του Dietrich Bonhoeffer (Διασκευή στα ελληνικά: Γιούλικα Κ. Masry)
Για να χαιρετήσει τον καινούργιο χρόνο 1945 ο Ντήντριχ Μπονχόφφερ έγραψε ένα ποίημα απ’ το κελί της φυλακής του που βρισκόταν κρατούμενος για την ενεργό δράση του στην αντίσταση κατά του Χιτλερικού καθεστώτος.
Ο Μπονχόφφερ ήταν ποιμένας και θεολόγος ο οποίος είχε διαφωνήσει με τη στάση της επίσημης Γερμανικής Εκκλησίας να συνταχτεί με το δικτάτορα και οι Ναζί τον είχαν έτσι κι αλλιώς στη μπούκα του κανονιού. Όπως φαίνεται από τον όλο τόνο του ποιήματος, που είναι γραμμένο μόλις 3 μήνες πριν την εκτέλεσή του στις 9 Απριλίου του 1945, ο Μπονχόφφερ βιώνει έντονα την αγωνία της κατάστασής του. Αντιτάσσει όμως σ’ αυτήν την αθόρυβη ελπίδα του ώριμου πιστού Χριστιανού μένοντας αμετάθετος στη βεβαιότητα της σωτηρίας του και στην απόλυτη κυριαρχία του Θεού μέσ’ από το Χριστό Του σε κάθε ζήτημα που εκτυλίσσεται στη γη. Είναι ίσως μεγάλη ειρωνεία που οι Σύμμαχοι απελευθέρωσαν το Βερολίνο μόλις ένα μήνα αργότερα, το Μάιο του 1945, αλλά το ποίημα αυτό του Μπονχόφφερ μιλάει κατευθείαν και σ’ εμάς στην όποια μας κρίση—προσωπική ή κοινωνική—χαράζοντας ως αλάθητη πυξίδα την πορεία μας για το 2014 στην οδό του ευαγγελίου. Ο απόστολος Παύλος στο τέλος του 15ου κεφαλαίου της Β¢ προς Κορινθίους Επιστολής μας λέει ακριβώς το ίδιο με τα εξής λόγια: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γιγνώκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω» (εδ. 58). Το ποίημα με τίτλο πρωτοτύπου “Von guten Mächten” έχει διασκευάσει στα ελληνικά η Γιούλικα Κ. Masry.
ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ
Από Δυνάμεις Θαυμαστές τέλεια προστατευμένοι
Μ’ εμπιστοσύνη μένουμε σε ό,τι κι αν συμβεί
Γνωρίζοντας πως ο Θεός βράδυ πρωί είναι πλάι μας
Και πάντοτε μας χαιρετά κάθε καινούργια αυγή.
Μα τυραννιέται η καρδιά απ’ τον παλιό εχθρό της
Και μας φορτώνουν βάρη ασήκωτα οι μέρες οι κακές
Δώσε, ω Κύριε, στις καρδιές μας που λιποψυχούν
Την προσδοκία της βέβαιης σωτηρίας που μας έμαθες.
Και όταν το ποτήρι που μας δίνεις ξεχειλίζει
Από πικρία και βάσανα που ο νους δεν τα νογά,
Μ’ ευχαριστία το παίρνουμε και με άτρεμο χέρι
Γιατί ένα Χέρι Αγαθό κι Αγαπημένο τα’φερε κοντά.
Ωστόσο, όταν ξανά στον κόσμο ετούτο μας χαρίσεις
Την πρωτινή χαρά μας, τη λαμπράδα του ήλιου Σου,
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ όλες τις εμπειρίες της ζήσης μας
Κι ολάκερη η ζωή μας έτσι θαν’ δική Σου.
Και τώρα που η σιωπή Σου μας τυλίγει ολόγυρα,
Κάνε ν’ ακούσουμε η Δημιουργία Σου τι θέλει να μας πει,
Το πλήθος απ’ τ’ ακούσματά Σου που μας κυριεύει άηχα
Και τη θεσπέσια δοξολογία των παιδιών Σου που αντηχεί.
Dietrich Bonhoeffer (Von guten Mächten)
(Διασκευή στα ελληνικά: Γιούλικα Κ. Masry)
|
|||||||||||||
|
|
|||||||||||||
|
|||||||||||||
