από τον Παντελή Σιδηρόπουλο
Τα Χριστούγεννα ενώ είναι γιορτή χαράς και ευλογίας για πολλούς γίνεται περίοδος δυσκολίας και τραγωδίας. Δυσκολίας επειδή με τις επιπρόσθετες ευθύνες και δουλειές κοντεύουμε να τρελαθούμε και τραγωδίας επειδή λόγω των αισθημάτων μοναξιάς και απόγνωσης που φωλιάζουν σε πολλούς έχουμε περισσότερα συμπτώματα κατάθλιψης και τις περισσότερες αυτοκτονίες την περίοδο αυτή.
Αλήθεια πως μετατρέπεται μια γιορτή χαράς σε μια γιορτή πόνου και θλίψης και για μερικούς σε έναν εφιάλτη; Πώς έγινε να περνούν τόσοι άνθρωποι τα Χριστούγεννα μέσα στην κούραση, στην απογοήτευση, στη μοναξιά και στην λύπη; Γιατί δεν απολαμβάνουν τόσοι πολλοί την αγάπη, την χαρά και την ειρήνη του Χριστού; Γιατί στην προσπάθειά μας να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις των παραδόσεων έχουμε γίνει τόσο πολυάσχολοι και κουρασμένοι ώστε να μην μπορούμε να απολαύσουμε τις γιορτές;
Μήπως χάσαμε την έννοια των Χριστουγέννων επειδή:
Ø Δώσαμε προτεραιότητα στο τι παρά στο ποιος;
Αγωνιζόμαστε και ξοδευόμαστε περισσότερο στο τι θα αγοράσουμε, τι θα φάμε, τι θα φορέσουμε, που θα πάμε, πως θα στολίσουμε κτλ.
Ø Γεμίσαμε τα Χριστούγεννα με πλαστικά είδη που προσφέρουμε ή δεχόμαστε και δεν αφήσαμε χρόνο για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ο Χριστός πάντοτε είχε χρόνο για τους άλλους. Μας καλεί να λοιπόν να δώσουμε χρόνο στους άλλους, να ακούσουμε, να ενθαρρύνουμε, να παρηγορήσουμε και να ευλογήσουμε τους ανθρώπους γύρο μας.
Ø Αντί να γιορτάσουμε την γέννηση του Θείου βρέφους και να απολαύσουμε την ειρήνη του στις καρδιές μας προσπαθούμε να βρούμε τη χαρά σε πολλές επιπόλαιες ασχολίες οι οποίες μας γεμίζουν άγχος.
Ο Χριστός ως Άρχον ειρήνης ήρθε για να μας φέρει γαλήνη στις ανήσυχες καρδιές μας και να μας οδηγήσει από το σκοτάδι του φόβου και της ταραχής στο φως της ενθάρρυνσης και της ηρεμίας.
Ας δώσουμε στον Χριστό την πρώτη θέση τα Χριστούγεννα:
Ø Ας διδάξουμε στα παιδιά μας ξανά το νόημα των Χριστουγέννων. Ο Χριστός ήρθε για να δώσει, όχι για να πάρει.
Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους την ανιδιοτέλεια και την προσφορά στους άλλους. Ένα δωδεκάχρονο κορίτσι είπε στη μητέρα της: «Για φέτος δεν θέλω κανένα δώρο, αλλά ότι θα μου δίνατε να το δώσουμε στα φτωχά παιδάκια».
Ø Διαβάστε πάλι την ιστορία της γέννησης του Ιησού από τα βιβλία του Ησαϊα και του Λουκά.
Ο Ιησούς ήρθε και πέθανε για μας από αγάπη ώστε να μάθουμε κι εμείς να αγαπάμε, να συγχωρούμε και να υπηρετούμε ο ένας τον άλλο. Ας ξοδέψουμε περισσότερο χρόνο σε λόγια ενθάρρυνσης, πράξεις υπηρεσίας και στην αποκατάσταση σχέσεων μεταξύ μας.
Ø Ο Ιησούς γεννήθηκε σε μια φάτνη μακριά από το σπίτι του και την συντροφιά συγγενών και φίλων, εκτός από τους γονείς του και τους άγνωστους βοσκούς.
Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι γύρο μας οι οποίοι ζουν σε άσχημες συνθήκες. Ας προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την κατάστασή τους, με την οικονομική μας προσφορά, με την συντροφιά μας, με ένα τηλέφωνο και με κάθε τρόπο που θα φέρει ανακούφιση στη ζωή τους.
Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι απλά ένα βρέφος σε μια φάτνη. Δεν είναι απλά ένας χαρακτήρας μιας παιδικής ιστορίας. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεάνθρωπος ο οποίος γεννήθηκε ώστε εμείς να βρούμε το δρόμο και να συμφιλιωθούμε με τον Θεό για να έχει η ζωή μας νόημα και σκοπό.
«Την πρώτη φορά ήρθε ως ένα άγνωστο ταπεινό βρέφος. Την επόμενη φορά θα έρθει ως ένας γνωστός Κύριος του κόσμου που θα αναγνωριστεί από όλους.
Την πρώτη φορά που ήρθε, ένα αστέρι επισήμανε τον ερχομό του. Την επόμενη φορά που θα έρθει όλοι οι ουρανοί θα ξετυλιχτούν ως περγαμηνές, τ’ αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό και θα είναι Αυτός που θα τον φωτίζει.
Την πρώτη φορά που ήρθε, οι μάγοι και οι βοσκοί του έφεραν δώρα. Την επόμενη φορά που θα έρθει θα φέρει ο ίδιος δώρα, βραβεία για τους δικούς του.
Την πρώτη φορά που ήρθε, δεν υπήρχε τόπος γι’ Αυτόν. Την επόμενη φορά που θα έρθει ολόκληρος ο κόσμος δεν θα έχει τόπο να χωρέσει τη δόξα Του.
Την πρώτη φορά που ήρθε, ήταν λίγοι εκείνοι που παρακολούθησαν τον ερχομό του. Την επόμενη φορά που θα έρθει θα τον δει κάθε μάτι.
Την πρώτη φορά ήρθε ως βρέφος. Σύντομα θα έρθει ως Κυρίαρχος του σύμπαντος».
Όταν ο Χριστός είναι το επίκεντρο των Χριστουγέννων, τότε μπορούμε να γιορτάσουμε τη γέννηση του χωρίς να «τρελαθούμε».