Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Σε ολόκληρο το Μεξικό αλλά και σ’ όλο τον κόσμο δύο μόνον άνθρωποι γνωρίζουν και μιλούν την τοπική διάλεκτο Αγιαπανέκο: ο 75χρονος Μανιουέλ Σεγκόβια και ο 69χρονος Ισίντρο Βελάσκεζ.
Οι δυο αυτοί άνθρωποι όμως, μολονότι ζουν στο ίδιο χωριό αρνούνται να επικοινωνήσουν. Δεν είναι σαφές αν αντιπαθιούνται μεταξύ τους αλλά γενικά δεν επικοινωνούν. Όσοι τους ξέρουν λένε πως ουδέποτε έκαναν παρέα.
Όσοι τους ξέρουν λένε πως ουδέποτε έκαναν παρέα. «Δεν έχουν και πολλά κοινά», επισημαίνει ένας γλωσσολόγος-ανθρωπολόγος που ασχολείται με το φαινόμενο στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. Και είναι κρίμα γιατί μια γλώσσα πλούσια σε ηχομιμητικές εκφράσεις παρμένες μάλιστα από τη φύση είναι καταδικασμένη να πεθάνει.
Πρόκειται για ένα σπάνιο φαινόμενο, που όμως είναι και μια εικόνα για το τι μπορεί να συμβεί, και δυστυχώς συμβαίνει συχνά στις σχέσεις των ανθρώπων. Πολλά γίνονται σήμερα στο όνομα της αγάπης. Οργανώσεις, φιλανθρωπικές προσπάθειες, ιδρύματα, προσφορές από ανθρώπους που θέλουν με κάποιον τρόπο να δείξουν την αγάπη τους. Οι άνθρωποι όμως στην πλειονότητά τους δεν μιλούν τη γλώσσα της αγάπης. Αν δεν μιλούν τη γλώσσα του μίσους μιλούν αυτή του συμφέροντος, κάτι που είναι ενάντια στην αγάπη. Στις πορείες χτυπούν και τραυματίζουν αδύναμους μετανάστες. Στα νοσοκομεία παραπετούν φτωχούς ή άσημους ασθενείς. Σκεφτείτε: στα ίδια τα ιδρύματα της αγάπης, δεν μιλιέται η γλώσσα της αγάπης! Η γλώσσα αυτή είναι καταδικασμένη να πεθάνει αν δεν βασίζεται στη σχέση της αγάπης και της επικοινωνίας από αγάπη.
Μια τέτοια γλώσσα μίλησε ιστορικά ο Θεός, όταν έστειλε τον Υιό του, τον Ιησού Χριστό να πεθάνει στον σταυρό για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Ο Θεός δεν θα μιλούσε ποτέ αυτή τη γλώσσα αν δεν αγαπούσε τον άνθρωπο.
Πολλές φορές κι ο άνθρωπος προσπαθεί να μιλήσει στον Θεό αλλά χωρίς να τον αγαπάει. Του μιλάει τυπικά, από συνήθεια ή από συμφέρον –τον επικαλείται για να τον βοηθήσει στις δουλειές του ή για να του δώσει την υγεία του. Ο Θεός όμως θέλει πρώτα απ’ όλα να συνάψει μια σχέση αμοιβαίας αγάπης με το πλάσμα του. Προσκαλεί τον άνθρωπο να μετανοήσει, να απαρνηθεί και να καταδικάσει την αμαρτία στη ζωή του, και να ενωθεί μαζί του διά του Χριστού.
Η αμαρτία διασπάει τη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο. Όταν όμως ζητήσουμε τη συγχώρηση του Θεού στη ζωή μας και θελήσουμε να γίνουμε παιδιά του, τότε αρχίζουμε κι εμείς και μιλάμε με αγάπη σ’ αυτόν. Τότε θεμελιώνεται ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό αλλά και στους ανθρώπους μεταξύ τους η σχέση της αγάπης, κι έτσι η γλώσσα αυτής της σχέσης ζωντανεύει και γίνεται ένα ενεργό όργανο επικοινωνίας μεταξύ όλων!
Έχεις συνάψει μια τέτοια σχέση αγάπης με τον Θεό; Κοίταξε στον σταυρό για να δεις πόσο σε αγάπησε Εκείνος, και ζήτησέ του τη χάρη του και τη σωτηρία του όσο είναι ακόμη καιρός και ο ουρανός είναι ανοιχτός για κάθε αμαρτωλό. Η Βίβλος είναι σαφής: «Ζητείτε τον Κύριο, τώρα που μπορεί να βρεθεί· τώρα που βρίσκεται κοντά, φωνάξτε τον να σας βοηθήσει. Τον δρόμο του ο ασεβής ας τον εγκαταλείψει κι ο άδικος τις αποφάσεις του. Στον Κύριο ας επιστρέψει που θα τον σπλαχνιστεί, ας επιστρέψει στον Θεό μας, που δίνει τη συγνώμη πλούσια» (Ησαΐας 55,6-7 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου).