Από τη φύση του ο άνθρωπος είναι ανταγωνιστικός και εμείς ως Χριστιανοί δεν αποτελούμε εξαίρεση. Ωστόσο, στην προσπάθειά μας να πραγματοποιήσουμε τις φιλοδοξίες μας, μήπως κάνουμε κάτι που είναι ενάντια στο θέλημα του Θεού; Είναι άραγε η φιλοδοξία, ιδιαίτερα στην καριέρα μας, αντιβιβλική;
Ο Κύριος Ιησούς είπε κάτι σχετικό με το δίλημμα αυτό, που διαχρονικά αντιμετωπίζουν όλοι οι Χριστιανοί: «Κανείς υπηρέτης δεν μπορεί να υπηρετεί ως δούλος σε δύο κυρίους. Γιατί ή τον ένα θα μισήσει και τον άλλο θα αγαπήσει, ή στον ένα θα προσκολληθεί και τον άλλο θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε ως δούλοι στον Θεό και στον Μαμωνά” . (Λουκ. 16:13)
Η προειδοποίησή Του είναι ξεκάθαρη. Μπορεί, βέβαια, να μην καταφρονήσουμε τον Θεό εξαιτίας της δουλειάς μας, ωστόσο είναι επικίνδυνα εύκολο «να βαρυνθούν οι καρδιές μας» και να «αφήσουμε την πρώτη μας αγάπη».
Ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: Χρειαζόμαστε χρήματα που τα παίρνουμε εργαζόμενοι, τόσο για τα πράγματα που ικανοποιούν τις καθημερινές βιοτικές μας ανάγκες, όσο και για τις διάφορες πολυτέλειες, μικρές ή μεγάλες, που απολαμβάνουμε, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Τυπικά δε, όσο πιο σκληρά εργάζεται κάποιος και όσο πιο πολύ χρόνο αφιερώνει στη δουλειά του, τόσο πιο πολλά χρήματα κερδίζει.
Επιπλέον, αν ένας έχει και παιδιά, θέλει να τους προσφέρει ό,τι μπορεί, από τα ορθοδοντικά σιδεράκια, μέχρι τα ιδιαίτερα μαθήματα στα διάφορα φροντιστήρια, για να μην αναφέρουμε τα διάφορα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τα ρούχα, τα παπούτσια, τα κομπιούτερ, τις διακοπές και όλα γενικά που κάνουν τη ζωή ευχάριστη.
Στην πορεία, αν διακριθούμε σ’ αυτό που κάνουμε, θα πάρουμε προαγωγή και αύξηση μισθού και ίσως έναν αξιοσέβαστο τίτλο που θα προκαλεί το σεβασμό, το θαυμασμό ή ακόμη και το φθόνο των άλλων. Εδώ όμως είναι που ελλοχεύει ο μεγαλύτερος κίνδυνος και αν δεν είμαστε πολύ προσεκτικοί, τότε η καριέρα μας μπορεί σιγά σιγά να γίνει το είδωλό μας, εκθρονίζοντας τον Θεό από το θρόνο της καρδιάς μας και απομυζώντας συνάμα όλη την ενεργητικότητά και το ενδιαφέρον μας.
Αποτελεί μήπως σύμπτωση το γεγονός ότι τα πιο δραστήρια μέλη μιας τοπικής εκκλησίας είναι συνήθως οι αφυπηρετήσαντες; Όταν ακόμη εργάζονταν, είτε θα ήταν στην εργασία τους όλη μέρα είτε θα ξεκουράζονταν το βράδυ, ώστε να ανακτήσουν δυνάμεις και να πάνε στη δουλειά τους το πρωί.
Επομένως, πού τραβάμε τη γραμμή όσον αφορά στην καριέρα μας; Πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στον Θεό και στα χρήματα; Δεν μπορούμε να έχουμε και τα δύο;
Κάθε ώρα, κάθε στιγμή, ο Θεός
Αν είσαι Χριστιανός, ποτέ, στην πραγματικότητα, δεν πρέπει να διαχωρίζεις τον Θεό από τη δουλειά σου. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να προσεύχεσαι, να δοξολογείς και να λατρεύεις τον Κύριο κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ είσαι στη δουλειά σου. Βέβαια, η συνεχής αυτή κοινωνία με τον Θεό είναι μυστική, επειδή σκοπός της δεν είναι να εντυπωσιάσει τους άλλους, αλλά να μας υπενθυμίζει διαρκώς ότι κύριος της ζωής μας δεν είναι η δουλειά μας αλλά ο Θεός.
Ο άνθρωπος που θυμάται τον Θεό κατά τη διάρκεια της ημέρας στη δουλειά του, όχι μόνο είναι πιο παραγωγικός, αλλά απολαμβάνει την εργασία του περισσότερο, επειδή την τοποθετεί μέσα σ’ ένα αιώνιο πλαίσιο. Η εξυπηρέτηση συναδέλφων αλλά και πελατών, δεν θα θεωρείται έτσι μπελάς αλλά μάλλον προνόμιο.
Οπωσδήποτε, το θέλημα του Θεού και οι νόμοι Του, πρέπει να διέπουν τη συμπεριφορά μας και στο χώρο της εργασίας μας. Εάν η φύση της δουλειάς σου είναι τέτοια, ώστε να πρέπει να παραβιάζεις συνεχώς τις βιβλικές αρχές της τιμιότητας και της ειλικρίνειας, τότε είναι καιρός να ψάξεις να βρεις αλλού δουλειά. Το πόσο σοβαρά αντιλαμβάνεσαι αυτή την υποχρέωση, δείχνει ποιος πραγματικά είναι ο κύριος στη ζωή σου.
