Γράφει ο Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
Σαν να μην έχουμε άλλα θέματα να μας απασχολούν. Κάθε λίγο έρχεται στο φως της δημοσιότητας η παραξενιά, για να χρησιμοποιήσουμε μια ήπια λέξη, κάποιου καλλιτέχνη, συγγραφέα ή σεναριογράφου, για να δώσει δουλειά στα παράθυρα της TV και τους κριτικούς των εφημερίδων.
Ο λόγος τώρα, η περιβόητη παράσταση του Δ. Παπαϊωάννου, «Πουθενά», που δόθηκε στο Εθνικό Θέατρο, που άνοιξε τις πύλες του, ύστερα από 8,5 χρόνια. « Το «Πουθενά», διαβάσαμε, είναι μια παράσταση που βάζει σε διάλογο και, υπογείως, σε έναν ανταγωνισμό τα σώματα με τη σκηνή. Στο «Πουθενά», οι περίπου 35 συντελεστές εξερευνούν, κατακτούν, καταλαμβάνονται, αγωνιούν, αγγίζουν συναισθηματικές αποχρώσεις από την πρώτη στιγμή που θα πατήσουν το πόδι στη σκηνή».
Η παράσταση διαρκεί μόνο 35 λεπτά. Την κριτική τής υπόθεσης, την αφήνουμε στους αρμόδιους. Μπορείτε όμως να φανταστείτε πώς το ιστορικό Εθνικό θέατρο, ύστερα από σιωπή 8,5 ετών, θα ξεκινούσε πανηγυρικά με ένα έργο, χωρίς ουσία, αν και άρτιο σκηνοθετικά και καλλιτεχνικά; Οι υπεύθυνοι δεν βρήκαν κανένα από τα τόσα κλασικά έργα που ανέβηκαν στο παρελθόν; Την πρεμιέρα τίμησαν, μάλιστα, με τιμές και δωρεάν οι επίσημοι!
Αυτό που μας παραξένεψε είναι ο ντόρος που έγινε για το αν έπρεπε να κοπούν οι σκηνές που παρουσιάζουν δυο ηθοποιούς (άνδρα και γυναίκα) γυμνούς, κι αυτό για να μπορέσει να παρακολουθήσει την παράσταση και ο Αρχιεπίσκοπος! Αυτό δεν μπορέσαμε να το καταλάβουμε. Αν κάτι είναι άσεμνο και δεν πρέπει να το δει ο αρχιεπίσκοπος, που εννοείται έχει πιο δυνατές ηθικές αντιστάσεις, γιατί να μπορέσουν να το δουν οι άλλοι ταγοί του έθνους και ο «απλός» κόσμος! Κι ύστερα, ποιος είναι ο λόγος που στο Εθνικό θέατρο παρουσιάζονται δυο άνθρωποι γυμνοί; Ο σκηνοθέτης θα σκέφτηκε ίσως ότι αυτό θα πρόσθετε στην αισθητική του έργου ή για να γίνονταν δωρεά διαφήμιση, για να πάει περισσότερος κόσμος. Δεν χόρτασε, φαίνεται, ακόμη ο νεοέλληνας από το άφθονο γυμνό που κυκλοφορεί στους δρόμους και στις πλαζ, ιδιαίτερα το Καλοκαίρι, στα έργα της TV και του κινηματογράφου καθώς και στις παρουσιάστριες των πρωινάδικων και απογευματινάδικων. Στην πραγματικότητα οι δυο γυμνοί ηθοποιοί απεικονίζουν εποπτικά και ζωηρά την ηθική και πνευματική γύμνια που υπάρχει στην καρδιά του ανθρώπου.
Οι κουλτουριάρηδες έχουν κατακλύσει, όχι μόνο τα ΜΜΕ αλλά και άλλους ζωτικούς τομείς του έθνους μας. Δυστυχώς, στο όνομα της τέχνης και της κακώς εννοούμενης λογοκρισίας, κατεξευτελίζεται ο λογικός άνθρωπος, που πλάστηκε «κατά την εικόνα και ομοίωση του Θεού», και γίνεται, αρκετές φορές, χειρότερος από τα άλογα ζώα! Οι διάφορες μορφές τέχνης πρέπει να έχουν και τα όρια τους. Δεν είναι ασύδοτες. Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ότι του κατεβάσει το άρρωστο μυαλό του. Καθώς έγραφα το άρθρο, έπεσε το μάτι σε μια είδηση εξωφρενική. Την αναφέρω, γιατί επιβεβαιώνει κι αυτή τη γύμνια μας. Τη Δευτέρα 2/11, από πολύ νωρίς το πρωί, περίμεναν υπομονετικά στην ουρά, κάτω από κρύο και βροχή, οι “φαν” (φανατικοί θαυμαστές) των U2 για να αγοράσουν τα εισιτήρια τους από τα ταμεία του Ολυμπιακού Σταδίου. Διαβάσαμε: «Ήταν η πρώτη μέρα της προπώλησης των εισιτηρίων για τη συναυλία της 3ης Σεπτεμβρίου (2010), και ήδη έχουν προπωληθεί 30.000 εισιτήρια» ´Αλλοι προμηθευτήκαν τα εισιτήρια μέσω του ιντερνέτ. Οι πωλήσεις θα συνεχίσουν και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα ο κόσμος δεν έβρισκε εισιτήρια στις θέσεις των 100 ευρώ. Στ’ αλήθεια, πώς θα χαρακτηρίζατε αυτήν τη μανία; Το αφήνω σε σένα αναγνώστη.
Σε περίοδο οικονομικής κρίσης ο νεοέλληνας είναι πρόθυμος να αγοράσει εισιτήρια, ένα χρόνο πριν, για μια συναυλία αυτού του συγκροτήματος, ενώ υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που στερούνται και τον επιούσιο.
Όλα αυτά, τονίζουμε για πολλοστή φορά, είναι αποτέλεσμα της απομάκρυνσης του
ανθρώπου από τον Δημιουργό του. Ο άνθρωπος που πλάστηκε να πετά σαν τον αητό, σέρνεται σαν το σκουλήκι. ΄Εχει χάσει τον προσανατολισμό του και ανάτρεψε τις προτεραιότητες. ´Ετσι, ενώ ξεκίνησε από κάπου, με θείο προορισμό, έχασε το δρόμο του και πάει στο ΠΟΥΘΕΝΑ, όχι στου Δ. Παπαϊωάννου αλλά του μηδενισμού! Καιρός να συνέλθουμε και να κοιτάξουμε στα αιώνια, γιατί το «πουθενά» μας οδηγεί στο πουθενά!