ανώνυμου συγγραφέα
(επιμέλεια κειμένου Γιούλικας Κ. Masry)
Μιλάει ποτέ ο Θεός στον άνθρωπο;
«Ακούσατε, ουρανοί, και ακροάσθητι, γη∙ διότι ο Κύριος ελάλησεν»
(Ησαΐας 1/2)
«Ο Θεός των θεών, ο Κύριος ελάλησε»
(Ψαλμός 50/1)
«Ο Θεός…ελάλησε…προς ημάς διά του Υιού»
(Εβραίους 1/1,2)
«Διά τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, διά να μη εκπέσωμεν ποτέ. Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων έγεινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων»
(Εβραίους 2/ 1-3)
«Προσέχητε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα»
(Εβραίους 12/ 25)
«Σήμερον, εάν ακούσητε της φωνής αυτού, μη σκληρύνητε τας καρδίας σας»
(Εβραίους 3/ 7, 8)
Πώς δημιουργήθηκαν τα πάντα;
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην»
(Γένεσις 1/ 1)
«Με τον λόγον του Κυρίου έγειναν οι ουρανοί και διά της πνοής του στόματος αυτού πάσα η στρατιά αυτών…Διότι αυτός είπε, και έγεινεν∙ αυτός προσέταξε, και εστερεώθη»
(Ψαλμός 33/ 6, 9)
«Διά πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες εκτίσθησαν με τον Λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων»
(Εβραίους 11/ 3)
Τι μας διαλαλούν ο ήλιος, η σελήνη και τ’ αστέρια;
«Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Η ημέρα προς την ημέραν λαλεί λόγον, και η νυξ προς την νύκτα αναγγέλλει γνώσιν»
(Ψαλμός 19/ 1, 2)
Τι μας προσφέρει ο Θεός και Πλάστης μας;
«…τον Θεόν τον ζώντα όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς∙ όστις εν ταις παρελθούσαις γεννεαίς αφήκε πάντα τα έθνη να περιπατώσιν εν ταις οδοίς αυτών∙ καίτοι δεν αφήκεν αμαρτύρητον εαυτόν, αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών»
(Πράξεις 14/ 15, 17)
«…αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα»
(Πράξεις 17/ 25)
«…[ελπίζοντες] επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις εμάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν»
(Α Τιμόθ. 6/17)
Γιατί εξαρτιόμαστε συνεχώς από το Θεό;
«…και εις την εξουσίαν αυτού πάσαι αι οδοί σου»
(Δανιήλ 5/ 23)
«…όστις διαφυλάττει εν ζωή την ψυχήν ημών»
(Ψαλμός 66/ 9)
«…εν τη χειρί του οποίου είναι η ψυχή πάντων των ζώντων, και η πνοή πάσης ανθρωπίνης σαρκός»
(Ιώβ 12/ 10)
«…διότι εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν»
(Πράξεις 17/ 28)
Ποια ήταν η φύση του ανθρώπου όταν τον δημιούργησε ο Θεός;
«Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού∙ κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν»
(Γένεσις 1/ 27)
«…ο Θεός έκαμε τον άνθρωπον ευθύν»
(Εκκλησιαστής 7/ 29)
Πού έβαλε ο Θεός τον άνθρωπο αφού τον έπλασε;
«Και εφύτευσεν Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. Και ο Κύριος ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν, και καλόν εις την γεύσιν∙ και το ξύλον της ζωής εν μέσω του παραδείσου, και το ξύλον της γνώσεως του καλού και του κακού. Ποταμός δε εξήρχετο εκ της Εδέμ διά να ποτίζη τον παράδεισον»
(Γένεσις 2/ 8-10)
Ήταν ελεύθερος ο Αδάμ στον παράδεισο;
«Προσέταξε δε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού∙ διότι καθ’ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει»
(Γένεσις 2/ 16, 17)
Έκαναν οι πρωτόπλαστοι καλή χρήση αυτής τους της ελευθερίας;
«…ο όφις εξηπάτησε την Εύαν διά της πανουργίας αυτού»
(Β Κορινθίους 11/ 3)
«Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ως δίδον γνώσιν∙ και λαβούσα εκ του καρπού αυτού, έφαγε∙ και έδωκε και εις τον άνδρα αυτής μεθ’ εαυτής και αυτός έφαγε»
(Γένεσις 3/ 6)
Ποιο το αποτέλεσμα της παρακοής;
«…διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί»
(Ρωμαίους 5/ 19)
«Δια τούτο καθώς δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας τους ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον»
(Ρωμαίους 5/ 12)
Και τώρα;
«Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα∙ εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού»
(Ησαΐας 53 /6)
«Ο Κύριος διέκυψεν εξ ουρανού επί τους υιούς των ανθρώπων, διά να ίδη εάν είναι τις έχων σύνεσιν, εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν∙ δεν υπάρχει πράττων αγαθόν∙ δεν υπάρχει ουδέ εις»
(Ψαλμός 14/ 2, 3)
«…διότι δεν υπάρχει διαφορά∙ επειδή πάντες ήμαρτον, και υστερούνται της δόξης του Θεού»
(Ρωμαίους 3/ 22, 23)
Τι είναι αμαρτία;
Αμαρτία είναι να μην αγαπάμε το Θεό
και να μη θέλουμε να κάνουμε το θέλημά Του.
