από τη Γιούλικα Masry
“Στην πίστη, πέρα από το ΦΥΣΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ του οποίου τα μάτια είναι κλειστά στα πράγματα του Θεού και δεν μπορούν να τα διακρίνουν, υπάρχουν δύο είδη πιστών.
α) Οι ΣΑΡΚΙΚΟΙ πιστοί που μπορούν μόνο να δεχτούν το γάλα του Λόγου του Θεού ως προς τη σωτηρία τους μέσ’ απ’ το Χριστό, αλλά οι πόθοι τους εξακολουθούν να εστιάζονται στα πράγματα του κόσμου και
β) οι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ πιστοί οι οποίοι οδηγούνται στην πορεία τους από το Άγιο Πνεύμα.
Οι δεύτεροι είναι οι μόνοι που μπορούν να ζήσουν την αληθινή ζωή και είναι κατάλληλοι για διακονία. Επ’ ουδενί λόγω είναι τέλειοι! Όταν όμως ξεγλιστράνε, μετανοούν ταπεινά και βασίζονται στο Άγιο Πνεύμα για να τους διορθώσει, αναχαιτίσει και στηρίξει στην πορεία τους η οποία θα είναι ευθυγραμμισμένη με το θέλημα του Θεού”. (L. S. Chafer)
«Δεν υπάρχει δημιούργημα στον κόσμο που να μπορεί να κρυφτεί από τον Θεό. Όλα είναι γυμνά και φανερά μπροστά στα μάτια Του· σ’ αυτόν θα δώσουμε λόγο» (Εβρ. 4/13)
Ερχόμαστε σήμερα να ταπεινώσουμε τις καρδιές μας και να φέρουμε το θυμιατήρι μας με τελετουργική κίνηση ενώπιον του Κυρίου, όπως έκανε κάποτε και ο Ααρών, προκειμένου να κατευναστεί η οργή του Μεγάλου Θεού. Στη Γραφή οι μέρες αυτές λέγονται μέρες Εξιλασμού και είναι μέρες απόλυτης ανάπαυσης και ταπείνωσης. Όποιος, Ισραηλίτης ή ξένος που ζει μεταξύ Ισραηλιτών δεν το τηρει αυτό, θα αποκόπτεται από το λαό του Θεού (Λευ. 17/9). Παρόμοια και σήμερα, αν βλέπουμε ότι υπάρχει μεγάλη δυστυχία σε μια χώρα, ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει αρκετή ταπείνωση και εξιλασμός στο ατομικό επίπεδο. Ακόμα κι όταν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε είναι χαμηλού επιπέδου, οι καρδιές μας ιππεύουν σε «τόπους υψηλούς» υπερηφάνειας και αλαζονείας. Ο Θεός όμως βλέπει με τι είδους καρδιά ερχόμαστε ενώπιόν Του και ποια είναι η πηγή από την οποία αντλούμε την ύπαρξή μας, ποιο το κέντρο βάρους μας. Η ματιά Του είναι επάνω μας. Γιαυτό και ο Λόγος Του λέει, «Ολα είναι γυμνά και φανερά μπροστά στα μάτια Του»
(Thomas Watson, 17ος αιώνας. Μετάφραση Γιούλικας Masry)
6 Σεπτεμβρίου 2016
ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ…
Δάκρυα
Ρέοντα
–Όπου υπάρχει ζωή-
Σημάδια
Ότι ο πόνος ενοικεί
Σ‘ απόκρυφες γωνιές
Του καθενός, του καθετί
Aπ’ της δημιουργίας την αρχή
Λιγάκι ακόμα και θα ‘ρθεί
Ίαση τέλεια κι αιώνια
Διά του Χριστού του Λυτρωτή
Εμένανε και
Σένα που παρηγορεί
5 Σεπτεμβρίου 2016
Όταν καθώς βαδίζουμε στο δρόμο του Χριστού οι συνήθειες του κόσμου επιστρέφουν για να μας βάλουν σε πειρασμό, είναι λιγότερο αποτελεσματικό να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τις καταστείλουμε ή ν’ αναζητήσουμε τα αίτια γι’ αυτό μας το πισωγύρισμα και πιο βοηθητικό να στρέψουμε το βλέμμα της καρδιάς μας στο Θεό προκειμένου να γεμίσουμε από την αιώνια ζωή και τις ευλογίες Του. Μια τέτοια χαρούμενη ενασχόληση αναγκαστικά θα αποστρέψει τα μάτια μας από τα μη πνευματικά πράγματα με τον ίδιο τρόπο που ο ερχομός της Άνοιξης και των ανανεωτικών της δυνάμεων κάνει τα μαραμένα πέταλα να πέφτουν διακριτικά και σιωπηλά καθώς τα καινούργια έρχονται να τα αντικαταστήσουν. Γιατί τέτοιο είναι το ξεχείλισμα της ασύνορης ζωής και αγάπης του Θεού.
22 Αυγούστου 2016
«Μακάριος ο άνθρωπος όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος όστις απέκτησε σύνεσιν» (Παρ. 3/13). Η σοφία είναι ένα νόμισμα διαφορετικό από όλα τ’ άλλα. Είναι εκείνη η ίδια το βραβείο! Η πολυτιμότητα της σοφίας έγκειται στο γεγονός ότι είναι η οδός προς το Θείο Νου διότι είναι η η εικόνα του Ίδιου του Θεού στην ενέργειά Του να σώσει τη ΖΩΗ. Ό,τι χάθηκε στην Εδέμ μπορεί σε μεγάλο βαθμό να ανακτηθεί και να το απολαύσει ο άνθρωπος σε τούτη τη ζωή αν «εναγκαλιστεί» τη σοφία και την «κρατήσει» (Παρ. 3/18)
16 Αυγούστου 2016
Ο Λούθηρος είχε πει πως το να διαβάζει κανείς την Αγια Γραφή είναι σαν να μαζεύει μήλα απ’ τη μηλιά. Πρώτα κουνάει τον κορμό, έπειτα το κλαδί, έπειτα το μικρό κλαδάκι κι έπειτα κοιτάει κάτω από κάθε φύλλο. Δεν υπάρχει άλλο βιβλίο σαν κι αυτό στον κόσμο. Αυτό συμβαίνει επειδή το έγραψε η ανάσα του Θεού. «Ό,τι βρίσκεται στη Γραφή είναι εμπνευσμένο από το Πνεύμα του Θεού κι είναι ωφέλιμο για τη διδασκαλία της αλήθειας, για τον έλεγχο της πλάνης, για τη διόρθωση των λαθών, για τη διαπαιδαγώγηση σε μια ζωή όπως τη θέλει ο Θεός· έτσι ο άνθρωπος του Θεού θα είναι τέλειος και καταρτισμένος για κάθε καλό έργο». (2 Τιμ. 3/16). Ό,τι φαίνεται πως είναι κρυμμένο δεν θα παραμείνει κρυμμένο για πολύ. Γιατί «δεν υπάρχει τίποτε κρυφό που δεν θα γίνει φανερό ούτε μυστικό που δεν θα φανερωθεί». Λοιπόν, «να προσέχετε αυτό που ακούτε. Με όποιο μέτρο ενδιαφέροντος ακούτε, με το ίδιο μέτρο θα σας δώσει ο Θεός να καταλάβετε, και μάλιστα με μεγαλύτερο» (Μάρκος 4/22).
10 Αυγούστου 2016
ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ: Βαδίζουμε το δρόμο της πίστης. Κάποιες φορές κάνουμε άλματα. Κάποτε χωλαίνουμε. Άλλοτε πάλι γλιστράμε και πέφτουμε. Ο Θεός μάς στηρίζει διαρκώς. Μέχρι και που μας σηκώνει στα χέρια. «Διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι ο κρατών την δεξιάν σου, λέγων προς σε, Μη φοβού, εγώ θέλω σε βοηθήσει…» (Ησ. 41:13). Και εμείς εμπιστευόμενοι αυτή την προσφορά απαντάμε ταπεινά: «Εγώ όμως είμαι πάντοτε μετά σου· συ με επίασας από της δεξιάς μου χειρός… Τίνα άλλον έχω εν τω ουρανώ; και επί της γης δεν θέλω άλλον παρά σε. Ητόνησεν η σαρξ μου και η καρδία μου αλλ’ ο Θεός είναι η δύναμις της καρδίας μου, και η μερίς μου εις τον αιώνα» (Ψαλ. 73:23-26).
5 Αυγούστου 2016
4 Αυγούστου 2016
Όσο περισσότερο προχωρεί πνευματικά ο πιστός, τόσο συχνότερα αναρωτιέται: “Ποιος όμως μπορεί να είναι ΠΑΝΤΟΤΕ στραμμένος προς τον Θεό χωρίς πισωγυρίσματα;” Η απάντηση είναι “κανείς”! Οπότε τι γίνεται; Αυτός ο στόχος μπαίνει προκειμένου ο πιστός να ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΑΓΑΘΟ, Ο ΘΕΟΣ, να ΤΟΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ και, όταν Τον χάνει, ΝΑ ΠΟΘΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΒΡΕΙ.
21 Ιουλίου 2016
Τι θαύμα!
19 Ιουλίου 2016
Η ΒΑΣΙΚΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ: “Αναζήτησα την ευχαρίστηση, την ομορφιά και την αλήθεια όχι στον Θεό αλλά στον εαυτό μου και στους άλλους και η κατεύθυνση αυτή με οδήγησε αντίθετα σε πόνο, σύγχυση και σφάλμα. Κύριε και Θεέ μου, Εσύ που είσαι η χαρά, η δόξα και η πηγή της εμπιστοσύνης μου, Σε ευχαριστώ για τα δώρα Σου και Σε παρακαλώ Εσύ να τα διατηρήσεις και να τα φυλάξεις για μένα. Φύλαξε κι εμένα έτσι ώστε τα δώρα Σου να αυξάνονται και να φτάσουν στην τελείωση, το ίδιο κι εγώ, έτσι ώστε να είμαι μαζί Σου, γιατί ούτε καν θα υπήρχα αν δεν ήταν αυτό δώρο δικό Σου”.
13 Ιουλίου 2016
Για τον αληθινό Χριστιανό το πρόβλημα με το να βάζει κανείς όρια στις καταστρεπτικές συμπεριφορές των άλλων κατά του γήινου σκηνώματός του βρίσκεται στο ότι αυτή η θεμιτή και επιθυμητή άμυνα και αυτοπροστασία ενέχει τον κίνδυνο να τον οδηγήσει σε «υψηλούς τόπους» αυτάρκειας και αυτοπεποίθησης καθώς και στην αυταπάτη ότι ο ίδιος είναι τώρα ο αδιαμφισβήτητος κυβερνήτης του πλοίου του. Ο Ιησούς Χριστός, καίτοι κάποτε «διέλαθε διά του πλήθους» ή ρώτησε «διά τι με δέρεις;», έμενε πάντα πιστός στο «γενηθήτω το θέλημά σου». Το να διακρίνουμε τα διαφέροντα δεν είναι απλά λογική ανθρώπινη τοποθέτηση αλλά θεϊκή επιταγή (Ρωμαίους 2/18).
11 Ιουλίου 2016
Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της αύξησης της Χάρης του Θεού αυτής καθαυτής και της δικής μας αύξησης στη δική Του Χάρη. Η Χάρη του Θεού προς τον άνθρωπο δεν μπορεί ποτέ να είναι ‘περισσότερη’ απ’ ό,τι είναι. Είναι πάντοτε απεριόριστη, ασύνορη, αιώνια. Άπαξ και λυτρωθεί ο άνθρωπος με το αίμα το Χριστού είναι πάντοτε ασφαλής. Αλλά σίγουρα ο άνθρωπος μπορεί να αυξηθεί στη Χάρη. Στην Αγία Γραφή γίνεται λόγος για ‘μεγάλη πίστη’ και ‘μικρή πίστη’. Είναι το μέτρο κατά το οποίο ο άνθρωπος ΓΝΩΡΙΖΕΙ τον Κύριο, ΛΥΤΡΩΤΗ και ΣΩΤΗΡΑ του, που προσδιορίζει πόση αύξηση έχει στη Χάρη. “…να προοδεύετε στη Χάρη και στη γνώση του Κυρίου μας και σωτήρα Ιησού Χριστού. Σ’ αυτόν ανήκει η δόξα και τώρα και πάντα” (Β Πέτρου, 3/18).
26 Ιουνίου 2016
Σκέψεις για την προσευχή από τις τελευταίες μέρες της ζωής του Ιωάννου Βουνιάνου
In all your prayers forget not to thank the Lord for his mercies.
Σε όλες σου τις προσευχές μην ξεχνάς να ευχαριστείς το Θεό για τα ελεή Του.
Όταν προσεύχεσαι, καλύτερα να μην έχει λόγια η καρδιά σου παρά να έχεις λόγια χωρίς καρδιά.
Prayer will make a man cease from sin, or sin will entice a man to cease from prayer.
Η προσευχή θα κάνει τον άνθρωπο να απομακρυνθεί από την αμαρτία, ειδάλλως η αμαρτία θα κάνει τον άνθρωπο να απομακρυνθεί από την προσευχή.
The spirit of prayer is more precious than treasures of gold and silver.
Το πνεύμα της προσευχής είναι πολυτιμότερο από θησαυρούς χρυσού και ασημιού.
Pray often, for prayer is a shield to the soul, a sacrifice to God. and a scourge for Satan.
Προσεύχου συχνά γιατί η προσευχή είναι ασπίδα για την ψυχή σου, θυσία προς το Θεό και τιμωρία εναντίον του Εχθρού της ψυχής.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιούλικα Κ. Masry (2016)
4 Μαρτίου 2016
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ: Η προσευχή είναι στενά συνδεδεμένη με τη μελέτη του Λόγου του Θεού. Επειδή όμως η προσευχή ΔΕΝ είναι διανοητική δραστηριότητα αλλά δραστηριότητα της καρδιάς, αυτή η μελέτη ΔΕΝ είναι ποσοτική αλλά επικεντρωμένη σ’ εκείνο, που είναι το πιο σημαντικό και πιο κατάλληλο για την ψυχή του πιστού, που προσεύχεται. Η κ. Γκιγιόν σωστά ορίζει αυτό το είδος της μελέτης της Γραφής ως «τροφή» και «κατάποση» για τον προσευχόμενο. Η πλήρης παράδοση του εαυτού μας στον Θεό αποτελεί το θυσιαστικό κομμάτι της καρδιάς και τα αιτήματα ακολουθούν. Εάν ο Θεός παραμένει σιωπηλός ή αφανέρωτος, ας Τον περιμένουμε με ησυχία (Ψαλ. 46:10), μέχρι που η καρδιά μας να έρθει να γνωρίσει ότι Εκείνος είναι ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ και επίσης ένας πολύ προσωπικός Θεός, ο Οποίος διακαώς επιθυμεί να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο.
