Του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Πριν λίγο καιρό πολύς ντόρος έγινε για το θάνατο από ναρκωτικά της αμερικανίδας ντίβας Whitney Houston. Απ’ αυτά που διαβάσαμε, ήταν μια σπάνια φωνή και πήρε πολλά βραβεία ακόμη και από το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής καριέρας της. Πολλά γράφτηκαν γι’ αυτήν. Αναφέρθηκε ότι στην παιδική της ηλικία ήταν παιδί της εκκλησίας και από τότε ξεχώριζε η φωνή της. Και η μητέρα της είναι γνωστή χριστιανή τραγουδίστρια που ψέλνει σε εκκλησίες και θρησκευτικά συνέδρια. Η Houston δεν είναι το μόνο πρόσωπο από τον καλλιτεχνικό χώρο που μίλησε για τον Ιησού. Το πάθος και ο εθισμός της όμως για τα ναρκωτικά ήταν τόσο μεγάλα ώστε δεν άκουε τις συμβουλές της μάνας της και άλλων. Η δόξα, τα χρήματα και η φήμη τελικά οδήγησαν κι αυτήν, όπως και τόσους άλλους, σε τραγικό θάνατο. Φαντασθείτε αν είχε αφιερώσει το τάλαντο της στον Θεό, σήμερα θα ζούσε και η πορεία της θα ήταν διαφορετική. Μακάρι ο τραγικός θάνατός της να αφυπνίσει εκείνους που ακολουθούν τέτοια μονοπάτια και να στραφούν ειλικρινά στον Θεό. Ας προσέξουν το κάλεσμα τού Χριστού όσοι παλεύουν να απαλλαγούν από τα ναρκωτικά και τα άλλα πάθη: «Σ’ εμένα ελάτε όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε βαριά φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθ. 11/28).
Τα ΜΜΕ, όταν συμβαίνουν τέτοιες τραγωδίες, αφιερώνουν πολύ χρόνο και χώρο για να περιγράψουν το τραγικό τέλος κάποιου διάσημου. Και είναι πραγματικότητα ότι οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά, τα διαζύγια, ο αλκοολισμός, οι οικονομικές καταστροφές κ.ά. είναι συχνά τα αποτελέσματα των τραγωδιών που συμβαίνουν μεταξύ των διασημοτήτων; Πώς γίνεται, άνθρωποι έξυπνοι, ταλαντούχοι, μερικοί απ’ αυτούς και θρήσκοι, που ζούνε μέσα στη χλιδή και έχουν τα πάντα, να καταλήγουν τόσο άδοξα και να έχουν τραγικό τέλος. Αν εξετάσουμε τους λόγους που κατέληξαν σ’ αυτό το σημείο, θα διαπιστώσουμε ότι κάθε τραγωδία κρύβει τη δική της ιστορία. Αν και οι λόγοι είναι διάφοροι και ποικίλοι, η βασική αιτία, η ρίζα, της τραγωδίας τους κρύβεται σε μια λέξη – υπερηφάνεια. Ένα παράδειγμα αυτού που λέμε βρίσκεται στη Βίβλο. Είναι η περίπτωση του ίδιου του Σατανά. Διαβάζουμε: «Εσύ ήσουν υπόδειγμα τελειότητας, με τη μεγάλη σου σοφία και την ασύγκριτη ομορφιά σου… και το χρυσάφι ήταν κεντημένο πάνω στο στήθος σου» (Ιεζεκιήλ 28/12,13). Τι συνέβη όμως «Επειδή ήσουν όμορφος περηφανεύτηκες· επειδή ήσουν δοξασμένος η σοφία σου διαφθάρηκε» (Ιεζεκιήλ 28/17).
Γιατί η υπερηφάνεια είναι ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα; Η απάντηση βρίσκεται στις Παροιμίες 16/18: «Η υπερηφάνεια προηγείται τού ολέθρου, και η υψηλοφροσύνη τού πνεύματος προηγείται της πτώσης». Η υπερηφάνεια μας κάνει να ξεχνούμε τον Θεό. Ο Θεός μιλώντας για τους Ισραηλίτες, το λαό Του, λέει με παράπονο: «’Οσο σας έτρεφα και χορταίνατε, τόσο περηφανευόσασταν και τελικά με λησμονήσατε» (Ωσηέ 13/6). Η υπερηφάνεια κάνει πολλούς από τους διάσημους να ξεχνούν ότι ο Θεός ήταν αυτός που τους προίκισε με ξεχωριστά ταλέντα και μοναδικές δεξιότητες, που αντί ταπεινά να αναγνωρίσουν ότι αυτά είναι δώρο του Θεού, η αλαζονεία τούς έκανε να νομίζουν ότι αυτοί τα κατόρθωσαν όλα μόνοι τους, είναι παντογνώστες και κανένας δεν μπορεί να τους εξαπατήσει. Μάλιστα πολλές φορές εμπιστεύονται τη ζωή τους σε άτομα αμφίβολης ηθικής, που τους εκμεταλλεύονται και παίρνουν αποφάσεις ανόητες που επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή, την καριέρα, το γάμο, τις σχέσεις και τα οικονομικά τους… Και το χειρότερο πιστεύουν ότι είναι «θεοί», γιατί έτσι τους αποκαλούν μερικοί. Λησμονούν ότι ο άνθρωπος δεν είναι πνευματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά φτιαγμένος να δέχεται λατρεία. Μόνο ο Θεός είναι άξιος να λάβει όλη τη λατρεία μας. Όταν οι διάσημοι επιδιώκουν και δέχονται από τους θαυμαστές τους αδιαμαρτύρητα τη λατρεία τους, τότε γίνονται ευάλωτοι στον εγωκεντρισμό τους και φουσκώνουν από αλαζονική υπερηφάνεια, κι αυτό είναι το πρώτο βήμα που τους οδηγεί στην καταστροφή και την τραγωδία.
