του Παναγιώτη Σταυρινού, Μαθηματικού

 

«Και επειδή είσθε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας σας» (Γαλ.4/6).

«Άσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους»(Ματ.8/22), ήταν η απάντηση του Ιησού στον άνθρωπο, που ήθελε να θάψει πρώτα τον πατέρα του και μετά να ακολουθήσει τον Κύριο. Για το Χριστό, είμαστε  πνευματικά νεκροί πριν  δεχθούμε συνειδητά τον Υιόν του Θεού ως προσωπικό μας Σωτήρα. Ο χριστιανός είναι μέτοχος της αληθινής και αιώνιας ζωής και αυτό αποτελεί το κατεξοχήν γνώρισμά του. Διότι ο Χριστός κατοικεί ”δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών” (Εφ.3/17). Και επειδή Αυτός είναι η Ζωή, γινόμαστε κι εμείς μέτοχοι της δικής Του Ζωής. Το Άγιο Πνεύμα μαρτυρεί στη συνείδησή μας, ότι είμαστε κοινωνοί θείας φύσεως (Β Πετρ.1/4).  Επομένως η χριστιανική μας ζωή είναι η εκδήλωση της Ζωής του Χριστού, που εκφράζεται σε τόσο βάθος και πλάτος όσο εμείς Του επιτρέπουμε να την εκφράσει.

«Κύριε, είθε  εμείς να μικραίνουμε και ο Χριστός να αυξάνει μέσα μας».

 

«Διότι απεθάνετε, και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ» (Κολ.3/3).

Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού (Β Κορ.12/27, Κολ.1/24) και κάθε πιστός είναι μέλος αυτού του Αγίου Σώματος (Εφ.5/30). Η δια πίστεως πνευματική μας ένωση με τον Αρχηγό της Ζωής (Πρ.3/15), μας κάνει μετόχους της δικής Του ζωής. Λόγω της εγκατοίκησης του πνεύματός Του στη συνείδησή μας, ζωοποιείται και το δικό μας πνεύμα και έτσι  γινόμαστε συμμέτοχοι της αιώνιας και αληθινής Ζωής. Διότι Αυτός με τον οποίο είμαστε ένα σώμα (Ρωμ.12/5),  είναι ο αληθινός Θεός και η Ζωή η αιώνιος (Α Ιω.5/20). Η πίστη στον Ιησού Χριστό, μας μεταφέρει από τον αιώνιο θάνατο στην αιώνια Ζωή. «Και αύτη εστιν η αιώνιος ζωή ίνα γινώσκωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιω.17/3).  Τώρα αγαπητέ, ο Χριστός σε καλεί να ζήσεις μαζί Του για πάντα. Θα αρνηθείς;

«διότι εις άρτος, εν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν» (Α Κορ.10/17).

 

«και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού» (Εφ.2/5).

Τη στιγμή της συνειδητής αποδοχής του Χριστού ως προσωπικού μας Σωτήρα, ο Κύριος μας ενσωματώνει στο πνευματικό Του Σώμα και έτσι γινόμαστε μέτοχοι της δικής Του Ζωής. Η αιώνια ζωή δεν είναι υπόσχεση που θα πραγματοποιηθεί στο μέλλον, αλλά είναι άμεση μετάβαση από την κατάσταση του πνευματικού θανάτου στη Ζωή του Πνεύματος. «Ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντι με έχει ζωήν αιώνιον…» (Ιω.5/24). Πρόσεξε το ρήμα «έχει», που είναι σε ενεστώτα χρόνο και όχι σε μέλλοντα. Ο Κύριος δεν λέει, «έξει» ζωήν αιώνιον, δηλαδή θα έχει ζωήν αιώνιον, αλλά «έχει» ζωήν αιώνιον. Στην απουσία αυτού του «θα», στηρίζεται η χαρά και η αγαλλίαση του πιστού. «Ταύτα έγραψα προς εσάς …διά να γνωρίζητε ότι έχετε ζωήν αιώνιον» (Α Ιω.5/13). Και πάλι το ρήμα ”έχετε” είναι στον ενεστώτα. Χαίρε λοιπόν εν Κυρίω, πιστέ και αγαπητέ αναγνώστη.

«Κύριε, Σε ευχαριστούμε  που μας χαρίζεις τώρα τη δική Σου Ζωή».

