του ΄Ακη Δημητριάδη

Ο ανιψιός μου Τζίμης, παιδί μεταναστών, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία. Το χειμώνα πηγαίνει μια βδομάδα για σκι στα χιόνια στις Βαυαρικές Άλπεις. Την άνοιξη πηγαίνουν οικογενειακά στο Mainau, ένα υπέροχο νησί-κατάφυτο με χιλιάδες λουλούδια στη μέση της λίμνης Bodensee. Το καλοκαίρι έρχονται για διακοπές στην πατρίδα, την Ελλάδα. Να χαρούν τον ήλιο και τη θάλασσα, να δουν τους δικούς τους, να περάσουν καλά.

            Έχει μια αδυναμία στα αυτοκίνητα και το δικό του το προσέχει πολύ. Φέτος πήρε την ολοκαίνουργια του BMW, μοντέλο 2010, διέσχισε τις αούτομπαν Γερμανίας, Αυστρίας, την αουτοστράτα ντελ σόλε Ιταλίας, και με το φέρι από Αγκώνα έφτασε με το καλό στην Ελλάδα. 2.00 χιλιόμετρα ευχάριστης οδήγησης, με ενημερωτικές πινακίδες, πάρκινγκ, μαγευτικές διαδρομές στις Άλπεις, και όλες τις ευκολίες για τον οδηγό.

            Τη δεύτερη μέρα στην Ελλάδα, καθώς οδηγούσε μέσα στην πόλη, χωρίς να υπάρχει κάποια προειδοποιητική πινακίδα, έπεσε σε μια ύπουλη λακκούβα του δρόμου, που δε φαινόταν, η οποία είχε προκληθεί από κάποιο «έργο» ενός συνεργείου που είχε σκάψει. Μεγάλη ζημιά, έσπασε όλο το μπροστινό σύστημα και το ψυγείο. Ευτυχώς που ο ίδιος δεν τραυματίστηκε σοβαρά, γιατί λειτούργησε το αυτόματο σύστημα Air Bag.

            Έβγαλε αμέσως τη φωτογραφική μηχανή και τράβηξε πολλές φωτογραφίες. Νοίκιασε ένα άλλο αμάξι για να κινείται τις 10 μέρες που χρειάστηκαν στο συνεργείο της αντιπροσωπείας για να επιδιορθώσουν τις βλάβες. Κι όταν παρέλαβε το αυτοκίνητό του, πήρε το τιμολόγιο 5.800 ευρώ, και τις φωτογραφίες, και πήγε στο Δήμο να ζητήσει να αποζημιωθεί.

            Έτσι γίνεται στη Γερμανία, όταν φταίει ο Δήμος ή οποιοσδήποτε άλλος. Σε αποζημιώνουν αμέσως στο ακέραιο όλες τις βλάβες, κι επιπλέον τα έξοδα ενοικίασης αυτοκινήτου. Χώρια η ψυχική οδύνη, να βλέπεις το αγαπημένο σου αυτοκίνητο στραπατσαρισμένο, αλλά και η σωματική οδύνη από το μεγάλο τράνταγμα και τη διάσειση εγκεφάλου.

            Όταν πήγε στο Δήμο, έκανε πολλή ώρα μέχρι να βρει τον «αρμόδιο». Ο ένας τον έστελνε στον άλλον. Τελικά ο αρμόδιος έλειπε σε κανονική άδεια και θα επέστρεφε μετά από μερικές μέρες. Προσπάθησε να τους εξηγήσει το δίκιο του. Διαμαρτυρήθηκε, εκνευρίστηκε, φώναξε, απείλησε.

            Η απάντηση που πήρε, ήταν:           

Τι να σας κάνουμε, κύριε;

Εδώ δεν είναι Γερμανία.  Ας προσέχατε !