«Πάσα αδικία είναι αμαρτία»
(Α Ιωάννη 5/ 17)
«Πας όστις πράττει την αμαρτίαν, πράττει και την ανομίαν∙ διότι η αμαρτία είναι η ανομία»
(Α Ιωάννη 3/ 4)
«Το επηρμένον όμμα και η αλαζών καρδία…είναι αμαρτία»
(Παροιμίαι 21/ 4)
«Η μελέτη της αφροσύνης είναι αμαρτία∙ και ο χλευαστής βδέλυγμα εις τους ανθρώπους»
(Παροιμίαι 24/ 9)
«Παν ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως είναι αμαρτία»
(Ρωμαίους 14/ 23)
«Εις τον όστιν λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν και δεν το κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία»
(Ιάκωβος 4/ 17)
Είναι δυνατό να κρύψουμε την αμαρτία μας από το Θεό;
«Και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον»
(Εβραίους 4/ 13)
«…δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος∙ διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν»
(Α Σαμουήλ 16/ 7)
Ποια είναι τα αποτελέσματα της αμαρτίας;
«…αλλ’ αι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα μεταξύ υμών και του Θεού υμών, και αι αμαρτίαι σας έκρυψαν το πρόσωπον αυτού από σας…»
(Ησαΐας 59/ 2)
«…ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος»
(Ρωμαίους 6/ 23)
«πας όστις πράττει την αμαρτίαν, δούλος είναι της αμαρτίας»
(Ιωάννης 8/ 34)
«…εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον
οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον, ή της υπακοής προς δικαιοσύνην»
(Ρωμαίους 6/ 16)
Τι δίδαξε ο Χριστός για τα αποτελέσματα της αμαρτίας;
«…έλεγε δε…έσωθεν εκ της καρδίας των ανθρώπων εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, βλέμμα πονηρόν, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη. Πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται, και μολύνουσι τον άνθρωπον»
(Μάρκος 7/ 20, 21-23)
Τι μας λέει η Αγία Γραφή γι’ αυτά;
«Μη πλανάσθε∙ ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού»
(Α Κορινθίους 6/ 9-10)
Είναι δυνατό να μπει ο αμαρτωλός στον ουρανό εφόσον επιμένει στην αμαρτία;
«Και δεν θέλει εισέλθει εις αυτήν ουδέν το οποίον μιαίνει και προξενεί βδέλυγμα, και ψεύδος∙ αλλά μόνον οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου»
«Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι, και πάντες οι ψεύσται, θέλουσι έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον»
(Αποκάλυψις 21/ 27 και 8)
Και μετά το θάνατο;
«Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις»
(Εβραίους 9/ 27)
«Διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον, και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν, είτε πονηρόν»
(Εκκλησιαστής 12/ 14)
«Διότι προσδιώρισεν ημέραν, εν η μέλλει κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκε εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών»
(Πράξεις 17/ 31)
«…εν τη ημέρα, ότε θέλει κρίνη ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων διά του Ιησού Χριστού, κατά το ευαγγέλιόν μου»
(Ρωμαίους 2/ 16)
Τι θα συμβεί την ώρα του απολογισμού;
«…έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώση λόγον εις τον Θεόν»
(Ρωμαίους 14/ 12)
«…διά πάντα λόγον αργόν, τον οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι’ αυτόν εν ημέρα κρίσεως»
(Ματθαίος 12/ 36)
Ποιες οι συνέπειες της αμαρτίας για τον άνθρωπο;
«Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν∙ η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά
τον θάνατον»
(Ιάκωβος 1/ 15)
«Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν∙ και βιβλίον άλλον ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής∙ και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς∙ και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός∙ ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός»
(Αποκάλυψις 20/ 12-15)
«Και θέλουσιν απέλθει ούτοι εις κόλασιν αιώνιον∙ οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον»