 

και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού (Εφ.2/6).

Ο Χριστός είναι τώρα στα δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης (Εβρ.8/1) και μαζί Του είσαι και συ πιστέ αναγνώστη (Εφ.2/6), διότι είσαι ένα σώμα με τον Κύριο. Άρα είσαι μαζί Του στο θρόνο. Διότι εκεί βρίσκεται ο αναστημένος Χριστός ως Θεός αλλά και ως άνθρωπος (Αποκ.22/3, Πρ.1/11). Πρόσεξε  στο Εφ.2/6 τα ρήματα «συνανέστησε» και «συνεκάθισεν». Δηλώνουν χρονικά πράξεις συντελεσθείσες. Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό είσαι ένας πρίγκιπας. Είσαι παιδί του Βασιλιά των βασιλέων και κάθεσαι μαζί Του στο θρόνο (συνεκάθισεν). Δεν το αισθάνεσαι; Μήπως αισθάνεσαι τη γη που περιστρέφεται; Ή μήπως νιώθεις τα αιμοσφαίρια που κινούνται στο αίμα σου; Αλλά επειδή δεν τα αισθάνεσαι, θα αμφισβητήσεις την κίνησή τους; Όποιος ακολουθεί το Χριστό δεν ζει με τα αισθήματά του, αλλά με πίστη στο Λόγο του Θεού. Διότι «περιπατούμεν διά πίστεως, ουχί διά της όψεως»·  (Β Κορ.5/7).

«Κύριε, σε ευχαριστούμε, γιατί Εσύ μας μεταφέρεις από ένα ζωντανό θάνατο σε μιαν αθάνατη Ζωή».

Π.Σ

---

 

 «Επίστρεψον, επίστρεψον ω Σουλαμίτις» (Ασμ. Ασμ.6/13).

Ενώ αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα, για μια ριζική αλλαγή στις βαθύτερες και σημαντικότερες πτυχές του εσωτερικού μας κόσμου, επιμένουμε να βαδίζουμε πάνω στο δρόμο της απώλειας και των αδιεξόδων (Ρωμ.7/15). Γιατί αποφεύγουμε το ύδωρ της ζωής και καταφεύγουμε σε λάκκους συντετριμμένους (Ιερ.2/13); Γιατί εγκαταλείψαμε το βασιλόσπιτο και γίναμε μισθωτοί των χοιροτρόφων; Γιατί απορρίπτουμε το μάννα και προτιμούμε τα ξυλοκέρατα; Γιατί απαρνηθήκαμε την αγάπη του Πατέρα κι εναγκαλιστήκαμε τον διάβολο;  Γιατί προτιμούμε το ζυγό της δουλείας και απολακτίζουμε την ελευθερία του Χριστού; Γιατί οι καρδιές μας κλείσανε έξω τον Βασιλιά των βασιλέων;  Αυτές οι επιλογές ερήμωσαν τον εσωτερικό μας κόσμο. Γι’ αυτό και αποκτήσαμε τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Κάιν και  υιοθετήσαμε τις επιλογές του αποστάτη Δημά (Β Τιμ.4/10). Ας το καταλάβουμε επιτέλους ότι ως άτομα, ως λαός και ως έθνος, έχουμε ανάγκη από ένα Σωτήρα. Έχουμε ανάγκη το Χριστό τώρα.

«Επιστρέψατε, υιοί αποστάται, και θέλω ιατρεύσει τας αποστασίας σας» (Ιερ.3/20).

 

«ημείς όμως έχομεν νούν Χριστού» (Α Κορ.2/16).

Ο λόγος που δεν ζούμε μια νικηφόρα ζωή, οφείλεται στη νοοτροπία μας η οποία είναι  τελείως αντίθετη με εκείνη του Χριστού. Η Βίβλος μας λέει: «Όστις δε υψώση εαυτόν θέλει ταπεινωθή, και όστις ταπεινώση εαυτόν θέλει υψωθή» (Ματ.23/12). «Όστις θέλει να είναι πρώτος, θέλει είσθαι πάντων έσχατος και πάντων υπηρέτης» (Μαρ.9/35). «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη» (Πρ. 20/35). «Όστις σε ραπίση εις την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον εις αυτόν και την άλλην» (Ματ.5/39). « Εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι σοφός εν τω κόσμω τούτω, ας γείνη μωρός διά να γείνη σοφός» (Α Κορ.3/18). Συμμορφωθήκαμε με όλες αυτές τις υποδείξεις της Βίβλου; Πρέπει να καταλάβουμε, ότι αν στηρίξουμε τη ζωή μας πάνω στο Λόγο του Θεού τότε θα αποκτήσουμε νουν Χριστού. Έτσι θα μπει τάξη στον ευμετάβλητο, τον άστατο, τον ανυπόταχτο, το χαοτικό και ερεβώδη εσωτερικό μας κόσμο.

