Η επιθυμία του ανθρώπου είναι η μακροβιότητα, δηλ. πώς να ζήσει περισσότερα χρόνια. Πριν μερικές δεκαετίες ένα σαραντάρης θεωρείτο  ηλικιωμένος! Σήμερα, ένας εβδομηντάρης δεν είναι και πολύ μεγάλος. Και είναι αλήθεια, η επιστήμη κατάφερε να αυξήσει το όριο της ζωής. ΄Ενας αυστραλός επιστήμονας και ακαδημαϊκός, υποστήριξε ότι «οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν έως και 400 χρόνια!» Αν όμως κι αυτό επιτευχθεί μια μέρα, το γεγονός είναι ότι ο άνθρωπος, αργά – γρήγορα, θα πεθάνει, γιατί έχει μέσα του το σπέρμα του θανάτου, που ήταν αποτέλεσμα της πτώσης των πρωτόπλαστων. Στο κεφ. 3 της Γένεσης διαβάζουμε για τους μακροβιότερους ανθρώπους που έζησαν πάνω από 800 χρόνια (ο Μαθουσάλα έζησε 969 χρόνια). Στο τέλος από το σύντομο βιογραφικό  του καθένα υπάρχει η φράση: «… έπειτα πέθανε». Οι άνθρωποι σήμερα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να παρατείνουν τα  χρόνια της ζωής τους με διαφόρους τρόπους. Κι αν το καταφέρουν, άραγε πώς θα χρησιμοποιούσαν τα επιπρόσθετα αυτά χρόνια; Για τις απολαύσεις της ζωής, για περισσότερη συσσώρευση χρημάτων και υλικών αγαθών, για περισσότερα πτυχία, για…; Κάποτε, αργά γρήγορα, θα έρθει το τέλος. Κανένας δεν ξέρει πότε θα είναι αυτό. Παιδιά, νέοι και μεγάλοι κάθε μέρα αφήνουν το μάταιο αυτό κόσμο. Όταν νομίζεις ότι είσαι δυνατός, υγιής και όλα πάνε καλά και είναι αίθριος ο καιρός της υγείας σου, ξαφνικά ξεσπά μια καταιγίδα και σε ρίχνει στο κρεβάτι κάποιου νοσοκομείου. Και τότε αρχίζεις και βλέπεις τη ματαιότητα και την προσκαιρότητα της ζωής αυτής  και διερωτάσαι: Είμαι έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι, έχω εξασφαλίσει το εισιτήριο, είμαι έτοιμος να συναντήσω τον Θεό; … Ο σοφός άνθρωπος,  αντί να ζητά  μακροζωία, πρέπει να ζητά την αιώνια ζωή, που τη δίνει μόνο ο Ιησούς Χριστός. Τι σ’ ενδιαφέρει: η μακροβιότητα ή αιώνια ζωή;