4 Ιανουαρίου 2016
ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (UCB) ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑΝ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟ 2016
Ο Θεός λέει: «Ξέρω πολύ καλά τα σχέδια που έχω κάνει για σας. Θέλω την ευημερία σας και όχι την καταστροφή σας. Θέλω να σας χαρίσω το μέλλον που εσείς ελπίζετε· αν με επικαλεστείτε και έρθετε να προσευχηθείτε σε μένα εγώ θα σας ακούσω» (Ιερεμίας 29/11-12). Αυτή τη χρονιά εκζητήστε το σχέδιο του Θεού για τη ζωή σας. Είναι τρομερό να κάνετε κάτι που δεν σας πάει. Είναι σαν να φοράτε παπούτσια που δεν σας κάνουν. Λοιπόν… σε τι είστε καλός; Τι είδους πράγματα σας αρέσει να κάνετε; Τι είδους αποτελέσματα σας κάνουν να νιώθετε καλύτερα; Δώστε τουλάχιστον 5 παραδείγματα στιγμών που έχετε όντως γευτεί αυτή την αίσθηση πληρότητας στην εκπλήρωση μιας δραστηριότητας. Σας λέει αυτό κάτι για τους στόχους τους οποίους έχετε στη ζωή;Αν δεν υπήρχε πρόβλημα χρημάτων, τι θα σας άρεσε να κάνετε με το χρόνο σας; Και πώς συγκρίνεται αυτό με το είδος της ζωής που ζείτε σήμερα; Ποιο μικρό βήμα θα μπορούσατε να κάνετε αυτή ακριβώς τη στιγμή—ένα τηλεφώνημα, ένα γράμμα, ένα εμειλ—που να σας φέρει κοντά σ’ εκείνο που πραγματικά σας αρέσει να κάνετε; Τι έχετε μάθει για την εκπλήρωση του προορισμού σας μέσ’ από αποτυχίες; Μήπως υπάρχουν τομείς που είναι ξεκάθαρο ότι δεν σας ταιριάζουν καθόλου; Ποιους θαυμάζετε για τον τρόπο με τον οποίο έχουν αξιοποιήσει τα χαρίσματά τους; Τι μπορείτε να μάθετε απ’ αυτούς; Πώς θα περιγράφατε το όραμα που έχετε για τη ζωή σας αυτή τη χρονιά; Ή μετά από πέντε ή δέκα χρόνια; Ποια είναι τα άτομα στη ζωή σας που πραγματικά σας καταλαβαίνουν; Τα ρωτήσατε να σας πουν ποιος νομίζουν ότι μπορεί να είναι ο σκοπός σας; Σας έχουν κάνει καμία νύξη για το πώς νομίζουν αυτοί ότι θα ήταν καλό να χρησιμοποιήσετε τα ταλέντα σας; Αν γράφατε εσείς ο ίδιος το δικό σας επικήδειο, τι θα θέλατε να έλεγε; Για ποιο πράγμα θα θέλατε να σας θυμούνται; Καθώς λοιπόν αρχίζετε την πορεία σας στη Νέα Χρονιά, ρωτήστε το Θεό για το Σχέδιό Του για τη ζωή σας.
Μετάφραση Γιούλικα Κ. Masry
4 Φεβρουαρίου 2016
Κάποιες φορές οι χριστιανοί κάνουν διάκριση μεταξύ αγάπης (της αγάπης του Θεού για μας και της δικής μας για Κείνον) και προσευχής. Ο Φενελόν όμως σωστά τοποθετεί το ζήτημα επί άλλης βάσεως δείχνοντάς μας πως η προσευχή είναι μια από τις προεκτάσεις της αγάπης.
Γιούλικα Κ. Masry (ποστ στο LinkedIn, 4 Φεβρουαρίου 2016)
Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ: “Η αγάπη, κρυμμένη στα μύχια της ψυχής του ανθρώπου, προσεύχεται αδιαλείπτως, ακόμα κι όταν ο νους είναι στραμμένος προς άλλη κατεύθυνση. Ο Θεός έχει πάντοτε ενώπιόν Του τον πόθο για αγάπη που ο Ίδιος εμφύσησε στην ανθρώπινη ψυχή, παρόλο που η ψυχή μπορεί πολλές φορές να μη συνειδητοποιεί την ύπαρξή αυτού του πόθου. Ο Θεός πάντοτε αγγίζεται απ’ αυτή την αγάπη, η οποία αδιάκοπα ελκύει προς το μέρος της τα ελέη Του. Αυτό είναι το Πνεύμα για το οποίο ο απόστολος Παύλος μάς λέει ότι έρχεται βοηθός στις αδυναμίες μας και μεσιτεύει Εκείνο στο Θεό με στεναγμούς που δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις (Ρωμ. 8/26)”. ~ François Fénelon ~
30 Ιανουαρίου 2016
ΗΣΥΧΑΣΕ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΣΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ (Ψαλμός 46:10). Ησύχασε από λόγια, από πράξεις, από συμπεριφορές, ησύχασε στη στάση της ταπείνωσης. Ησύχασε στη γενική κατάσταση της καρδιάς και της ψυχής σου. Ησύχασε μέχρι που ο εξοστρακισμένος άνθρωπος ξαναβρεί τη γέφυρα που πρόβλεψε ο Θεός για την επανένωση μαζί Του μέσ’ από το Σωτήρα Χριστό, προκειμένου να ‘ρθεις να ξανακατοικήσεις μαζί Του στο Αιώνιο Δώμα Του. Ησύχασε για να διακρίνεις την Ωραιότητα της Αγιότητας του Θεού και της Αλήθειας Του. Ησύχασε όπως οι μαθητές Του όταν έλαβαν το δώρο να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στη Δόξα Του. Ησύχασε ώσπου να γεμίσεις από την πληρότητα του Θεού κι έτσι πια να μπορέσεις να πορευτείς στον κόσμο. Και ύστερα, ησύχασε και πάλι…
16 Ιανουαρίου 2016
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ.Είμαστε όλοι πρόθυμοι να βγούμε στον κόσμο και με ενθουσιασμό να κάνουμε γνωστό το μήνυμα του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Πώς όμως; Μήπως το κάνουμε με τις δικές μας δυνάμεις, σαν να στέλνουμε ένα ιστιοφόρο στη θάλασσα, μια μέρα που έχει άπνοια και το μόνο που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι πως τα πανιά του, χαλαρά και ανήμπορα, είναι ανίκανα να το κινήσουν; Ή το κάνουμε μια μέρα που φυσάει μια δυνατή αύρα η οποία και τα πανιά του ιστιοφόρου μπορεί να γεμίσει και να δώσει στο πλεούμενο αποφασιστική κίνηση πάνω στα νερά; Αυτή ακριβώς είναι και η τύχη του ευαγγελιστικού λόγου που θα δώσουμε στους άλλους: Από μόνα τους τα λόγια μας, όσο σωστά και βιβλικά κι αν είναι, είναι ανίκανα να μεταδώσουν το μήνυμα της σωτηρίας διά του Ιησού Χριστού. Όταν όμως εναρμονίζονται με το Πνεύμα του Θεού, τα ίδια αυτά λόγια μπορούν και απήχηση να έχουν στους ανθρώπους και τη δύναμη να τους αφυπνίσουν, έτσι ώστε να συμφιλιωθούν με το Θεό και να σωθούν.
14 Ιανουαρίου 2016
Το άγχος δεν είναι μόνο ένα κακό της εποχής μας, όπως συχνά πιστεύεται, αλλά η μάστιγα ΟΛΩΝ των εποχών. Μετά την Πτώση του ανθρώπου το βάρος της ύπαρξης είναι αβάσταχτο—χωρίς έναν «τόπο» που να μπορεί ο άνθρωπος να τον θεωρεί «κατοικία» του, χωρίς ένα «ολο» του οποίου να μπορεί να είναι «μέρος». Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι και η ίδια αυτή λέξη, άγχος, (Angst στα γερμανικά,anxiété στα γαλλικά,ansiedad στα ισπανικά, άγχος στα ελληνικά) προέρχεται από το λατινικό όρο angustiae -arum που σημαίνει στην κυριολεξία «στενός τόπος». Στην Αγία Γραφή ο ψαλμωδός Δαβίδ εκζητεί τη λύτρωσή του από το Θεό με αυτόν ακριβώς τον όρο: «Εν θλίψει επεκαλέσθην τον Κύριον· ο Κύριος μού επήκουσε, δους ευρυχωρίαν»(Ψαλ. 18/19). Και ο ίδιος πάλι εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στο Θεό, ο Οποίος εισάκουσε το αίτημά του με τον ίδιο όρο: «Και εξήγαγέ με εις ευρυχωρίαν· ηλευθέρωσέ με διότι ηυδόκησεν είς εμέ” (Ψαλ. 18/19). Ο Οράτιος Μπάσνε (Horatio Bushnell) έδωσε το σωστό ορισμό της λέξης «άγχος» περιγράφοντάς την ως «απιστία και παράλογο τρόμο» και προσθέτοντας ότι «δεν έχουμε το δικάιωμα να την περιλάβουμε στο λεξιλόγιό μας» αφού «η απόλυτη πίστη στο Θεό την απενεργοποιεί ». Τα διάφορα είδη του σταυρού τα οποία κουβαλάνε οι πιστοί χριστιανοί σχετικά με το άγχος που έχουν για το μέλλον ΔΕΝ είναι δοσμένα από το Θεό. Ας παραδώσουμε λοιπόν το άγχος μας στο Θεό και ας το αποθέσουμε εκεί, στα πόδια Του.
Μετάφραση Γιούλικα Κ. Masry
9 Ιανουαρίου 2016
Δώστε τουλάχιστον 5 παραδείγματα στιγμών που έχετε όντως γευτεί αυτή την αίσθηση πληρότητας στην εκπλήρωση μιας δραστηριότητας. Σας λέει αυτό κάτι για τους στόχους τους οποίους έχετε στη ζωή; Αν δεν υπήρχε πρόβλημα χρημάτων, τι θα σας άρεσε να κάνετε με το χρόνο σας; Και πώς συγκρίνεται αυτό με το είδος της ζωής που ζείτε σήμερα; Ποιο μικρό βήμα θα μπορούσατε να κάνετε αυτή ακριβώς τη στιγμή—ένα τηλεφώνημα, ένα γράμμα, ένα εμειλ—που να σας φέρει κοντά σ’ εκείνο που πραγματικά σας αρέσει να κάνετε; Τι έχετε μάθει για την εκπλήρωση του προορισμού σας μέσ’ από αποτυχίες; Μήπως υπάρχουν τομείς που είναι ξεκάθαρο ότι δεν σας ταιριάζουν καθόλου; Ποιους θαυμάζετε για τον τρόπο με τον οποίο έχουν αξιοποιήσει τα χαρίσματά τους; Τι μπορείτε να μάθετε απ’ αυτούς; Πώς θα περιγράφατε το όραμα που έχετε για τη ζωή σας αυτή τη χρονιά; Ή μετά από πέντε ή δέκα χρόνια; Ποια είναι τα άτομα στη ζωή σας που πραγματικά σας καταλαβαίνουν; Τα ρωτήσατε να σας πουν ποιος νομίζουν ότι μπορεί να είναι ο σκοπός σας; Σας έχουν κάνει καμία νύξη για το πώς νομίζουν αυτοί ότι θα ήταν καλό να χρησιμοποιήσετε τα ταλέντα σας; Αν γράφατε εσείς ο ίδιος το δικό σας επικήδειο, τι θα θέλατε να έλεγε; Για ποιο πράγμα θα θέλατε να σας θυμούνται; Καθώς λοιπόν αρχίζετε την πορεία σας στη Νέα Χρονιά, ρωτήστε το Θεό για το Σχέδιό Του για τη ζωή σας.
Μετάφραση Γιούλικα Κ. Masry
9 Ιανουαρίου 2016
«Δεν είναι το επίπεδο της πνευματικής μας αύξησης
στο οποίο μπορούμε να βασιζόμαστε.
Είναι ο Θεός και τίποτε λιγότερο από το Θεό.
Γιατί το έργο είναι του Θεού
και η κλήση είναι του Θεού
και τα πάντα Εκείνος είναι που τα επιστρατεύει·
για τους δικούς Του σκοπούς
—το όλο σενάριο, η όλη ακαταστασία,
ολόκληρο το πακέτο—
το θάρρος και η δειλία μας,
τα δυνατά μας σημεία και τα ασθενή…»
(Elizabeth Elliott)
Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιούλικα Κ. Masry
8 Ιανουαρίου 2016
Τελικά, είναι ευκολότερο για τον άνθρωπο να δει την αμαρτία στη ζωή του και να μετανοήσει γι’αυτήν παρά να δεχτεί ΕΠΙΣΗΣ ότι ο Θεός τον συγχωρεί μέσω του Χριστού, αφού Εκείνος πήρε τη θέση του αμαρτωλού στο Σταυρό, ενώ ο άνθρωπος ελευθερώθηκε έχοντας πια μόνο τη δικαιοσύνη του Ιησού και όχι τη δική του. Η σάρκα όμως παρεμβάλλεται ξανά φορτώνοντας τον αμαρτωλό με τη θλίψη ενοχών, γιατί κάτι τέτοιο συγγενεύει περισσότερο με το «εγώ»—τώρα μάλιστα θεωρούμενο και εξαιρετικά υπεύθυνο—αντί για την ευγνώμονη αποδοχή της κατά Χάρη συγχώρησης που σφραγίζει πλήρως τη σωτηρία του ανθρώπου.
6 Ιανουαρίου 2016
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
«Τόσο είμαι βέβαιος, όσο και ότι είμαι ζωντανός,
πως τίποτε δεν είναι πιο κοντά μου από το Θεό.
Ο Θεός είναι κοντύτερα σ’ εμένα απ’ ό,τι εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου.