«Ανακαίνισέ μας Κύριε, ώστε η νοοτροπία μας να μην παρεκκλίνει από τη δική Σου».

 

« Η δεν εξεύρετε ότι  δεν είσθε κύριοι εαυτών; … Διότι ηγοράσθητε διά τιμής» (Α Κορ.6/19,20).

Για να απαλλαγούμε από τις στενοχώριες, άγχη, θυμούς, εκνευρισμούς κλπ, πρέπει να καταλάβουμε, πως σαν χριστιανοί είμαστε ιδιοκτησία και ανεκτίμητη περιουσία του Θεού. Η περιουσία Του είναι η Εκκλησία,  που είναι ένα Σώμα με κεφαλή το Χριστό και μέλη όλους εκείνους που Τον δέχονται ως προσωπικό τους Σωτήρα. Όταν συνειδητοποιήσουμε αυτήν την αλήθεια, τότε μέσα μας έχουμε την ειρήνη του Θεού, «την υπερέχουσαν πάντα νουν» (Φιλ.4/9). Διότι ξέρουμε, πως οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας, ενδιαφέρει το Θεό στον οποίον ανήκουμε. Αν έλθουν αναποδιές, προβλήματα, δυσκολίες, ας γνωρίζουμε ότι ο ιδιοκτήτης ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την ανεκτίμητη περιουσία Του και δεν θα την εγκαταλείψει στις επιθυμίες του διαβόλου. Είναι πλάνη να νομίζουμε ότι ο δρόμος του χριστιανού είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αλλά να είμαστε βέβαιοι ότι ο Χριστός μας χορηγεί τη δύναμη για να τα υπερβούμε.

«Κύριε, είμαστε λαός δικός Σου και πρόβατα της βοσκής Σου».

 

«διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γεν.2/17).

Οι επιστήμονες  επεμβαίνουν στο γενετικό υλικό διαφόρων δημητριακών και παράγουν νέους σπόρους που δήθεν «πλεονεκτούν» έναντι των αρχικών. Από αυτά τα δημητριακά παράγονται νέοι σπόροι, επίσης μεταλλαγμένοι, διότι ο αρχικός έχει τροποποιηθεί οριστικά. Συμβολικά μιλώντας, ο Αδάμ και η Εύα υπέστησαν με την πτώση τους μια «πνευματική μετάλλαξη». Έτσι, η κοινωνία με το Δημιουργό τους διακόπηκε. Το ίδιο συμβαίνει και με τους απογόνους τους, όπως και με τα μεταλλαγμένα δημητριακά. Η δύναμη της αμαρτίας κατευθύνει τη γενική συμπεριφορά μας, χωρίς να μπορούμε να αντισταθούμε σ’ αυτήν την ολέθρια ροπή. Ο Θεός όμως μπορεί να ανατρέψει τις συνέπειες αυτής της «πνευματικής μετάλλαξης», χαρίζοντάς μας μια νέα ζωή εν Χριστώ.

 

«Μόνον πρόσεχε εις σεαυτόν και φύλαττε καλώς την ψυχήν σου» (Δευτ.4/9).

