Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4

Για να απαντήσουμε την ομότιτλη ερώτηση του κειμένου θεωρώ σκόπιμο να εντοπίσουμε  ποιο είναι το σώμα της εκκλησίας πρώτα και έπειτα να προχωρήσουμε με τη κεφαλή της. Όσον αφορά το ζήτημα αυτό ο Παύλος γράφει το εξής ‘υμείς εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέλους‘.  (Α’ Κορ. ιβ’ 27). Η εκκλησία αποτελεί πράγματι το Θειο σώμα του Χριστού με ένα τρόπο μυστήριο και ενδεχομένως ακατανόητο για τον ανθρώπινο νου. Ο κάθε ένας από τους πιστούς όπως αναφέρει ο Παύλος αποτελούμε τα κύτταρα και τα μέλη του πνευματικού αυτού σώματος.

Σε αυτό το σημείο μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί το εξής. Μήπως οι πρεσβύτεροι είναι η κεφαλή της εκκλησίας; Οι πρεσβύτεροι ή οι οποιοιδήποτε χαρισματικοί αδελφοί αναμφισβήτητα  αποτελούν σημαντικό τμήμα μιας εκκλησιάς που λειτουργεί με γνώμονα το Ευαγγέλιο. Ο ρόλος τους είναι βαρυσήμαντος, σπουδαίος και κεντρικής σημασίας όμως σε καμιά περίπτωση  δεν μπορεί να θεωρηθούν κάτι  υψηλότερο από το σύνολο της εκκλησιάς. Δεν πρέπει μόνο θεωρητικά να πιστεύουμε στο ιερατείο όλων των πιστών αλλά να το εφαρμόζουμε και στη πράξη. Σε αντίθετη περίπτωση η ιεροσύνη λανθασμένα προσωποποιείται αποκλειστικά στους λίγους ή στον ένα και αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τη διδαχή της Καινής Διαθήκης. Άλλωστε όλοι ανεξαιρέτως οι πιστοί είμαστε μέλη της εκκλησίας. Ως εκ τούτου είμαστε κύτταρα αυτού του οργανισμού  και δεν μπορεί να σταθεί  ο ισχυρισμός ότι κάποιος δύναται να κατέχει ιεραρχικά ένα πιο σημαντικό μέρος σε αυτόν. Όλα τα μέλη του σώματος έχουν το ρόλο και τη σημασία τους και για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία του σώματος πρέπει τα μέλη να κάνουν ενιαίες και ομοιόμορφες κινήσεις κάτω από τις οδηγίες του κέντρου ελέγχου δηλαδή της κεφαλής.

 Αφού όμως  δεν είναι ούτε οι πρεσβύτεροι η κεφαλή της εκκλησίας τότε ποιος μπορεί να είναι; Ο Παύλος μας απαντά και σε αυτή την ερώτηση με τα ακόλουθα λόγια.

 ‘Και αυτός (ο Χριστός) εστίν η Κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας‘. (Κολασ. 1,18)

‘Ο Χριστός (εστι) κεφαλή της Εκκλησίας, και αυτός εστι σωτήρ του σώματος‘. (Εφεσ.5,23)

Η κεφαλή της εκκλησίας λοιπόν δεν είναι άλλος από τον Αρχιποιμένα, τον Έσχατο και Μέγα Αρχιερέα τον Ιησού Χριστό. Υπάρχει  λοιπόν αναμφισβήτητα άρρηκτη σχέση μεταξύ Αυτού και του σώματος, αφού πολύ απλά το κεφάλι αποτελεί ενιαίο μέρος του σώματος. Εύκολα λοιπόν  εξάγεται από τα παραπάνω το συμπέρασμα ότι όποιος ανήκει στην εκκλησία είναι ενωμένος  με το Χριστό ενώ όποιος βρίσκεται έξω από αυτή βρίσκεται μακριά από το Σωτήρα. Αυτοί που ανήκουν στην εκκλησία είναι συνδεδεμένοι με το Χριστό και προορίζονται ως  μελλοντικοί κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Αυτοί είναι που δια μέσου της πίστης της μετάνοιας και του βαφτίσματος ενταφιάζουν το παλαιό άνθρωπο εξαλείφοντας το προπατορικό αμάρτημα.

Μεγάλη προσοχή πρέπει να δίδεται ώστε να μην βασιζόμαστε  σε κλειστές δογματικές εκκλησιαστικές ιεραρχίες για την αναζήτηση κατευθύνσεων. Aν μη τι άλλο, είναι ασυμβίβαστο οι θνητοί να προσπαθούν να αντικαταστήσουν το κεφάλι δίδοντας θνητές κατευθύνσεις για ζητήματα που έρχονται σε σύγκρουση με την Αγία Γραφή και είναι σίγουρα υπεράνω των αρμοδιοτήτων τους. Καμιά ‘ιερά παράδοση’ κανένα ένταλμα ανθρώπου και κανείς αδέσποτος λόγος δεν μπορεί να ξαναγράψει αυτά που έχουν ήδη γραφτεί. Είχαμε όμως προειδοποιηθεί εξαρχής ότι κάτι τέτοιο έμελε να  συμβεί και με μια γρήγορη ματιά σε πολλές  εκκλησιές ανά το κόσμο βλέπουμε να πραγματοποιείται δυστυχώς . ‘Προσέχετε λοιπόν στον εαυτόν σας, πως θα ζήτε. Προσέχετε δε πως θα φέρεσθε και τι θα διδάσκετε εις όλον το πνευματικόν σας ποίμνιον, στο οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έβαλε επισκόπους, να ποιμαίνετε την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, την οποίαν αυτός ο Κύριος απέκτησε με το αίμα του . Διότι εγώ γνωρίζω τούτο· ότι μετά την έλευσίν μου αυτήν και την αναχώρησιν θα εισέλθουν μεταξύ σας ψευδοδιδάσκαλοι και αιρετικοί, σαν άγριοι λύκοι, οι οποίοι δεν θα λογαριάζουν καθόλου τα λογικά πρόβατα του Χριστού, αλλά θα προσπαθούν να τα παρασύρουν εις τας πλάνας των και να τα κατασπαράξουν ψυχικώς’. (Πράξεις 20,28-29)

Ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος που είχε τη τιμή να μαθητεύσει κοντά στον Ιησού γνώριζε τη θέση του σε αυτόν το κόσμο και  έβαζε τον εαυτό του ισότιμα στην ίδια θέση με τους υπόλοιπους πρεσβύτερους  ονομάζοντας τον εαυτό του συμπρεσβύτερο. ‘Τους πρεσβυτέρους, που υπάρχουν μεταξύ σας, τους παρακαλώ εγώ ο Πετρος, ο συμπρεσβύτερος, που αξιώθηκα να είμαι αυτόπτης μάρτυς των παθημάτων του Χριστού και ο οποίος θα είμαι συμμέτοχος εις την δόξαν, που μέλλει να αποκαλυφθεί κατά την Δευτέραν Παρουσίαν του, ποιμάνετε το ποίμνιον του Θεού’. (1Πέτ. 5:1-2) Αυτό και μόνο πρέπει να τραβάει φρένο στη ματαιοδοξία οποιουδήποτε ισχυρίζεται ότι είναι κάτι πιο ξεχωριστό από τους υπόλοιπους πρεσβυτέρους μιας εκκλησιάς και που διεκδικεί μεγαλύτερο κομμάτι εξουσίας. Επιπρόσθετα, δεν είναι διόλου τυχαίο που καλεί τους πρεσβυτέρους  να συμποιμαίνουν το ποίμνιο στην εκκλησία και δεν δίνει την ιδιότητα αυτή σε ένα πρεσβύτερο.  Επιβάλλεται να υπάρχει έλεγχος μεταξύ τους  ούτως ώστε να μοιράζονται το βάρος του έργου μιας διακονίας χωρίς  να δίνεται έτσι περισσότερη εξουσία στην λήψη αποφάσεων σε ένα άνθρωπο. Με αυτό το τρόπο θα κρατηθούν όσο το δυνατό μακριά από τον αυταρχισμό και την αλαζονεία που είναι συμπτώματα της  εξουσίας παραμένοντας έτσι με  ταπεινό πνεύμα. Άλλωστε η περηφάνια είναι που κάνει τον θνητό να βαδίζει σε σκοτεινά μονοπάτια εξού και η προειδοποίηση του προφήτη Ωσηέ ‘Σύμφωνα με τις βοσκές τους, έτσι χόρτασαν. χόρτασαν, και υψώθηκε η καρδιά τους. γι’ αυτό με λησμόνησαν‘. (Ωσηέ 13:6)

Ο Αρχηγός, ο Ιδρυτής, ο Κύριος, ο Ακρογωνιαίος Λίθος της εκκλησίας είναι ο Ιησούς Χριστός, είναι η ελπίδα, η δύναμη, η ομολογία  μας και όπως ακριβώς λειτουργεί το κεφάλι δίδοντας εντολές για τις κινήσεις του σώματος έτσι και Αυτός έδωσε σαφείς κατευθύνσεις  και οδηγίες για το πώς πρέπει να κινείται η εκκλησία Του. Αυτός έχει την απόλυτη εξουσία και Αυτόν πρέπει να αναγνωρίζουμε, να δοξάζουμε, να λατρεύουμε και σε Αυτόν να απευθυνόμαστε για την απόλυτη καθοδήγηση γιατί Αυτός είναι ο μόνος που δεν αμαρτάνει και ο μόνος που δεν αποτυγχάνει.