Ολόκληρη η ύπαρξή μου εξαρτάται από την εγγύτητα και παρουσία του Θεού».
«Ο Θεός εισχωρεί μέσα μας με όλο Του το Είναι αγγίζοντας το βάθρο της ψυχής μας.
Αρκεί να έχουμε γυμνώσει τον εαυτό μας απ’ τα πάντα.
Από ’δω πρέπει να ξεκινήσουμε, ό,τι κι αν μας κοστίσει αυτό,
γιατί εδώ είναι που θα βρούμε την αληθινή ειρήνη—πουθενά αλλού».
«Ο άνθρωπος ποτέ του δεν ποθεί τόσο έντονα κάτι
όσο ποθεί ο Θεός
να τραβήξει τον άνθρωπο κοντά Του
—προκειμένου ο άνθρωπος να Τον γνωρίσει».
«Το μάτι μέσ’ απ’ το οποίο βλέπω το Θεό
Είναι το ίδιο μέσ’ απ’ το οποίο ο Θεός βλέπει εμένα.
Το μάτι μου και το μάτι του Θεού είναι ένα:
Ένα μάτι, μία όραση, μία γνώση, μία αγάπη».
Meister Eckhart (Sermons)
(1260 – c 1328)
Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιούλικα Κ. Masry (©2015)
31 Δεκεμβρίου 2015
Η καινούργια χρονιά είναι ante portas κι όλος ο κόσμος ποθεί κάτι το καινούργιο—στο μέσα του, στην κοινωνία. Γίνεται όμως ο άνθρωπος από μόνος του να φέρει το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ; Στο Νικόδημο, τον άρχοντα των Ιουδαίων που πήγε νύχτα να ρωτήσει τον Ιησού Χριστό σχετικά, Εκείνος απάντησε: «Ό,τι γεννιέται από τον άνθρωπο είναι ανθρώπινο, ενώ ό,τι γεννιέται από το Πνεύμα είναι πνευματικό». ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΩΘΕΝ, ΕΚ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΕΟ ΚΤΙΣΜΑ. «Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια». «Τόσο πολύ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλα να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 3).
26 Δεκεμβρίου 2015
Την επομένη των Χριστουγέννων 2015! Αγαπημένε Χριστιανέ, πρόσεχε να μη γίνεις μέλος κανενός γκέτο πιστών, αλλά να λάμπεις το φως της ελπίδας του Χριστού παντού ολόγυρά σου. Γιατί ως και οι άπιστοι, οι φανατικοί είρωνες του Θεού και οι έστω και περιθωριακά πιστοί είναι υποψήφιοι για τη Βασιλεία των Ουρανών. Απλά και μόνο το γεγονός ότι μπαίνουν στον κόπο να επιδείξουν την αντίθεσή τους προς τον Θεόν και το προαιώνιο Σχέδιο Σωτηρίας που είχε ετοιμάσει για τον άνθρωπο δείχνει πως κι εκείνοι αυτό ακριβώς αναζητούν. Αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν ακόμα να προφέρουν, όπως το «έχω ανάγκη για αγάπη», «ζητώ συγγνώμη» και «χρειάζομαι βοήθεια». ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.
22 Δεκεμβρίου 2015
Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο ο Δούλος του Κυρίου, ο Μεσσίας, ανέβηκε και βλάστησε μπροστά στο Θεό σαν τρυφερό φυτό, σαν ρίζα που φυτρώνει από χώμα άνυδρο, ας είναι η ΕΛΠΙΔΑ μας στερεωμένη μοναχά σ’ Εκείνον. Γιατί, όπως το βεβαιώνει ο προφήτης Ησαΐας, ο Ιησούς Χριστός συνθλίφτηκε για τις δικές μας ανομίες και η τιμωρία που σ’ εμάς χάρισε την ειρήνη έπεσε πάνω Του. Και με Εκείνου τις πληγές εμείς γιατρευτήκαμε. Κι αφού ο Ιησούς έβαλε την ψυχή Του προσφορά για αμαρτία, θα δει απογόνους κι οι μέρες Του θα’ναι πολλές. Και στη ζωή του καθενός από μας που ‘χουμε γίνει δικοί Του θα δει τον καρπό του έργου της ψυχής Του και θα ικανοποιηθεί πέρα για πέρα. Πλούσιες ευχές για ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ Χριστούγεννα 2015!
12 Δεκεμβρίου 2015
Ιδιαίτερα τη γιορταστική τούτη σεζόν ας θυμηθούμε πρώτα να καλύψουμε τη δική μας ανάγκη με το οξυγόνο του Θεού κι ύστερα ν’ ασχοληθούμε με τις δωροανάγκες των άλλων–ή τη δική μας να είμαστε δωρητές–με ή χωρίς καρδιά. Η προσευχητική προσωπική μας επικοινωνία με τον Κύριο είναι η εγγύηση για να γεμίσουμε με το είδος της αγάπης που μόνο Εκείνος μπορεί να μας δώσει: της αγάπης που μπορεί να παραστήσει τον εαυτό μας ως ζώσα θυσία στο Θεό και στον άνθρωπο (Ρωμ. 12: 1).
7 Δεκεμβρίου 2015
Όταν η Μύριαμ κατέκρινε το Μωυσή για τη γυναίκα του, ο Θεός τής έδωσε λέπρα. Αν μεγαλώσαμε σε επικριτική οικογένεια, μάθαμε ίσως πως αυτό είναι το σωστό. Αλλά μια τέτοια μονομερής θεώρηση αφενός παραβλέπει τα θετικά που υπάρχουν και αφετέρου κάνει την κριτική τιμωρητική και κατεξουσιαστική. Προγραμματισμένοι όμως να εστιαζόμαστε στα αρνητικά χάνουμε σε ευλογίες Κυρίου (ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΧΑΡΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ… ΑΣ ΠΑΨΕΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΝΑ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, A΄ Πέτρ. 10). Ακόμα κι όταν υπάρχει λόγος για επίκριση, το πώς θα εκφραστεί είναι που κάνει τη διαφορά. Είναι όλα θέμα καρδιάς.
3 Δεκεμβρίου 2015
«Είμαι διατεθειμένος να γυμνώσω τελείως τον εαυτό μου; Να τον γυμνώσω δηλαδή απ’ όλα όσα οι φίλοι μου σκέφτονται για μένα και απ’ όσα εγώ ο ίδιος σκέφτομαι για τον εαυτό μου; Και αυτό τον ξεγυμνωμένο εαυτό είμαι διατεθειμένος και αποφασισμένος να τον παραδώσω στα χέρια του Θεού; Τότε Εκείνος θα με αγιάσει πλήρως και αμέσως. Έτσι η ζωή μου θα είναι ελεύθερη από κάθε ετεροπροσδιορισμό και δεν θα στοχεύει παρά μόνο στο Θεό». (Τσ. Χ. Σπέρτζον) ~Α Θεσσαλ. 5: 23-24)~
29 Νοεμβρίου 2015
Η Ένωση Χριστιανικών Μέσων Ενημέρωσης (UCB) μας καλεί να θέσουμε στον εαυτό μας σήμερα τέσσερις σημαντικές ερωτήσεις: 1) Νιώθουν καλύτερα για τον εαυτό τους οι άνθρωποι μετά που σας έχουν συναναστραφεί; 2) Μήπως οι προσδοκίες σας από τον άλλο είναι τόσο μεγάλες που εστιάζετε την προσοχή σας περισσότερο στις αδυναμίες του παρά στα θετικά του; 3) Όταν κάποιος λέει καλά λόγια για ένα άτομο που δεν συμπαθείτε, νιώθετε την ανάγκη να κάνετε ένα αρνητικό σχόλιο γι’ αυτόν; 4) Είσαστε τόσο ανασφαλείς και φτωχοί σε αυτοεκτίμηση που τότε μόνο νιώθετε καλύτερα για τον εαυτό σας όταν υποτιμάτε κάποιον άλλο; Αν δεν έχετε απαντήσει σωστά έστω και σε μία απ’ αυτές τις ερωτήσεις, δεν ευχαριστείτε το Θεό το θέλημα του Οποίου είναι να ενθαρρύνουμε και να οικοδομούμε ο ένας τον άλλο (Α Θεσσαλονικείς 5:11).
26 Νοεμβρίου 2015
26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015, ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ: Υπάρχουν τόσα πολλά που μας ανησυχούν και μας δημιουργούν φόβο–στο διεθνές και εθνικό περιβάλλον, στο μικρόκοσμο του προσωπικού μας βίου. Στο μέσο όλων αυτών και παρόλα αυτά, ας μην ξεχάσουμε να βάλουμε στο κέντρο του γιορταστικού τραπεζιού της προσοχής μας την ευγνωμοσύνη μας στο Θεό για το Προαιώνιο Σχέδιό Του να χαρίσει τη σωτηρία στην ανθρώπινη ψυχή, στην ψυχή μας. Μέσ’ απ’ το Πρόσωπο του Μεσσία, του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας.
12 Νοεμβρίου 2015
O C.S.Lewis είπε για το Θεό την ώρα του ανθρώπινου πόνου:
“Στη χαρά μας η φωνή του Θεού ακούγεται σαν ψίθυρος. Στον έλεγχο της συνείδησής μας η φωνή Του ακούγεται σαν να συνδιαλέγεται σοβαρά μαζί μας. Στον πόνο μας ο Θεός ακούγεται σαν να βροντοφωνεί. Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΦΩΝΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΦΟΤΗΤΑ ΤΟΥ”.
11 Νοεμβρίου 2015
«Οι υψηλοί τόποι» είναι επικίνδυνοι γιατί τραβούν τ’ αστροπελέκια. Στην Παλαιά Διαθήκη χτίζονταν για να λατρεύονται εκεί τα είδωλα και για το λόγο αυτό ήταν απαγορευμένοι. Αλλά υψηλοί τόποι υπάρχουν και μέσα μας όταν το εγώ μας είναι υπερυψωμένο και αλαζονικό. Οι υψηλοί τόποι είναι ευλογημένοι και ποθητοί μόνο αν ο Ίδιος ο Θεός μάς τοποθετήσει εκεί κατά έναν πνευματικό τρόπο. «Κάμνει τους πόδας μου ως των ελάφων, και με στήνει επί τους υψηλούς τόπους μου» (Ψαλ. 18/33). Αν έχουμε χτίσει τον οίκο μας επάνω τους με τη δική μας δύναμη, προσφέρουμε στον εχθρό της ψυχής σημείο για ν’ αγκιστρωθεί και να μας επιτεθεί. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «’Ερχεται ο άρχων του κόσμου τούτου και δεν έχει ουδέν εν εμοί» (Ιωάν. 14/30).
9 Νοεμβρίου 2015
“Τίποτε δεν είναι τόσο δυνατό όσο η γλυκύτητα και τίποτε δεν μπορεί να αποπνέει τόση γλυκύτητα όσο η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ” (St. Francois de Sales). Η γλυκύτητα είναι καρπός του πνεύματος, είναι αυτό που ο Λόγος του Θεού ονομάζει χρηστότητα (Γαλάτ. 5: 22).
30 Οκτωβρίου 2015
ΦΛΟΓΑ ΘΕΟΥ
Amy Carmichael
Μετάφραση από τα αγγλικά: Γιούλικα Κ. Masry 2015
Amy Carmichael
FLAME OF GOD
The Faith that nothing can dismay
The Hope no disappointments tire
The Passion that’ll burn like fire
Let me not sink to be a clod
Make me Thy fuel, Flame of God”
ΟΙ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΟΠΟΙΟΙ ΤΗΣ ΕΥΨΥΧΙΑΣ!
της Γιούλικας Κ. Masry
« Εσύ να κοιτάς μπροστά και να προχωρείς.
Ό,τι αξίζει να σωθεί, θα σωθεί. Μη φοβάσαι.
Ό,τι είναι αληθινό, θα φανεί. Θα βρει τον τρόπο του.
Έστω κι αργοπορημένα. Κι αν κάτι χαθεί γρήγορα,
μήτε να φοβηθείς, μήτε να τρέξεις ξοπίσω του.
Αν μπορείς κιόλας, ούτε καν να στενοχωρηθείς!
Ό,τι δεν κρατάει, δεν ήταν δικό σου εξαρχής.
Αυτό μονάχα να ξέρεις.
Απλά εσύ
να κοιτάς μπροστά
και
να προχωρείς…»
▪
3 Οκτωβρίου 2015
Μας λένε—και τι δεν μας λένε—όλοι αυτοί οι σύγχρονοι… επιγραμματοποιοί της ευψυχίας! Αν το καλοσκεφτείς όμως το ΜΟΝΟ που ήταν δικό σου εξαρχής ήταν ο οίκος σου στη Βασιλεία των Ουρανών, εκεί που υπαρξιακά ΑΝΗΚΕΣ και ανήκοντας ήσουνα ΠΛΗΡΗΣ και όντας πλήρης ήσουν ΑΣΦΑΛΗΣ. Όσο μπροστά κι αν κοιτάς, προκειμένου να προχωρείς, το απλά και μόνο «μπροστά» δεν έχει τα εχέγγυα της αποκατάστασης του χαμένου, του λυτρωτικού καινούργιου που σε επιστρέφει στο αιώνιο, η απουσία του οποίου είναι σε τελευταία ανάλυση ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΕΙΝΟ που σε στενοχωρεί, φοβίζει, απειλεί… Χρειάζεσαι γέφυρα για να περάσεις αντίπερα. Χρειάζεσαι μνήμη για το λόγο της αποκοπής σου. Χρειάζεσαι ειλικρινή εκζήτηση για το «πώς» του γυρισμού και την Πρόνοια του Αιώνιου Θεού να σε ξαναφέρει μέσ’ απ’ τη γέφυρα της δικής Του αρχιτεκτονικής: ΤΑ ΔΥΟ ΑΠΛΩΜΕΝΑ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ που πέθανε για σένα, ειδικά για σένα… Να’σαι μακάριος σήμερα αν το Άγιο Πνεύμα σού φωτίσει αυτή τη μεγάλη ΑΛΗΘΕΙΑ κι αν εσύ όχι μόνο την αναγνωρίσεις αλλά και τη δεχτείς.
