του Πάνου Ν. Χατζή
ΜΠΟΡΕΙ: ο άνθρωπος να έχει χάσει την αξία του… να εξευτελίζεται από τον συνάνθρωπο του…
(Λουκάς. 15: 8-10)
Οι τρεις παραβολές εδώ, δείχνουν την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Φανερώνουν την εκστρατεία της αγάπης του Θεού για τον πεσμένο άνθρωπο – που απομακρύνθηκε από την πηγή της ζωής, τον Θεό. Η χάρη του Θεού ανοίγει τα μάτια της ψυχής του ανθρώπου, που κρατά κλειστά η αμαρτία. Μέσα από τις παραβολές αυτές, ο Ιησούς θέλει να πείσει για το προσωπικό ενδιαφέρον του Θεού για κάθε άνθρωπο. Η Βίβλος λέγει για τον άνθρωπο ότι η ζωή του, λόγω της αμαρτίας, είναι ¨Συντρίμμια και ταλαιπωρία…» Ό Θεός αγαπά τον άνθρωπο. Δεν περιμένει να πάει ο άνθρωπος προς Αυτόν, αλλά Αυτός αναζητά, ψάχνει και τον καλεί με το όνομά του, σε μετάνοια επιστροφής.
1η Το χαμένο πρόβατο:
Μέσα σε λίγες γραμμές βλέπουμε την αγωνία – την ένταση – το ρίσκο του βοσκού για το χαμένο πρόβατο. Σ’ αυτόν τον συμβολισμό βλέπουμε το πρόσωπο του Ιησού. «Ο Ιησούς ήλθε να ζητήσει και να σώσει το απολωλός». Πάνω στο ροζιασμένο πρόσωπο του βοσκού αποτυπώνεται η αγωνία του Ιησού, καθώς σκύβει και μπαίνει μέσα στο γκρεμό της αμαρτίας, για να ελευθερώσει τον άνθρωπο… και χαίρεται γι’ αυτό… όταν συμβεί.
2η Η χαμένη δραχμή:
Είναι η αναζήτηση της χαμένης δραχμής… της χαμένης αξίας. Όχι σε δρόμους της αμαρτίας. Όχι σε κάποιο γκρεμό… όχι κατάντημα με τους χοίρους. Αλλά μέσα στο σπίτι… Μέσα στον δικό του χώρο, τον θρησκευόμενο – Το Πνεύμα του αναζητεί, ψάχνει να βρει τον χαμένο άνθρωπο, αυτή την χαμένη αξία.
3η Το παιδί που γύρισε:
Η τρίτη δείχνει Την αγωνία της προσμονής. Την χαρά του πατέρα για την επιστροφή.. Την νέα σχέση του πατέρα με τον υιό… με την καθαρή και πρώτη στολή πλέον τώρα. Συμβολισμός νέας αγίας σχέσης και ζωής.
Εμάς θα μας απασχολήσει η παραβολή της χαμένης δραχμής που είναι ένας έμμεσος και αιχμηρός λόγος προς κάθε θρησκευόμενο άνθρωπο.
Η Χαμένη δραχμή:
Ο άνθρωπος συμβολίζεται με πολύτιμη, μοναδική αξία.
ΜΠΟΡΕΙ: * ο άνθρωπος να έχει χάσει την αξία του… να εξευτελίζεται από τον συνάνθρωπο του.
* Στην Αφρική και αλλού να ζει ταπεινωμένος και χωρίς αξία.
* Για κάποιους να είναι μόνο… ένα μάτσο επιθυμίες και τίποτα άλλο!!.
* Οι Ισχυροί του πλανήτη, να μην τον υπολογίζουν όταν θέλουν να κάνουν τα σχέδια τους.
* Για το αστυνομικό δελτίο, ο ναρκομανής νέος που βρέθηκε νεκρός, να μην είναι καν… είδηση και να θεωρείται ένα απλό συμβάν!!.
* Να πεθαίνουν από πείνα, δίψα και αρρώστιες και προσβεβλημένοι από το AIDS κατά εκατομμύρια οι μαύροι της Αφρικής. Όμως για τον Θεό ο κάθε άνθρωπος, σε όποια κατάσταση κι’ αν είναι και σε όποια μορφή, είναι μία αξία…. Είναι μια μοναδική αξία και για να την αποκτήσει «έστειλε τον Υιό του να πληρώσει το τίμημα, με το αίμα Του». Ο Δαβίδ γράφει με απορία βλέποντας την συμπεριφορά του και την ρυπαρότητα της καρδίας του και παράλληλα το ενδιαφέρον του Θεού γι αυτόν «Τι είναι ο άνθρωπος Θεέ να ενθυμήσαι αυτόν, η ο Υιός του ανθρώπου ώστε να επισκέπτεσαι αυτόν»;
Για τον Θεό ο άνθρωπος είναι:
Α. Μοναδική αξία, φτιαγμένος κατ’ εικόνα Θεού.
