Όχι όλα όσα ζητούν τα παιδιά από τους γονείς είναι καπριτσιόζικες απαιτήσεις και αχαλίνωτες επιθυμίες! Υπάρχουν και κάποιες απαιτήσεις των παιδιών από τους γονείς τους που είναι ιερές. Η Ένωση Χριστιανικών Μέσων Ενημέρωσης της Αγγλίας (UCB) μάς έδωσε το Νοέμβριο του 2015 μια αρκετά πλήρη συνοπτική εικόνα γι’ αυτές τις κατά Θεόν αξιώσεις των παιδιών από τους γονείς τους που δημιουργούν αντίστοιχες υπευθυνότητες για τους γονείς.

Mετάφραση από τα αγγλικά: Γιούλικα Κ. Masry

Πρώτα πρώτα τα παιδιά ζητούν το ΧΡΟΝΟ σας. Όχι ό,τι περίσσεψε από το χρόνο που έχετε καθημερινά στη διάθεσή σας—μετά απ’ όλες τις δουλειές και τις υποχρεώσεις—αλλά την αφρόκρεμα του χρόνου σας, το πρωτόλειο από τη συγκομιδή του. Αν τυχαίνει λοιπόν να έχετε ένα πρόγραμμα στη ζωή σας στο οποίο τα παιδιά δεν περιλαμβάνονται, κάντε κάτι γι’αυτό! Και κάντε το γρήγορα. Διαφορετικά θα έρθει μια μέρα που δεν θα περιλαμβάνεστε κι εσείς στο δικό τους πρόγραμμα. Το να βλέπετε τηλεόραση μαζί με τα παιδιά για τρεις ώρες δεν μετράει. Πρέπει να είστε και «συναισθηματικά παρόντες». Αυτό μερικές φορές μπορεί να σημαίνει να τ’ αφήνετε να δουν και τους φόβους και ανασφάλειές σας, το ίδιο όπως έχουν την ευκαιρία να δουν και τη μεγάλη σας ευτυχία γι’αυτά καθώς και την πολυτιμότητα που εκείνα έχουν για σας.

Δεύτερον, υπάρχουν τόσα πράγματα που τα παιδιά μπορούν να μας διδάξουν: για κείνα, για μας, για το Ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Θεός! Πρέπει λοιπόν πάνω απ’ όλα να είστε ΑΝΟΙΧΤΟΙ απέναντί τους. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις, μπορούμε να είμαστε ανοιχτοί απέναντι στα παιδιά, επιτρέποντας έτσι στο Θεό να μας μιλήσει μέσ’ απ’ τα παιδιά μας. Αυτού του είδους η εκ μέρους των γονιών δεκτικότητα αφενός βοηθάει τα παιδιά στην πίστη τους, διδάσκοντάς τα να είναι ανοιχτά στη διδασκαλία, και αφετέρου βοηθάει τους γονείς να παραμένουν νέοι στην καρδιά.

Η ΔΟΜΗ είναι ένα άλλο απαραίτητο στοιχείο στα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης των παιδιών, τόσο προκειμένου να καθιερωθεί η αναγκαιότητα της ύπαρξης κανόνων στη ζωή όσο και για την επιβολή και διατήρηση ορίων. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από κατευθυντήριες γραμμές καθώς και από ένα πλαίσιο προκειμένου να νιώθουν ασφαλή. Όταν είναι μικρά, αυτό αναφέρεται σε θέματα όπως για παράδειγμα την ώρα που θα πρέπει να πάνε για ύπνο—κάτι φυσικά που αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Αυτό τα βοηθάει να καταλάβουν ότι με την ηλικία αποκτάται και κάποια ελευθερία αλλά όχι πλήρως γιατί η ελευθερία συνεπάγεται και υπευθυνότητα, που όμως τα παιδιά δεν είναι έτοιμα να εξασκήσουν παρόλο που τα ίδια νομίζουν πως είναι. Μην προσπαθείτε λοιπόν να γίνετε ο καλύτερος φίλος των παιδιών σας και μην ποντάρετε σ’ αυτά για να καλύψετε τις συναισθηματικές σας ανάγκες. Οι ώμοι τους δεν είναι ακόμα αρκετά στιβαροί για να σηκώσουν αυτό το φορτίο. Έχετε την εμπιστοσύνη σας στο Ποιος είναι ο Θεός και ποιοι είστε εσείς και ζητήστε τη στήριξη και ενθάρρυνση που χρειάζεστε από εξωτερικές πηγές, εφόσον όμως είναι ψυχικά και πνευματικά υγιείς. Με δυο λόγια βάλτε σκοπό της ζωής σας να γίνετε ο σταθερός και τρυφερός γονιός που τα παιδιά σας είναι απαραίτητο να έχουν.

