύριος συνεχώς, από δόξα σε δόξα, για να γίνουμε ολοένα και περισσότερο όπως ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού. Καταλαβαίνετε αυτά τα πράγματα;

Τώρα, επειδή τα πράγματα είναι έτσι, δεν βλέπουμε αυτή την τέλεια εκκλησία στη γη. Αυτό που βλέπουμε είναι διαιρέσεις, προστριβές, παρεξηγήσεις. Πληγωνόμαστε ο ένας από τον άλλο. Κάποιος σηκώνεται και λέει: “Εγώ θα αρχίσω μια άλλη εκκλησία”. Ο εαυτός εγείρεται, η υπερηφάνεια κυριαρχεί. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν τόσες πολλές εκκλησίες. Και αυτός είναι ο λόγος που μερικές από τις πρώτες, τις αρχικές εκκλησίες δεν έχουν πλέον τον Θεό μεταξύ τους. Το Άγιο Πνεύμα έχει εκτοπισθεί. Απευθύνονται σε αγίους, με επικεφαλής τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού, αποκαλώντας την “μητέρα του Θεού” και τη λατρεύουν σαν Θεό! Αποβλέπουν σε ανθρώπους, αποβλέπουν στη θρησκεία, σε μεθόδους και τελετουργίες, αλλά όχι στον Θεό. Στη βάση όλων αυτών βρίσκεται ο εαυτός που δεν υποτάσσεται στην εντολή του Κυρίου: «Αν κάποιος θέλει να έρθει οπίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί». Και αυτά τα προβλήματα έχουν έρθει και εδώ. Είμαστε εδώ και σε αυτή τη συνάθροιση πολλές εκκλησίες εκπροσωπούνται, που ονομάζονται με διαφορετικά ονόματα η καθεμιά. Είμαστε κι εμείς το ίδιο, κάνουμε το ίδιο πράγμα και στην Κύπρο, αλλά και σε όλες τις χώρες του κόσμου. Επιπλέον, ο Σατανάς έρχεται επίσης για να σπείρει πλάνες και λανθασμένες διδασκαλίες και αυτό συμβαίνει σήμερα όλο και περισσότερο. Από την εποχή των αποστόλων ο απόστολος Παύλος είχε να καταπολεμήσει εσφαλμένες διδασκαλίες και σε κάποιο μέρος χρησιμοποιεί τη φράση “άγγελοι του Σατανά”. Ακόμη και από τις πρώτες κιόλας μέρες, κάποιοι περιέρχονταν τις εκκλησίες και ισχυρίζονταν  ότι ήταν απόστολοι, αλλά ο Παύλος τους αποκαλούσε άγγελους (αγγελιοφόροους) του Σατανά. Παρουσιάζονταν ως άγγελοι  φωτός, αλλά δεν κήρυτταν τον Ιησού, τον Ιησού του ευαγγελίου, του αληθινού ευαγγελίου του Θεού. Άλλοι, οι Ιουδαίοι, αντιστέκονταν στο Ευαγγέλιο και κήρυτταν:  «Αν δεν περιτέμνεστε και δεν τηρείτε τον νόμο του Μωυσή, δεν μπορείτε να σωθείτε». Ο Ιωάννης, στην πρώτη επιστολή του, γράφει για ψευδείς αδελφούς, λέογοντας: «… βγήκαν από εμάς, αλλά δεν ήταν από εμάς, διότι εάν ήταν από εμάς, θα έμεναν μαζί μας, αλλά έφυγαν από εμάς για να φανερωθεί ότι δεν ήταν από εμάς». Και ο Σατανάς, προκειμένου να πολεμήσει το έργο του Θεού, έρχεται με πολύ δόλιους τρόπους, υποκινώντας τους δικούς του ανθρώπους για να προκαλέσει σύγχυση. Το γνωρίζετε αυτό; Ξέρετε μερικά από τα πράγματα που έχουν συμβεί στις εκκλησίες από την αρχή μέχρι τώρα; Πράγματα που πήγαν στραβά; Και ακόμα και σήμερα, κάθε φορά που οι άνθρωποι κινούνται από υπερηφάνεια, θέλοντας να προωθήσουν τους εαυτούς τους και επιζητώντας το προσωπικό τους κέρδος, προκαλούν πολύ πόνο, σύγχυση και ζημιά.

