Γράφει η Μαρία Φραγκοπούλου-Μωλιώτη, Νομικός-Εκπαιδευτικός
«Ο Κύριος είναι ο βοηθός μου, γι’ αυτό δε θα φοβηθώ! Τι μπορεί να μου κάνει άνθρωπος;» (Εβραίους 13:6).
Η Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2001, θα παραμείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μας σαν μια ημερομηνία που άλλαξε οριστικά την ιστορία της ανθρωπότητας.
Είναι ημέρα πένθους γιατί οι δυνάμεις του σκότους επέφεραν ολέθριο πλήγμα σε αθώους ανθρώπους στην καρδιά των Η.Π.Α. Είναι όμως και ημέρα νίκης και θριάμβου γιατί η δύναμη του καλού αντιστάθηκε σθεναρά στη δύναμη του κακού.
Ο αόρατος εχθρός κατάφερε να προκαλέσει οδυνηρές απώλειες: ανθρώπινες ζωές, πλήγμα κύρους, ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες. Δεν κατάφερε όμως να πλήξει τα θεμέλια την ανθρώπινης δύναμης: την πίστη στο Θεό.
Αυτή η άριστα οργανωμένη πράξη βίας, μίσους και εκδίκησης κατέπληξε αλλά και εξόργισε κάθε λογικό άνθρωπο. Ολόκληρη η ανθρωπότητα συνειδητοποίησε πόσο εύθραυστη είναι η ζωή, πόσο επισφαλής είναι η ειρήνη.
Σε μια έκφραση πρωτοφανούς αλληλεγγύης, η διεθνής κοινότητα έσπευσε να συσπειρωθεί ενάντια σ’ ένα κοινό εχθρό: τη διεθνή τρομοκρατία.
Το τραγικό αυτό κτύπημα απέδειξε ότι πίσω από μια πληγωμένη υπερδύναμη υπάρχουν αστείρευτα ψυχολογικά αποθέματα. Η Αμερική βρήκε τους ήρωές της και απέκτησε μια καρδιά πιο ανθρώπινη.
Ένα ολόκληρο έθνος – ανεξάρτητα κομματικών, φυλετικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων – ταπεινώθηκε μπροστά στον Κύριο. Κατέφυγε στην προσευχή ζητώντας προστασία, δύναμη, σύνεση και υπομονή για την αντιμετώπιση της σκληρής αυτής δοκιμασίας.
Μέσα στα συντρίμμια των Δίδυμων Πύργων ιστορίες αυταπάρνησης και θυσίας καταγράφηκαν από πυροσβέστες, αστυνομικούς και απλούς πολίτες. Σε 24 ώρες μόνο στο Λος Άντζελες συγκεντρώθηκε τόσο αίμα όσο στους οκτώ μήνες του 2001.
Μέσα από ένα συγκλονιστικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, ο καλλιτεχνικός κόσμος του Χόλλυγουντ κατάφερε όχι μόνο να εξασφαλίσει σημαντική οικονομική βοήθεια αλλά και να εμψυχώσει ένα λαό ενάντια στο φόβο, την οδύνη και την απόγνωση.
Περίπου 7.000 νεκροί είναι ο τραγικός απολογισμός του τρομοκρατικού κτυπήματος (ανάμεσά τους και ομογενείς μας). Κάτω από 90 χιλιάδες τόνους συντρίμμια, μόνο 252 πτώματα είχαν ανασυρθεί σε δύο περίπου εβδομάδες.
Στην επιμνημόσυνη δέηση που έγινε στη Ν. Υόρκη, 55.000 Αμερικανοί συγκεντρώθηκαν για ν’ αποδώσουν φόρο τιμής στους νεκρούς ήρωες. Κάνοντας έκκληση σ’ ένα και μοναδικό Παντοδύναμο Θεό, οι πιστοί παρακίνησαν τους νέους να μην υποκύψουν στο φόβο αλλά να συνεχίσουν τη ζωή τους. «Είμαστε ενωμένοι όχι μόνο στη θλίψη αλλά και στην αποφασιστικότητά μας να κτίσουμε ένα καλύτερο κόσμο» ήταν η κοινή διακήρυξη.
