του ΄Ακη Δημητριάδη

            Πολύ της μόδας είναι τα τελευταία χρόνια οι νέοι μας να επιλέγουν να σπουδάσουν διοίκηση επιχειρήσεων, ψυχολογία, δημοσιογραφία, αεροσυνοδοί, μόντελινγ, κομπιούτερ, κ.ο.κ.  Επαγγέλματα για τα οποία υπάρχει υπερπροσφορά και ανύπαρκτη ζήτηση.

            Και πληρώνουν οι δόλιοι οι γονείς μια ζωή τα μαλλιά της κεφαλής τους: 7 ολόκληρα χρόνια για σπουδές (πέντε κανονικές σπουδές και άλλα δύο για μετεκπαίδευση, μεταπτυχιακό, μάστερ, κ.ά.). Στη συνέχεια πληρώνουν για άλλα 2-3 χρόνια το στρατιωτικό του παιδιού τους, το αγροτικό στην επαρχία, την πρακτική εξειδίκευσή του, κλπ. οπότε φτάνουμε αισίως τα 10 χρόνια αιματηρών δαπανών.

            Ακολουθεί η λεγόμενη «επαγγελματική αποκατάσταση» και η «οικογενειακή αποκατάσταση» του παιδιού, δηλαδή να του αγοράσουμε το γραφείο, τον εξοπλισμό, κλπ. να το παντρέψουμε, να έχει δικό του σπίτι για να μην πληρώνει ενοίκιο, δικό του αυτοκίνητο, κλπ.

            Σύμφωνα με επίσημες έρευνες του M.R.S.U., οι Έλληνες γονείς κατέχουν το παγκόσμιο ρεκόρ να πληρώνουν για τα ενήλικα παιδιά τους κατά μέσο 184.500 ευρώ, και να προμηθεύουν ακόμα και το χαρτζιλίκι τους όταν αυτά έχουν φτάσει σε ηλικία 35-40 ετών!

            Κι όμως, υπάρχουν επαγγέλματα με ελάχιστη προσφορά και τεράστια ζήτηση, τα οποία οι σύγχρονοι Έλληνες νέοι σνομπάρουν, μόνο και μόνο διότι είναι κουραστικά: π.χ. υδραυλικός, μπογιατζής, λαμαρινάς, λαντζέρα, νοσοκόμα, αγρότης, χτίστης, κ.ά.

            Ποιες επιχειρήσεις θέλεις παιδί μου να διοικήσεις, αφού δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, κι όσες υπάρχουν, κλείνουν η μία μετά την άλλη και φεύγουν για Βουλγαρία και Τουρκία; Ποιος ενδιαφέρεται για τις ψυχολογικές θεωρίες του Φρόϋντ;

            Γιατί δεν γίνεσαι υδραυλικός, που δυο βδομάδες τώρα τον παρακαλάω να έλθει σπίτι να μου φτιάξει τον νεροχύτη και δεν προλαβαίνει από την πολλή δουλειά; Κι όταν κάποτε έλθει, για μισή ώρα δουλειάς θα μου πάρει 80 ευρώ.

Γιατί δεν γίνεσαι νοσηλεύτρια, να παίρνεις 62 ευρώ ως αποκλειστική νοσοκόμα; Λίγα σου φαίνονται 22 x 62 = 1.364 ευρώ τον μήνα;