Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Σήμερα ο μήνας έχει 13.

Είναι και Παρασκευή.

Σύμφωνα με διεθνείς πανεπιστημιακές έρευνες, εκατόν εβδομήντα έξι εκατομμύρια (176.000.000) άνθρωποι σε όλον τον κόσμο εκτιμάται ότι υποφέρουν από τη φοβία της Παρασκευής και 13, θεωρώντας την ως την πλέον γρουσούζικη μέρα του χρόνου.

Υπάρχουν περιοχές στο εξωτερικό όπου κτίρια και ξενοδοχεία δεν διαθέτουν αριθμημένο 13ο όροφο και από τον 12ο όροφο πηγαίνουν κατευθείαν στον 14ο, ενώ πολλοί δρόμοι δεν έχουν τον αριθμό 13.

Όσο για την Παρασκευή, πολλοί πιστεύουν ότι αυτή τη μέρα ο καταραμένος όφις έδωσε το μήλο στην Εύα, αργότερα μέρα Παρασκευή έγινε ο κατακλυσμός του Νώε, και τέλος σίγουρα πάλι τη Μεγάλη Παρασκευή έγινε η σταύρωση του Χριστού.

 

Εμείς εδώ στην Ελλάδα αντί για την Παρασκευή έχουμε την Τρίτη ως πιο γρουσούζικη μέρα όταν συμπίπτει με 13, επειδή η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους έγινε ημέρα Τρίτη.

 

Έχουμε κι άλλες πολλές προλήψεις.

Για παράδειγμα, πολλοί συμπατριώτες μας:

·              Πιστεύουν στο «κακό μάτι» και φοράνε ένα «ματόχαντρο» για να προστατεύονται.

·              Άλλοι πάλι γεμίζουν την τσέπη τους με σκόρδα, κι όταν δουν ένα όμορφο μωρό το …φτύνουν, «για να μη ματιαστεί».

·              Όταν δουν κάποιο παράξενο όνειρο, συμβουλεύονται ονειροκρίτες, καφετζούδες και χαρτορίχτρες.

·              Εάν περάσει μαύρη γάτα στο δρόμο, κάτι κακό θα συμβεί.

·              Δεν περνούν κάτω από σκάλα.

·              Εάν προσφέρεις τριαντάφυλλα, πρέπει πάντα να είναι μονά (3, 5, 7, κλπ.)

·              Μια παλιά παροιμία λέει, «Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόψεις και Κυριακή να μην λουστείς αν θέλεις να προκόψεις».

·              Μια άλλη λέει, «Χτύπα ξύλο».

·              Και μια άλλη, «Άμα δεις λαγόν εμπρός σου, τρεις φορές καν’ το σταυρό σου».

·              Αν χυθεί ο καφές θα πάρεις χρήματα.

·              Αν σε φαγουρίζει η αριστερή παλάμη, θα πάρεις λεφτά. Εάν φαγουρίζει η δεξιά, θα δώσεις.

Όλα αυτά μου θυμίζουν τον προληπτικό εκείνον, που είχε την έμμονη ιδέα ότι είναι …καλαμπόκι, και έτρεμε όταν έβλεπε κότες και πετεινούς, από φόβο ότι θα τον φάνε.

Πήγε, λοιπόν, ο άνθρωπος σε έναν ψυχίατρο για να γιατρευτεί από την φοβία του, κι αφού ολοκλήρωσε με επιτυχία τη σχετική εξάμηνη θεραπεία, ο ψυχίατρος τον ρώτησε:

–                Χαίρομαι που όλα πήγαν καλά. Τώρα πια δεν πιστεύω να φοβάσαι τις κότες και να νομίζεις ότι είσαι καλαμπόκι.

–                Έχεις δίκιο γιατρέ, έτσι είναι.   Αλλά όμως…

–                Τι συμβαίνει;

–                Εγώ το ξέρω ότι δεν είμαι καλαμπόκι.  Οι κότες όμως το ξέρουν;