3 Οκτωβρίου 2015
Μετάφραση-Διασκευή: Γιούλικα Κ. Masry (2015)
28 Σεπτεμβρίου 2015
Είναι φυσικά σωστό ότι η κρίση για την ομορφιά είναι κάτι το υποκειμενικό. Εξαρτάται πώς βλέπει κανείς κάτι. Το θέμα όμως είναι ΠΟΙΟΣ είναι αυτός ο κανείς, ΠΟΙΟΣ είναι ο κρίνων. Την αληθινή ομορφιά του ανθρώπου τη βλέπει κανείς μόνο όταν φύγουν από τα μάτια του τα λέπια και δει τον άλλο καθώς και τον εαυτό του ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ, με τα μάτια του Θεού. “Δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος. Διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν” (Α Σαμ. 16/7). Και η αρεστή στον Κύριο καρδιά είναι εκείνη που προσβλέπει σ’ Εκείνον γιατί, όπως διαβάζουμε και στους Ψαλμούς, λάμπουν όσοι προσβλέπουν στο Θεό και στα πρόσωπά τους δεν υπάρχει καμιά ντροπή (34/5).
22 Σεπτεμβρίου 2015
Σήμερα βρέχει… Ίσως ο Τόμας Κινκέιντ λάτρευε τη βροχή επειδή όταν βρέχει δεν φαίνονται τα δάκρυα εκείνου που κλαίει. Ο Ιησούς δάκρυσε όταν ήρθε αντιμέτωπος με το θάνατο του Λάζαρου και τη φθορά. Η Ανάσταση είναι η παρηγοριά και βέβαιη ελπίδα μας αλλά οι συνέπειες της Πτώσης του ανθρώπου δεν είναι σωστό να παραβλέπονται επειδή στο Προαιώνιο Σχέδιο του Θεού υπήρχε η ευλογημένη Πρόνοια για τη Λύτρωση του ανθρώπου μέσ’ απ’ το Χριστό. Δεν ξέρουμε αν έβρεχε τότε που ο Ιώβ πέρναγε τη δική του τραγωδία, αλλά αν οι φίλοι του έκλαιγαν μαζί του αντί να αναλύουν και να του βρίσκουν λάθη, θα ήταν μια ευλογημένη βροχερή μέρα. Βρέχει σήμερα. Έξω αλλά και στις καρδιές μας. Ας αφήσουμε τη βροχή να πέφτει…
9 Σεπτεμβρίου 2015
Στις άπειρες συμβουλές που προσφέρονται πληθωρικά στις μέρες μας για το «πώς να…», ας μην παραβλέψουμε ποτέ την ανάγκη της ψυχής να της δώσει ο Θεός την επανόρθωση και αποκατάσταση για την οποία διψά, όπως ο ψαλμωδός μάς θυμίζει ότι μπορεί να κάνει ο Θεός («Ηνώρθωσε την ψυχήν μου», Ψαλ. 23/3). Ας μη διστάσουμε ποτέ να ανακόψουμε την πορεία μας και ν’ αφουγκραστούμε τις ανάγκες της ψυχής μας ΠΡΙΝ φτάσουμε σε κάποιο αδιέξοδο—πνευματικό, συναισθηματικό ή ηθικό. Ένα τέτοιου είδους σταμάτημα για να ξαποστάσουμε δεν είναι μια θέση νωθρότητας και ανευθυνότητας που να μας απειλούν με ενοχές. Είναι ο μόνος τρόπος για να γνωρίσουμε τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης μέσ’ απ’την ύπαρξη του ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ. («Ησυχάσατε και γνωρίσατε ότι εγώ είμαι ο Θεός», Ψαλ. 46/10).
29 Αυγούστου 2015
Τρία πράγματα είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη μας όταν μελετάμε το Λόγο του Θεού. 1.-Να ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΒΑΘΙΑ να γνωρίσουμε τα διατάγματά Του (“Οδήγησόν με εις την οδόν των προσταγμάτων σου, διότι ευφραίνομαι εις αυτήν”, Ψαλ. 119/35). 2.-Να ζητάμε να τα ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ έτσι όπως ο Θεός τα εννοεί (“Κάμε με να εννοώ την οδόν των εντολών σου, και θέλω μελετά εις τα θαυμάσιά σου”, Ψαλ. 119/27). 3.-Να είμαστε έτοιμοι να ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΜΕ την υπόσχεση του Θεού ότι, όπου ο Θεός λατρεύεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ευλογήσει πλούσια τον άνθρωπο (“εν παντί τόπω όπου αναμνήσω το όνομά μου, θέλω έρχεσθαι προς σε και θέλω σε ευλογεί” (Έξ. 20/24).
20 Αυγούστου 2015
«Το ερώτημα με ποιο δικαίωμα ο Θεός μάς λέει τι να κάνουμε ανήκει στους άθεους. Μη γνωρίζοντας το Θεό, αγνοούν το θέλημά Του. Μη γνωρίζοντας τη δύναμη και την Άγια Φύση Του, είναι φυσικό να παρακούν. Εκείνοι όμως που γνωρίζουν τον Κύριο, Τον αγαπούν, ευφραίνονται να συλλογίζονται τα του Λόγου Του και βρίσκουν ότι υπάρχει σκοπιμότητα να υπακούμε στο θέλημά Του. Η αδιαμφισβήτητα κυρίαρχη θέση του Θεού είναι ο σπουδαιότερος λόγος για τον οποίο οι πιστοί υπακούν στις εντολές Του. Η κυρίαρχη εξουσία Του είναι απόλυτη και ανεπίδεκτη αμφισβήτησης, οπότε και η δική μας υπακοή είναι αταλάντευτη. Η μεγαλύτερη απόδειξη της στενής προσωπικής μας σχέσης με το Θεό είναι η υπακοή. Η συμμόρφωσή μας με τις επιταγές Του δείχνει την ειλικρινή αγάπη μας γι’ Αυτόν. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος των κυρίων και να υποχωρούμε στο δικό Του θέλημα σε κάθε διάσταση της ζωής μας συμβάλλει να αυξάνεται η εμπιστοσύνη μας σ’ Εκείνον» (Johnny Almond).
6 Αυγούστου 2015
21 Ιουλίου 2015
Είναι αλήθεια ότι ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποιεί την προστακτική έγκλιση όταν μας λέει στο ευαγγέλιο κατά τον Ιωάννη «Αύτη είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους» (15:12), αλλά κανείς δεν μπορεί ν’ αγαπήσει απλά επειδή ΠΡΕΠΕΙ, έστω κι αν αυτό το “πρέπει” το είπε ο Ίδιος ο Θεός. Γιαυτό και συμπληρώνει «καθώς σας ηγάπησα». Όταν στον άνθρωπο φωτιστεί τόσο η αμαρτία του όσο και η σχέση του με το Χριστό ο οποίος, από ασύλληπτη αγάπη, πέθανε για να σωθεί εκείνος, τότε και μόνο είναι δυνατό να συντριβεί η καρδιά του και ν’ αγαπήσει το συνάνθρωπό του θυσιάζοντας το δικό του εγώ.
20 Ιουλίου 2015
H χρήση της προστακτικής στα λόγια του Χριστού “ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΤΟΛΗ ΜΟΥ, ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΚΑΘΩΣ ΣΑΣ ΗΓΑΠΗΣΑ. ΜΕΓΑΛΗΤΕΡΑΝ ΤΑΥΤΗΣ ΑΓΑΠΗΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΔΕΙΣ, ΤΟΥ ΝΑ ΒΑΛΗ ΤΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΑΥΤΟΥ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΥΤΟΥ” (Ιωάν. 15/12-13) δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον άνθρωπο παρά μόνο εάν αναλογιστεί ότι ο Χριστός ήταν μέσα στο Θεό και ο Θεός μέσα στο Χριστό οπότε, καθώς ο Ιησούς έμπαινε σε ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΗ με τον Ουράνιο Πατέρα, η αγάπη ΜΠΟΡΟΥΣΕ να ξεχυθεί. Μάλιστα η αγάπη δεν μπορούσε παρά να ξεχυθεί αφού Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αγαπήσει το συνάνθρωπό του: με το να έχει πρώτα μια προσωπική σχέση με το Χριστό όπου η καρδιά του συντρίβεται από την αγάπη του Σωτήρα γι’ αυτόν τον ίδιο.
14 Ιουλίου 2015
Τα πολιτικά κόμματα και οι διαφορετικές πολιτικές τους είναι άλλο απ’ το να σταθεί ένα έθνος με ενότητα συνείδησης ενώπιον του Κυρίου και Θεού του, ιδιαίτερα σε μια ώρα κρίσης. Στον Ψαλμό ρλγʹ (133) διαβάζουμε: «Ιδού τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία οι αδελφοί! Είναι ως το πολύτιμον μύρον επί την κεφαλήν, το καταβαίνον επί τον πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών· το καταβαίνον επί το στόμιον του ενδύματος αυτού· ως η δρόσος του Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη της Σιών· διότι εκεί όρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος».
1 Ιουλίου 2015
Μια κάποια αντίδραση στο κάλεσμα των Ελλήνων Χριστιανών για προσευχή και νηστεία την ώρα της κρίσης της χώρας υπήρξε το οργισμένο «γιατί δεν προστρέχανε οι άνθρωποι στο Θεό όλα αυτά τα χρόνια;» Όμως ποτέ δεν είναι αργά, έστω και την ύστατη ώρα, όπως έγινε και με το ληστή. Ας μη γίνει ευκαιρία η ελληνική κρίση για αναβίωση επίκρισης μεταξύ πιστών και σκλήρυνση καρδιών. Ας προσέλθουν ΟΛΟΙ με γονατισμένες καρδιές ενώπιον του Άγιου Θρόνου και ας συναντηθούν εκεί ΚΑΙ με τους επικριτές τους για ολιγωρία—γονατισμένους κι εκείνους για το δικό τους μερδικό στη σκληροκαρδία. Στον Ωσηέ διαβάζουμε ξεκάθαρα ότι ο Θεός πρώτα θα φέρει τον άνθρωπο σε κατάσταση ερήμωσης, προκειμένου να τον οδηγήσει σε ταπείνωση, και μετά θα του χαρίσει την παρηγοριά, ανακούφιση και ελπίδα. Μη γένοιτο να εξαιρεθεί κανείς αυτής της πνευματικής αναψυχής, περιλαμβανομένων και των επικριτών του ανθρώπινου ολισθήματος ως προς το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» του Αποστόλου Παύλου.
26 Ιουνίου 2015
Όταν στη ζωή μας έρχονται τόποι σκιεροί, αυτό είναι σημάδι ότι κάπου πρέπει να υπάρχει φως. Βέβαια, αν γυρίσουμε την πλάτη μας στο φως, τότε είμαστε εμείς οι ίδιοι που προκαλούμε τη σκιά. Νομίζω πως ο κόσμος σήμερα ζει μέσα σ’ ένα διαρκή σκιερό τόπο επειδή έχει στρέψει την πλάτη του στο φως, οπότε ο ίδιος ο άνθρωπος ρίχνει σκιά στην ύπαρξή του. Αν όμως κοιτάξουμε προς το φως, στρέφοντας τη ματιά μας κατευθείαν προς το φως που βγαίνει από την Πόλη της οποίας Δημιουργός και Πλάστης είναι ο Ίδιος ο Θεός, τότε η μόνη σκιά που μπορεί να υπάρξει είναι εκείνη που έρχεται όταν κάποιο αντικείμενο εμποδίζει το πέρασμα το φωτός. Προσωρινά. (ΡΕΙ ΣΤΕΝΤΜΑΝ)
22 Ιουνίου 2015
Τα μουσκεμένα απ’ τη βροχή τριαντάφυλλα στον πίνακα της Sandra Strohschein μ’ έκαναν να σκεφτώ τη Χάρη του Θεού που, όταν καθαρίζουμε το δρόμο του ερχομού της απ’ το εγώ μας και την αφήσουμε να πέσει ιαματικά και ζωοποιά επάνω μας, αναδεικνύει εκείνη τη διάφανη και υπερβατική ομορφιά που από μόνο του δεν μπορεί να έχει κανένα δημιούργημα υπό τον ήλιο.”Ουχί διά δυνάμεως, ουδέ διά ισχύος, αλλά διά του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων” (Ζαχαρίας 4/6).
18 Ιουνίου 2015
Προσπερνούν της ελπίδας γαλάζια,
15 Ιουνίου 2015
ΑΝΙΚΗΤΟΣ
Απ’ τη νυχτιά που με τυλίγει ολόγυρα
Κατάμαυρη σαν πίσσα απ’ άκρη σ’ άκρη
Ευγνωμονώ τους όποιους διαφεντεύουνε θεούς
Για την ψυχή μου την αδάμαστη που υπάρχει.
Στο σιδερένιο γράπωμα της ώρας της κακιάς
Ούτε ταράχτηκα ούτ’ έκλαψα πικρά.
Κάτω απ’ της Μοίρας τ’ άγρια χτυπήματα
Μάτωσα στο κεφάλι μα δεν έσκυψα βαθιά.
Πέρα απ’ τον τόπο τούτο των δακρύων και της οργής,
τ’ Άρχοντα Τρόμου διαγράφεται η σκιά.
Κι ωστόσο η απειλή του Χρόνου
Άφοβο μ’ αφήνει—τώρα και παντοτινά.
Δεν έχει σημασία πόσο η πύλη είναι στενή
Πόσο βαριές οι τιμωρίες στον Πάπυρο
Ο κύριος της ζωής μου είμαι εγώ,
Εγώ ο καπετάνιος της ψυχής μου στο ταξίδι στο Άπειρο.
