Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός
Το γεγονός ότι ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος, αποτελεί την πιο θαυμαστή και ακατάληπτη εκδήλωση του Θεού μέσα στο ορατό και αόρατο σύμπαν. Ο Απ. Παύλος γράφει: «Και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον. Θεός εφανερώθη εν σαρκί…» (Α Τιμ.3/16). Ο Θεός εκδηλώνει την άπειρη αγάπη Του προς τους ανθρώπους, με τη σωτηρία που παρέχει σε όποιον αποδέχεται τον ενανθρωπήσαντα Υιόν Του ως προσωπικό του Σωτήρα. Η φάτνη της Βηθλεέμ είναι η αφετηρία ενός θριάμβου της θείας αγάπης, που γιγαντώνεται στο Γολγοθά και ολοκληρώνεται με την Ανάσταση και Ανάληψη του Κυρίου μας. Η Βηθλεέμ γίνεται το κέντρο του σύμπαντος, διότι εκεί πραγματοποιείται κάτι ασύλληπτο στον ανθρώπινο νου: Η είσοδος του Θεού Λόγου μέσα στον χωροχρόνο στο πρόσωπο του Χριστού, ο οποίος είναι τέλειος άνθρωπος (αναμάρτητος) και τέλειος Θεός. Το άπειρο εγκλείεται στο πεπερασμένο, το άχρονο και αιώνιο εισέρχεται στο χρόνο και στην ανθρώπινη ιστορία και ο υπερένδοξος Υιός αυτοκενούται, λαβών δούλου μορφήν (Φιλ.2/7). Από τη φάτνη της Βηθλεέμ ο Υιός του Θεού αρχίζει μιαν εκούσια πορεία προς το Γολγοθά. Η φάτνη της Βηθλεέμ αποκτά το πλήρες νόημα και τη σημασία της, όταν συνεκτιμηθεί με το Λυτρωτικό πάθος στο Γολγοθά και το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης και Ανάληψης. Διότι ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος κατά πάντα όμοιος με εμάς (Φιλ.2/7), αλλά χωρίς αμαρτία, για να μεταφέρει με την Ανάσταση και Ανάληψή Του την εκπεσούσα ανθρώπινη φύση από τη γη στον ουρανό. Ο Χριστός ανελήφθη ως Θεός και άνθρωπος (Πρ.1/11) και εκάθισεν στα δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης (Εβρ.8/1). Επομένως η σημασία της ενανθρώπησης συνίσταται στο γεγονός, ότι τώρα η ανθρώπινη φύση αντιπροσωπεύεται στην επουράνια δόξα στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Γράφει γι αυτήν την αλήθεια ο Απ. Παύλος. «Και συνεκάθισεν ημάς εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού» (Εφ.2/6). Ο ένδοξος Υιός, σάρξ εγένετο (Ιω.1/14). Επτώχευσε για χάρη μας, για να πλουτίσουμε εμείς με την πτωχείαν εκείνου (Β Κορ.8/9). Ο Θεός Λόγος πήρε την ανθρώπινη φύση, για να μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν κοινωνοί θείας φύσεως (Β Πετρ.1/4). Μήπως σ’ αυτήν την απροσμέτρητη αγάπη του Θεού, οι καρδιές μας μπορούν να μείνουν ασυγκίνητες αγαπητέ αναγνώστη;
Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com