(Ματθαίος 25/ 46)
Υπάρχει διέξοδος;
«εγεννήθη εις εσάς… σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος»
(Λουκάς 2/ 11)
«…όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, διά να μας λυτρώση από πάσης ανομίας»
(Τίτος 2/ 14)
«Όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού»
(Εβραίους 7/ 25)
Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός;
«…το όνομα αυτού ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ’ ημών ο Θεός»
(Ματθαίος 1/ 23)
«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος»
(Ιωάννης 1/ 1)
«…ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί»
(Α Τιμόθ. 3/ 16)
«Και ο Λόγος έγεινε σαρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών»
(Ιωάννης 1/ 14)
«…θέλει ονομασθή Υιός Θεού»
(Λουκάς 1/ 35)
«…το όνομα, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΥΡΙΩΝ»
(Αποκάλυψις 19/ 16)
Γιατί ήρθε ο Υιός του Θεού στον κόσμο;
«Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον
διά να σώση τους αμαρτωλούς»
(Α Τιμόθ. 1/ 15)
«Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, διά να κρίνη τον κόσμον, αλλά διά να σωθή ο κόσμος δι’αυτού»
(Ιωάννης 3/ 17)
Τι έκανε ο Ιησούς Χριστός για να σώσει τους αμαρτωλούς;
«…ο Χριστός ηγάπησεν ημάς, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν εις τον Θεόν, εις οσμήν ευωδίας»
(Εφεσίους 5/ 2)
«…εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού»
(Εβραίους 9/ 26)
«…ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν»
(Α Πέτρου 3/ 18)
«…ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών»
(Ρωμαίους 5/ 8)
Ποια η σχέση του σταυρωμένου Χριστού και της αγάπης του Θεού;
«Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς, και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών»
(Α Ιωάννη 4/ 9, 10)
«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον»
(Ιωάννης 3/ 16)
Τι θέλει ο Θεός από τον άνθρωπο;
«…ο Θεός τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι»»
(Πράξεις 17/ 30)
«Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, διά να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας»
(Πράξεις 3/ 19)
«Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα∙ αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις
μετάνοιαν»
(Β Πέτρου 3/ 9)
Πώς είναι δυνατό να σωθεί ο αμαρτωλός;
«Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή, συ και ο οίκος σου»
(Πράξεις 16/ 31)
«…διά του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν»
(Πράξεις 10/ 43)
«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως∙ και τούτο δεν είναι από σας∙ Θεού το δώρον∙ ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις»
(Εφεσίους 2/ 8, 9)
«΄Οστις πιστεύει εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον∙ όστις όμως απειθεί εις τον Υιόν, δεν
θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του Θεού μένει επ’ αυτού»
(Ιωάννης 3/ 36)
Είναι ο Χριστός ο μοναδικός Σωτήρας;
«…δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία∙ διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν»
(Πράξεις 4/ 12)
Γιατί δόθηκε η Αγία Γραφή στον άνθρωπο;
«Ταύτα δε εγράφησαν, διά να πιστεύσητε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντες να έχητε ζωήν εν τω ονόματι αυτού»
(Ιωάννης 20/ 31)
«…διά να γνωρίσης την βεβαιότητα των πραγμάτων, περί των οποίων κατηχήθης»
(Λουκάς, 1/ 4)
«Και ταύτα γράφομεν προς εσάς, διά να ήναι πλήρης η χαρά σας»
(Α Ιωάννη 1/ 4)
Τι μπορεί να κάνει η Αγία Γραφή για τον άνθρωπο;
«…τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού»
(Β Τιμόθ. 3/ 15)
«…δέχθητε μετά πραότητος τον εμφυτευθέντα λόγον, τον δυνάμενον να σώση τα ψυχάς σας»
(Ιάκωβος 1/ 21)