William Ernest Henley (1849-1903) Μετάφραση-Διασκευή Γιούλικα Κ. Masry (© 2015)
Στην αρχαία Ελλάδα μια τοποθέτηση σαν αυτή του βικτωριανού ποιητή του “Invictus” θα θεωρείτο «ύβρις», δηλαδή υπέρμετρη αλαζονεία, και θα είχε και τις δυσμενείς συνέπειες της «νέμεσης», της «αράς» και της «δίκης» αφού θα οδηγούσε στην οργή των θεών η οποία θα έφερνε την τιμωρία του αλαζόνα. Στην Αγία Γραφή ο Θεός μάς διδάσκει ότι πρόκειται για «αφροσύνη». «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει Θεός» (Ψαλ. 14/1). Και αυτό όχι γιατί ένας Παντοδύναμος Θεός δεν ανέχεται να είναι ο άνθρωπος εκτός της σφαίρας της κυριαρχίας Του (!), αλλά γιατί αυτή η ίδια η ύπαρξη, η ταυτότητα και ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι να ανήκει. Η εκπλήρωση των πόθων και των ονείρων του ανθρώπου δεν βρίσκεται στο να είναι εκείνος ο απόλυτος και αδέσμευτος κύριος της ζωής του (οπότε μετά απλά αναζητεί τον καλύτερο τρόπο για να εκφράσει και να πραγματώσει αυτό το στόχο), αλλά να ανήκει στο Θεό, να υπάγεται στο Θεό, να αγαπιέται από το Θεό, να οδηγείται από το Θεό, να επιβραβεύεται από το Θεό. Στο πρώτο κεφάλαιο του Βιβλίου του Λευιτικού γίνεται λόγος για την εξιλαστήρια προσφορά του ανθρώπου προς το Θεό που λέγεται ολοκαύτωμα. Μια πλήρης καύση της σάρκας, του ανθρώπινου στοιχείου. Αυτή είναι η μόνη σωστή θέση του ανθρώπου απέναντι στον Κύριο και Θεό του. Κανένας όμως άνθρωπος που θα έκανε μια τέτοια προσφορά δεν θα μπορούσε και να επισκευάσει τη μετά την Πτώση γκρεμισμένη γέφυρα—ούτε για τον εαυτό του ούτε για άλλους. Αυτό γίνεται ΜΟΝΟ με το να αναλωθεί στη θέση του ανθρώπου ο άμωμος αμνός, ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, προκειμένου να γίνει Εκείνος ο Σωτήρας του ανθρώπου, έτσι ώστε ο τελευταίος να ανακτήσει το δικαίωμα να κατοικεί στον Οίκο του Θεού και να υιοθετηθεί και πάλι στην οικογένειά Του. Αυτό όμως είναι και το σημείο στο οποίο ο άνθρωπος προβάλλει τις σθεναρότερες αντιρρήσεις του, γιατί ένα τέτοιο γεφύρωμα με την πρωτοβουλία του Ίδιου του Θεού και διά μέσου του Χρισμένου από τον Ίδιο το Θεό Μεσσία αποκλείει κάθε ανθρώπινη συμβολή στην αποκατάσταση αφού συντελείται τελείως έξω απ’ τη σφαίρα του εγώ και δεν βασίζεται στην ανταλλαγή αλλά στην Άνωθεν Χάρη. Και αυτό κατεξοχήν σκανδαλίζει τον αυτοδύναμο και αυτάρκη άνθρωπο επειδή εκείνος ονειρεύεται όχι μόνο να είναι ο ίδιος κύριος της ζωής του πάνω στη γη, αλλά και ο καπετάνιος της ψυχής του στο Αιώνιο ταξίδι. Στη βιβλική γλώσσα αυτό είναι αφροσύνη ή, όπως θα λέγαμε εμείς σήμερα στο δικό μας ιδίωμα, παραφροσύνη.
Γ.Κ.Μ.
11 Ιουνίου 2015
Πόσο εύθραυστοι είναι οι Στύλοι
Που πάνω τους η Πίστη μας βαδίζει—
Καμιά γήινη Γέφυρα δεν ταλαντεύεται τόσο πολύ—
Κι όμως καμιά δεν έχει τόσο Κόσμο.
Είναι παλιά σαν το Θεό—
Μάλιστα—Αυτός την έχτισε—
Το Γιο του έστειλε να δοκιμάσει τη Σανίδα,
Κι Εκείνος την ανακήρυξε στέρεη.
Έμιλυ Ντίκινσον (c. 1878)
Μτφρ. Γιούλικα Κ. Masry (2015)
8 Ιουνίου 2015
Πίστη είναι η αποκαλυπτικά συντελούμενη ανακάλυψη της Οδού προς την αρχική πληρότητα του ανθρώπου. Πίστη είναι η επανάκτηση αυτής της ανάμνησης από τα πέρατα της ανθρώπινης εμπειρίας. Πίστη είναι η εμπιστοσύνη στον ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ, στα πόδια του Οποίου πέφτει μετανιωμένος ο άνθρωπος γιατί το ποθεί, ότι θα αφυπνίσει μέσα του τη συνειδητοποίηση των απλωμένων χεριών του Χριστού επάνω στο Σταυρό, γέφυρα κραταιή και σωτήρια που πάνω της θα πορευτεί του νόστου το ταξίδι. Πίστη είναι η ακύρωση της τρυφερής έγνοιας του ποιητή μήπως και η ραγισματιά στο βάζο με τη λουίζα, ανεπαίσθητη αλλά βαθιά, εξακολουθήσει να θρηνεί παντοτινά: “Είναι σπασμένο, μην αγγίζετε”. Διότι με τις πληγές ΕΚΕΙΝΟΥ ο άνθρωπος πραγματικά ΓΙΑΤΡΕΥΤΗΚΕ (Ησα. 53/5).
ΤΟ ΡΑΙΣΜΕΝΟ ΒΑΖΟ
Το βάζο όπου ψυχορραγεί ετούτη η λουίζα
ράισε από ανεμιστήρα φύσημα
Το χτύπημα μόλις και μετά βίας θα το άγγιξε
—γιατί δεν έκανε ούτε θόρυβο —
Αλλά η πανάλαφρη αυτή πληγή
Ροκανιζε καθημερινά το κρύσταλλο
Με βήμα σταθερό κι αόρατο
Ώσπου σιγά σιγά το ’φαγε ολόγυρα.
Στάξη τη στάξη το νερό του χύθηκε
Και στράγγιξε του άνθους ο χυμός.
Όμως δεν υποπτεύτηκε κανείς ότι:
«Α, μην το πιάνετε, είναι σπασμένο».
Το ίδιο συχνά συμβαίνει με το χέρι π’ αγαπάμε.
Πληγώνει την καρδιά και τη σκοτώνει
Οπότε εκείνη σπάει μετά από μόνη της
—το άνθος της αγάπης της μαραίνεται.
Πάντοτε εξωτερικά ανέπαφη
Νιώθει να μεγαλώνει η πληγή
μέσα της και βαθιά της κι έτσι θρηνεί και λέει:
«Α, μην το πιάνετε, είναι σπασμένο».
Sully Prudhomme (1839-1907)
30 Μαϊου 2015
«Αι βασιλείαι της γης, ψάλλετε εις τον Θεόν, ψαλμωδείτε εις τον Κύριον· εις τον επιβαίνοντα επί τους ουρανούς των έκπαλαι ουρανών» (Ψαλ. 68/32-33). Το να ψάλλουμε ύμνους στο Θεό και να Τον δοξολογούμε από καρδιάς έχει ΕΠΙΣΗΣ κι ένα εξαιρετικά θεραπευτικό αποτέλεσμα για την ανθρώπινη ψυχή: την ελευθερώνει από την ακαμψία. Γι’ αυτό κι ο Δαβίδ αναφέρει με ευγνωμοσύνη ότι ο Θεός τον έφερε σε ΤΟΠΟ ΕΥΡΥΧΩΡΟ (Ψαλ. 18/19). Το αντίθετο του ευρύχωρος είναι το στενός, στα Λατινικά angustiae, μια λέξη από την οποία προέρχονται το γερμανικό Angst, το αγγλικό anxiety, το γαλλικο anxiété/angoisse και το ελληνικό άγχος
25 Μαϊου 2015
Σε κάθε εποχή, αλλά ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης, η έννοια και τα μεγέθη του κόστους κατέχουν εξαιρετικά σημαντική θέση. Το κόστος να είναι κανείς Χριστιανός, πέρα από το κόστος της θυσίας του Χριστού στη θέση του αμαρτωλού, κοστίζει και στον άνθρωπο πολλά. Ένα απ’ τα κυριότερα είναι να ΜΗΝ αποβλέπει πια ούτε στην προσωπική του αυτοδικαίωση (να αποδείξει δηλ. ότι είν’ εκείνος που έχει δίκιο) ούτε στην επικρότηση της ζωής του από άλλους (να παίρνει δηλ. βραβεία από τους άλλους). Το “εύγε δούλε αγαθέ” έρχεται αποκλειστικά και μόνο από το Θεό.
9 Μαϊου 2015
Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο τη Χάρη μέσ’ από το Χριστό. Κι εμείς δίνουμε πρόθυμα στους άλλους την ίδια Χάρη που λάβαμε απ’ το Θεό. Αλλά η οριζόντια μετάδοση της Χάρης έχει επίσης και μια άλλη διάσταση: Είμαστε κι εμείς εξίσου δεκτικοί να την ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ την ώρα της ανάγκης μας ή μήπως παρεμβάλλεται η υπερηφάνεια και δεν μας αφήνει να το παραδεχτούμε και να τη δεχτούμε; Διότι η υπερηφάνεια, η πρωτεϊκή αμαρτία της αυτάρκειας και της αυτοϊκάνωσης του ανθρώπου μακριά απ’ τις αυλές του Θεού, έχει πολλά πρόσωπα, μια λεγεώνα…Το να γνωρίζει κανείς ότι χρειάζεται το Θεό μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολο για τον άνθρωπο όσο το να γνωρίζει ότι χρειάζεται ΚΑΙ τους άλλους.
4 Μαϊου 2015
Τι σημαίνει να ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ τα λάθη, την αμαρτία μου; Το να τα παραδεχτώ θα ήταν απλά και μόνο κάτι που θα γινόταν με το νου. Το να ζητήσω συγγνώμη απ’ τους άλλους, θα ήταν κάτι που θα με ξαλάφρωνε απ’ τις ενοχές μου. Το να τα φέρω ενώπιον του Θεού και να τα ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ, που κυριολεκτικά σημαίνει να συμφωνήσω κι εγώ με το Θεό ως προς αυτά (ομού + λόγος) και να το δηλώσω, είναι η αληθινή σημασία της ομολογίας. Όσο για το να συγχωρηθώ, αυτό είναι κάτι που έχει ήδη πραγματοποιηθεί επάνω στο Σταυρό και η πίστη στο Χριστό ο οποίος μάς έδωσε δωρεάν αυτή τη Χάρη κλείνει τον κύκλο της συμφιλίωσης μας με το Θεό.
28 Απριλιου 2015
«Ποτέ οι καρδιές δεν ήταν τόσο μακριά η μία απ’ την άλλη, με τα σώματα τόσο ασφυκτικά κοντά μέσα στις τερατουπόλεις μας, γιατί ποτέ δεν ήταν τόσο μακριά απ’ το Θεό όσο σήμερα. Και αυτό το εσωτερικό κενό και τη μοναξιά της ψυχής του προσπαθεί ο άνθρωπος να καλύψει με συμβατικές φιέστες λεγόμενου κοινωνικού και πολιτισμικού περιεχομένου, προς δόξαν του αναυθεντικού ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ και επισκοτισμό του αυθεντικού ΕΙΝΑΙ» (Πέτρος Γιαννακάκος, Λόγος Πορείας, 2015)
18 Απριλιου 2015
12 Απριλιου 2015
Σύντομες Σκέψεις για προβληματισμό από τη Γιούλικα Masry
10 Απριλιου 2015
Απ’ όλους τους κήπους του κόσμου δύο είναι οι σπουδαιότεροι για το ταξίδι της ζωής του ανθρώπου: η Εδέμ και η Γεθσημανή. Στην Εδέμ ο άνθρωπος παράκουσε τον Κύριο και Θεό του και στη Γεθσημανή ο Ιησούς Χριστός είπε στον Ουράνιο Πατέρα, «ας γίνει το θέλημά Σου».
2 Απριλιου 2015
Μερικοί νομίζουν πως το να περπατάει κανείς στο Καμινίτο ντελ Ρέι (Δρόμο του Βασιλιά) στη Μάλαγα της Ισπανίας είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα στον κόσμο. Αλλά στην ουσία ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται όταν περπατά κανείς ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ ΣΤON KOΣMO χωρίς να περπατά sub specie aeternitatis, υπό το βλέμμα της Αιωνιότητας.
30 Μαρτίου 2015
O ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ ΕΙΠΕ: “ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει κανείς σ’ έναν ανελεύθερο κόσμο είναι να γίνει τόσο απόλυτα ελεύθερος που η ίδια του η ύπαρξη να συνιστά μια επαναστατική πράξη”. Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΜΥ ΕΙΝΑΙ είναι πως ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει κανείς σ’ έναν ανελεύθερο κόσμο είναι να υποδουλώσει το είναι του στο Πνεύμα του Θεού, γιατί η αληθινή ελευθερία είναι εκ του Πνεύματος (Β Κορινθ. 3/17) και μπορεί να υπάρξει μόνο όταν η διαφύλαξή της έχει αφεθεί στα χέρια του Θεού. Μας δημιούργησε για ν’ ανήκουμε σ’ Αυτόν και να μετέχουμε της δικής Του ελευθερίας, αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Όλοι οι άλλοι τρόποι ύπαρξης, περιλαμβανομένης και της επαναστατικής ποικιλίας, σε τελευταία ανάλυση, αδυνατούν να βγουν από τη Μεγάλη Φυλακή του ατομικού εγώ που υπάρχει μόνο για τον εαυτό του.
29 Μαρτίου 2015
“Aς μην αποθαρρυνόμαστε ποτέ για του Θεού τα πράγματα… μια μέρα η καρδιά εκείνων που αγαπάμε θα τρυπήσει το φράχτη της άρνησης και θ’ ανθίσει αιώνια… Ξέρει ο Κύριος. Ας περιμένουμε καρτερικά και προσευχόμενοι… Αυτή την ευχή εύχομαι σ’ όλους σήμερα… σαν να ήταν τα γεννέθλιά τους που δεν θα’ξερα πότε είναι! Με την αγάπη μου”.
19 Μαρτίου 2015
Η αληθινή πίστη δεν λειτουργεί με μηχανισμούς του τύπου “εντολή & υπακοή” αλλά με το μηχανισμό της ΑΓΑΠΗΣ. Μας οδηγεί να συμμορφωνόμαστε με το Λόγο του Θεού από μια βαθιά αίσθηση ευγνωμοσύνης για τη δική Του αγάπη προς τον αμαρτωλό, τον οποίο λύτρωσε ο Χριστός πεθαίνοντας στη θέση του ώστε να ανακηρυχτεί ο άνθρωπος δίκαιος. Έχοντας έτσι τόσο συγχωρηθεί, ο άνθρωπος αγαπάει πολύ και ποθεί ν’ ακολουθεί τις εντολές του Θεού στη ζωή του. Ένα πετραδάκι αγάπης πάνω στ’ άλλο με την αγάπη του Χριστού στο κέντρο: πολύτιμη σαν το ρουμπίνι και ακριβή σαν το Αίμα του Ιησού.