Δεν πρέπει να αφιερώνεις τόσο πολύ χρόνο στη δουλειά σου, ώστε να μην μπορείς να συμμετέχεις στις συναθροίσεις της τοπικής εκκλησίας στην οποία ανήκεις. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τον πατέρα μου, ο οποίος, ενώ επί 35 χρόνια έπρεπε να δουλεύει με βάρδιες σ’ ένα εργοστάσιο, ποτέ δεν έχασε την πρωινή κυριακάτικη λατρεία, έστω κι αν δούλευε ως αργά την προηγούμενη νύχτα.
Τα ουράνια πράγματα τώρα
Τα υλικά αγαθά μπορεί να είναι παραπλανητικά: Ένα υπερπολυτελές αυτοκίνητο, ένα μεγάλο σπίτι, πανάκριβα κοσμήματα και ρούχα, εξωτικές διακοπές κτλ. Εάν εποφθαλμιούμε όλα αυτά τα σύμβολα κοινωνικού γοήτρου, ώστε να πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο, για να κερδίσουμε πιο πολλά χρήματα, για να τα αποκτήσουμε, τότε σίγουρα αυτό αποτελεί σήμα κινδύνου ότι δεν υπηρετούμε πλέον τον Θεό αλλά το μαμωνά.
Πρέπει να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο για την πνευματική μας αύξηση και όχι για τον πολλαπλασιασμό των εισοδημάτων μας. Η σχέση μας με τον Κύριο Ιησού Χριστό πρέπει να είναι πάνω από τη σχέση με το χρηματιστή μας.
Η καθημερινή μελέτη της Αγίας Γραφής θυμίζει στην καρδιά σου τις αιώνιες αλήθειες του Θεού, εδώ και τώρα. Οι διάφορες στρατηγικές στον τομέα των επιχειρήσεων έρχονται και παρέρχονται, η Πηγή όμως αυτή της σοφίας είναι πάντοτε αξιόπιστη. Το να παρακαθίσεις σε ένα γεύμα εργασίας με τον πλουσιότερο διευθυντή στον κόσμο των επιχειρήσεων, δεν αξίζει τίποτε σε σύγκριση με μια προσωπική οδηγία από τον Δημιουργό του Σύμπαντος, που θα βρεις στην Αγία Γραφή.
Εάν, ως Χριστιανοί, θέσουμε τις προτεραιότητές μας σωστά, θα είμαστε σε θέση να έχουμε ένα καλό εισόδημα, ενώ θα ζούμε μια σωστή κατά Θεό ζωή. Μέσα στην αβεβαιότητα της παγκόσμιας οικονομίας σήμερα, δεν είναι σίγουρο ότι θα παραμείνει ένας στην ίδια δουλειά μέχρις ότου αφυπηρετήσει. Ως πιστοί, όμως, έχουμε την εγγύηση από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό ότι θα ζούμε αιώνια μαζί Του. Αυτή και μόνο η αλήθεια θα πρέπει να θέτει τα πράγματα στη ζωή μας στη σωστή τους προοπτική.
Επιλέγοντας το σωστό είδος φιλοδοξίας
Σύμφωνα με ένα παλιό ρητό, κανένας ετοιμοθάνατος δεν μετάνιωσε ποτέ που δεν ανάλωσε περισσότερο χρόνο στη δουλειά του. Δεν θα πάρουμε κανένα από τα σύμβολα κοινωνικού γοήτρου ή τα λεφτά μας στον ουρανό. Θα πάρουμε, ωστόσο, το χαρακτήρα μας, την καλοσύνη μας και προπάντων την αγάπη προς τον Σωτήρα μας.
Η πιο συναρπαστική πρόκληση για κάθε Χριστιανό εργαζόμενο δεν είναι να γίνει μια μέρα διευθυντής μιας εταιρίας ή επιχείρησης, αλλά να αφήσει τον Θεό να τον κάνει «σύμμορφον της εικόνος του Υιού Αυτού» (Ρωμ. 8:29). Αυτή είναι η σημαντικότερη φιλοδοξία που αξίζει να επιδιώξει κανείς. Αυτή είναι η υπηρεσία με τη μεγαλύτερη αμοιβή.
Εάν επιλέξουμε να υπηρετήσουμε τον Θεό και όχι το μαμωνά, μπορεί να ανακαλύψουμε ότι ο Κύριος μας ευλογεί και με υλικά αγαθά επίσης, αλλά και αν δεν το κάνει, εμείς έχουμε επιλέξει «την αγαθή μερίδα, η οποία δεν θα αφαιρεθεί από εμάς».
Ο Charles Stanley, σε ένα από τα βιβλία του λέει το εξής: «Σε καλές στιγμές αλλά και σε κακές, σε μέρες συνηθισμένες αλλά και ξεχωριστές, σε περιόδους χαράς αλλά και μεγάλου πόνου, η στάση μας μπροστά στον Θεό πρέπει να είναι τούτη: Ουράνιε Πατέρα, εσύ έχεις τον έλεγχο. Δεν έχω καμιά άλλη επιτυχία παρά μονάχα αυτή που Εσύ βοήθησες να έχω. Σε εμπιστεύομαι απόλυτα, ώστε να κατευθύνεις Εσύ τα βήματά μου».
(Success God’s Way)
Μετάφραση από τα αγγλικά: Αντρέας Φούρναρης, Εκπαιδευτικός
(Του Jack Zavada )