Οι Έλληνες κατέλαβαν την Τροία με το δόλιο τέχνασμα του δούρειου ίππου. Οι Τρώες εξαπατήθηκαν με μια ελκυστική προσφορά. Ανύποπτοι, άνοιξαν τις πύλες και άφησαν τον εχθρό να εισέλθει αθέατος στην κοιλιά του ξύλινου αλόγου. Και καθώς όλοι κοιμόντουσαν, βγήκαν οι κρυμμένοι πολεμιστές. Με τον ίδιο τρόπο εργάζεται και ο εχθρός της ψυχής μας, αγαπητέ αναγνώστη. Μας εξαπατά με μια ελκυστική προσφορά. Έχει ένα κατάλληλο και αποτελεσματικό δούρειο ίππο για τον καθένα μας.  Ετοιμάζει ένα σωρό αμαρτωλούς πειρασμούς, στην εργασία σου, στο σπίτι σου, στην παρέα σου, στις περιστάσεις σου, στη θρησκεία σου, ακόμα και μέσα στη μοναξιά σου. Πρόσεξε, μην ανοίγεις απερίσκεπτα τις «πύλες των τειχών σου». «Φοβού τον διάβολο και δώρα φέροντα».  Αν επιπόλαια ανοίγουμε την καρδιά μας σε δούρειους ίππους, τότε μια νύχτα απρόσμενη και η δική μας «Τροία» θα λεηλατηθεί από έναν άλλο πονηρό «Οδυσσέα».

«Κύριε, δώσε μας σοφίαν και φρόνησιν πολλήν σφόδρα και έκτασιν πνεύματος…»(Α΄ Βασ.4/29).

 

«εάν αι αμαρτίαι σας είναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γείνει λευκαί ως χιών» (Ησα.1/18)

Σαν πολύτιμο αλλά ακατέργαστο μέταλλο μοιάζουμε όταν ερχόμαστε στο Χριστό. Είμαστε πολύτιμοι, διότι αποτελούμε εικόνα και ομοίωση του Τριαδικού Θεού. Παρόλο που έχουμε μια σταθερή ροπή προς την αμαρτία, λόγω της πτώσης των προπατόρων μας, εντούτοις δεν χάσαμε την αξία μας, όπως δεν χάνει την αξία του το πολύτιμο μέταλλο στα βάθη της γης. Όπως οι ξένες ουσίες αλλοιώνουν την καθαρότητα του ακατέργαστου χρυσού και εξουδετερώνουν τη λαμπρότητά του, έτσι και η αμαρτία επεσώρευσε μέσα μας διάφορες ακαθαρσίες, που παραμόρφωσαν την εικόνα του Θεού στη συνείδησή μας. Ο Θεός θα αφιερώσει χρόνια πολλά, δουλεύοντας ήσυχα και ανυποψίαστα μέσα μας, ώσπου να δει το Χριστό  να αντανακλάται στο πνεύμα μας. Στο Άγιο Σώμα Του (Εκκλησία), οι πιστοί λάμπουν σαν ανεκτίμητα κοσμήματα. Κι εσύ που δέχεσαι το Χριστό ως Κύριό σου και Θεό σου, είσαι ένα από αυτά.

«Κύριε, καθάρισέ μας ”εωσού μορφωθή ο Χριστός ” (Γαλ. 4/19) μέσα μας».

 

«όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται» (Ιακ.4/4).

Κάποτε μια καταιγίδα απροσδόκητων γεγονότων ανατρέπει με τρόπο θαυμαστό τα σχέδιά μας. Αυτό που θεωρούμε πολύτιμο μπορεί να σωριαστεί σε ερείπια από ένα μπουρίνι που θα φέρουν οι περιστάσεις. Όμως αυτή η καταστροφή μπορεί να είναι φαινομενική. Ίσως ένα τέτοιο περιβάλλον μας βοηθήσει να αρχίσουμε μια νέα ζωή με πλούσιο πνευματικό περιεχόμενο. Για να βρούμε τις πανανθρώπινες αξίες πρέπει πρώτα να εκθεμελιωθούν από μέσα μας οι ματαιοδοξίες που τις σκεπάζουν. Γι’ αυτό και ο Θεός, για να αποκαλύψει στις καρδιές μας κάτι υπέρτερο και ανεκτίμητο, δηλαδή την εικόνα Του, ξεριζώνει πρώτα την αλαζονική και ματαιόδοξη πλευρά του εαυτού μας. Αρκεί να το θελήσουμε συνειδητά και να του το ζητήσουμε.  Όταν ο Θεός απομακρύνει και την τελευταία εγκόσμια επιθυμία μας τότε αποκαλύπτεται στο πνεύμα μας ο Χριστός. Αλλά μόνο όταν θα φύγει και η τελευταία, αγαπητέ αναγνώστη.

