του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
«Τελευταίο, Kύριοι! Η ελπίς μου είναι εις τον Θεόν, ως και η ιδική σας. H Θεία Tου Πρόνοια δεν θα σας συγχωρήσει να αναφανεί η Eλλάς εις τον κόσμον με όλας τας δυστυχίας, τας οποίας έχει υποστεί… δια να την παραδώσουν εκ νέου τα ίδια της τέκνα με τας διαμάχας των, εις παντελή όλεθρον ή εις ξένον δεσποτισμόν…». Ιωάννης Καποδίστριας
Τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες ολοένα και περισσότερο η πολιτική και οι πολιτικοί της χώρας μας απαξιώνονται εξαιτίας απανωτών σκανδάλων απλωμένης και πολύπλευρης διαφθοράς, αναξιοπιστίας, έλλειψης ακεραιότητας…
Όλ’ αυτά δημιούργησαν απογοήτευση κι ένα αρνητικό κλίμα στους Έλληνες. Παρ’ όλ’ αυτά, όμως, πρωτόγνωρα γεγονότα συμβαίνουν στις μέρες μας, που αποτελούν κάποιες αμυδρές αχτίνες ελπίδας ότι κάτι πάει ν’ αλλάξει και αυτοί που βλάπτουν τη χώρα τιμωρούνται. Έτσι βλέπουμε πολιτικούς να τιμωρούνται αυστηρά με φυλακίσεις. Σε αντίθεση όμως με την πλειοψηφία των πολιτικών, που ενδιαφέρονται πώς να βολευτούν και να κερδίσουν χρήματα και δόξα και να βολέψουν τους ημετέρους, υπήρξε ένας πολιτικός στο κάπως απόμακρο παρελθόν, στον οποίο γίνεται συχνά αναφορά, γιατί ήταν διαφορετικός. Πρόκειται για τον πρώτο κυβερνήτη του ελληνικού κράτους, τον Ιωάννη Καποδίστρια (1776 – 1831). Και αυτό, γιατί ο μεγάλος αυτός διπλωμάτης που διετέλεσε και Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, ξεχώριζε για την ακεραιότητα και αφιλοχρηματία του. Ήταν πραγματικός Ηγέτης. Κάποιος έγραψε: «Οι ηγέτες για να πείσουν τους υπηκόους, πρώτοι αυτοί θα πρέπει να διδάσκουν με το παράδειγμά τους (το έκανε ο Καποδίστριας). Πρέπει να είναι πρώτοι στις θυσίες, πρώτοι στην αρετή, για να μπορούν να μεταδώσουν αρετή στο λαό. Γιατί η αρετή είναι μεταδοτική. Όπως και η κακία. Σε κανέναν δεν αρμόζει να κυβερνάει εάν δεν είναι ο ίδιος σαφώς καλύτερος από τους κυβερνώμενους…». Ο δε Καποδίστριας (Κ) έγραψε: «…ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μετ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της… Εφόσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Κι επειδή ήταν αυτός που ήταν και πίστευε και διακήρυττε τις πεποιθήσεις του, τον Οκτώβριο του 1831 τον δολοφόνησαν! Βέβαια, ύστερα του έστησαν αγάλματα, δρόμοι πήραν τ’ όνομά του και το πανεπιστήμιο της Αθήνας ονομάζεται Εθνικό και Καποδιστριακό. Κάποτε είπε: «Με φρόνιμον Διοίκησιν, με ομόνοιαν, πειθαρχίαν, Δικαιοσύνην και με τα άλλα προτερήματα του Χριστιανού, του Έλληνος και του καλού πολίτου θέλετε γίνει περίβλεπτοι και ονομαστοί εις όλον τον κόσμον». Είναι σοφό, και αν τα όσα είπε και έκανε προσεχτούν από τους σημερινούς πολιτικούς και όλους που ασκούν διοίκηση σε οποιοδήποτε δημόσιο, αλλά και ιδιωτικό τομέα τότε ασφαλώς θα βγει η Ελλάδα από το τούνελ του ΔΝΤ και των άλλων δεινών. Η πλειοψηφία των σημερινών πολιτικών απλώς δίνουν μεγάλες υποσχέσεις και ενδιαφέρονται για πάρτη τους, εισπράττοντας παχυλούς μισθούς. Κάποιοι άρχοντές μας παίρνουν μεγαλύτερους μισθούς και από τους προέδρους μεγάλων και πλούσιων κρατών! Κι έτσι οδήγησαν τη χώρα μας στην πρωτοφανή κρίση που βιώνουμε σήμερα. Βέβαια, αυτά που είπε ο Κ. δεν ξαναειπώθηκαν από στόμα πολιτικού. Μάλιστα, αν λέγονταν σήμερα δε θα τον έπαιρναν στα σοβαρά! Και όλ’ αυτά συμβαίνουν, γιατί πέθανε η τιμιότητα και ακεραιότητα. Κι ένας από τους κύριους λόγους που έφτασε σε αυτήν την κατάσταση το έθνος μας, αλλά και η Ευρώπη είναι ότι οι πολιτικοί αλλά και η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας εξοστράκισαν το Χριστό και τη χριστιανική πίστη από όλους τους τομείς της κοινωνίας μας. Θα θυμάστε, πριν μερικά χρόνια 75 Έλληνες βουλευτές με έγγραφό τους ζήτησαν από τον πρόεδρο της Βουλής ν’ αναρτήσει την εικόνα του Χριστού στην αίθουσα των συνεδριάσεων. Τότε ένας δημοσιογράφος-θεολόγος σε σχόλιό του, με υπερηφάνεια, έγραφε ότι σε άλλα κράτη της Ευρώπης δεν έχουν το Χριστό στις αίθουσες των κοινοβουλίων και αυτό γιατί δεν υπάρχει «τέτοια Χριστιανική ομοιογένεια και πουθενά αλλού το πλήρωμα του κράτους δεν αποτελείται από 98% Ορθοδόξους Χριστιανούς και ούτε στα Συντάγματά τους αναφέρεται ποια είναι η επικρατούσα θρησκεία του λαού κ.