Είναι σημαντικό, βέβαια, να θυμόμαστε ότι αυτού του είδους οι τραγωδίες δεν περιορίζονται μόνο στις διασημότητες. Υπάρχουν και «απλοί» άνθρωποι που βιώνουν τέτοιες τραγωδίες. Η διαφορά είναι ότι ενώ οι τραγωδίες των λεγόμενων «επωνύμων» γίνονται πρώτα θέματα στα δελτία ειδήσεων και στις εφημερίδες, των «κοινών θνητών» δεν τα παίρνει είδηση ούτε η γειτονιά τους! Μάλιστα οι ελαφριές εκπομπές αφιερώνουν ώρες για να περιγράψουν με λεπτομέρειες τις τραγωδίες. ΄Ολοι μας, «επώνυμοι» και μη, αντιμετωπίζουμε πειρασμούς. Η αρρώστια της αλαζονείας, της ματαιοδοξίας και του εγωισμού δεν προσβάλει μόνο τους διάσημους αλλά και κάθε άνθρωπο. Η Βίβλος λέει: «Δεν έχετε υποβληθεί σε πειρασμό πέρα από τους συνηθισμένους για τον άνθρωπο. Και είναι άξιος εμπιστοσύνης ο Θεός, ο οποίος δε θα επιτρέψει να δοκιμαστείτε περισσότερο απ’ ό,τι μπορείτε να αντέξετε, αλλά μαζί με τη δοκιμασία θα σας εξασφαλίσει και τον τρόπο να μπορέσετε να αντέξετε» (Α΄Κορ. 10/13). .
Υπάρχει, άραγε, θεραπεία; Ασφαλώς, και η θεραπεία είναι απλή: κάθε άνθρωπος να πάρει τα μάτιά του από το χωματένιο εαυτό του, να τα στρέψει στον Θεό και να δώσει όλη τη δόξα μόνο στον Παντοδύναμο Θεό. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε πλασμένοι «κατ ‘ εικόνα και ομοίωση του Θεού» (Γένεση 1:26-27). Και ότι τίποτε δεν καταφέραμε με τη δική μας αξία και ικανότητα. ΄Ολοι μας, διασημότητες και μη, πρέπει να ξέρουμε ότι την ώρα που επιδιώκουμε να δεχτούμε τη λατρεία των συνανθρώπων μας, βρισκόμαστε στο δρόμο προς την αποτυχία και την πτώση. Πρέπει να αποτρέψουμε εκείνους που εκτρέφουν κάθε κολακεία και κάθε είδους ανθρωπολατρεία. Για να αποφεύγουμε τέτοιου είδους κακοτοπιές καλό είναι τακτικά να διαβάζουμε το κεφ. 3 και εδάφια 10-23 της επιστολής προς Ρωμαίους. Εκεί ο απόστολος ζωγραφίζει με έντονα μαύρα χρώματα τον άνθρωπο, που ζει χωρίς Θεό, όπως τον βλέπει ο Θεός. Σταχυολογούμε μερικά εδάφια (διαβάστε όλη την περικοπή). «…Δεν υπάρχει δίκαιος! Δεν υπάρχει ούτε ένας! Δεν υπάρχει κανένας συνετός! Δεν υπάρχει κανένας που να εκζητάει το Θεό! Όλοι παραστράτησαν! Όλοι χωρίς εξαίρεση έξαχρειώθηκαν! Δεν υπάρχει κανένας που να κάνει το καλό. Δεν υπάρχει ούτε ένας!… Γιατί όλοι αμάρτησαν και στερούνται τη δόξα του Θεού». Ας αφήσουμε όμως τη ζοφερή πλευρά και ας περάσουμε στη φωτεινή, στα Καλά Νέα, που είναι στο εδ. 22. Τα ΝΕΑ αυτά είναι το Ευαγγέλιο για σένα, που ακόμη είσαι μακριά από τον Θεό: «Και η δικαιοσύνη αυτή του Θεού, που σαν βάση της έχει την πίστη στον Ιησού Χριστό, προσφέρεται σε όλους τους ανθρώπους και εφαρμόζεται πάνω σε όλους εκείνους που πιστεύουν, χωρίς καμιά διάκριση».