Του  Άγγελου Δαμασκηνίδη 

Όσοι είμαστε Χριστιανοί και δεχόμαστε το Σύμβολο της πίστεως, πιστεύουμε στη «μία, αγία, καθολική (παγκόσμια) και αποστολική Εκκλησία». Το ερώτημα είναι: είμαστε σήμερα όλοι χριστιανοί, ανήκουμε στην εκκλησία των αποστολικών χρόνων;

 Δυστυχώς δεν είμαστε:

Στην αποστολική περίοδο, χριστιανοί ονομάστηκαν οι μαθητές του Χριστού: (Πραξ. 11:26). Η διδαχή των αποστόλων ήταν το πρώτο μέλημα της πρώτης χριστιανικής σύναξης στην Ιερουσαλήμ (Πραξ. 2:42). Οι σημερινοί «χριστιανοί», δεν γνωρίζουν την Αγία Γραφή. Πολλοί απ’ αυτούς εκκλησιάζονται, με τα χείλη «πιστεύουν», «ομολογούν» και «προσδοκούν» και όταν τους ρωτήσεις αν ομολογούν ότι πήραν τη σωτηρία τους, δεν το γνωρίζουν και όταν τους ρωτήσεις «πού θα πάμε μετά θάνατον» δεν ξέρουν. Και όμως είναι χριστιανοί, που γεννήθηκαν στο δόγμα των γονέων τους, πολλοί έχουν κληρονομική πίστη, έτσι τα βρήκανε! Γιατί κάνουμε τους ανθρώπους από τύπο να παπαγαλίζουν αλήθειες που δεν πιστεύουν. Καυχόμαστε για την Ιερή αποστολική παράδοση και παραμελήσαμε την μεγάλη αποστολική παράδοση (Β’ Τιμ. 2:2), που αναφέρει ο θείος Παύλος στον Τιμόθεο: «ά ήκουσας παρ’ εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι». Πώς μπορούμε να καυχόμαστε στην Ιερά παράδοση, όταν δεν μεταδίδουμε τον ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Οι πρώτοι χριστιανοί δεν ήσαν μορφωμένοι, αλλά ντρόπιαζαν τους μορφωμένους με τη σοφία που τους έδινε το Άγιο Πνεύμα; (Α’ Κορ. 1:26-28). Σήμερα έχουμε θεολόγους, μα οι διδασκόμενοι ξέρουν πολλά εκτός από το ένα που ήξερε ο απ. Παύλος, «Ιησούν Εσταυρωμένον και μόνο» (Α’ Κορ. 2:2). Οι αρχηγοί της Αποστολικής εκκλησίας είχαν τίτλους, όπως Παύλος και Τιμόθεος, δούλοι του Ιησού Χριστό (Φιλ. 1,1). Κι έχουμε το μεγάλο παράδειγμα της Αγίας Μητέρας του ΚΥΡΙΟΥ μας. Πόσο ταπεινή ήταν! Όταν κατάλαβε στην πρώτη εκείνη εκδήλωση της θεότητας του Κυρίου, στον γάμο της Κανά, ότι ο Ιησούς δεν ήταν μόνο γιος της, αλλά ήταν και Γιος του Θεού, είπε στους υπηρέτες «κάμετε ό,τι σας λέγει» (Ιωάν. 2:5). Κι ενώ τα ονόματα και η δράση των αποστόλων αναφέρονται τόσο συχνά στα Ευαγγέλια, το όνομα της ΜΗΤΕΡΑΣ του ΚΥΡΙΟΥ μας αναφέρεται πολύ λίγο. Κι όμως, ενώ στα πάθη του Κυρίου εκείνοι έδειξαν δειλία, η αγία Μητέρα έζησε όλο το δράμα Του και έμεινε στο σταυρό με τον πόνο τον μητρικό να καίει μέσα της; «Ω, γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ Σου το κάλλος;».

Παρ’ όλα τα χάλια που έχει η σημερινή εκκλησία όλων των Χριστιανικών δογμάτων, η ζωντανή εκκλησία, το μικρό ποίμνιο υπάρχει. Αυτοί ας υψώσουν τη φωνή τους προς τον Ύψιστο και ας ζητήσουν να επισκεφτεί το λαό Του, και ας κινηθούμε όλοι, να μετανοήσουμε.Βέβαια το παράδειγμα πρέπει να το δώσουν οι ηγέτες όλων των εκκλησιών, που αγαπούν και πονούν για την κατάσταση του ποιμνίου και ίσως να ξυπνήσουν και εκείνοι που τώρα δεν βλέπουν την τεράστια ευθύνη τους για να μην ακούσουν μια μέρα το «ουαί εις εσάς τους ποιμένες» (Ιεζ. 34:1-6). Μη μου πείτε αυτό είναι στην Παλαιά Διαθήκη. Να και στην Καινή Διαθήκη: (Πράξ. 20:28-30).Ο Κύριος να ελεήσει όλους μας να ξυπνήσουμε σ’ αυτούς τους έσχατους καιρούς που ζούμε. Υπάρχει ακόμα καιρός μετανοίας. 

(Από το άρθρο έγιναν μερικές περικοπές)