λπ.». Με βάση αυτή τη στατιστική και το σκεπτικό φαίνεται ότι οι 75 βουλευτές είχαν ευαισθησία στα ζητήματα της θρησκείας. Αυτό τι σημαίνει, ότι δηλ. οι άλλοι 225 είναι αδιάφοροι ακόμη και για τους τύπους της θρησκείας; Το ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να υπάρχει η εικόνα του Χριστού στην αίθουσα των συνεδριάσεων της Βουλής και σε άλλους δημόσιους χώρους, αλλά ποια ήταν η συμπεριφορά των βουλευτών την περίοδο που η εικόνα του Χριστού ήταν αναρτημένη στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Ήταν πιο κόσμια και πιο χριστιανοπρεπής; Και ποιοι από τους 300 πήραν την απόφαση να κατέβει η εικόνα του Χριστού; Από αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στη Βουλή συμπεραίνουμε ότι, όχι μόνο μια εικόνα, αλλά ακόμη και 300 εικόνες ν’ αναρτηθούν, η κατάσταση δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, αν πρώτα δεν αλλάξει η καρδιά τους. Και στα δολάρια των ΗΠΑ αναγράφεται: «Στο Θεό εμπιστευόμαστε». Πόσοι όμως στην πράξη εμπιστεύονται το Θεό και πόσοι στα χρήματά τους; Ο Χριστός δυστυχώς έχει εξοριστεί απ’ όλα τα κοινοβούλια των λεγόμενων χριστιανικών χωρών, έξω από τις κυβερνήσεις, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και τολμούμε να πούμε με πολλή λύπη, βρίσκεται έξω και από πολλές εκκλησίες διαφόρων αποχρώσεων που το όνομα έχουν ότι ζουν αλλά είναι νεκρές (Αποκ. 3:1) και έπαψαν να κηρύττουν το καθαρό ευαγγέλιο της μετάνοιας και της αναγέννησης. Οι 75 βουλευτές διαμαρτύρονται που η εικόνα του Χριστού αποκαθηλώθηκε από το Κοινοβούλιο. Ποιος όμως θα μπορούσε να βγάλει το Χριστό από τις καρδιές των πιστών; Μακάρι ο Χριστός να ήταν τουλάχιστον στην καρδιά και στην καθημερινή ζωή των 75 βουλευτών, που δεν είναι και λίγοι, αν αυτοί κρατούσαν σθεναρή στάση σε θέματα χριστιανικής πίστης και ηθικής. Πόσοι από αυτούς μελετούν τακτικά την Αγία Γραφή, πόσοι προσεύχονται, πόσοι εκκλησιάζονται τακτικά και πόσοι ζούνε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού; Αντί γι’ αυτό, πολλές φορές αγωνίζονται και μάχονται για ορισμένους τύπους και δεν ενδιαφέρονται για την ουσία. Τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, το τσιγάρο, το AIDS, η ομοφυλοφιλία, τα διαζύγια, η μαγεία … έχουν πάρει επιδημικές διαστάσεις και οι άρχοντές μας ασχολούνται περί όνου σκιάς! Ως χριστιανοί οφείλουμε να προσευχόμαστε για τους κυβερνήτες, όποιοι και αν είναι αυτοί, γιατί μας το παραγγέλλει ο λόγος του Θεού. Οι βουλευτές και ο λαός μας ας μην περιορίζουν την πίστη τους μόνο σε μερικές τελετουργίες, πανηγύρια και τύπους, ενώ η καρδιά τους είναι αποξενωμένη από το Θεό. Ευχή και προσευχή όλων των πιστών του Κυρίου ας είναι, ο Ιησούς Χριστός να μπει όχι μόνο στο Κοινοβούλιο αλλά και σε κάθε σφαίρα της ζωής όλων μας. Για να γίνει αυτό, άρχοντες και λαός πρέπει να στραφούν στο Θεό και με μετάνοια να ζητήσουν από το Θεό να τους αλλάξει τη ζωή. Τότε θ’ αλλάξει ριζικά και η κοινωνία μας και θα γίνει πραγματικά χριστιανική και όχι της ταυτότητας.
ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ «Λαλήσατε εις τας καρδίας του λαού τον νόμον του Θεού, ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας κηρύξατε την ειρήνην, ευαγγελίσασθε την ομόνοιαν, διδάξατε την φιλαδελφίαν, την πρός αλλήλους αγάπην, ίνα ώσιν οι πάντες έν εν Xριστώ- στηρίξατε τας καρδίας των πιστών εις τα θεία δόγματα, εμπνεύσατε εις αυτούς τον φόβον του Θεού, την αγάπην προς τον πλησίον και την υποταγήν προς τας Aρχάς. Eπί πάσιν η Kυβέρνησις συνιστά εις την προσοχήν σας την ακριβή φυλακήν των αποστολικών κανόνων και διατάξεων…».
«Διδάσκειν, νουθετείν, ειρηνοποιείν, προπάντων τρέφειν τας ψυχάς των χριστιανών με τα ψυχωφελή και σωτήρια δόγματα, στηρίζειν εις την αληθινήν πίστιν του Xριστού και επιστρέφειν τους πλανωμένους, είναι τα υψηλά σας χρέη…».
«Ουδέποτε θα επιτρέψω στον εαυτό μου βελτίωση της τροφής, παρά μόνον τότε όταν θα είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Ελληνόπουλο που να πεινάει».