13 Μαρτίου 2015
Το πραγματικό μήνυμα του βιβλίου του Εκκλησιαστή είναι ότι η χαρά και η απόλαυση είναι ένα δώρο του Θεού. Δεν υπάρχει τίποτε στα αποκτήματά μας, στα υλικά αγαθά, στα χρήματα. Ούτε υπάρχει τίποτε στους ίδιους τους ανθρώπους το οποίο να τους δίνει την ικανότητα να απολαμβάνουν διαρκώς τα πράγματα τα οποία απολαμβάνουν. Αλλά είναι δυνατό να έχει κανείς χαρά και απόλαυση εφόρου ζωής, αν αυτό είναι κάτι που το παίρνει απ’ το Χέρι του Θεού. Δίνεται σ’ εκείνους που ευχαριστούν το Θεό. (Ray Stedman)
9 Μαρτίου 2015
Διαβάζουμε Τζόναθαν Έντουαρντς και μαθαίνουμε πώς μελετούσε την Αγία Γραφή. «Η κάθε λέξη της αγγίζει την καρδιά μου. Αισθάνομαι ότι υπάρχει μια αρμονία μεταξύ ενός κάτι που υπάρχει μέσα μου και του δυνατού και γλυκύτατου Λόγου του Θεού. Συχνά βλέπω να αναβλύζει μεσ’ απ’ τα εδάφια και να ξεχύνεται πλούσια στις προτάσεις τόσο μεγάλο φως και ανανεωτική και γλυκόγευστη τροφή για μένα που δεν μπορώ να συνεχίσω το διάβασμα. Έτσι, συχνά περνάω πολλή ώρα σε μία πρόταση αναλογιζόμενος τα θαύματα που περιέχει. Κι όμως δεν είναι μόνο η συγκεκριμένη πρόταση αλλά και κάθε πρόταση στην Αγία Γραφή που είναι γεμάτη θαύματα”.
5 Μαρτίου 2015
Ο Θεός είναι μες στον άνεμο, αλλά ο εσωτερικός θόρυβος του ανθρώπου δεν τον αφήνει ν’ ακούσει τον άνεμο. Ο Θεός είναι μες στον άνεμο που φυσά πάνω στης κλαίουσας τα κλαδιά. Κλαίει κι Εκείνος για τον άνθρωπο.
2 Maρτίου 2015
Μια από τις πιο επιτυχημένες χριστιανικές παραινέσεις να μην κακολογούμε τους άλλους βρίσκεται στην εξής πολύτιμη υπόσχεση του Τζόναθαν Έντουαρντς: “Να μην πω ποτέ τίποτε εναντίον οποιουδήποτε παρά μόνο ό,τι είναι εξαιρετικά ταιριαστό με τη χριστιανική τιμή και αγάπη για την ανθρωπότητα, ό,τι αρμόζει στη βαθύτερη ταπείνωσή μου και συνειδητοποίηση των δικών μου λαθών και πτώσεων και ό,τι δεν αντιβαίνει στο χρυσό κανόνα”. Όσο για το τι εννοούμε με τη λέξη ταπείνωση, ο C.S. Lewis μάς δίνει τον εξής ορισμό: “Ταπείνωση δεν σημαίνει να έχουμε λιγότερο καλή ιδέα για τον εαυτό μας απ’ αυτό που αντικειμενικά είμαστε, αλλά να επικεντρωνόμαστε λιγότερο στο κεφάλαιο “εαυτός”.
25 Φεβρουαρίου 2015
Αντίθετα απ’ αυτό που συχνά πιστεύει ο κόσμος, η επιδίωξη της αγάπης δεν γίνεται από κάτω προς τα πάνω, σε μια διαδικασία διαρκούς αυτοδιόρθωσης. Στη Δημιουργία του κόσμου έχουμε την πρώτη εκδήλωση της αγάπης του Θεού και στην ανα-δημιουργία (μετά την Πτώση του ανθρώπου) τη δεύτερη, μέσω της ενσάρκωσης του Ιησού Χριστού και του σταυρικού Του θανάτου στη θέση και για λογαριασμό του αμαρτωλού. Συνεπώς, η αγάπη πηγάζει από την πηγή του Θεού και διαχέεται σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος όταν οι άνθρωποι βιώσουν τη ριζοσπαστική εμπειρία της συνειδητοποίησης της αποστασίας τους από το Θεό και της μετέπειτα ελεητικής θέσης Εκείνου απέναντί τους: να τους την ξαναδώσει μέσα από το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
18 Φεβρουαρίου 2015
Στη χριστιανική κοινότητα το θέμα της κριτικής και κατάκρισης από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι από τα πλέον ακανθώδη προβλήματα, προξενώντας συχνά διχοστασίες και διαιρέσεις. Μια από τις πιο παραμελημένες διαστάσεις του θέματος είναι ότι, μολονότι ο πιστός μπορεί να γνωρίζει εμπειρικά–από τον ίδιο τον εαυτό του–ποια είναι η Ορθή Οδός του Κυρίου, δεν έχει τη δύναμη να διακρίνει την κατάσταση της καρδιάς του άλλου. “Δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος, διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν” (Α Σαμ. 16/7).
13 Φεβρουαρίου 2015
Το πιο συνηθισμένο λάθος του ανθρώπου είναι να ζητάει από το Θεό το λόγο για τα δυσάρεστα στη ζωή. Η Δόξα του Θεού όμως βρίσκεται στην πλήρη εξάρτηση του ανθρώπου από τo Θεό. «Πού ήσουν όταν έβαζα τα θεμέλια της γης;» (Ιώβ 38/4), θα ρωτήσει ο Ίδιος τον Ιώβ προκειμένου να τον οδηγήσει σ’ αυτή τη συνειδητοποίηση. Αυτή την κατά κόσμο παράδοξη λογική τη μαθαίνουμε όταν δεν ζητάμε το λόγο από το Θεό αλλά ανιχνεύουμε το θέλημά Του για τη ζωή μας μέσα από ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ, την Αγία Γραφή.
9 Φεβρουαρίου 2015
ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο C. S. LEWΙS ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ: “… δεν είναι μέσα σ’ αυτά, αλλά μέσα απ’ αυτά που βρίσκεται η αλήθεια για τον άσβεστο πόθο μας για τη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτά τα “άλλα πράγματα” (η ομορφιά, η τέχνη, η ανάμνηση του δικού μας παρελθόντος) είναι καλοί συμβολισμοί για το ποιο είναι πραγματικά το αντικείμενο του πόθου μας. Αν όμως τα εκλάβουμε ως το αντικείμενο του πόθου μας αυτό καθαυτό, γίνονται βουβά είδωλα που τσακίζουν την καρδιά όποιων τα λατρεύουν. Διότι δεν είναι αυτά το πραγματικό αντικείμενο του πόθου μας. Αυτά είναι μόνο το άρωμα του λουλουδιού που βρήκαμε, ο απόηχος μιας μουσικής που δεν έχουμε ποτέ ακούσει, νέα από μια χώρα που δεν έχουμε ακόμα επισκεφθεί…” (Το Βάρος της Δόξας του Ουρανού)
8 Φεβρουαρίου 2015
Τι μας είπε ο C.S.LEWIS για την αγάπη μεταξύ πιστών: “…πρέπει να είναι μια αγάπη πραγματική, μια αγάπη που μας κοστίζει ακριβά, δηλαδή αγάπη με βαθιά συναίσθηση της αμαρτίας του αμαρτωλού τον οποίο όμως παρόλα αυτά αγαπάμε, όχι απλά τον ανεχόμαστε συγκαταβατικά, πράγμα που είναι παρωδία της αγάπης… Το να στέκεις ενώπιον του πλησίον σου που είναι πιστός χριστιανός είναι μια άγια ώρα γιατί ο Χριστός πραγματικά βρίσκεται κρυμμένος εκεί, vere latitat, δοξάζων και δοξαζόμενος συγχρόνως. Η Ίδια η Δόξα του Ουρανού είναι κρυμμένη εκεί μέσα”.
27 Ιανουαρίου 2015
Το καλύτερο φάρμακο κατά του νομικισμού είναι ίσως να εστιάσουμε τη διδασκαλία μας στην Ωραιότητα της Αγιότητας του Θεού (Ψαλ. 96/9) και στην απαράμιλλη αγάπη Του για τον άνθρωπο προσφερόμενη μέσ’ απ’ το Λυτρωτικό Έργο του Χριστού (Ιωάν. 3/16). Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να ικανωθεί να υπακούσει στις εντολές Του, όπως μάλιστα συχνά διδάσκονται κατεξουσιαστικά από θρησκευτικούς ηγέτες και μη, χωρίς να έχει προηγουμένως γνωρίσει αυτή καθαυτή την Πηγή της Ζωής και της Αγάπης και τις θεϊκές της ιδιότητες και τις πραγματώσει και ο ίδιος στη ζωή του προς δόξαν Θεού; Γι’ αυτό «ησυχάσατε και γνωρίσατε ότι εγώ είμαι ο Θεός» (Ψαλ. 46/10) και «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. Πάλιν θέλω ειπεί, Χαίρετε» (Φιλιππ. 4/4).
15 Ιανουαρίου 2015
“Ο πνευματικός εγωισμός τείνει να μας κάνει να μιλάμε για τις αμαρτίες των άλλων με πικρία ή ελαφρά τη καρδία ή υπεροπτικά. Η πραγματική ταπείνωση του χριστιανού όμως μάλλον μιλάει γι’ αυτές με θλίψη και συμπόνια. Ο πνευματικός εγωισμός τείνει να κάνει τον άνθρωπο καχύποπτο απέναντι των άλλων, αλλά ο αληθινά ταπεινός χριστιανός δεν υποπτεύεται τίποτε και κανέναν περισσότερο απ’ ό,τι υποπτεύεται τον ίδιο τον εαυτό του. Έχει τόσα να διορθώσει στη δική του καρδιά που δεν έχει το χρόνο ν’ ασχοληθεί με τις καρδιές των άλλων. Θεωρεί πάντα τους άλλους ως καλύτερους απ’ τον εαυτό του” (Φιλιπ. 2/3). ~ Τζόναθαν Έντουαρντς
4 Ιανουαρίου 2015
Είτε ζητάμε από το Θεό είτε από κάποιο πρόσωπο να μας συγχωρήσει ένα πράγμα πρέπει να έχουμε πάντοτε υπόψη μας: το να αποκαλύπτουμε το κακό που κάναμε και να ζητάμε ταπεινά να μας συγχωρηθεί. ΔΕΝ είναι το ίδιο με το να δίνουμε εξηγήσεις για τους λόγους που μας εκαναν να ενεργήσουμε με τον τρόπο που ενεργήσαμε. Αυτό θα συνέβαινε αν ζητούσαμε να δικαιωθούμε και όχι να συγχωρηθούμε.
28 Δεκεμβρίου 2014
ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ! Οι ποιητές ανέκαθεν αναζητούν με πάθος μια “νέα εποχή”, μια “χώρα αγνή”, μια “παλιγγενεσία” (διαρκή ανανέωση). Οι αλχημιστές έψαχναν αδιάκοπα για τη φιλοσοφική λίθο που θα μετέτρεπε τα ευτελή μέταλα σε χρυσό. Ο διακαής πόθος κάθε ανθρώπου να δει τα πάντα αναεωμένα κρύβεται πίσω από κάθε Πρωτοχρονιάτικη ευχή. Ο Ιησούς Χριστός είπε στο Νικόδημο ο οποίος Τον ρώτησε γι’αυτό ακριβώς το ζήτημα: “Εάν τις δεν γεννηθή ΑΝΩΘΕΝ…” (Ιωάν. 3/3) δεν μπορεί να γνωρίσει το καινούργιο. Ευτυχισμένη ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ Χρονιά 2015!
15 Δεκεμβρίου 2014
Η ανθρώπινη καρδιά από τότε που έχασε την αιώνια σκηνή της στη Βασιλεία των Ουρανών αναζητεί εναγωνίως τόπο κατοικίας–κάπου που να μπορεί να ανήκει. Σε κάθε παιδική ζωγραφιά υπάρχει πάντα μια εικόνα σπιτιού… Ο Θεός είχε ένα Προαιώνιο Σχέδιο για το πώς μπορεί να γίνει αυτό: Θα κατέβαινε ο Ίδιος στη γη στο Πρόσωπο του Υιού Του να πληρώσει Εκείνος το τίμημα της αποστασίας μας προκειμένου να αποκατασταθούμε και ξαναποκτήσουμε ΟΙΚΟ εμείς! Χριστούγεννα είναι η γιορτή που ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για να μας δώσει την ευκαιρία να γίνουμε υιοί Θεού, όπως είπε και ο C.S. Lewis. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
5 Δεκεμβρίου 2014
Tο να κάνουμε το κακό δεν έχει να κάνει μόνο με αυτό που «κάνουμε» αλλά με αυτό που «είμαστε». Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο ο άνθρωπος πρέπει να αλλάξει όχι απλά τη συμπεριφορά του αλλά και την ίδια του τη φύση. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο Άνωθεν, εκ του Πνεύματος, όπως είπε ο Ιησούς Χριστός στο Νικόδημο σε απάντηση της απορίας του για το «πώς» είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο και να γεννηθεί ο άνθρωπος για δεύτερη φορά (Κατά Ιωάννη ευαγγέλιο κεφ. 3).
17 Νοεμβρίου 2014
Δεν είναι φυσικό στον άνθρωπο να εμπιστεύεται το Θεό, ιδίως όταν έχει πληγωθεί βαθιά στη ζωή του. Το να αποθέσει κανείς την εμπιστοσύνη του στο Θεό είναι μία υπερφυσική πράξη και απαιτεί υπέρβαση. Ας Τον εμπιστευτούμε όμως μέρα με την ημέρα. Διδασκόμενοι από το Πνεύμα το Άγιο, που είναι μόνιμος κάτοικος στις καρδιές όσων έχουν αναγεννηθεί εκ των Άνω, ας αφήσουμε κατά μέρος αμφιβολίες και εκλογικεύσεις κι ας ευαισθητοποιηθούμε στο δικό Του κάλεσμα και θέλημα την κάθε μέρα που ανατέλλει στη ζωή μας… “Κύριε των δυνάμεων, μακάριος οάνθρωπος ο ελπίζων επί σε” (Ψαλ. 84/12). “Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής” (Ματθ. 6/34).