1) Έχει ελεύθερη βούληση. Αποφασίζει για τον εαυτό του. Κατακτά το σύμπαν… διασπά την ύλη… επεμβαίνει στο DNA. Δημιουργεί… και καταστρέφει με την ίδια ευκολία τα όσα για χρόνια κατασκεύαζε και κλαίει ο ίδιος πάνω από τα συντρίμμια τους μετανιωμένος.
2) Υμνεί τον Δημιουργό του… επαναστατεί κατ’ Αυτού… Τον αρνείται… Τον παρακαλεί όταν είναι σε δυσκολία και Τον απορρίπτει όταν νομίζει ότι μπορεί.
3) Είναι μοναδικός ο άνθρωπος αλλά και η προσφορά του Θεού γι’ αυτόν μοναδική. ¨Τον μη γνωρίσαντα αμαρτία έκαμε για τον άνθρωπο αμαρτία¨
Β. Ο άνθρωπος δεν είναι για τον Θεό μια υποτιμημένη αξία…αλλά είναι μια χαμένη αξία μέσα στην αμαρτία. Σε όποια μορφή αμαρτίας και αν βρίσκεται αγκυλωμένος … Από τον κυνηγό της ηδονής, μέχρι τον φιλάργυρο και τον θρησκευόμενο υποκριτή.
Γ. Ακόμη… για τον Θεό, μια χαμένη αξία είσαι και συ που νομίζεις ότι βρίσκεσαι κοντά στο Θεό… ακούς… ψάλλεις… προσεύχεσαι… αλλά μένεις κάτω από την σκόνη της δικής σου αμαρτίας. Εξακολουθείς να κρατάς πεισματικά ό,τι σ’ ευχαριστεί… εκείνο που δεν θέλει ο Θεός… την «αμαρτιούλα» σου, για την οποία ο Ιησούς έβαλε την ζωή Του.
Είναι η αγάπη Του σαν της γυναίκας που «σάρει» με λεπτότητα… σκουπίζει κάθε σκόνη αμαρτίας, ψάχνοντας να σε βρει. Κάνει ό,τι είναι δυνατόν και με κάθε τρόπο και σε κάθε στιγμή. Θέλει ο Ιησούς – μόνο αν το θελήσεις – να διώξει την αμαρτία από πάνω σου, που σκεπάζει την άξία, που ο Θεός σ’ έχει δώσει. Όπως με το πρόβατο… Όπως με τον άσωτο υιό. Έτσι και με τη χαμένη δραχμή… τη χαμένη αξία, έχουμε μια ιδιαιτερότητα που πρέπει να τονίσουμε…
1) Ενώ στη μία έφυγε ο υιός… εις χώρα μακράν.
2) στην άλλη το πρόβατο… σε γκρεμούς αμαρτίας.
3) στην περίπτωση της χαμένης δραχμής, αξίας… η απώλεια, είναι μέσα στον οικείο χώρο, που έχει κύριο και ιδιοκτήτη νόμιμο. Στο χώρο που εξουσιάζει ο Θεός. Και εδώ βρίσκεται το οξύμωρο της ανθρώπινης καρδιάς, που ανάγκασε τον Ιησού να παραθέσει και αυτή την παραβολή και που αγγίζει και την περίπτωσή σου. Να έχεις φόβο Θεού όχι όμως με επίγνωση; Να γνωρίζεις τα Ιερά Γράμματα και να μην έχεις την Σωτηρία του Θεού; Να έχεις στα χέρια σου την πρόσκληση για τη μεγάλη γιορτή και να γυρίζεις τη πλάτη σ’ Αυτόν που σε καλεί; Να ζεις με τα παιδιά του Θεού και να είσαι ξένος; Να σε ψάχνει ο Θεός και συ να αδιαφορείς; Να είσαι μέσα στο σπίτι του Πατέρα και να μην απολαμβάνεις την σωτηρία του Ιησού!! Δεν είναι λαχείο ανοησίας η περίπτωση σου; Εκείνο που έχω να σου πω είναι… ξύπνα πριν είναι αργά για σένα. «Διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτία έκανε για σένα αμαρτία, για να γίνεις εσύ δικαιοσύνη».