Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Τώρα που Σε ξέρω, καταλαβαίνω γιατί διάλεξες ένα παχνί και απέρριψες την Αθήνα, το κέντρο της σοφίας και της γνώσης. Γιατί Εσύ, είσαι η ενυπόστατη Σοφία. Τώρα που Σε ξέρω, καταλαβαίνω γιατί απέρριψες την κραταιά Ρώμη, το κέντρο της παγκόσμιας δύναμης και διάλεξες τη φάτνη για θρονί Σου. Γιατί Εσύ Κύριε είσαι ο Βασιλιάς των βασιλέων. Τώρα που Σε ξέρω, καταλαβαίνω γιατί η Ινδία, το κέντρο του μυστηρίου και του μυστικισμού, δεν ήταν στην προτίμησή Σου. Γιατί Εσύ Κύριε, είσαι το μυστήριο των μυστηρίων. Τώρα που Σε ξέρω, καταλαβαίνω γιατί αρνήθηκες την Ιερουσαλήμ, το κέντρο της θρησκείας του λαού Σου. Γιατί Εσύ Κύριε, απέρριψες τη θρησκοληψία και τυπολατρία κι έκρινες, πως σου ταιριάζει πιότερο η φάτνη.

Πέρασαν από τότε δυο χιλιετίες κι ακόμα δεν πήραμε όπως πρέπει το μήνυμα της φάτνης. Οι καρδιές μας ξεχειλίζουν από εγωισμό κι αλαζονεία. Περηφάνεια και ματαιοδοξία κατευθύνουν τη ζωή μας. Η ταπεινοφροσύνη του Ιησού δεν άγγιξε τις πέτρινες καρδιές μας.

Τούτα τα Χριστούγεννα ας κάνουμε επιτέλους μιαν αρχή. Ν’ αφήσουμε το Βασιλιά να γεννηθεί στο στάβλο του εγώ μας. Δυο χέρια σημαδεμένα απ’ τα καρφιά, παραμένουν απλωμένα στους αιώνες και καρτερούν τη δική μας ανταπόκριση. Ο Χριστός είναι στο κατώφλι του ”σπιτιού” σου και χτυπάει τη θύρα της καρδιάς σου. Άνοιξε αγαπητέ και πες Του δυο λέξεις μόνο. ” Κύριε σ’ αγαπώ”. Εκ βαθέων κι όχι εκ χειλέων.

Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com