«…σας αφιερόνω εις τον Θεόν και εις τον λόγον της χάριτος αυτού, όστις δύναται να εποικοδομήση και να δώση εις εσάς κληρονομίαν μετά πάντων των ηγιασμένων»
(Πράξεις 20/ 32)
Τι λέει ο Ιησούς Χριστός σε όσους ακούν το Λόγο Του με πίστη;
«Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι ο ακούων τον λόγον μου, και πιστεύων εις τον πέμψαντά με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν»
(Ιωάννης 5/ 24)
«Ο αθετών εμέ, και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν∙ ο λόγος τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα»
(Ιωάννης 12/ 48)
Τι απαιτεί ο Θεός απ’ όσους ακούν το Λόγο Του;
«Γίνεσθε δε εκτελεσταί του λόγου, και μη μόνον ακροαταί»
(Ιάκωβος 1/ 22)
«Πας λοιπόν όστις ακούει τους λόγους μου τούτους, και κάμνει αυτούς, θέλω ομοιώση αυτόν με άνδρα φρόνιμον, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν∙ και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνη, και δεν έπεσε∙ διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν. Και πας ο ακούων τους λόγους μου τούτους και μη κάμνων αυτούς, θέλει ομοιωθή με άνδρα μωρόν, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον∙ και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και έπεσε∙ και ήτο η πτώσις αυτής μεγάλη»
(Ματθαίος 7/ 24-27)
Πώς μπορούμε να δυναμώσουμε στην πίστη μας;
«…η πίστις είναι εξ ακοής∙ η δε ακοή διά του λόγου του Θεού»
(Ρωμαίους 10/ 17)
«Προσέχετε λοιπόν πώς ακούετε»
(Λουκάς 8/ 18)
«Σήμερον, εάν ακούσητε της φωνής αυτού, μη σκληρύνετε τας καρδιάς σας, ως εν τω παραπικρασμώ»
(Εβραίους 3/ 15)
Πώς να αυξηθούμε στη γνώση και τη Χάρη του Χριστού;
«…επιποθήσατε, ως νεογέννητα βρέφη, το λογικόν άδολον γάλα [του Λόγου], διά να αυξηθήτε δι’ αυτού»
(Α Πέτρου 2/ 2)
«Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσευχόμενοι εν Πνεύματι Αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις ζωήν αιώνιον»
(Ιούδας 20/ 21)
«…παραλαβόντες τον λόγον του Θεού τον οποίον ηκούσατε παρ’ ημών, εδέχθητε αυτόν ουχί ως λόγον ανθρώπων, αλλά, (καθώς είναι αληθώς), λόγον Θεού, όστις και ενεργήται μεταξύ υμών των πιστευόντων»
(Α Θεσσαλονικείς 2/ 13)
Με ποιον τρόπο μπορεί να καλυτερέψει η πνευματική μας ζωή;
«Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου»
(Ψαλμός 119/ 9)
«Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγια σου, διά να μη αμαρτάνω εις σε»
(Ψαλμός 119/ 11)
«Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τα τρίβους μου»
(Ψαλμός 119/ 105)
«Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια»
(Ιωάννης 17/ 17)
Ποία η θέση του Θεού στην οικογενειακή μας ζωή;
«Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου∙ και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και πλαγιάζων, και εγειρόμενος»
(Δευτερονόμιο 6/ 6, 7)
«…και προσέταξεν [ο Κύριος] εις τους πατέρας ημών, να κάμνωσι αυτά γνωστά εις τα τέκνα αυτών∙ διά να γνωρίζει αυτά η γενεά η επερχομένη, οι υιοί οι μέλλοντες να γεννηθώσι∙ και αυτοί, όταν αναστηθώσι, να διηγώνται εις τα τέκνα αυτών∙ διά να θέσωσιν επί τον Θεόν την ελπίδα αυτών, και να μη λησμονώσι τα έργα του Θεού, αλλά να φυλάττωσι τας εντολάς αυτού»
(Ψαλμός 78/ 5-7)
Ποια η θέση του πιστού Χριστιανού απέναντι στο Θεό;
«…εφιλιώθημεν με τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού αυτού»
(Ρωμαίους 5/ 10)
«Τώρα όμως διά του Ιησού Χριστού, σεις οι ποτέ όντες μακράν, εγείνετε πλησίον διά του αίματος του Χριστού»
(Εφεσίους 2/ 13)
«Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού»
(Γαλάτας 3/ 26)
«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον…Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκε εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού∙ οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν»
(Ιωάννης 3/ 16 & 1/ 12, 13)
«Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού∙ και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι∙ εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν∙ διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι»
(Α Ιωάννη 3/ 2)
«Επειδή όσοι διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού, ούτοι είναι υιοί του Θεού»
(Ρωμαίους 8/ 14)
Τι είναι για τον πιστό Χριστιανό η Αγία Γραφή;
«Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης∙ διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν αγαθόν έργον»
(Β Τιμόθ. 3/ 16, 17)
Ποιο είναι το τέλειο υπόδειγμα του πιστού Χριστιανού;
«…ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως»
(Εβραίους 12/ 2)
«Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, διά να ακολουθήσετε τα ίχνη αυτού∙ όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Όστις λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδε εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως»
(Α Πέτρου 2/ 21-23)
Τι χαρακτηρίζει το μαθητή του Χριστού;
«[λέγει ο Ιησούς]…εκ τούτων θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθητές μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους»
(Ιωάννης 13/ 35)
«Αύτη είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα»
(Ιωάννης 15/ 12)
Πρέπει ο πιστός Χριστιανός να ακολουθεί τις συνήθειες του κόσμου;
«Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον»
(Ρωμαίους 12/ 2)
«…χάρις είη υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις έδωκεν εαυτόν διά τας αμαρτίας ημών, διά να ελευθερώση ημάς εκ του παρόντος πονηρού αιώνος, κατά το θέλημα του Θεού και Πατρός ημών»
(Γαλάτας 1/ 3, 4)
«Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ»
(Α Ιωάννη 2/ 15)
Ποια πρέπει να είναι η στάση του πιστού Χριστιανού όταν διώκεται;
«Μη είπης, Θέλω ανταποδώσει κακόν∙ ανάμενε τον Κύριον και θέλει σε σώσει»
(Παροιμίαι 20/ 22)
«Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι»
(Ματθαίος 5/ 44)
«Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας∙ γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς και ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του Χριστού»
(Εφεσίους 4/ 31, 32)
Πρέπει ο πιστός Χριστιανός να εκδικείται εκείνους που τον βλάπτουν;
«Τολμά τις από σας, όταν έχη διαφοράν προς τον άλλον, να κρίνηται ενώπιον των αδίκων, και ουχί ενώπιον των αγίων;»
(Α¢ Κορινθίους 6/ 1)
«Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί∙ αλλά δότε τόπον τη οργή∙ διότι είναι γεγραμμένον, Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις∙ εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος. Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν∙ εάν διψά, πότιζε αυτόν∙ διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν»
(Ρωμαίους 12/ 19-21)
Πώς πρέπει να είναι η ομιλία του πιστού Χριστιανού;
«Όθεν, απορρίψαντες το ψεύδος, λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού…Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας, αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, διά να δώση χάριν εις τους ακούοντας»
(Εφεσίους 4/ 25, 29)
«Ο λόγος του Χριστού ας κατοική εν υμίν πλουσίως, μετά πάσης σοφίας»
(Κολοσσαείς 3/ 16)
«Ο λόγος σας ας ήναι πάντοτε με χάριν»
(Κολοσσαείς 4/ 6)
Πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ο πιστός προς τους άλλους ανθρώπους;
«…να περιπατήτε με ευσχημοσύνην προς τους έξω»
(Α Θεσαλονικείς 4/ 12)
«Ο κλέπτων, ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τα χείρας αυτού, διά να έχη να μεταδίδη εις τον χρείαν έχοντα»
(Εφεσίους 4/ 28)
«Ευλογείτε τους καταδιώκοντας υμάς∙ ευλογείτε, και μη καταράσθε»
(Ρωμαίους 12/ 14)
«Ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς, και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε, Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη»
