Γράφει η Βάσια Λιβιτσάνου -Υδραίου, Νομικός
Σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών σε κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής
κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας η εξυπηρέτηση του κέρδους και του ιδίου
οφέλους.
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο άνθρωπος θεωρείται σαν μονάδα
προς εκμετάλλευση. Στην κοινωνία της αφθονίας και της κατανάλωσης ο
άνθρωπος έγινε άπληστος καταναλωτής. Κυνηγός όχι του απαραίτητου αλλά
του περιττού, δούλος της πολυτέλειας, υπερχρεωμένος στον εύκολο δανεισμό.
Περιφρονεί τις παραδοσιακές αξίες, ζει κυρίως σε τερατώδη αστικά κέντρα
και σε ασφυκτικά διαμερίσματα και έχει με την τηλεόραση σχέση εξάρτησης.
Η τηλεόραση διαμορφώνει χαρακτήρες, επιβάλλει πρότυπα, καθορίζει αξίες
και εμφανίζει οτιδήποτε ανώμαλο (διαλυμένες οικογένειες, απιστίες,
ομοφυλοφιλικές σχέσεις) σε ομαλό.
Ο άνθρωπος στις μέρες μας μετράει την αξία του όχι με το «είναι» αλλά από το
«έχειν».
Η οικογένεια είναι ένας οικουμενικός θεσμός που μεταλλάσσεται καθώς
κυλάει ο χρόνος. Στις μέρες μας υπάρχει αξιοπρόσεκτη αύξηση των διαζυγίων
(1 στους δυο γάμους διαλύεται το 2014 στην Ελλάδα) κι αυτό καταδεικνύει την
επιπολαιότητα των σημερινών ανθρώπων και την ρηχότητα των αισθημάτων
τους που διαρκούν ελάχιστα και σβήνουν με τις πρώτες δυσκολίες. Εξάλλου η
απροθυμία των νέων να αναλάβουν ευθύνες και θυσίες, η περιφρόνηση της
μητρότητας εκ μέρους μερικών γυναικών και η επιλογή αντ’ αυτής της
καριέρας, η έκλυση των ηθών, οι προγαμιαίες σχέσεις από την εφηβική
ακόμα ηλικία αποτελούν τις αιτίες των 400.000 εκτρώσεων στη πατρίδα μας
και φυσικά της υπογεννητικότητας και του ηλικιακού μαρασμού. Οι πολύτεκνες
οικογένειες σήμερα σπανίζουν.
Πρόσφατα περιοδικό με διεθνή κυκλοφορία εμφανίστηκε σε άρθρο του να
προωθεί τη ζωή χωρίς παιδιά, τα οποία θεωρεί εμπόδιο για την απόλαυση μιας
υπέροχης ζωής, συνιστά δε στους νέους να μην παντρεύονται και προτείνει
ανεπιφύλακτα την έκτρωση σαν τρόπο απαλλαγής από την ανεπιθύμητη
εγκυμοσύνη.
Κι όμως ο γάμος ιερουργήθηκε από τον ίδιο το Θεό μέσα στον Παράδεισο
(Γέν. 2,22) «Αυτός ήγαγεν την γυναίκα προς τον Αδάμ» και η ανθρώπινη
συζυγία έχει τελικά αναφορά στις σχέσεις Χριστού- Εκκλησίας. «Το μυστήριον
τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν».
Οι πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την οικογένεια ως κατ’ οίκον εκκλησία
που οδηγεί τα μέλη της σε μια πρόγευση της Βασιλείας του Θεού.
Το πραγματικό πρόβλημα του γάμου και της οικογένειας σήμερα δεν είναι
μόνο η διάσπαση των σχέσεων, και η ασυμφωνία των συζύγων αλλά η
απομάκρυνση τους από την σκιά του Σταυρού του Χριστού.
«Εάν ο Κύριος δεν οικοδομήσει οίκον εις μάτην κοπάζουσιν οι οικοδομούντες»
και «δια της σοφίας οικοδομείται οίκος και δια της συνέσεως
στερεώνεται….Διότι ο Κύριος δίδει σοφίαν εκ του στόματος αυτού εξέρχεται
γνώσις και σύνεσις»