15 Νοεμβρίου 2014
12 Νοεμβρίου 2014
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ! Ας απομακρυνθούμε από τη συνήθεια να βλέπουμε τα πάντα επικριτικά! Επιτρέπουμε στο νου μας να αντιμετωπίζει τo καθετί στη ζωή με επικριτικό μάτι–καταστάσεις, πρόσωπα, τον εαυτό μας, ακομα και τον καιρο! Λες και η μόνη λειτουργία του ανθρώπου στη ζωή είναι το να κρίνει. Η αληθινή όμως ζωή, εκείνη που ο βλαστός της ανεβαίνει στην Αιωνιότητα, είναι το να γνωρίζει ο άνθρωπος το Θεό και Δημιουργό του και το Σωτήρα του Χριστό. Να πώς περιγράφεται η αληθινή ζωή στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο: “Ν’ αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως το μόνο αλήθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό” (17/3).
2 Οκτωβρίου 2014
«Κύριε και Θεέ μας, μάθε μας ν’ αγαπάμε μακροχρόνια, χωρίς να ταλαντευόμαστε ανάμεσα στην έλξη και την κόπωση, στον ενθουσιασμό και την εξάντληση. Δίνε μας καρδιές ΣΤΑΘΕΡΕΣ. Μάθε μας ν’ αγαπάμε τον άλλο κι όχι τον εαυτό μας, όπως τον βλέπουμε αυτάρεσκα στον καθρέφτη. Δίνε μας ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΕΣ καρδιές. Μάθε μας ν’ αγαπάμε τους εχθρούς μας, όχι από χριστιανική αρετή, αλλά γιατί μες στο σκοτάδι της ζωής που πορευόμαστε ψηλαφητά διακρίνουμε εκείνο που έκανες Εσύ για μας μέσ’ από το Χριστό.Δίνε μας ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΕΣ καρδιές. Κύριε και Θεέ μας, απλά μάθε μας ν’ αγαπάμε—κάτι που μονίμως λησμονούμε εμείς ». André Dumas (Cent prières possibles)
30 Σεπτεμβρίου 2014
ΤΑ ΠΡΟΩΘΗΜΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ είναι μεν πρακτικά αλλά δεν αποδίδουν στον άνθρωπο το σεβασμό για τη μοναδικότητα και το πολύτιμο της ύπαρξης με την οποία τον έχει προικίσει ο Θεός. Στην Αγία Γραφή ο Θεός απευθύνεται στον άνθρωπο με πολύ εξατομικευμένο και προσωπικό τρόπο. Του λέει ότι τον προγνώριζε και τον κάλεσε—εκείνον ειδικά, όχι μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων (Ρωμαίους 8/29). Του λέει ότι τον ανέφερε με τ’ όνομά του όταν εκείνος ήταν ακόμα στην κοιλιά της μητέρας του (Ησαΐας 49/1). Του λέει ότι ακόμα και οι τρίχες του κεφαλιού του είναι αριθμημένες (Ματθαίος 10/30). Το όλο ευαγγέλιο είναι ένα γράμμα αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο και ποιος θα ’θελε να δώσει λιγότερη σημασία στον άνθρωπο απ’ ό,τι του δίνει ο Ίδιος ο Θεός;
25 Αυγούστου 2014
Εκείνο που κρατά τους περισσότερους ανθρώπους μακριά από το Θεό είναι ο φόβος της εξουσίας, φόβος ότι ο άνθρωπος θα χάσει την ανεξαρτησία και αυτονομία του υποτασσόμενος σ’ Εκείνον. Αλλά ο Θεός μάς δημιούργησε από ατόφια αγάπη, όχι από κάποια—οποιαδήποτε—δική Του αναγκαιότητα. Και μας δημιούργησε σύμφωνα με την εικόνα και ομοίωσή Του, ένα δώρο που μας το έδωσε να το έχουμε για πάντα. Από αγάπη επίσης μας ξαναπήρε πίσω μετά την Πτώση, «κατεβάζοντας» τον Υιό Του, το Μεσσία Χριστό, στο επίπεδο του ανθρώπου και βάζοντας στους ώμους Του την αμαρτία της δικής μας αποστασίας, έτσι ώστε να μπορούμε εμείς να έχουμε και πάλι μερίδιο στη θεϊκή Δόξα. Ο Θεός λοιπόν «έντυσε» τον άνθρωπο με απαράμιλλη αξιοπρέπεια. Το να μετέχουμε στη Βασιλεία των Ουρανών είναι αναμφισβήτητα ελευθερία και όχι υποδούλωση.
17 Αυγούστου 2014
Μολονότι ο άνθρωπος ουδέποτε θα το παραδεχτεί, το μεγαλύτερο μέρος του άγχους και της υπαρξιακής αγωνίας του προέρχεται απ’ το ότι πραγματικα ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΟΔΟΣ στη ζωή. Αντί όμως να κρατήσει αυτό τον προβληματισμό στο κέντρο των ενδιαφερόντων του, θα αναζητήσει πολλών ειδών υποκατάστατα προκειμένου να κλείσει αυτή την “τρύπα” μέσα του. Ωστόσο, τίποτε δεν θα μπορέσει ποτέ να γεμίσει αυτό το κενό εκτός από τον Ίδιο το Θεό. Διότι, όπως σωστά είχε παρατηρήσει και ο Πασκάλ, αυτό το κενό στον εσωτερικό άνθρωπο το δημιούργησε ο Ίδιος ο Θεός και το τοποθέτησε στα βάθη του ακριβώς προκειμένου ο άνθρωπος να Τον αναζητήσει. Ο Ιησούς Χριστός είπε: “Εγώ είμαι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή”. Κανένα ersatz, κανένα υποκατάστατο δεν πρόκειται ποτέ να ικανοποιήσει τον άνθρωπο εκτός από το Θεό τον οποίο φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός.
ΚAΓΙΕ: ΔΡΟΜΟΣ, OΔΟΣ
Για τη Ζωή
Mέσο της πλατείας
Mέσο του καλοκαιριού
Mέσο της ζωής της
—και όχι μόνο—
Βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση
Φοβισμένη
Εγκαταλειμμένη
Ερημωμένη
Τυλίγοντας τα μπράτσα της
Γύρω απόνα αδέσποτο σκυλί
Που βρήκε και το’βγαλε
«Kάγιε»,
Στα Ισπανικά δρόμος, οδός
—και όχι μόνο—
© Γιούλικα Κ. Masry
(10 Ιουλίου, 2003)
(Mετάφραση από το αγγλικό πρωτότυπο
από την ίδια τη συγγραφέα)
11 Αυγούστου 2014
Οι κρίσεις της ζωής, ιδιαίτερα οι μεγάλες, δεν επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους με τον ίδιον τρόπο. Μερικοί σκληραίνουν την καρδιά τους ακόμα περισσότερο και νιώθουν ότι τους έγινε μεγάλη αδικία, ενώ άλλοι οδηγούνται στο να διακρίνουν μεσ’ απ’ αυτές τη δική τους αμαρτωλότητα, οπότε ζητούν το Έλεος και τη Χάρη του Θεού που Εκείνος χαρίζει δωρεάν και με αφθονία διά μέσου του Χριστού. Χρησιμοποιώντας τη γνωστή και πολύ επιτυχημένη θαλασσινή εικόνα των κυμάτων που ξεσπούν πάνω στο βράχο ο Σπέρτζον εκφράζει τη βαθιά του ευγνωμοσύνη στις κρίσεις που τον τραυμάτισαν και συνέτριψαν, φέρνοντάς τον μ’ αυτό τον τρόπο κοντύτερα στον Κύριο. “ΦΙΛΩ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΤΑΞΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ”.
The crises of life, especially the major ones, do not have the same effect on all men. Some people harden their hearts even more and feel unjustly wronged by them, whereas others are led to see their own sinfulness and seek God’s Mercy and Grace which the Almighty offers freely and in flowing abundance through Christ. Using the familiar and well-suited sea image of waves crushing against rocks, Ch.H. Spurgeon expresses his passionate gratitude to all crises which have bruised and crushed him, thus bringing him close to the Lord: “I KISS THE WAVES THAT STRIKE ME AGAINST THE ROCK OF AGES.”
8 Αυγούστου 2014
Τελευταία στον τομέα των επιχειρήσεων γίνεται πολύς λόγος για συμπεριφορές και στρατηγικές που θα οδηγούσαν στην επιτυχία: πώς να είναι κανείς ευέλικτος, χωρίς να θυσιάζει απόλυτες αξίες∙ πώς να υποστηρίζει μια θέση χωρίς να γίνεται άκαμπτος∙ πώς να τολμά να μιλήσει ανοιχτά χωρίς να προσβάλλει τον άλλο∙ πώς να είναι ευγενής και ήπιος χωρίς ο ίδιος να γίνεται θύμα, κλπ. Ωστόσο, αν ο άνθρωπος δεν είναι ριζωμένος στο Θεό ως δότη Ζωής και Φωτός, δεν μπορεί να κάνει τίποτε απ’ αυτά. Η πνευματική σοφία δεν αποκτάται με κανόνες «κάνε» – «μην κάνεις». Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ του Θεού στη ζωή του ανθρώπου προηγείται της ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ που Εκείνος στη συνέχεια χαρίζει: πνεύμα διάκρισης και μια επιτυχημένη επαγγελματική ζωή.
These days the business world is very concerned about attitudes and strategies at work that would make one successful: how to be flexible without being relativistic; stand firm on your beliefs without being rigid; be willing to confront without being offensive; be kind without being a pushover, etc. And yet, unless man is rooted in personal intimacy with God as the giver of Life and Light, he cannot do any of the above. Wisdom is not acquired by the application of “must’s” and “must not’s”. The PRESENCE of God in one’s life comes before His PRESENT of discernment living.
30 Ιουλίου 2014
Στη ζωή συναντάμε πολλές δυσκολίες από τις ελαφρότερες, που απλά μάς ξεβολεύουν, ως τις βαρύτερες, που είναι κυριολεκτικά μεγάλες δυστυχίες. Μπορεί να το παλεύουμε για να τις ξεπεράσουμε ή να τις βλέπουμε σαν «ευκαρίες ανανέωσης», ώστε να τις πολεμάμε αποτελεσματικότερα με «θετική ενέργεια». Όμως, μόνο ο Θεός είναι ικανός να κάνει κάτι το ολότελα καινούργιο απ’ το παλιό. Μας το υπόσχεται στην Παλαιά Διαθήκη, όταν εισάγει το λαό Του στην καινούργια μεσσιανική εποχή και τη νέα διαθήκη Του μ’ αυτόν (Ησ. 49: 13). Μας το υπόσχεται και στο ευαγγέλιο με το Νικόδημο που ο Χριστός τού εγγυάται μια ολοκληρωτική πνευματική αναγέννηση, μια πέρα για πέρα «νέα ζωή» (Ιωάν. 3).
ΠΟΛΕΙΣ
Χτες βράδυ
άκουσα τη μαρτυρία ενός χαμσίνι:
πώς έφτασα και έγινα
άγριο τόσο, τόσο καυτερό;
Χτες βράδυ άκουσα
τη μαρτυρία
ενός κούφιου κορμού δέντρου:
πώς έφτασα και έγινα
άδειο τόσο, τόσο διάτρητο;
Χτες βράδυ άκουσα—κρυφάκουσα—
μια υπόσχεση τ’ αγγέλου του Θεού:
«Ιδού, θα κάνω πράγμα νέο:
Θα χτίσω πόλεις από άνεμο και δρόσο πρωινού».
Γιούλικα Masry (2001)
Μετάφραση απ’ τα αγγλικά από την ίδια τη συγγραφέα (2014)
22 Ιουλίου 2014
Η αληθινή πίστη δεν λειτουργεί με μηχανισμούς του τύπου “εντολή & υπακοή”. Λειτουργεί με το μηχανισμό της αγάπης. Μας οδηγεί να ζούμε κατά τα πρότυπα των εντολών του Θεού από μια βαθιά αίσθηση ευγνωμοσύνης για τη δική Του αγάπη προς τον αμαρτωλό, τον οποίο λύτρωσε ο Χριστός με το να πεθάνει στη θέση του, επιτρέποντάς του έτσι να ανακηρυχτεί ο ίδιος δίκαιος–ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΠΟΤΕ ΑΜΑΡΤΗΣΕΙ! Η αληθινή πίστη κάνει τον άνθρωπο να νιώθει ότι δεν μπορεί ποτέ να κάνει αρκετά για τον Κύριο ο οποίος πέθανε για χάρη του. Έχοντας τόσο συγχωρηθεί, ο άνθρωπος αγαπάει πολύ και ποθεί να ακολουθεί τις εντολές του Θεού στη ζωή του. Ένα πετραδάκι αγάπης πάνω στ’ άλλο με την αγάπη του Χριστού για τον άνθρωπο να κυριαρχεί στο κέντρο: μια αγάπη πολύτιμη σαν το ρουμπίνι και ακριβή σαν το Αίμα του Ιησού Χριστού.
True faith does not work by “command and obey” schemes. It works by love. It drives us to live up to the standards of God from a deep sense of gratitude for the divine love for sinful man whom Christ freely redeemed by dying in his place and allowing him to be justified, i.e. live JUST AS IF he had never sinned. True faith makes man feel that he can never do too much for the Lord who died for him. Being much forgiven, he loves much and loves to follow God’s standards in his life. One love pebble after another with Christ’s love in the middle, precious as a ruby and costly as His blood.
12 Ιουλίου 2014
Because one believes in the existence and authority of God and His Christ, or even fears God, does not mean that one has saving faith. This is just sterile orthodoxy, The demons also believed in this fashion; they even trembled (e.g. Math. 8:29-30) but did not SUBMIT TO HIM. For man to be reconciled with God–which in turn brings about total change of character as well as the fruits of peace and happiness–it is necessary for him to come to know his sinfulness, repent of it before the Holy Throne, and receive the pardoning Grace of God because of the Messiah’s mediation: Christ dying in man’s place and man being considered righteous by believing.