«Κύριε, δώσε μας πνευματικούς οφθαλμούς για να Σε διακρίνουμε μέσα στις δυσκολίες της ζωής».

«Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ» (Β Κορ.2/15).

Όταν μελετούμε τη Βίβλο, τα εδάφιά της αποθηκεύονται στα ενδότερα ”διαμερίσματα” της συνείδησής μας και παραμένουν εκεί ώσπου το Άγιο Πνεύμα, σαν ένας μυστηριώδης αποστακτήρας, θα βγάλει από αυτά για χάρη μας το πνευματικό τους απόσταγμα. Αν επιτρέψουμε στο Λόγο του Θεού να εισχωρήσει στα βάθη του πνεύματός μας, θα αφήσει εκεί το θείο  άρωμά του. Διότι ο Λόγος είναι ο Χριστός, ”το άνθος του Σαρών και το κρίνον των κοιλάδων” (Ασμ.Ασμ.2/1). Γι’ αυτό και ο πιστός, επειδή ζει συνειδητά με το Λόγο του Θεού, αποπνέει το άρωμα του Χριστού που ενοικεί μέσα του. Το ανθόνερο ενεργεί στα φυσικά μας μάτια σαν το κολλύριο. Έτσι δρα και ο Λόγος του Θεού  στα πνευματικά μας μάτια. Αυτός μόνο μπορεί να δράσει σαν το κολλύριο, για να μπορέσουμε να δούμε καθαρά τον κόσμο, τον εαυτό μας και το Θεό όπως είναι και όχι όπως φανταζόμαστε ότι είναι.

«Αγαπητέ αναγνώστη, ”χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον διά να βλέπης (Αποκ.3/18)”».

 

«Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή» (Ιω.11/25).

Οι χρονικές επεμβάσεις του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά και στην προσωπική μας ζωή, συνήθως δεν πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις δικές μας εκτιμήσεις. Έτσι, όταν οι προβλέψεις μας διαψεύδονται, νομίζουμε ότι ο Θεός αδιαφορεί για τα αιτήματά μας. Η άποψη αυτή οφείλεται στην ανικανότητά μας να κρίνουμε ορθά τη χρονική καταλληλότητα μιας θείας επέμβασης. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι όλες οι ενέργειες του Θεού συμβάλλουν στη δόξα Του. Ενώ ο Χριστός γνώριζε ότι ο φίλος του Λάζαρος ασθενούσε, εντούτοις καθυστέρησε δυο μέρες να πάει κοντά του (Ιω.11/6). Καθυστέρησε σκόπιμα, μέχρι το νεκρό σώμα του Λαζάρου να αρχίσει να αποσυντίθεται και να μυρίζει. Αυτή η καθυστέρηση  ήταν απαραίτητη. Διότι η ανάσταση του Λαζάρου έγινε κάτω από τέτοιες συνθήκες ώστε κάθε λογικός και ειλικρινής άνθρωπος να μπορεί με σιγουριά να συμπεράνει ότι ο Χριστός είναι ο μόνος κυρίαρχος στη ζωή και στο θάνατο.

«Ναι Κύριε, Εσύ είσαι ” ο αληθινός Θεός και η ζωή η αιώνιος’’» (Α Ιω. 11/25).

 

«αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως» (Εβρ.12/2).

Γιατί ο ακροβάτης μπορεί να βαδίζει σε ένα πανύψηλο τοίχο, ενώ εμείς δεν μπορούμε; Το μυστικό του βασίζεται στα εξής σημεία. Πρώτα-πρώτα, δεν κοιτάζει κάτω, αλλά μόνο μπροστά. Προσηλώνεται σε ένα ακίνητο σημείο απέναντι του και βαδίζει σταθερά προς αυτό. Αλλά κυρίως βαδίζει με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, όπως βαδίζει στο στερεό έδαφος, χωρίς να περνά από το νου του, ότι μπορεί να πέσει στο κενό. Έχει πιστέψει ότι δεν υπάρχει τέτοιο κενό. Έτσι κι εσύ, μη βλέπεις τα  προβλήματά  σου αλλά προσήλωσε το βλέμμα σου σ’ Εκείνον που μπορεί να σε βοηθήσει να τα ξεπεράσεις. Η χριστιανική πίστη θεμελιώνεται στο Χριστό, τον Βράχο των Αιώνων, άρα οι πιστοί έχουν ειρήνη, σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Είναι ”πλήρεις εν αυτώ ”(Κολ.2/10), διότι ο Χριστός είναι το Α και το Ω η αρχή και το τέλος (Αποκ.1/8). Είναι ο παντοκράτωρ. Λοιπόν, τι άλλο θέλεις χριστιανέ;

«Κύριε, βοήθησέ μας να Σε ακολουθούμε βήμα, βήμα».

