Γράφει ο Πάνος Ν. Χατζής
ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΟΠΩΣ… «ΕΓΩ» Ματθ. 18:21-35
Η απομάκρυνση του ανθρώπου από το θέλημα του Θεού και η υποταγή του στο νόμο της αμαρτίας, τις ηθικές αξίες με τις οποίες ο Θεός είχε οπλίσει τον άνθρωπο (αξίες που συνιστούσαν συγκεκριμένο τρόπο ζωής…) Μιας Θεϊκής λογικής.
Πράξεις όπως Έλεος , Ταπείνωση , Υποταγή , Ανέχομαι – Δεν Λογίζομαι το κακό. Τρέφε τον εχθρό σου…
Ο άνθρωπος του κόσμου τις αποφεύγει και σε πολλές περιπτώσεις τις θεωρεί μωρία και εμπόδιο στα σχέδιά του.
Είναι πράξεις στις οποίες αντιστέκεται ο άνθρωπος xωρίς Χριστό διότι τις εκλαμβάνει σαν υποχώρηση, σαν αδυναμία.
Είναι ενέργειες του Πνευματικού που φέρνουν ισορροπία στην ψυχή … και στρέφονται κατά του ΕΓΩ.
Ο Πέτρος ανθρώπινα σκεπτόμενος αλλά και σαν άνθρωπος του νόμου έχει μπερδευτεί με τα όσα λέει ο Κύριος.
· Ξέρει ότι όλοι κάνουμε λάθη. Όλοι έχουμε ατέλειες.
· Ξέρει ότι πρέπει να συγχωρεί, σαν άνθρωπος που λέει ότι ο Θεός είναι Πατέρας. Όταν παρασυρθεί ο αδελφός σε λόγια και πράξεις … κατ’ αυτού.
· Όταν αποδεδειγμένα αμαρτήσει σε μένα. Και Όχι όταν Εγώ νομίζω. (εμείς άλλωστε νομίζουμε ότι πάντα φταίνε οι άλλοι)
Εκείνο όμως που τoν μπέρδεψε… είναι το «όριο». Εκείνο που τον δυσανασχετεί είναι το «πόσες φορές;»
Ποίο είναι «Το Όριο» λοιπόν το οποίο:
Α) Θα ανέχεται κάποιος την κακή συμπεριφορά;
Β) Πότε «εξαντλείται» το χρέος του;
Ξέρει ότι ο νόμος έχει όριο το είπε πριν («Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου· εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, διά να βεβαιωθή πας λόγος επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών. Και εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ’ εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης» …τελείωσες)
Ο Κύριος είπε την παραβολή για να καταλάβει ο Πέτρος και ο καθένας μας ότι εκείνο που ενδιαφέρει τον Θεό, είναι η συμπεριφορά του δικού του ανθρώπου απέναντι στην αδικία , επιθετικότητα, προσβολή, ταπείνωση και στην κακή συμπεριφορά.
Α) Η εποχή της «Χάρις» δεν έχει όριο. «Ου δε επλεόνασεν η αμαρτία υπερεπερίσσευσεν (χωρίς όριο) η χάρις»
1. Από τον Θεό προς τον ανθρωπο και προς τον ¨πλησίον.
2. Δεν υπάρχει εκδίκηση (οφθαλμός αντί οφθαλμού) μόνο έλεος
3. Η αμαρτία από έξω πέρασε μέσα στον άνθρωπο.
Από το: ού μοιχεύσεις στο εάν επιθυμίσεις… Εμοίχευσε από την πράξη στην επιθυμία.
1) Ό,ΤΙ ζητάει ο Θεός:
– Δεν είναι προαιρετικό αλλά είναι καθοριστικό για την ζωή σου
– Δεν είναι πολυτέλεια αλλά βιολογική ανάγκη
– Δεν είναι χάρη που κάνεις αλλά χρέος απέναντι στο Θεό
2) Ό,ΤΙ ζητά ο Θεός,
– Δεν είναι αριθμητικό (δηλαδή πόσες φορές) αλλά προσέγγιση στο πρόβλημα. Αμαρτία, Αδικία, Κακία, Τιμωρία.
– Με μια άλλη λογική. Που δεν έχεις στο τέλος του μυαλού την ανταπόδοση
– Ένα άλλο φρόνημα πού δεν βάζει όρια.
– Δεν αλλάζει κάτω από εξωτερικές συνθήκες και δεν κατακρατεί υπολείμματα ανταπόδοσης και αυτοϊκανοποίησης.
Μια λογική που λέει: Όταν παίρνεις αγάπη δεν μπορεί να δίνεις μίσος, και είναι προέκταση εκείνου που κάνει ο Θεός στη ζωή σου.
3) Εκείνο που ΘΕΛΕΙ ο Θεός
Είναι να αλλάξει τη φύση και όχι κάποια εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου σε πράξεις και σε λογικές χωρίς όρια. Το όριο έχει δύο πλευρές, την μία που δίνει χρόνο και την άλλη που αφαιρεί .
Μεταφέρει την ΕΙΚΟΝΑ του Θεού «…Μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα…»
Β) Ο Κύριος ενδιαφέρεται για τον τρόπο και τα μέσα που χρησιμοποιεί ο δικός Του άνθρωπος απέναντι στην όποια κακή συμπεριφορά.