▪

Υπάρχουν τρία ακόμα πράγματα που τα παιδιά σας έχουν την αξίωση να δουν από σας. 1) ΝΑ ΤΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ και να είστε κι εσείς έτοιμοι να ζητήσετε απ’ αυτά συγγνώμη. Κάνοντας αυτό, τα διδάσκετε τα εξής: i) ότι χρειάζεται όλοι μας να δεχόμαστε τις συνέπειες των πράξεών μας και πως, αν το κάνουμε, αυτό μας βοηθάει να αυξάνουμε σε ωριμότητα, ii) ότι η αποτυχία δεν σε κάνει αποτυχημένο. Είναι απλά ο δρόμος για να μάθουμε, να αυξηθούμε σε ωριμότητα και να μεγαλώσουμε, ένας δρόμος που είναι αναπόφευκτος και iii) να μην καθυστερούμε να δίνουμε και στους άλλους την ίδια χάρη που πήραμε κι εμείς, κάτι δηλαδή που ήταν τόσο βοηθητικό για τη δική μας ανάπτυξη, να το παραχωρούμε γενναιόδωρα και στους άλλους. 2) ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΜΟΙΑ. Ένας γονιός είχε μεγάλο άγχος και έπαθε κατάθλιψη όταν ο γιος του πλησίαζε τη 12^η επέτειο των γενεθλίων του. Λίγο μετά το πάρτι ο πατέρας αυτός ξεφύλλιζε ένα παλιό άλμπουμ από τη δική του παιδική ηλικία. Τότε του ήρθε σαν φλασιά η σκέψη πως, όταν εκείνος ήταν 12 χρονών, ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια και μετά αυτοκτόνησε. Βλέποντας λοιπόν το γιο του να φτάνει στην ίδια ηλικία ήταν κάτι που του άνοιξε παλιές πληγές, πληγές οι οποίες δεν είχαν ποτέ γιατρευτεί. Ένας καλός θεραπευτικός σύμβουλος τον βοήθησε να πάρει τις απαραίτητες αποστάσεις από το παρελθόν του και να δει τα πράγματα κάτω από άλλη οπτική γωνία, βοηθώντας τον έτσι να συνειδητοποιήσει πως εκείνος ήταν ένας πολύ διαφορετικός πατέρας από το δικό του γονιό και ότι αυτός δεν επρόκειτο να εγκαταλείψει τη δική του οικογένεια. Αυτό τον βοήθησε να ξαναβρεί την ειρήνη της καρδιάς του. 3) ΝΑ ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ. Στο Βιβλίο της Γένεσης, κεφάλαιο 48, εδάφιο 9, ο Ιωσήφ, μιλώντας στον πατέρα του αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση, του λέει ότι έχει και παιδιά τα οποία του έδωσε ο Θεός. Τότε ο πατέρας του Ιωσήφ, ο Ιακώβ, του απαντάει, Φέρ’τα μου για να τα ευλογήσω. Οι αρχές με τις οποίες ζείτε και οι ευλογίες που απολαμβάνετε είναι δώρα τα οποία πρέπει να περάσετε και στα παιδιά και στα εγγόνια σας. Είτε το κάνετε λέγοντάς τους ό,τι σας υπαγορεύει η καρδιά σας, είτε τους στείλετε μια κάρτα ή ένα μειλ που να λέει ότι είστε περήφανοι γι’ αυτά, να ευλογείτε τα παιδιά σας σε κάθε δυνατή περίσταση.

▪

Μερικές φορές νιώθουμε φόβο γιατί βλέπουμε πως τα παιδιά μας μοιάζουν πολύ μ’ εμάς. Βλέπουμε σ’ αυτά τους ίδιους φόβους που είχαμε κι εμείς και τις ίδιες δυσκολίες με τις οποίες είχαμε κι εμείς να παλέψουμε. Τα βλέπουμε να λοξοδρομούν απ’ τη λεωφόρο της ζωής σε μερικά απ’ τα ίδια σημεία που είχαμε κι εμείς λοξοδρομήσει και είχαμε πάθει ατύχημα και είχαμε καεί και είναι δύσκολο να μη θέλουμε να τα σώσουμε απ’ την ίδια παγίδα. Αλλά μερικές φορές αυτό είναι αδύνατο. Τα παιδιά μας έχουν μεγαλώσει με τα δικά τους πιστεύω, τα δικά τους δυνατά σημεία και τα δικά τους όνειρα. Αν η παραβολή του άσωτου γιου μάς διδάσκει κάτι, αυτό είναι ότι οι καλοί γονείς μπορεί να έχουν παιδιά τα οποία μαθαίνουν μόνο μέσ’ απ’ τα παθήματά τους. Τι να κάνουν λοιπόν αυτοί οι γονείς; Ας προσεύχονται για τα παιδιά τους—κι ας μην είναι απόντες όταν εκείνα επιστρέψουν. Πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι ήταν κάποτε άσωτοι γιοι που σώθηκαν από την προσευχή ενός γονιού ο οποίος αρνείτο να το βάλει κάτω προκειμένου για το παιδί του. Αν οι δραστηριότητές σας είναι τέτοιες που δεν σας αφήνουν χρόνο να προσευχηθείτε για τα παιδιά σας, πρόκειται για λάθος επιλογή. Δεν υπάρχει τίποτε πολυτιμότερο απ’ το να προσέρχονται οι γονείς ενώπιον του Θεού του Ζώντος έχοντας στα χείλη τους μια μεσολαβητική προσευχή για τα παιδιά τους. Μπορεί να πουν: «Μα εγώ δεν ξέρω πώς να προσευχηθώ». Ας δοκιμάσουν το εξής: «Πατέρα Ουράνιε, ανησυχώ για το δρόμο που παίρνουν τα παιδιά μου. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να τ’ αγγίξω με τα λόγια μου ούτε να τα επηρεάσω. Εσύ, όμως μπορείς. Μπορείς να τους θυμίσεις τι έχουν διδαχτεί και μπορείς να φέρεις συνθήκες στη ζωή τους κάτω απ’ τις οποίες θα επιστρέψουν σε Σένα. Ο Λόγος Σου λέει πως αν σε υπακούω, όλα θα πάνε καλά μ’ εμένα και τα παιδιά μου (Δευτερ. 4:40). Μένω λοιπόν στις υποσχέσεις Σου πιστεύοντας ότι θα επιλέξουν να Σε υπηρετήσουν και να βαδίσουν στην οδό των δικών Σου ευλογιών σε όλη τους τη ζωή. Προσεύχομαι στο όνομα του Χριστού. Αμήν».