Όλα αυτά υπάρχουν, επειδή το τέλειο δεν έχει έρθει ακόμη. Από την πρώτη ημέρα των συναθροίσεων αυτών είδαμε ότι, όταν η Νέα Ιερουσαλήμ, η άγια πόλη εμφανίζεται, προέρχεται από τον Θεό, από τον ουρανό. Και εκείνοι που είναι πραγματικά του Κυρίου, ανήκουν στον Κύριο και η ζωή τους είναι κρυμμένη μαζί με τον Χριστό μέσα στον Θεό. Έτσι, έχουμε υποφέρει αρκετά, πολλά έχουμε υποστεί. Πολλές φορές όχι από τους άπιστους έξω, αλλά από ανθρώπους που ήταν στις εκκλησίες μας. Αλλά μέσα από όλα αυτά ο Κύριος έχει μετατρέψει τα πάντα έτσι ώστε να εργαστούν για το αγαθό. Έπρεπε να εργαστεί για πολλά χρόνια στη ζωή μου, για να με ελευθερώσει από τον εαυτό μου, για να με φέρει στο σημείο όπου θα μπορούσα να αρνηθώ τον εαυτό μου. Ξέρω ότι έχω ακόμη πολύ δρόμο να διανύσω, αλλά μέχρι να αρχίσω να μαθαίνω να αρνούμαι τον εαυτό μου, έκανα τόσα πολλά πράγματα λάθος. Ελπίζω ότι όλα που έχω αναφέρει μόλις τώρα, να απαντούν  στην ερώτηση που υποβλήθηκε κατά την πρώτη ημέρα των συναθροίσεων αυτών, ως προς το γιατί υπάρχουν τόσες πολλές εκκλησίες και διαιρέσεις, και ούτω καθεξής.

Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Θεός δεν ήρθε μέσα ή επάνω σε ένα ειδικό κτήριο που ονομαζόταν ναός, ή εκκλησία, όπως τα αποκαλούμε σήμερα. Διαβάζουμε στις Πράξεις κεφάλαιο 2, ότι έγινε ήχος ενός ισχυρού ανέμου που φύσηξε και γέμισε το σπίτι όπου ήσαν καθισμένοι. Δεν ήταν ένας ειδικός ναός, ήταν ένα σπίτι. Και το Άγιο Πνεύμα πλήρωσε τον καθένα που ήταν εκεί. Στη συνέχεια, κάθε ένας έγινε ένας λίθος ζωντανός. Η Εκκλησία του Θεού, ο οίκος του Θεού, ο τόπος όπου κατοικεί ο Θεός, αποτελείται από ζωντανές πέτρες. Διαβάζουμε ότι συγκεντρώνονταν στο ναό του Σολομώντος στην αρχή, αλλά σύντομα ήταν τόσοι πολλοί που δεν ήταν δυνατό για όλους να συγκεντρώνονται εκεί, έτσι συναθροίζονταν σε σπίτια. Είναι εντάξει να έχουμε ένα μέρος όπως αυτό για να μαζευόμαστε. Μόνο που, όπως είπα και στην πρώτη μέρα, μην το αποκαλείτε “εκκλησία”, αλλά κτήριο της εκκλησίας ή  αίθουσα της εκκλησίας, ή τόπο όπου η εκκλησία συγκεντρώνεται. Να είστε σαφείς για το ότι η εκκλησία στην Καινή Διαθήκη αποτελείται από πέτρες ζωντανές, από ανθρώπους. Θυμάμαι πέρυσι, μιλώντας από την ίδια θέση, είπα το εξής: «Θέλετε να δείτε την εκκλησία; Τότε, κοιτάξτε το άτομο που κάθεται δίπλα σας». Μπρος, κάνετε το και τώρα, κοιτάξετε το άτομο που κάθετε δίπλα σας. Αμήν! Αυτός είναι ο λαός του Θεού. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε τέλειοι. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε ακόμη γεμάτοι από τη δόξα του Θεού. Αλλά, ο Θεός μάς αγαπά και Αυτός θα τελειώσει το έργο Του. Ξέρω ότι θα τελειώσει το έργο Του. Εξ όσων γνωρίζουμε τώρα, εκείνο που θέλουμε είναι να είμαστε άγιοι. Να είμαστε καθαροί. Θέλουμε να αγαπούμε τον Κύριο με όλη την καρδιά μας, με όλη τη διάνοιά μας, με όλη την ψυχή μας και με όλη μας τη δύναμη. Και ο Θεός θα μας δώσει τη δυνατότητα,  να το κάνουμε ολοένα και περισσότερο. Αυτό είναι που θέλει από εμάς. Και Αυτός πρόκειται να τελειώσει το έργο Του. Θα τελειώσει το έργο Του, επειδή στο τέλος, καθώς ο Ιωάννης λέει στην πρώτη επιστολή του: «Δεν ξέρουμε τι θα είμαστε, αλλά ξέρουμε ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όπως είναι Εκείνος». Θα είμαστε σαν Αυτόν στο τέλος, έτσι θα δούμε τον Θεό. Θα δούμε τον Κύριο Ιησού. Και εκείνοι που θα τον δουν, είναι η Νύφη, που είναι η Εκκλησία, η άγια πόλη, η Νέα Ιερουσαλήμ. Αμήν. Αλληλούια. «Και αν έχουμε αυτή την ελπίδα μέσα μας,» συνεχίζει ο Ιωάννης, «αγνίζουμε τον εαυτό μας, όπως Εκείνος είναι αγνός». Πετάμε έξω από τη ζωή μας οτιδήποτε δεν είναι καθαρό. Μόλις το Άγιο Πνεύμα μάς δείξει κάτι που δεν είναι σωστό, είναι ακάθαρτο, δεν είναι από τον Θεό, το σταματούμε, το αποστρεφόμασε.

