του Ray Stedman σε μετάφραση της Γιούλικας Κ. Masry
«ΔΟΞΟΛΟΓΕΙΤΕ τον Κύριον, διότι είναι αγαθός, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα. Ας λέγωσιν ούτως οι λελυτρωμένοι του Κυρίου, τους οποίους ελύτρωσεν εκ χειρός του εχθρού∙ και συνήγαγεν αυτούς εκ των χωρών, από βορρά, και από νότου. Περιεπλανώντο εν τη ερήμω, εν οδώ ανύδρω∙ ουδέ εύρισκον πόλιν διά κατοίκησιν. Ήσαν πεινώντες και διψώντες∙ η ψυχή αυτών απέκαμνεν εν αυτοίς. Και ωδήγησεν αυτούς δι’ ευθείας οδού, διά να υπάγωσιν εις πόλιν κατοικίας. Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων∙ διότι εχόρτασε ψυχήν διψώσαν, και ψυχήν πεινώσαν ενέπλησεν από αγαθών. Τους καθημένους εν σκότει και σκιά θανάτου, τους δεδεμένους εν θλίψει και εν σιδήρω∙ διότι ηπείθησαν εις τα λόγια του Θεού, και την βουλήν του Υψίστου κατεφρόνησαν∙ διά τούτο εταπείνωσε την καρδίαν αυτών εν κόπω∙ έπεσον, και δεν υπήρχεν ο βοηθών. Τότε εβόησαν προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και έσωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών∙ και εξήγαγεν αυτούς εκ του σκότους, και εκ της σκιάς του θανάτου, και τα δεσμά αυτών συνέτριψεν. Ας υμνολογώσιν εις τονΚύριον τα ελέη αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων∙ διότι συνέτριψε πύλας χαλκίνας, και μοχλούς σιδηρούς κατέκοψεν. Οι άφρονες βασανίζονται διά τας παραβάσεις αυτών, και διά τας ανομίας αυτών. Παν φαγητόν βδελλύτεται η ψυχή αυτών, και πλησιάζωσιν έως των πυλών του θανάτου. Τότε βοώσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και σώζει αυτούς από των αναγκών αυτών∙ αποστέλλει τον λόγον αυτού και ιατρεύει αυτούς, και ελευθερώνει από της φθοράς αυτών. Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριο τα ελέη αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων∙ και ας θυσιάζωσι θυσίας αινέσεως, και ας κηρύττωσι το έργον αυτού εν αγαλλιάσει. Οι καταβαίνοντες εις την θάλασσαν με πλοία, κάμνοντες εργασίας εν ύδασι πολλοίς, αυτοί βλέπουσι τα έργα του Κυρίου, και τα θαυμάσια αυτού τα γινόμενα εις τα βάθη. Διότι προστάζει, και εγείρεται άνεμος καταιγίδος, και υψόνει τα κύματα αυτής. Αναβαίνουσιν έως των ουρανών, και καταβαίνουσιν έως των αβύσσων∙ η ψυχή αυτών τήκεται υπό της συμφοράς∙ σείονται και κλονίζονται ως ο μεθύων, και πάσα η σοφία αυτών χάνεται. Τότε κράζουσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και εξάγει αυτούς από των αναγκών αυτών. Κατασιγάζει την ανεμοζάλην, και σιωπώσι τα κύματα αυτής. Και ευφραίνονται, διότι ησύχασαν∙ και οδηγεί αυτούς εις τον επιθυμητόν λιμένα αυτών. Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων∙ και ας υψόνωσιν αυτόν εν τη συνάξει του λαού, και εν τω συνεδρίω των πρεσβυτέρων ας αινώσιν αυτόν» (Ψαλ. 107/1-32).
«Περιεπλανώντο εν τη ερήμω, εν οδώ ανύδρω∙ ουδέ εύρισκον πόλιν διά κατοίκησιν. Ήσαν πεινώντες και διψώντες∙ η ψυχή αυτών απέκαμνεν εν αυτοίς» (Ψαλ. 107/4-5)
Ποιοι είναι αυτοί οι περιπλανώμενοι; Σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι εκείνοι που δεν βρίσκουν πουθενά ησυχία. Γυρίζουν από τόπο σε τόπο, από δουλειά σε δουλειά, από γάμο σε γάμο και είναι γεμάτοι ερωτηματικά στα οποία προσπαθούν διαρκώς να βρουν λύση. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι σήμερα που δεν καταφέρνουν να βρουν απάντηση στα ερωτηματικά τους. Ψάχνουν για κάτι το οποίο όμως δεν μπορούν να βρουν. Περιπλανιώνται από τόπο σε τόπο και από εμπειρία σε εμπειρία προσπαθώντας να βρουν εκείνο που θα τους ικανοποιήσει.