 

«Εκείνος που αρνείται να πιστέψει στον Υιό δε θα δει ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει πάνω του» (Ιω.3/36).

Αυτήν την αλήθεια, μας την αποκάλυψε ο ίδιος ο Χριστός. Η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού έγινε, για να καταργηθεί αυτή η έχθρα ανάμεσα στο δημιούργημα και τον Δημιουργό του. «Παρ’ ότι ήμασταν εχθροί με το Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί του ο σταυρικός θάνατος του Υιού του» (Ρωμ.5/10). «Ο Θεός ήταν αυτός, που στο πρόσωπο του Χριστού συμφιλίωσε τον κόσμο μαζί του, χωρίς να καταλογίσει στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους» (Β. Κορ.5/19). Το γεγονός ότι ο Θεός παρατείνει τη ζωή μας αγαπητέ αναγνώστη, σημαίνει ότι περιμένει να  συμφιλιωθούμε μαζί Του τώρα, δεχόμενοι το Χριστό σαν προσωπικό μας Σωτήρα. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς πίστη στο Χριστό, παραμένουμε εχθροί  του Παντοδύναμου Δημιουργού του σύμπαντος.  Αλλά «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ.10/31).

«Κύριε, Σε ευχαριστούμε διότι εμείς ”οι ποτέ όντες μακράν”(Εφ.2/13) έχουμε γίνει ” πλησίον διά του αίματος του Χριστού” (Εφ.2/13)».

 

«πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν» (Ρωμ.8/28).

Γιατί επέτρεψε ο Θεός, το λιθοβολισμό του Στέφανου; Ίσως και συ να διερωτάσαι: Γιατί επιτρέπει ο Θεός να περνάς από μια τόσο σκληρή δοκιμασία; Προβληματίσου με τις λιγοστές λέξεις που θα διαβάσεις πιο κάτω αγαπητέ. Την ώρα που ξεψυχούσε ο Στέφανος, ένας νέος που λεγόταν Σαούλ, στεκόταν στην άκρη και φύλαγε τα ρούχα των δολοφόνων, συμφωνώντας με αυτό που γινόταν (Πρ.7/59). Ποιος θα μπορούσε να  φανταστεί ότι εκείνος ο νεαρός πολέμιος της πίστης ήταν σκεύος εκλογής του Χριστού; Παρόλο που δεν υπάρχουν λογικές εξηγήσεις ως προς την αναγκαιότητα της πραγματοποίησης κάποιων γεγονότων που σημαδεύουν τη ζωή μας, εντούτοις ο Θεός τα θεωρεί ουσιώδη για την υλοποίηση των σχεδίων του, για τα οποία αγνοούμε τη σημασία τους. Ο χριστιανός υπακούει στο θέλημα του Θεού έστω και αν αυτό είναι έξω από τις νοητικές του δυνατότητες (π.χ θυσία του Αβραάμ).

«Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου» (Ψαλ.119/71).

 

«Ετρύπησαν τας χείρας μου και τους πόδας μου…ούτοι με ενατενίζουσι και με παρατηρούσι. Διεμοιράσθησαν τα ιμάτια μου εις εαυτούς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» (Ψαλ.22).