1ον Δεν ρωτά πως και γιατί ; η συμπεριφορά του χρεοφειλέτη
2ον Δεν ενδιαφέρει η ταυτότητα, το μητρώο, το DNA του οφειλέτη
3ον Δεν λογαριάζει το μέγεθος της ζημιάς
Ό,τι απαιτεί ο Κύριος , δεν το συζητά , δεν το παζαρεύει, δεν το συμψηφίζει με κάτι αλλά είναι απόλυτος. «Αυτό θέλω».
Γ) Η προσευχή της Βασιλείας λέει: «Χάρισε σε μας, Τις οφειλές ως(κατά τον ίδιο τρόπο) χαρίσαμε στους δικούς μας οφειλέτες»
Πρώτα θα χαρίσουμε και μετά θα μας χαρίσει ο Θεός.
«Θα συγχωρήσεις και μετά θα σου συγχωρήσει ο Θεός»
Διαφορετικά: Νομίζεις ότι ο Θεός σε συγχωρεί. Η αμαρτία που μένει έχει επιπτώσεις στην πνευματική ζωή αλλά και στην σωματική.
Αυτό άλλωστε που θέλει να καταλάβουμε ο Θεός είναι πως δεν μπορεί να σου δώσει, ό,τι εσύ στερείς στο σύνδουλό σου.
Ανεχόμενοι αλλήλους (γεφυρα) και «χαριζόμενοι εαυτοίς, εάν τις έχει μομφή καθώς και ο Κύριος εχαρισατο σε μας»
**¨Όσο το έφ υμών ειρηνεύεται μετά πάντων¨ Εσύ ο δικός μου άνθρωπος
Θα λέγαμε ότι Ευλογημένος είναι αυτός που ρυθμίζει την ζωή του με πιστότητα στο θέλημα Του.
– Για τον άνθρωπο έχει σημασία η δικαίωση, η ικανοποίηση του εγώ.
– Για τον Θεό δεν έχει σημασία αν εσύ έχεις δίκαιο ή ο άλλος , όσο η συμπεριφορά σου απέναντι στη στάση του άλλου.
Γιατί αιτίες πάντα θα υπάρχουν και θα προκαλούν. Ο Θεός έχει την ευλογία του κλεισμένη στην πιστότητα και όχι στην κληρονομικότητα.
Ο Θεός σε μία αντιπαράθεση δεν είναι μαζί με αυτόν που τον έχουν βλάψει και
Ο Θεός δεν ευλογεί εκείνον που έχει δίκαιο αλλά αυτόν που υπακούει και συμπεριφέρεται σαν άνθρωπός Του. Αυτόν που αντιμετωπίζει την αδικία, το πρόβλημα, την επιθετικότητα ή τα ψεύδη με τον καρπό του Πνεύματος και όχι με τα έργα της σαρκός.
Γιατι «Δεν ¨ΕΚΑΝΕΣ..».Δεν έκανες όπως Εγώ έκανα σε σένα έλεος. Το πρόβλημα Δεν είναι αν έχεις δίκαιο ή όχι. Αλλά ο τρόπος και η συμπεριφορά σου. Δεν ήταν κατά το θέλημά Μου . Δεν ήταν αυτό που ζητάω. Αυτό που απαιτώ και αυτό που θέλω από εσένα.
Ο Θεός, αυτό που θέλει να καταλάβουμε είναι ότι ο Θεός δεν θα σου δώσει ποτέ ό,τι εσύ στερείς από τον άλλον
Ο τρόπος που χειρίστηκες. Το δικαίωμά σου δεν ήταν κατά το θέλημά Μου.
«Διότι η κρίση θα είναι χωρίς έλεος σε όποιον δεν έκανε έλεος…»
Ο Θεός φανέρωνε το θέλημα του μέσα σε όρια .Ο Λαός Του, Ο Νόμος Του, οι Προφήτες Του.
ΟιΥποσχέσεις Του μόνο προς τον λαό Του, αποκλείοντας τους εθνικούς.
Αναφέρεται:
-Ήλθα για τα πρόβατα του λαού Ισραήλ
-Να πάτε μόνο στις πόλεις του Ισραήλ
-Ο Ναός είχε όρια για τους εθνικούς
Τα οποια στην συνέχεια έγιναν:
-Σαμαρείτισα.
-Έριξε το μεσότοιχο του φραγμού.
-Από Ιερουσαλήμ μέχρι περάτων της γης
-Τα σημεία της θεϊκής παρουσίας – γλώσσες
– Για να υπάρξει «Συγχώρεση» ή και «Έλεος», πρέπει να υπάρξει αναγνώριση, να το ζητήσει εκείνος που οφείλει. Μονομερής… συγχώρεση δεν υπάρχει!
-Παραβολή:
Έχουμε αναγνώριση του οφειλέτη ναι εγώ σου οφείλω(Κολ. 3.13)
-Αν όμως, δεν υπάρξει (πχ Ζακχαίος)
Εξομολόγηση ενώπιον του Θεού, αναγνώριση και αποκατάσταση.Αν Δεν γίνει απόκατάσταση δεν υπάρχει συγχώρεση.
Τότε ασκείται το δικαίωμα…του αδελφού.
«Όσα αν δέσετε επί της γης… ΕΣΤΑΙ δεδεμένα εν ουρανό
και όσα αν λύσετε επί τις γης ΕΣΤΑΙ λελυμένα εν ουρανό»
(Ματ. 18: 18, Ιωάν. 20: 23)