Τώρα, εγώ θα τελειώσω, αν και είναι λίγο νωρίς, επειδή υπάρχει μια επιθυμία στην καρδιά μου για να κάνουμε κάτι. Θα σας πω τι σε ένα λεπτό. Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει χθες, όταν διαβάζουμε στην Αποκάλυψη, ότι οι δούλοι του θα δουν το πρόσωπό Του, λίγο πριν από αυτό ότι λέει (κεφάλαιο 22, τέλος του εδαφίου 3) «οι δούλοι του τον λατρεύουν”, το οποίο σημαίνει ότι τον αγαπούν τόσο πολύ ώστε ο κάθε ένας λέει:  «Σ ‘αγαπώ, Κύριε, Είσαι η ζωή μου, Είσαι η δόξα μου, Είσαι ένδοξος, Είσαι άγιος, Είσαι δίκαιος, ανήκω σ’ Εσένα, θέλω να κάνω το θέλημα Σου». Και υποκλίνονται και φιλάνε τα πόδια του και προσφέρουν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία του. (Στα αγγλικά η μετάφραση είναι «τον υπηρετούν», αλλά η αρχική ελληνική λέξη είναι «τον λατρεύουν», που σημαίνει υπερβολική αγάπη, η οποία περιλαμβάνει την αφοσίωση και την υπηρεσία). Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ασκείται στις εκκλησίες. Είναι μια πολύ σημαντική λειτουργία στην Εκκλησία. Θα πω αυτό και πάλι: Η λατρεία του Θεού είναι μια πολύ σημαντική λειτουργία στην Εκκλησία. Εμείς τραγουδούμε ύμνους, λέμε προσευχές, υψώνουμε τα χέρια μας, χορεύουμε, αλλά όλα αυτά θα πρέπει να εκφράζουν την αγάπη της καρδιάς μας προς τον Θεό, και αυτό είναι λατρεία. Δίνουμε στους φτωχούς, βοηθούμε τους ασθενείς, δεχόμαστε στο σπίτι μας ανθρώπους που ταξιδεύουν, τους δίνουμε ένα μέρος για να μείνουν και τροφές για να φάνε, αλλά το κάνουμε αυτό λόγω της αγάπης στις καρδιές μας προς τον Κύριο, και αυτό είναι λατρεία. Η λατρεία εκφράζει την αγάπη μας προς τον Θεό με όλους αυτούς τους τρόπους. Και η επιθυμία στην καρδιά μου είναι, προτού φύγουμε, να αναλώσουμε λίγο χρόνο λατρεύοντας  τον Θεό μαζί, με ύμνους, με προσευχές, με δοξολογία, αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο. Υποθέτω ότι αυτό είναι που γίνεται στην ουράνια Ιερουσαλήμ, στην άγια πόλη.

Ελπίζω αυτά τα λόγια, που είδαμε και συμμεριστήκαμε από την Αγία Γραφή, να ήταν κατανοητά και να τα έλαβαν στην καρδιά τους, τουλάχιστον κάποιοι. Σε όσους από εσάς αγαπάτε πραγματικά τον Κύριο μέσα από την καρδιά σας σας λέω: «Μην απογοητεύεστε, μπορεί να σας πληγώσουν, μπορεί να υπάρξουν παρεξηγήσεις, συγκρούσεις, μερικές φορές πικρία. Αυτά μπορεί να συμβούν στην εκκλησία σας. Μπορεί να είναι με τον ποιμένα ή άλλον αδελφό ή αδελφή. Μπορεί να είναι οι ποιμένες  αυτοί που πληγώνονται περισσότερο, επειδή ο καθένας απαιτεί κάτι από αυτούς. Μην απογοητεύεστε. Ο διάβολος θα έρθει να σας κάνει να αποκάμετε. Αυτός θα σας πει να σταματήσετε, να τα παρατήσετε. Όταν είναι έτσι και νιώθετε έτσι, πηγαίνετε σε ένα μέρος, όπου μπορείτε να είστε μόνοι, κλείστε τα μάτια σας και κοιτάξτε μακριά στον Ιησού, στην ουράνια Ιερουσαλήμ. Αυτός είναι ο προορισμός μας, προς τον οποίο αποβλέπουμε. Η τελειότητα της ομορφιάς, της αγιότητας, της αιώνιας ανάπαυσης. Αλληλούια. Αμήν. Κανείς ας μην αποθαρρύνεται. Θα δούμε οπωσδήποτε αυτά τα πράγματα, όπως τα διαβάζουμε, και θα είναι πολύ, πολύ πιο λαμπρά και ένδοξα από ό,τι μπορούμε να σκεφτούμε τώρα. Η κατανόησή μας είναι πενιχρή, γιατί προσπαθούμε να φανταστούμε, σύμφωνα με τα πράγματα που ξέρουμε και έχουμε δει γύρω μας. Όταν δούμε τον Κύριο και την Νέα Ιερουσαλήμ, την άγια Πόλη, θα είναι κάτι που δεν έχουμε δει ποτέ πριν. Έτσι, ας λατρεύσουμε τον Κύριο μαζί τώρα. Αμήν.