Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Πρόσφατα ένα κόμμα αποχώρησε από την συγκυβέρνηση, και πολλοί ανησύχησαν μήπως «πέσει» η κυβέρνηση και πάμε σε εκλογές. Από τότε που μπήκαμε στα Μνημόνια και την κρίση, κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε για το ενδεχόμενο να πάμε σε πρόωρες εκλογές, είτε διότι απέτυχαν ορισμένοι στόχοι και δημιουργήθηκε «μαύρη τρύπα στα έσοδα», είτε διότι παραιτήθηκαν και αποχώρησαν από το κόμμα μερικοί βουλευτές, είτε διότι στη βουλή μερικοί βουλευτές ενδέχεται να μη ψηφίσουν κάποιο νομοσχέδιο.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά.

Εκλογές στην Ελλάδα έχουμε – όχι όταν εξαντληθεί η 4/ετία,  αλλά όποτε συμφέρει στο κόμμα που κυβερνά. Οι ψήφοι που περιμένει να πάρει, οι δημοσκοπήσεις, και το κομματικό συμφέρον, αυτά καθορίζουν τα πάντα.

Εάν τα πράγματα είναι ήρεμα, εξαντλούμε την 4/ετία. Εάν δεν πάνε καλά, επινοούμε κάποιον δήθεν σπουδαίο και επείγοντα λόγο «εθνικού συμφέροντος»  και προκηρύσσουμε εκλογές.

Ο πιο αλάνθαστος τρόπος για να καταλάβει κανείς ότι θα πάμε σε εκλογές, είναι όταν η κυβέρνηση αρχίζει τα καλοπιάσματα, τις μεγάλες υποσχέσεις, και βλέπουμε απροσδόκητα να γίνονται διάφορα «έργα βιτρίνας», δηλαδή «στάχτη στα μάτια», όπως, π.χ.

Ø             Να προσλαμβάνονται έκτακτοι εποχικοί υπάλληλοι,

Ø             Να σκάβονται και να ασφαλτοστρώνονται οι δρόμοι,

Ø             Μα δημοπρατούνται έργα που κωλυσιεργούσαν χρόνια,

Ø             Να γίνονται εγκαίνια σε κάποιο δημόσιο έργο,

Ø             Όταν οι υποψήφιοι βουλευτές κλπ. ντύνονται κοστούμι και γραβάτα, φοράνε κι ένα πλατύ χαμόγελο, αρχίζουν τις χειραψίες με γνωστούς και άγνωστους, και παρευρίσκονται σε γάμους, βαφτίσια, κηδείες, μνημόσυνα…