«βάλε χείρα επί στόματος» (Παρ. 30/32)

Η γλώσσα απέχει ελάχιστα από τον εγκέφαλο αλλά έτσι όπως πολλοί από μας φλυαρούν, θα νόμιζε κανείς ότι η απόσταση αυτή ανέρχεται σε χιλιόμετρα! Ο Ιάκωβος λέει ότι «η γλώσσα είναι η μολύνουσα όλον το σώμα» (3/5-6). Ο συγγραφέας Ραμόνα Κράμερ Τάκερ γράφει: «Παραδέχομαι ότι μου αρέσει να μιλάω… Ποτέ δεν ξεκινάω με την πρόθεση να προδώσω κάτι που μου ειπώθηκε υπό εχεμύθεια, αλλά κατά κάποιον τρόπο το στόμα μου παίρνει μπρος πριν από το μυαλό μου… Ο Θεός έχει μια απόλυτη θέση σχετικά με το κουτσομπολιό. Γνωρίζει ότι τα ανεξέλεγκτα χείλη μπορούν να καταστρέψουν τη φήμη ενός ανθρώπου, να εισάγουν το δηλητήριο της δυσπιστίας σε μια σχέση, να ενθαρρύνουν τον κουτσομπόλη να διανθίσει την ιστορία του και να τον βάλουν στον πειρασμό να πει ψέματα όταν αποκαλυφθεί το ζήτημα…. Μου αρέσει να μοιράζομαι με άλλους τα νέα και ν’ ανήκω στη μερίδα ‘εκείνων που είναι ενήμεροι’ και, επειδή αυτή είναι η φυσική μου τάση, είναι εύκολο για μένα να διαδίδω πράγματα με την πρόφαση ότι δεν το κάνω για κακό ή ακόμα και προλογίζοντας τα λόγια μου με φράσεις όπως ‘κοίτα να προσευχηθείς γι’ αυτό το θέμα’. Όμως, απλά και μόνο επειδή δεν διαδίδω κάτι για κακό, δεν έπεται ότι κάνω και το σωστό». Ο συνηθέστερος λόγος για τον οποίο λέμε κάτι αρνητικό για κάποιον είναι για να φαινόμαστε καλύτεροι εμείς! Δεν διαφέρουμε από τον υπερήφανο Φαρισαίο στο Ναό που πήγε παράμερα και προσευχόταν λέγοντας «Ευχαριστώ σοι Θεέ ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι…» (Λουκ. 18/11). Στις Παροιμίες διαβάζουμε: «Εάν έπραξας αφρόνως υψόνων σεαυτόν, και εάν εβουλεύθης κακόν, βάλε χείρα επί στόματος».

Μετάφραση: Γιούλικα Κ. Masry

©2015 United Christian Broadcasters (27 Σεπτεμβρίου 2015)