(Πράξεις, 20/ 35)
«Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού»
(Ρωμαίους 12/ 17)
«Διότι όλος ο νόμος εις ένα λόγον συμπληρούται, εις τον, ‘Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν’»
(Γαλάτας 5/ 14)
Τι μας διδάσκει η Αγία Γραφή για τις οικογενειακές ευθύνες;
«Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω∙ διότι τούτο είναι δίκαιον»
(Εφεσίους 6/ 1)
«Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου»
(Εφεσίους 6/ 4)
«Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής»
(Εφεσίους 5/ 25)
«Οι άνδρες ομοίως συνοικείτε με τας γυναίκας σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον, και ως εις συγκληρονόμους της χάριτος της ζωής, διά να μη εμποδίζωνται αι προσευχαί σας»
(Α Πέτρου 3/ 7)
«Αι γυναίκες υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον∙ διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας… η δε γυνή ας σέβηται τον άνδρα»
(Εφεσίους 5/ 22, 23, 33)
Ποιοι οι καινούργιοι τρόποι συμπεριφοράς
μεταξύ εκείνων που υπηρετούν και εκείνων που υπηρετούνται;
«Οι δούλοι υπακούετε εις τους κατά σάρκα κυρίους σας μετά φόβου και τρόμου, εν απλότητι της καρδιάς σας, ως εις τον Χριστόν∙ μη κατ’ οφθαλμοδουλείαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ’ ως δούλοι του Χριστού∙ εκπληρούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής, μετ’ ευνοίας δουλεύοντες εις τον Κύριον, και ουχί εις ανθρώπους»
(Εφεσίους 6/ 5-7)
«…εξεύροντες ότι από του Κυρίου θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας∙ διότι εις τον Κύριον Χριστόν δουλεύετε»
(Κολοσσαείς 3/ 24)
«…να μη σφετερίζωνται τα αλλότρια, αλλά να δεικνύωσι πάσαν πίστιν αγαθήν∙ διά να στολίζωσι κατά πάντα την διδασκαλίαν του Σωτήρος ημών Θεού»
(Τίτος 2/ 10)
«Οι κύριοι, αποδίδετε εις τους δούλους σας το δίκαιον και το ίσον, εξεύροντες ότι και σεις έχετε Κύριον εν ουρανοίς»
(Κολοσσαείς 4/ 1)
Ποια η στάση του πιστού Χριστιανού απέναντι της εξουσίας;
«Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων να κάμνητε δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων, και πάντων των όντων εν αξιώμασι, διά να διάγωμεν βίον ατάραχον, και ησύχιον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι»
(Α Τιμόθ. 2/ 1, 2)
«Υποτάχθητε λοιπόν εις πάσαν ανθρωπίνην διάταξιν διά τον Κύριον∙ είτε εις βασιλέα ως υπερέχοντα, είτε εις ηγεμόνας, ως δι’ αυτού πεμπομένους εις εκδίκησιν μεν κακοποιών, έπαινον δε αγαθοποιών…πάντας τιμήσατε∙ την αδελφότητα αγαπάτε∙ τον Θεόν φοβείσθε∙ τον βασιλέα τιμάτε»
(Α Πέτρου 2/ 13, 14, 17)
«Πάσα ψυχή δε ας υποτάσσεται εις τας ανωτέρας εξουσίας∙ διότι δεν υπάρχει εξουσία
ειμή από Θεού∙ αι δε ούσαι εξουσίαι, υπό του Θεού είναι τεταγμέναι»
(Ρωμαίους 13/ 1)
«Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα∙ εις όντινα οφείλετε τον φόρον, το φόρον∙ εις όντινα τον δασμόν, τον δασμόν∙ εις όντινα τον φόβον, τον φόβον∙ εις όντινα την τιμήν, την τιμή»
(Ρωμαίους 13/ 7)
Ποια η ελπίδα του πιστού Χριστιανού;
«…προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και
Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού»
(Τίτος 2/ 13)
«…επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον∙ έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα∙ και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου»
(Α Θεσσαλονικείς 4/ 16, 17)
Και το αποτέλεσμα αυτής της ελπίδας του πιστού Χριστιανού;
«Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού∙ και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι∙ εξεύρομεν, όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν∙ διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι. Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός».
(Α Ιωάννη 3/ 2, 3)