του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
«Κάθε πέρσι και καλύτερα», συνηθίσαμε να λέμε. Αυτό όμως δεν μπορούμε να του πούμε για την περασμένη χρονιά, που έχει αφήσει συσσωρευμένα κακά: την πρώτη θέση στον μαύρο πίνακα κατέχει η οικονομική κρίση. Ακολουθεί η ανασφάλεια, η ανεξέλεγκτη τρομοκρατία, οι απεργίες, οι βιαιότητες, οι ληστείες, η ακρίβεια … και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει! Όλα αυτά είναι φαινόμενο παγκόσμιο. Η ανθρωπότητα κάθεται πάνω σε ηφαίστειο που ήδη «ξερνά» την καταστροφική του λάβα. Σε όλες τις χώρες, πλούσιες και φτωχές, πολιτισμένες και απολίτιστες υπάρχει αστάθεια σ’ όλους τους τομείς…
Η χρονιά αυτή ακόμη χαρακτηρίστηκε από επαναστάσεις, πολέμους, νέες αρρώστιες, φυσικές καταστροφές. Καταστροφικοί σεισμοί ισοπέδωσαν ολόκληρα κράτη (στην Αϊτή σκοτώθηκαν 250.00 άτομα). ΄Υστερα έγινε σεισμός στη Χιλή και στη Δυτική Κίνα. Υπήρξαν και τα τσουνάμι που σάρωσαν ολόκληρες περιοχές. «Περισσότεροι άνθρωποι σκοτώθηκαν το 2010 παγκόσμια, από φυσικές καταστροφές παρά από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, στα τελευταία 40 χρόνια», αναφέρει το πρακτορείο Ασσοσιέτετ Πρες. Μεγάλες καταστροφές έγιναν και στην Αυστραλία, Αμερική και Ευρώπη. Στη χρονιά αυτή ακόμη γίναμε μάρτυρες σε πρωτοφανείς καταστάσεις: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΠΑΙΕΙ: Γίγαντες της παγκόσμιας οικονομίας κατάρρευσαν. Τραπεζικοί κολοσσοί γκρεμίστηκαν σε λίγα λεπτά. Ανάμεσα στα μεγάλα θύματα και η πατρίδα μας, που μπήκε σ’ ένα τούνελ, με την προσδοκία κάποια μέρα να βγει απ’ αυτό. Δυστυχώς, οι πολιτικοί ηγέτες όλων των παρατάξεων έπαιξαν άσχημα παιχνίδια και οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας. Το ντόμινο συνεχίζεται. Και άλλα κράτη θα ακολουθήσουν την πατρίδα μας. Η αξιοπιστία για μια δυνατή Ευρώπη, αμφισβητείται. Κι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα βαθιάς ηθικής και πνευματικής κρίσης, αχαλίνωτης πλεονεξίας και αρρωστημένης απληστίας, με δυο λόγια, απομάκρυνσης από τον Θεό και τις αρχές της Βίβλου.
ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: Αν και η ύφεση στην οικονομία έχει δημιουργήσει αδιέξοδα και μελαγχολία, ένας τρομερότερος εφιάλτης κρέμεται πάνω στα κεφάλια των λαών. Είναι οι νέες μορφές τρομοκρατίας. Η ήσυχη χώρα μας δεν είναι πια τόσο ασφαλής, παρ’ ότι οι κυβερνήσεις θέλουν να καθησυχάσουν το λαό περί του αντιθέτου. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις αυξάνουν ανησυχητικά και αποσταθεροποιούν τα κράτη. Οι τρομοκράτες είναι πιο καλά οργανωμένοι στις εγκληματικές τους πράξεις από τα οργανωμένα κράτη!
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ: Πολλές εκκλησίες όλων των Ομολογιών ξέχασαν την ύψιστη αποστολή τους που είναι η διακήρυξη του Ευαγγελίου της σωτηρίας και παίρνουν θέσεις στα πολιτικά δρώμενα των κρατών τους. Πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες τάσσονται υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος. Και θέλουν να έχουν λόγο και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Μετέτρεψαν τους άμβωνες σε πολιτικές πλατφόρμες. Η δε επίδραση του Ισλάμ έχει γίνει παγκόσμια απειλή.
Μεγάλη θραύση κάνουν οι διάφορες ψεύτικες θρησκείες και αιρέσεις. Κάθε λίγο ξεπετιούνται διάφοροι νεομεσσίες που … υπόσχονται στον κόσμο ψεύτικες ελπίδες, που δεν έχουν Βιβλικά ερείσματα. Προσοχή, λοιπόν! Προσευχή μας είναι να έχουμε πνεύμα διάκρισης για να ξεχωρίζουμε ποιοι είναι πραγματικά του Κυρίου και ποιοι κηρύττουν άλλο ευαγγέλιο. Πολλές ομάδες αντιπροσωπεύουν απομιμήσεις του γνήσιου Χριστιανισμού και οδηγούν τον κόσμο στην αιώνια απώλεια.