Ο ψαλμωδός λέει ότι ψάχνουν για μια πόλη στην οποία να μπορούν να στήσουν το σπιτικό τους. Εμείς που ζούμε στη σύγχρονη πόλη—και μας πνίγουν τα καυσαέρια και αγανακτούμε με τους γεμάτους κίνηση δρόμους, έχουμε αποκάνει απ’ το να παλεύουμε με τους φόρους, την εγκληματικότητα και τις αγριάδες στις πρασινάδες μας—ίσως απορούμε που κάποιος θέλει να βρει «πόλη» για να κατοικήσει τη στιγμή που θεωρούμε ότι στην εξοχή είναι πολύ καλύτερα. Η Αγία Γραφή όμως το λέει ξεκάθαρα ότι ο Θεός έπλασε τους ανθρώπους για να κατοικούν σε πόλεις. Στην προς Εβραίους επιστολή διαβάζουμε πως ο Αβραάμ έψαχνε για την πόλη εκείνη της οποίας τα θεμέλια και το αρχιτεκτονικό σχέδιο είχε φτιάξει ο Ίδιος ο Θεός («διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός» Εβρ.11/10). Γιατί άραγε; Διότι η πόλη διαθέτει δύο σημαντικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα: την ενδιαφέρουσα ζωή και την ασφάλεια και σταθερότητα. Η ενδιαφέρουσα ζωή οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι συγκατοικούν. Εκεί που οι άνθρωποι συγκατοικούν γίνονται διάφορα δρώμενα και υπάρχει κίνηση. Αλλά οι πόλεις διαθέτουν επίσης κι ένα άλλο χαρακτηριστικό: την ασφάλεια και τη σταθερότητα. Αν πρόκειται να μας συμβεί κάτι κακό, είναι προτιμότερο να έχουμε κι άλλους γύρω μας. Η οργάνωση της άμυνας κατά του εξωτερικού εχθρού είναι ευκολότερη στο πλαίσιο μιας πόλης. Έτσι, οι άνθρωποι που περιγράφονται σ’ αυτά τα εδάφια είναι εκείνοι που ψάχνουν για τα οφέλη τα οποία μπορεί να έχει κανείς μέσα σε μια πόλη: ενδιαφέρουσα ζωή και ασφάλεια.
Από το Λόγο του Θεού μαθαίνουμ με ποιον τρόπο μπορεί να ικανοποιηθεί αυτό το αίτημα. «Τότε εβόησαν προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών∙ και ηλευθέρωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών∙ και ωδήγησεν αυτούς δι’ ευθείας οδού, διά να υπάγωσιν εις πόλιν κατοικίας» (Ψαλ. 107/6-7). Κάποιοι μπορεί να έχουμε ήδη περάσει απ’ αυτό το στάδιο. Ήμασταν κι εμείς ανήσυχοι, αβέβαιοι, περιπλανώμενοι, πεινασμένοι και διψασμένοι για ζωή, αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε εκείνο που ζητούσαμε. Είχαμε δοκιμάσει τα πάντα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Όταν δεν πήγαινε άλλο πια, κράξαμε προς τον Κύριο στην απελπισία μας κι Εκείνος μας άκουσε. Έπειτα, όχι ξαφνικά και αυτόματα, αλλά βαθμιαία, άρχισε να μας απελευθερώνει. Ο Θεός άρχισε να μας φέρνει στην «ευθεία οδό». Έτσι κάνει πάντα ο Θεός: Λυτρώνει όσους βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση με το να τους οδηγήσει στην ευθεία οδό. Εκείνοι περιπλανιόνταν κυκλικά, λοξοδρομούσαν. Τώρα ο Θεός τους αναγκάζει να πορευτούν σε ίσιο δρόμο. Αυτό διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Είναι ένας ίσιος δρόμος που περνάει μέσα απ’ τη ζωή και στον οποίο ο Θεός τους οδηγεί μέχρι να βρουν μια πόλη για να κατοικήσουν, δηλαδή το μέρος εκείνο που συνδυάζει την ενδιαφέρουσα ζωή και την ασφάλεια, ώστε να στήσουν εκεί τον οίκο τους.
Κύριε, σε ευχαριστώ που άκουσες την κραυγή μου για βοήθεια. Σε ευχαριστώ για την ακλόνητη αγάπη Σου που με γλιτώνει απ’ τη διαρκή αναζήτηση και περιπλάνηση και με οδηγεί στην ευθεία οδό.
Copyright 2007 by Elaine Stedman; from Ray Stedman’s book
The Power of His Presence (www.RayStedman.org)