Διαβάσαμε στον τύπο της Κατερίνης για τη διάλεξη που έδωσε στα πλαίσια της ΣΧΟΛΗΣ ΓΟΝΕΩΝ ο διαπρεπής καρδιοχειρουργός κ. Παναγιώτης Σπύρου. Ο πρωτοπόρος στην ειδικότητα του επιστήμονας ανέπτυξε με δυνατή επιχειρηματολογία το θέμα «Εικονική Πραγματικότητα στην Ιατρική». Μεταξύ άλλων τόνισε ότι πρέπει να προσέξει ο άνθρωπος το πώς θα χρησιμοποιήσει τη νέα τεχνολογία και να μη εξαρτηθεί απ’ αυτήν. « Πρέπει να υπάρξει κοινωνική ευαισθησία και ειδική νομοθεσία που να ορίζει τα όρια παρέμβασης του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο και ειδικά στο χώρο της ιατρικής… Αν δεν ελέγξουμε την τεχνολογία θα βρεθούμε σε πλήρη απομόνωση… Θα χάσουμε την ην απλότητα (τις χαρές της ζωής) που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο…» Αναφέρθηκε στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, που η χρήση τους προκαλεί εικονική πραγματικότητα. Ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί αυτές τις εξαρτησιογόνες ουσίες φεύγει από την πραγματική και μεταφέρεται σε μια εικονική πραγματικότητα. Και μ’ αυτά κάνει κακό και στον εαυτό του και στους γύρω του… Αναφέρθηκε στη μοναδικότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου που γεννά ιδέες σε σύγκριση με τους υπολογιστές που κάνουν ό,τι τους προγραμματίζει ο άνθρωπος. Ο υπολογιστής δεν μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες, δεν μπορεί να γελάσει, να αγαπήσει, να … « Αυτό το πράγμα, τόνισε ο κ. Σπύρου, που λέγεται ανθρώπινος εγκέφαλος και που δημιουργήθηκε από το Θεό είναι μέσα στην ύπαρξη μας… Μπορεί ο νευροχειρούργος να καταστρέψει την όραση μας ή την ακοή μας αλλά όχι το κέντρο της ύπαρξης μας».
Χαιρόμαστε που ένας καταξιωμένος επιστήμονας αντί να καυχηθεί για την παντοδυναμία της τεχνολογίας, μίλησε με πνεύμα ταπεινό για τα καταπληκτικά επιτεύγματα αλλά και τους κινδύνους της. Μάλιστα έδωσε την τιμή στο Θεό Δημιουργό που με τόση σοφία έπλασε τον άνθρωπο, με το αριστούργημα του τον εγκέφαλο του ανθρώπου. Κι όμως υπάρχουν επιστήμονες που χρησιμοποιούν αυτόν τον πολύπλοκο εγκέφαλο τους με τις τόσες δυνατότητες για ν’ αποδείξουν ότι ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα της τύχης. Βέβαια, δεν θα αναφέρουμε εδώ επιχειρήματα για ν’ αποδείξουμε την ύπαρξη του Θεού, γιατί το κάναμε αυτό σε άρθρα μας. Ας δούμε με δυο μόνο εδάφια του τι λέει η Βίβλος γι αυτούς που δεν πιστεύουν στο Θεό και στηρίζονται στη δική τους σοφία. Στον Ψαλμό 14/1 διαβάζουμε: «Είπε ο άφρονας στην καρδιά του δεν υπάρχει Θεός». Και στη Ρωμαίους 1/22 « και ενώ ισχυρίζονται ότι είναι σοφοί, έχουν ξεμωραθεί». Γιατί, αγαπητέ μας φίλε, που ο Θεός σε προίκισε με τόσα χαρίσματα, μ’ ένα τέτοιο νου, που μπορεί να κάνει τόσα πράγματα, εσύ που είσαι η κορωνίδα της δημιουργίας Του, φτάνεις στο σημείο να αρνείσαι τον Πλάστη σου και εμπιστεύεσαι σε ανθρώπους, που είναι πρόσκαιροι και αδύνατοι. Ο Ψαλμωδός διακηρύττει: « Εσύ έφτιαξες όλη την ύπαρξή μου, με ύφανες μες στην κοιλιά της μάνας μου. Σ’ ευχαριστώ που μ’ έκανες πλάσμα σου τόσο θαυμαστό…» (139/13,14). Ευχαρίστησε το Θεό, τον Πλάστη σου, που σ’ έκανε για να Τον δοξάζεις και να χαίρεσαι την παρουσία Του!