Κλείνοντας αυτές τις σκόρπιες σκέψεις μας, ας εξετάσουμε βιαστικά την Β΄ Επιστολή Τιμοθέου 3/1-5. Τα εδάφια μάς περιγράφουν με μελανά χρώματα πώς θα είναι οι έσχατες ημέρες. ΄Ηδη ζούμε στους «κακούς (χαλεπούς) καιρούς»»! Προσέξτε την περιγραφή, σαν είναι παρμένη από την σημερινή εφημερίδα: «οι άνθρωποι θα είναι εγωιστές, φιλοχρήματοι, αλαζόνες, περήφανοι, βλάσφημοι, ανυπάκοοι στους γονείς, αχάριστοι, ασεβείς, άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, άσωτοι, ανήμεροι, εχθρικά διακείμενοι στο καλό, προδότες, ξεδιάντροποι, φουσκωμένοι από αυταρέσκεια, και θα αγαπάνε περισσότερο την ηδονή παρά το Θεό. Θα φορούν το προσωπείο της ευσέβειας, αλλά θα έχουν απαρνηθεί τη δύναμή της. Κι αυτούς να τους αποφεύγεις».
Χαρακτηριστικό των έσχατων ημερών: «Καιροί χαλεποί», είναι οι ταραχώδεις, επικίνδυνες, βίαιες, φρικιαστικές, κτηνώδεις, σκληρές μέρες που ζούμε. Από πόσα τέτοια κακά κυριαρχείται η κοινωνία μας σήμερα. Και για να τα δείτε όλα αυτά δεν χρειάζεται παρά να διαβάσετε την εφημερίδα μιας μέρας και να δείτε τα δελτία ειδήσεων.
Θα είναι «φίλαυτοι», δηλ. εγωιστές, άνθρωποι αχαλίνωτου εγωισμού. Είμαστε «η γενιά του ΕΓΩ», όπου ο καθένας πάντα ζητά να γίνονται όλα με το δικό του τρόπο. Το έμβλημα της εποχής μας: «Εγώ, Εμού, δικό Μου». Ο άνθρωπος που έχει αυτά ως έμβλημα είναι αδίστακτος να κάνει και έγκλημα για να ικανοποιήσει το Εγώ του!
«Ακρατείς», άσωτοι, ακόλαστοι, ασυγκράτητοι. Είναι η εποχή που δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί. Προσέξτε τις αντιδράσεις των παιδιών, των νέων και των μεγάλων. Είναι έτοιμοι να ξεσπάσουν, αν κάποιος τους κάνει παρατήρηση. Ζούμε σε μια αχαλίνωτη κοινωνία.
«Ανήμεροι», άγριοι, αδάμαστοι, έκλυτοι, αγριάνθρωποι. Με το παραμικρό ξεσπούν σε ασυγκράτητη οργή.
«Προπετείς», ξεδιάντροποι, ανάγωγοι, αυθάδεις, απερίσκεπτοι. Είναι οι άνθρωποι που ενεργούν χωρίς σκέψη και σκέπτονται όταν αντιληφτούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Κι αυτό μπορεί να συμβεί για μεγάλα αλλά και για ασήμαντα θέματα. Για παράδειγμα, κάποιος πάει να βάλει βενζίνη και ο βενζινοπώλης για δικούς του λόγους δεν του δίνει. Τότε ο «προσβεβλημένος» μπορεί να βάλει φωτιά στο βενζινάδικο!
«Τετυφωμένοι», φουσκωμένοι από αυταρέσκεια, τυφλωμένοι από εγωισμό. Ο εγωισμός είναι σαν τον ανεξέλεγκτο τυφώνα που μπορεί να προκαλέσει μεγάλες ζημιές στην οικογένεια, στις φιλίες, στην εκκλησία, στην κοινωνία…
Πώς συμβαίνουν όμως όλα αυτά; Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο αρχιτέκτονας όλης αυτής τη έκρυθμης και ανεξέλεγκτα εκρηκτικής κατάστασης είναι ο σατανάς, που μηχανεύεται τα πάντα, με σκοπό να καταστρέψει κάθε καλό που ο Θεός δημιούργησε. Η Βίβλος τον ονομάζει «ο θεός του κόσμου αυτού» (Β’ Κορ. 4/4), ο «…άρχοντας που εξουσιάζει τις πονηρές δυνάμεις…» (Εφεσ. 2/2).
Πρέπει να καταλάβουμε ότι, «ο αγώνας (η πάλη) μας δεν είναι ενάντια σε ανθρώπινες δυνάμεις, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες που προξενούν το σκοτάδι στον κόσμο τούτο. Ενάντια, δηλαδή, στα ουράνια πονηρά πνεύματα» (Εφεσ. 6/12). Και αν θέλουμε να νικήσουμε, πρέπει να οικειοποιηθούμε τη νίκη που ήδη κέρδισε για μας ο Ιησούς Χριστός. Πρέπει να φορέσουμε «την πανοπλία του Θεού» για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε «τα στρατηγήματα του διαβόλου» (Εφ. 6/11).
Στο ξεκίνημα ενός νέου χρόνου, ας αφήσουμε τα σαρκικά όπλα, που χρησιμοποιήσαμε ως τώρα και νικηθήκαμε και ας πάρουμε την πανοπλία του Θεού και με τη δική Του οδηγία και βοήθεια να πολεμήσουμε τους εχθρούς μας που είναι ο σατανάς, ο κόσμος της αμαρτίας και το εγώ μας.