Τι είναι αυτό που οδηγεί τον άνθρωπο στην αυτοκτονία προκειμένου να φέρει σε πέρας μ’ επιτυχία ένα τόσο σατανικό σχέδιο;
Οποιαδήποτε ταπεινά κίνητρα – ζήλια, μίσος, εκδίκηση, φανατισμός,- παρακινούν καταστρεπτικές πράξεις, αποδεικνύουν ένα και μόνο γεγονός. Την πλήρη απομάκρυνση από το Θεό.
Πού κρύβεται όμως το πρόσωπο του Κυρίου μπροστά σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις; Το Ευαγγέλιο μας λέει ότι μέχρι τη στιγμή που η Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού θα εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία των Ουρανών στη Γη και θα υποτάξει τις δυνάμεις του σκότους, ο Σατανάς θα είναι ο κυρίαρχος αυτού του Κόσμου.
Στο επίγειο βασίλειο του Διαβόλου δυστυχία, πόνος και καταστροφή θα πλήττουν ανεξαίρετα όλους τους ανθρώπους. Στην τελευταία του συνέντευξη το 1998 ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δήλωσε ότι 1,2 δισεκατομμύρια Μουσουλμάνοι έχουν κηρύξει ιερό πόλεμο κατά των κακόβουλων Αμερικανών και Εβραίων. Κατ’ επέκταση το Ισλάμ έχει στραφεί κατά της διεθνούς κοινότητας που τάχθηκε ενάντια στην τρομοκρατία.
Σ’ ένα κόσμο που διακατέχεται από ανασφάλεια, φόβο και αγωνία για τη ζωή που έρχεται, υπάρχει άραγε ασφαλές καταφύγιο; ΝΑΙ, είναι το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελίου.
Κοντά στο Θεό ο άνθρωπος αντλεί δύναμη και θάρρος, βρίσκει παρηγοριά και ανακούφιση, εξασφαλίζει σύνεση και υπομονή. Μακριά από το Θεό είναι καταδικασμένος στην κατάπτωση, καθήλωση, στον αφανισμό.
Ο απ. Παύλος έγραψε πως πρέπει ν’ αντιδρούμε στα κτυπήματα του Σατανά: «Περιβληθείτε την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε ν’ αντιμετωπίσετε τα στρατηγήματα του διαβόλου… και πάνω απ’ όλα αυτά, παίρνοντας την πίστη σαν ασπίδα πάνω στην οποία θα μπορέσετε να σβήσετε όλα τα πυρακτωμένα βέλη του πονηρού… παράλληλα να προσεύχεστε» (Εφεσίους 6:11, 16-18).
Η ανθρωπότητα ολόκληρη, χωρίς εξαίρεση, πρέπει να στραφεί στον Ιησού Χριστό, σ’ Εκείνον που μπορεί ν’ αναγεννήσει πνευματικά και ν’ αλλάξει ηθικά τον άνθρωπο. Ο Κύριος μας διαβεβαιώνει για τη διαρκή παρουσία Του όλες τις μέρες ως τη συντέλεια του κόσμου (Ματθαίος 28:20).
Εμείς ως Χριστιανοί – παραμερίζοντας δογματικές διαφορές, προσωπικά πάθη και αντιζηλίες – ας συσπειρωθούμε γύρω από τον αδιαφιλονίκητο Αρχηγό μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον Αρχοντα της Ειρήνης.
Μόνο τότε οι δυνάμεις του σκότους θα υποχωρήσουν, θα υποταχθούν και θα τιμωρηθούν παραδειγματικά, χωρίς να θρηνήσουμε και άλλα αθώα θύματα.