Η περιγραφή των γεγονότων της σταύρωσης από τον Δαυίδ 1000 περίπου χρόνια πριν καταγραφούν στα Ευαγγέλια, είναι γεγονός άξιο προσοχής. Γιατί ο Δαβίδ γράφει σε πρώτο πρόσωπο, παρόλο που ο πάσχων δεν είναι ο ίδιος; Διότι ουδέποτε τρυπήθηκαν τα χέρια και τα πόδια του, ούτε τα ρούχα του μπήκαν σε κλήρωση. Πώς μπόρεσε ο Δαβίδ να περιγράψει με τόση λεπτομέρεια τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Γολγοθά, μετά από 10 αιώνες; Ο Απ. Παύλος μας δίνει την απάντηση. «Ό, τι βρίσκεται στη Γραφή είναι εμπνευσμένο από το Πνεύμα του Θεού (Β Τιμ.3/16). Κάτω από το σταυρό, ο εκατόνταρχος κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος Υιός ην Θεού» (Μαρ.15/39). Εσύ αγαπητέ, γιατί να καταλήξεις αλλού;

«Πατέρα, καθάρισε το νου και την καρδιά μας, για να δεχθούμε ότι Εσύ και ο Χριστός είσαστε ένα».

 

«Σε διδάσκω την οδόν της σοφίας· σε εμβιβάζω εις τρίβους ευθείας» (Παρ.4/11).

Τα ποτάμια ακολουθούν τη διαδρομή που προβάλλει τη μικρότερη αντίσταση. Το ίδιο συμβαίνει και με την πορεία της ζωής μας. Μοιάζει με την φιδίσια διαδρομή των ποταμών. Παίρνουμε τον ευκολότερο δρόμο. Αποφεύγουμε τις αντιστάσεις, ακολουθούμε την πεπατημένη, λιποτακτούμε στις μάχες και παραδινόμαστε στις δυσκολίες της ζωής. Έτσι, απεμπολούμε την αλήθεια και ο χαρακτήρας μας στρεβλώνει μόνιμα. Σε κάθε δυσκολία αλλάζουμε κατεύθυνση, για να ακολουθήσουμε τον εύκολο δρόμο που δεν συνεπάγεται θυσίες και κόστος. Παραμερίζουμε τις αρχές μας όπως και το ποτάμι κάνει στροφή όταν ένας βράχος του φράσσει το δρόμο. Ας μην επιτρέπουμε στους διάφορους ”βράχους” που  υψώνονται μπροστά μας να γίνονται αιτία ώστε να παρακάμπτουμε το Χριστό από την ζωή μας. Εκείνος μας είπε, πως η πίστη  μετακινεί βουνά (Ματ.21/21) και ότι χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε (Ιω.15/5). Μήπως έχουμε λόγους  για να Τον θεωρούμε αναξιόπιστο;

«Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν σου και οδήγησόν με εν οδώ ευθεία» (Ψαλ.27/11).

« Ο Θεός  ”πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν ” (Α Τιμ.2/4)».

Πρόσεξε τη λέξη ”πάντας” στα (Α Τιμ.2/4) και ( Τιτ.2/11). Η σωτηρία δεν είναι προσωπικό επίτευγμα. Είναι η αποδοχή ενός δώρου που  προσφέρει ο Θεός σε όλους. «Χάριτι εστέ σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον» (Εφ.2/8). Κάποιοι δεν σώζονται επειδή δεν αποδέχονται αυτό το δώρο. Ο Θεός δεν κάνει υποχρεωτικές προσφορές. Δημιουργεί κατάλληλες περιστάσεις και συνθήκες στη ζωή μας και περιμένει τις αποφάσεις  μας. «Ποσάκις ηθέλησα…και ουκ ηθελήσατε» (Ματ.23/37), λέει ο Χριστός. Ίσως να διερωτάσαι.  Γιατί κάποιοι θέλουν ενώ άλλοι δεν θέλουν το Χριστό; Αν εννοείς ότι κάποιοι είναι πλασμένοι για να μην θέλουν, τότε  ρίχνεις την ευθύνη στο Θεό ότι τάχα Αυτός τους έπλασε έτσι, σκέψη βεβαίως απαράδεκτη. Ο Θεός κατακρίνει και καταδικάζει ανθρώπους διότι τους αναγνωρίζει προσωπική ευθύνη. Και η προσωπική ευθύνη υπάρχει εκεί όπου υπάρχει ελευθερία εκλογής (Ματ.23/37).

«Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους» (Τιτ.2/11).

 

«διά πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού» (Πρ.14/22).

