του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή

Πολλά λέγονται και γράφονται για τους ανθρώπους της λεγόμενης τρίτης ηλικίας. «Τιμή στα γενναία γηρατειά» Άκουγα μια νεαρή που πρόσφατα πέθανε η γιαγιά της, να λέει: «Αν δεν έχεις ένα γέρο (ή γριά) στο σπίτι σου, αγόρασε έναν».

Στην εποχή μας πολλά έχουν αλλάξει. Κι ένα απ’ αυτά είναι η αδιαφορία, η περιφρόνηση ακόμη και η απόρριψη των ηλικιωμένων. Είναι θλιβερό ν’ ακούς ηλικιωμένους, απόμαχους της ζωής που δούλεψαν σκληρά για να εξασφαλίζουν άνετη ζωή στα βλαστάρια τους και μάλιστα να τα αφήσουν και περιουσία, να λένε με δάκρυα στα μάτια μέσα σε κάποιο αφιλόξενο γηροκομείο: «Μ’ έριξαν εδώ μέσα και ούτε καν έρχονται να μ’ επισκεφτούν».

Δυστυχώς η σκληρή, υλιστική και απάνθρωπη εποχή μας, έπνιξε τα σπλάχνα μας για τους ηλικιωμένους γονείς μας, που πολλές φορές τους θεωρούμε «βάρος» που θέλουμε να το ξεφορτωθούμε, ρίχνοντάς τους σε κάποιο «οίκο ευγηρίας», μέσα στον οποίο πολλές φορές ζούνε καταπιεστικά.

Κι’ όμως ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να δείχνουμε σεβασμό και τιμή στους ηλικιωμένους και στους γονείς μας. Μια εντολή του Δεκάλογου λέει να τιμούμε τον πατέρα και την μητέρα μας. Κι ο Κύριός μας, πριν φύγει από τον κόσμο αυτό κι ενώ ήταν καρφωμένος στο σταυρό έδωσε εντολή στο μαθητή Του Ιωάννη ν’ αναλάβει τη φροντίδα της μάνας Του.

Πολλά γράφουμε και ξαναγράφουμε για τους ηλικιωμένους. Τώρα θα παραθέσουμε ένα κείμενο που διαβάσαμε σ’ ένα έντυπο του μεγάλου πολιτικού Ουίνστον Τσόρτσιλ, για τους ηλικιωμένους. Το μεταφέρουμε για χάρη αυτών που αν και γέρασαν, παραμένουν νέοι στην ψυχή και στο νου:

 

«Δεν γέρασες επειδή έζησες χρόνια πολλά.

Γίνεσαι γέρος επειδή λιποτάκτησες

από τα ιδανικά σου.

Τα πολλά χρόνια ρυτιδώνουν το δέρμα,

όταν εγκαταλείπεις το ιδανικό σου,

ρυτιδώνεις την ψυχή σου.

Οι φροντίδες, οι αμφιβολίες, οι φόβοι και οι απελπισίες

είναι οι εχθροί που, σιγά – σιγά,

μας κάνουν να στραφούμε προς τη γη,

και γινόμαστε σκόνη πριν το θάνατο.

 

Νέος είναι εκείνος

που απορεί και θαυμάζει,

όπως το αχόρταγο παιδί, που ζητάει: κι άλλο!

Νέος είναι εκείνος

που γίνεται πρόκληση μπροστά στα γεγονότα,

που βρίσκει τη χαρά στο παιχνίδι της ζωής!

Είστε τόσο νέοι, όσο νέα διατηρείται η πίστη σας!

Είστε τόσο γεροί, όσες είναι οι αμφιβολίες σας!

Είστε τόσο γέροι, όση είναι η απελπισία σας!

 Θα παραμείνετε νέοι

όσο θα παραμείνετε δεκτικοί στα μηνύματα

της φύσης, του ανθρώπου, του απείρου».

Απόδοση ενός κειμένου του Ουίνστον Τσόρτσιλ