6 Ιουλίου 2014
29 Ιουνίου 2014
Η μεγαλύτερη δυστυχία του ανθρώπου είναι να νιώθει ότι δεν τον αγαπούν.Ο χωρισμός του από την αγάπη του Θεού κατά την Πτώση έχει δημιουργήσει στην ψυχή του τόσο βαθύ τραύμα που, όταν κάποια κρίση χτυπήσει την πόρτα του, το πρώτο που εκείνος νιώθει είναι εγκατάλειψη και απόρριψη, συχνά περισσότερο επώδυνα από τη συγκεκριμένη δοκιμασία. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που στη Μεγάλη Σωτηρία του αμαρτωλού την οποία ο Θεός είχε προαιώνια ετοιμάσει για τον άνθρωπο και του τη χάρισε μέσ’ απ’ τον Ιησού Χριστό, εκείνο που έρχεται να αποκατασταθεί πρώτο είναι η ΑΓΑΠΗ. “Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκεν τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον” (Ιωάν. 3/16).
Most of mankind’s miseries come from feeling unloved. Such is the loss man suffered at his original separation from God, following the Fall, that when any adversity hits him the pain of being forsaken and abandoned comes first and is often greater than the adversity itself. It is no wonder that in God’s Great Salvation of man through the Messiah, love is the first thing to be recovered and reinstated.”For God so loved the world that He gave His one begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life” (John 3:16).
11 Ιουνίου 2014
- · Υπάρχουν δάκρυα και δάκρυα….Μερικά είναι ιαματικά και εποικοδομητικά, γιατί αποκαθιστούν τον άνθρωπο στο σωστό δρόμο μετά από ειλικρινή μετάνοια. Άλλα πάλι δεν είναι γιατρευτικά αλλά καταστρεπτικά, γιατί έχουν την αφετηρία τους στην απόλυτη απογοήτευση του ανθρώπου όταν τα είδωλά του τον προδίνουν
- · There are tears and tears…some are remediable and constructive because they restore man to the right path following true repentance; some are irremediable and destructive because they originate in man’s out-and-out despair when his idols fail him.
4 Ιουνίου 2014
-
” Μάθε με, Κύριε, ταπεινά να δέχομαι της Θέλησης Σου της κυρίαρχης τον ήλιο και τη μπόρα. Ο κάθε κόμπος λύπης έχει τη δική του θέση στης Χάρης το πανέμορφο κεντίδι. Έτσι, απ’ τις δοκιμασίες μέσα έρχομαι να πω: “Το τέλειο Θέλημά Σου γεννηθείτω μέσ’ απ’ τους τρόπους τους δικούς Σου που’ναι τέλειοι” (διασκ. Γιούλικα Μasry)
“Teach me,Lord, humbly to receive The sun and rain of Your sovereignty. Each strand of sorrow has a place Within this tapestry of grace; So through the trials I choose to say “Your perfect will in your perfect way” (The Perfect Wisdom of our God, Keith Getty)
23 Μαΐου 2014
Στα πράγματα του κόσμου συχνά δίνουμε—εσφαλμένα—το όνομα «μεγαλοσύνη» σε ιδιότητες που σχετίζονται με την κυριαρχία, την υπερoχή και την κατεξουσίαση και υπ’ αυτές τις συνθήκες μπορούμε πράγματι να μιλάμε για «συγκριτικό» βαθμό. Αλλά η μεγαλοσύνη είναι κάτι που έχει σχέση με τον πνευματικό κόσμο και μ’ αυτή την έννοια δεν είναι δεκτική συγκρίσεων. Μόνο κατά το μέτρο που ο άνθρωπος έχει ευθυγραμμιστεί με το Θεό και αντλεί από τη δική Του Πηγή Ζώντων Υδάτων, μπορεί να φτάσει σε πνευματική μεγαλοσύνη. Οπότε, το να συγκρίνει κανείς τον ένα άνθρωπο με τον άλλο ως προς αυτό είναι αδύνατο αφού ο κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει τόση πνευματική μεγαλοσύνη όση μπορεί ο καθένας από μας να έχει στα μάτια του Θεού.
In matters of the world mastery, takeover and domination are often mislabeled as greatness and in this light it is indeed possible to make use of the comparative degree. But greatness is a spiritual condition and as such it is not other-referential. Only to the extent that one is in line with God and draws from His Source of Living Waters one may achieve spiritual greatness. Hence, to compare one man to another in this regard is not possible since one can only be as spiritually great as each of us can be in the eyes of the Lord.
14 Μαΐου 2014
Η συνείδηση μπορεί να αρνείται την αμαρτία και να υπερασπίζεται τον άνθρωπο σαν δεινός συνήγορος της υπεράσπισης, ή μπορεί να τον καταδικάζει ανελέητα σαν αυστηρός Εισαγγελέας, αλλά μόνο ο Λυτρωτής, ο Μεσσίας, ο Χριστός μπορεί να καθαρίσει, συγχωρήσει και αναγεννήσει τον άνθρωπο συμφιλιώνοντάς τον με τον Άγιο Θεό.
Παρόλο που οι ψυχολογίες της “αυτοπραγμάτωσης” (δηλαδή της εστίασης του ενδιαφέροντος αποκλειστικά και μόνο στον ίδιο τον άνθρωπο προκειμένου να ανακαλυφθεί και αξιοποιηθεί το δυναμικό του) άνθισαν και συνεπήραν τον κόσμο πολλά χρόνια πριν, εξακολουθούν να είναι ελκυστικές ακόμα και σήμερα. Όμως η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης έγκειται στο ΝΟΗΜΑ της ζωής το οποίο δεν θα το βρει κανείς στις πιο απόμακρες εσοχές του είναι του, αλλά στην υπέρβασή του. Μάλιστα, όσο πιο πολύ προσπαθεί ο άνθρωπος να επιτύχει την αυτοπραγμάτωση ΣΑΝ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ, τόσο του ξεφεύγει, γιατί η αληθινή αυτοπραγμάτωση είναι απλά ο φυσικός καρπός του νοήματος της ζωής το οποίο βρίσκει κανείς μόνο όταν κοιτάξει ΠΕΡΑ απ’ τον εαυτό του, στο Δημιουργό του.
Στη χριστιανική πίστη η Ανάσταση του Χριστού κατέχει κεντρική θέση όχι με την έννοια ότι προσφέρει παρηγοριά στον άνθρωπο για τη ζωή που ουδέποτε είχε στη γη, αλλά με την έννοια ότι του προσφέρει την αποκατάσταση της ζωής που κάποτε είχε στη Βασιλεία του Θεού αλλά από την οποία ξέπεσε και έκτοτε δεν κάνει άλλο παρά να την ποθεί διακαώς,
In the Christian faith the Resurrection of Christ is not central in the sense that it provides man with a consolation for the life he did not have on earth. It is central because it offers man a restoration of the life he once had with God but lost–and has been ardently desiring it ever since.Στις 15 Απριλίου 2014 η Γιούλικα Masry έγραψε στο LinkedIn:
♥ O ΘΕΟΣ = η μεγαλύτερη πηγή αγάπης, ♥ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΗΣΕ = ο μεγαλύτερος βαθμός και η μοναδική ποιότητα, ♥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ = το μεγαλύτερο πλήθος, ♥ ΩΣΤΕ ΕΔΩΣΕ = η μεγαλύτερη πράξη, ♥ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟΓΕΝΗ = το μεγαλύτερο δώρο, ♥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΑΠΟΛΕΣΘΗ = η μεγαλύτερη υπόσχεση, ♥ ΠΑΣ = η μεγαλύτερη ευκαιρία, ♥ Ο ΠΙΣΤΕΥΩΝ = η μεγαλύτερη απλότητα, ♥ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ = η μεγαλύτερη έλξη, ♥ ΑΛΛΑ = η μεγαλύτερη διαφορά, ♥ ΝΑ ΕΧΕΙ = η μεγαλύτερη βεβαιότητα, ♥ ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΑ = το μεγαλύτερο απόκτημα (Ιωάν. 3/16).
Όταν ο άνθρωπος έρθει και συνειδητοποιήσει την αμαρτία του, ή θα μετανοήσει με συντριβή ενώπιον του Θεού και θα αποκατασταθεί—όπως έκανε ο Πέτρος—ή θα κάνει ένα ακόμα μεγαλύτερο βήμα προς την κατεύθυνση εξύψωσης της κεντρικής θέσης που κατέχει το «εγώ» στη ζωή του και θα γίνει ο ίδιος τιμωρός του εαυτού του, μέχρι αυτοκαταστροφής—όπως έκανε ο Ιούδας.
In man the realization of his wrongdoing can lead to either brokenness, repentance before God and redemption—as in Peter—or to an even greater assertion of the centrality of the self which, arrogantly assumes center stage and becomes self punishing, even to annihilation—as in Judas
Στις 3 Απριλίου 2014 η Γιούλικα Masry έγραψε στο LinkedIn:
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 3 ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ:
Α.- ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΤΕΙΣ, «Ο άφρων δεν ηδύνεται εις την σύνεσιν, αλλ’ εις ό,τι φαντάζεται η καρδία αυτού» (Παρ. 18/2) ~ «Το να αποκρίνηταί τις πριν ακούση, είναι εις αυτόν αφροσύνη και όνειδος» (Παρ. 18/13) ~
Β.- ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ, «Λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι πας άνθρωπος ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή, βραδύς εις οργήν» (Ιάκ. 1/19) ~
Γ.- ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΠΛΗΚΤΙΖΕΣΑΙ, «Καλήτερον ξηρόν ψωμίον, και ειρήνη μετ’ αυτού, παρά οίκον πλήρη θυμάτων μετά έριδος» (Παρ. 17/1) ~
THERE ARE AT LEAST 3 WAYS TO SHOW LOVE WHEN SPEAKING: A.- LISTEN WITHOUT INTERRUPTING, “Fools find no pleasure in understanding but delight in airing their own opinions.” (Proverbs 18:2) ~ “To answer before listening–that is folly and shame.” (Proverbs 18:13) ~ B.- SPEAK WITHOUT ACCUSING, “My dear brothers, take note of this: Everyone should be quick to listen, slow to speak and slow to become angry.” (James 1:19) ~ C) ANSWER WITHOUT ARGUING, “Better a dry crust with peace and quiet than a house full of feasting, and strife.” (Proverbs 17:1) ~
H Γιούλικα Masry έγραψε στο LinkedIn στις 26 Μαρτίου 2014
Η συντριβή και η μετάνοια ενώπιον του Θεού οδηγούν στην αναγέννηση όχι μόνο επειδή αυτή είναι η σωστή θέση του ανθρώπου ενώπιον του Θεού, αλλά επειδή η απάντηση του Θεού σ’ αυτήν μέσ’ από το Χριστό είναιΈλεος, Αγάπη και Χάρη. Η συντριβή ενώπιον των ανθρώπων είναι σπάνια όχι μόνο επειδή η ταπείνωση της καρδιάς είναι μια ασυνήθιστη αρετή, αλλά επειδή το ανθρώπινο έλεος, η αγάπη και η χάρη που ανταποκρίνονται στη συντριβή είναι ελλιπείς. Παραδόξως, όμως, στο «υποτάσσεσθε εις αλλήλους» του Λόγου του Θεού η συγγνώμη που θα ζητήσει κανείς δυναμώνει το έλεος του άλλου και το έλεος του άλλου με τη σειρά του ενθαρρύνει τη συγγνώμη αφού και οι δύο πλευρές δεν λειτουργούν ως αυτόνομες υπάρξεις, αλλά ως παιδιά υιοθετημένα στην οικογένεια του Θεού(Ιωάν. 1/12) και «εν φόβω Θεού» (Εφεσ. 5/21).
H Γιούλικα Masry έγραψε για τους ΝΙΚΗΤΕΣ στις 23 Μαρτίου 2014
Η χριστιανική ζωή είναι μαραθώνιος∙ όχι ένα μεμονωμένο άλμα.
The Christian life is a marathon; not just a single sprint.
Η Γιούλικα Masry έγραψε για τους ΝΙΚΗΤΕΣ στις 22 Μαρτίου 2014
Η υπακοή είναι ανώτερη ακόμα κι απ’ τη μουσική ως έκφραση λατρείας του ανθρώπου προς το Θεό.
More than music it is obedience that expresses man’s worship of God.
Η Γιούλικα Masry έγραψε για τους ΝΙΚΗΤΕΣ στις 21 Μαρτίου 2014
Πίστη είναι το να αγαπάς και να εμπιστεύεσαι το Θεό με όλη σου την καρδιά, το νου και την ψυχή∙ και το να παραμένεις δεσμευμένος σ’ Εκείνον.
Faith is the act of loving and trusting God along with committing oneself to Him with all of one’s mind, heart, and soul.
Η Γιούλικα Κ. Masry έγραψε χτες, 27-2-2014, στο LinkedIn:
- Youlika K. Masry, PhD, LLB
- Πολλοί μπορούν να καταγγέλλουν τα αδικήματα των άλλων και το κάνουν, κάτι που είναι δίκαιο και ορθολογιστικό. Η διαφορά είναι ότι μόνο ο σωστός Χριστιανός θα κάνει και κάτι παραπάνω: θαδιεκδικήσει τον υπεύθυνο τόσο για τη Βασιλεία του Θεού όσο και για μια ενάρετη ζωή στη γη–ατομική, κοινωνική και πολιτική.Many people can and dodeclaim against the wrongdoing of others. And this is indeed the right and rational thing to do. The difference is that only the true Christian believer will also eclaim the offender for the Kingdom of God as well as for a virtuous individual, social, and political living.
Η Γιούλικα Masry έγραψε στο LinkedIn στις 13 Μαρτίου, 2014:
Ό,τι έγινε, έγινε. Δεν μπορεί ούτε να αναιρεθεί ούτε να παραβλεφθεί το γεγονός ότι έγινε. Μπορεί μόνο να λυτρωθεί με τον τρόπο που ο Θεός, κατά το Προαιώνιο Σχέδιό Του, έχει ορίσει ότι μπορούν να λυτρωθούν ο άνθρωπος και τα ανθρώπινα.
What happened happened. It can neither be undone nor considered as not having been done. It can only be redeemed the way God in His Eternal Plan has ordained for man and things human to be redeemed.