Το μαργαριτάρι είναι καρπός πόνου. Όταν ένα ξένο αντικείμενο εισχωρήσει στο εσωτερικό του στρειδιού, τότε το όστρακο εκκρίνει μιαν ουσία, το μάργαρο, που επικαλύπτει το ξένο αντικείμενο. Η ουσία αυτή στερεοποιείται και στη συνέχεια νέο μάργαρο θα επικαλύψει τον ενοχλητικό εισβολέα, ωσότου ο πόνος εξαφανιστεί. Έτσι λοιπόν από ένα κακό συμβάν ένα μοναδικό και θαυμάσιο πράγμα ετοιμάζεται μέσα στον πόνο, με υπομονή και καρτερικότητα. Ο ανεπιθύμητος εισβολέας γίνεται αιτία να δημιουργηθεί ένα μαργαριτάρι. Τα πιο πάνω δημιουργούν χρήσιμους συνειρμούς. Κάποιες ανεπιθύμητες περιστάσεις προκαλούν πόνο στην ψυχή. Αλλά έτσι ο Θεός θα ετοιμάσει ένα «μαργαριτάρι» μέσα σου, αρκεί να επιτρέψεις στον Παράκλητο να επικαλύψει με το δικό Του «μάργαρο» τις γενεσιουργές αιτίες του πόνου.  Το μαργαριτάρι συμβολίζει τη Βασιλεία του Θεού, η οποία εγκαθιδρύεται μέσα μας ύστερα από επίπονους πνευματικούς αγώνες, θυσίες, οδύνες και πολλές θλίψεις (Πρ.14/22), όπως  συμβαίνει με ένα μαργαριτάρι.

«Όπως δημιουργείς το μαργαριτάρι, εγκαθίδρυσε μέσα μας τη Βασιλεία Σου, Κύριε».

 

«διά να κατοικήση ο Χριστός διά της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών» (Εφ.3/17).

Η σώζουσα πίστη δεν είναι μια φραστική τοποθέτηση υπέρ του Χριστού. Ούτε μια αβαθής κατανόηση του Θεανθρώπου, μια συμπάθεια ή συγκατάθεση υπέρ του Κυρίου. Η πίστη που σώζει, δεν είναι μια εκ χειλέων ομολογία, αλλά μια εκ βάθους καρδίας συνειδητή αποδοχή του Χριστού ως προσωπικού Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Τέτοιους χριστιανούς θέλει και αναγνωρίζει ο Θεός. Χριστιανούς που έχουν επίγνωση, ότι μέσα τους κατοικεί ο Χριστός δια πίστεως εν πνεύματι Αγίω. Ο πιστός είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και ο Παράκλητος, του αποκαλύπτει προοδευτικά τον Υιό του Θεού, τον Αναστημένο και ζωντανό Ιησού Χριστό, οδηγώντας τον μέρα με τη μέρα «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιω.16/13). Ο Κύριος, μας διαβεβαίωσε ότι  η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί (Λουκ.17/21). Επομένως και ο Βασιλιάς μας ζει και βασιλεύει μέσα μας.

«Κύριε,  Εσύ είσαι η αληθινή άμπελος και εμείς τα κλήματα που εκφύονται από αυτήν».

 

«Υιέ μου, μη λησμονής τους νόμους μου, και η καρδία σου ας φυλάττη τας εντολάς μου» (Παρ.3/1).

Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; (Ιω.21/16). Είναι η ερώτηση που μας απευθύνει και σήμερα ο Κύριος. Και η απάντηση είναι η ίδια από όλους. « Ναι Κύριε, συ εξεύρεις ότι σε αγαπώ» (Ιω.21/15). Ο Χριστός όμως δεν μας ζητά αφθονία αισθημάτων, αλλά υπακοή στο Λόγο Του. Να τι λέει ο ίδιος. «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με» (Ιω.14/21). «Εάν τις αγαπά με τον λόγον μου τηρήσει (Ιω.14/23). «Ο μη αγαπών με τους λόγους μου ου τηρεί» (Ιω.14/24). Ας διερωτηθούμε λοιπόν με ειλικρίνεια. Αγαπάμε τον Κύριο με τους δικούς Του όρους; Η τήρηση αυτών των όρων οδηγεί σε μια σημαντική διαπίστωση: ”Επειδή ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος, αλλά αφθάρτου, διά του λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα” (Α Πετρ.1/23).

« ”Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου” (Ψαλ.119/165). Διότι Εσύ Κύριε, είσαι η ειρήνη μας»