Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Η σαραντάχρονη πορεία των Εβραίων μέσα στην έρημο, δεν ήταν απλά μια οδοιπορία σε αφιλόξενη γη. Ήταν συνάμα και ένας σκληρός, συνεχής και αδυσώπητος αγώνας, ενάντια σε πολλούς και επικίνδυνους εχθρούς. Οι Μωαβίτες, οι Αμαληκίτες, οι Φιλισταίοι, οι Αμορραίοι κλ.π έπρεπε να εξουδετερωθούν, διότι αποτελούσαν εμπόδιο στην πορεία τους προς τη γη της επαγγελίας.

Αυτή η πορεία συμβολίζει και την πορεία των χριστιανών μέσα στην έρημο του κόσμου (Ιω.17/14). Προτού διαβούμε τον Ιορδάνη, προτού μπούμε στην υπεσχημένη Γη, πρέπει να περάσουμε από την έρημο. Το κοσμικό μας φρόνημα πρέπει να υποταχθεί (Γαλ.5/24), καθώς υποτάχθηκαν όλοι οι εχθροί των Εβραίων με τη βοήθεια του Θεού, ώστε να μπορέσουμε να εισέλθουμε στη δική μας «Χαναάν». Οι στρατιώτες (Β’ Τιμ.2/3) του Βασιλιά των βασιλέων, έχουν να δώσουν μάχες (Εφ.6/12) πολλές μέσα στην αφιλόξενη και εχθρική έρημο.

Πρώτα οι «Αιγύπτιοι» θα μας πιέσουν να συμβιβαστούμε, να υποκύψουμε, να ενδώσουμε, να γυρίσουμε πίσω, αποδεχόμενοι τη σκλαβιά και τη δουλεία της Αιγύπτου σαν μια φυσιολογική πλευρά της ζωής. Όμως δεν πρέπει να συμβιβαστούμε και να επιστρέψουμε στην Αίγυπτο. Ύστερα θα έλθουν οι «Μωαβίτες» και «Μαδιανίτες» με τα όπλα της απογοήτευσης και της απελπισίας. Θα φέρουν μαζί τους τα πάσης φύσεως αδιέξοδα, αλλά πάλι δεν πρέπει να λυγίσουμε. Ποτέ πια πίσω στην Αίγυπτο.

Κι ενώ ήσυχα και ανέμελα θα κυλάνε οι μέρες της ζωής μας, σαν κεραυνός εν αιθρία θα επιτεθούν οι «Αμαληκίτες» και η γαλήνη θα χαθεί. Η ηρεμία και η ανεμελιά διαλύονται όπως το συννεφάκι στον άνεμο. Και στη θέση τους έρχεται η ταραχή, το άγχος, η αγωνία, η ανασφάλεια. Οι συμφορές και τα προβλήματα δε θα τελειώσουν εδώ. Γιατί ακόμα υπάρχουν και άλλοι εχθροί που πρέπει να νικηθούν. Είναι οι «Αμορραίοι», οι «Ιεβουσαίοι», οι «Αμμωνίτες», οι «Χαναναίοι», … που χειρίζονται τέλεια τα όπλα του μίσους, φθόνου, ζήλιας, έχθρας, έριδος, διχοστασίας, πορνείας, ακαθαρσίας, ειδωλολατρείας, (Γαλ. 5/19-21). Αλλ’ « εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν» (Ρωμ.8/37), διότι «τα όπλα της στρατείας ημών ου σαρκικά αλλά δυνατά τω θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων» (Β Κορ.10/4). Στην Αίγυπτο δεν πρέπει να γυρίσουμε ποτέ.

Ο εχθρός χρησιμοποιεί μιαν αποτελεσματική μέθοδο για να μας υποτάξει. Είναι η πολιορκία και ο αποκλεισμός από την πνευματική μας πηγή. Οι Εβραίοι μάζευαν κάθε πρωί το μάννα που τους έστελνε ο Θεός. Ήταν μια τροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, που τους διατηρούσε σε μια φυσιολογική ζωή μέσα στην κατάξερη έρημο. Έτσι κι εμείς έχουμε ανάγκη το μάννα του Θεού, ώστε ο αποκλεισμός από τη ζωή του Πνεύματος που θέλει να μας επιβάλει ο εχθρός, να πέσει στο κενό. Το δικό μας μάννα είναι ο Χριστός. Είναι ο «άρτος της ζωής» (Ιω.6/48), «ο άρτος ο εξ ουρανού καταβάς» (Ιω.6/51),ο θείος Λόγος που μας χορηγεί τη δύναμη, για να κρατηθούμε στη Ζωή. Διότι τα ρήματά του Χριστού είναι πνεύμα και ζωή (Ιω.6/63).

Ο εχθρός, μας σημαδεύει κατευθείαν στο κεφάλι. Προσπαθεί να μολύνει τα μυαλά μας κι έτσι σιγά – σιγά η μόλυνση να διεισδύσει και στη συνείδησή μας και να τη διαβρώσει. Ο Λόγος του Θεού είναι η πνευματική μας αντιβίωση, που μας θωρακίζει από τις θανατηφόρες επιδημίες, που εξαπλώθηκαν στον κόσμο. Ο Άρχων του κόσμου (Ιω.14/30) τούτου έχει τη δύναμη να μας φέρει πίσω στην Αίγυπτο, αν κι εμείς συναινέσουμε (Απ.2/26). Αν του επιτρέψουμε να βάλει στο μυαλό μας διάφορες ακαθαρσίες, τότε θα μετατρέψει το νου μας σε ένα σκυβαλότοπο. Γνωρίζει ότι κάποιοι πλησίασαν στον πνευματικό τους Ιορδάνη. Βιάζεται να προλάβει. Ξέρει πως αν καταφέρει να βάλει στο μυαλό μας αυτά που θέλει, τότε θα μετασχηματισθούμε σύμφωνα με ό,τι το μυαλό μας περιέχει. Τα μέσα που διαθέτει είναι πολλά και οι μέθοδοι του ποικίλες και δεν είναι ανάγκη να τις αναφέρω. Όμως ένα πράγμα είναι σίγουρο. Για να επιστρέψει κάποιος στην «Αίγυπτο», πρέπει πρώτα το κεφάλι του να καταντήσει μια δύσοσμη «χωματερή». Αλλ’ «ημείς έχομεν νουν Χριστού»  (Α Κορ.2/16)» και δεν επιστρέφουμε. Μαχόμαστε συν Θεώ τους «Αιγύπτιους» και «Αμαληκίτες», τους «Μωαβίτες» και «Αμορραίους», έχοντας υπόψη το Βιβλικό λόγο. «Μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω αλλά μεταμορφούσθε τη ανακαινώσει του νοός υμών εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμ.12/2). «΄Οσα εστιν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα ει τις αρετή και ει τις έπαινος ταύτα λογίζεσθε» (Φιλ.4/8). Στην «Αίγυπτο» του ανθρωποκτόνου (Ιω.8/44) «Φαραώ» επιστρέφουν μόνον οι Δημάδες (Β Τιμ.4/10).