Γράφει η Σοφία Αβτζόγλου, Εκπαιδευτικός
Αγαπητοί φίλοι,
Θα ήθελα να σας δώσω τις διευθύνσεις από μερικά ακόμη από τα βιντεάκια/αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ
«Θεός θαυμάτων» που έχω ανεβάσει εδώ και λίγο καιρό.
Και επειδή είναι σχετικά με τα έμβια πλάσματα και με το DNA, σκέφθηκα να γράψω μερικά λόγια για το DNA.
Όμως, για ένα τέτοιο θέμα, ακόμη και τα μερικά λόγια είναι πάρα πολλά και έτσι θα το χωρίσω σε δύο μέρη.
Στο πρώτο μέρος που το παραθέτω παρακάτω, αλλά το στέλνω και με επισύναψη (με ενσωματωμένες τις εικόνες), επιχειρώ να εξηγήσω,
με τρόπο που μπορούμε να αντιληφθούμε και όλοι εμείς που δεν είμαστε ειδικοί,
τι είναι το DNA και, άλλοι σχετικοί με αυτό, όροι και μηχανισμοί.
Και για να υπερασπιστώ την αξιοπιστία μου και να δικαιολογήσω και την «αυθάδειά» μου να γράφω για θέματα που απέχουν πολύ από την ειδικότητά μου, θέλω να πω ότι εκτός από το πολύ διάβασμα που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια και από την έρευνα που κάνω κάθε φορά που γράφω κάτι, πάντοτε καταφεύγω και στη βοήθεια ειδικών. Έτσι, αυτό το κείμενο το έγραψα με τη βοήθεια και την καθοδήγηση ενός παλιού μου μαθητή, ο οποίος σε λίγους μήνες τελειώνει την εξειδίκευσή του στην Καρδιολογία, ενώ πέρσι πήρε και το μεταπτυχιακό του δίπλωμα από την Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ.
Επίσης, και τα όσα είχα γράψει για τα άστρα τα είχα θέσει στον έλεγχο του Spike Psarris, ενός Αμερικανού φυσικού με Ελληνικές ρίζες,
ο οποίος ασχολείται ειδικά με την Αστρονομία και δίνει διαλέξεις, αρθρογραφεί και παράγει υλικό σχετικά με το Σύμπαν και τη Δημιουργία.
Μπορείτε να μπείτε στο site του εδώ http://www.creationastronomy.com/ και αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του με email
ή και να ζητήσετε να σας στέλνει ηλεκτρονικά ένα ενημερωτικό φυλλάδιο (Newsletter) που στέλνει κατά καιρούς γύρω από τα θέματα της Αστρονομίας. Συνήθως, σχολιάζει από την πλευρά της Δημιουργίας διάφορες τρέχουσες ανακοινώσεις.
Έχει κάνει και δύο πολύ ωραία DVDs για το Σύμπαν, και τώρα δουλεύει επάνω σε ένα νέο, με θέμα το Big Bang, που ελπίζουμε να το μεταφράσουμε και στα Ελληνικά.
Οι διευθύνσεις των βίντεο είναι παρακάτω και θέλω να σχολιάσω ότι προσωπικά εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από τις πεταλούδες.
Το θαύμα του DNA
https://www.youtube.com/watch?v=axHZY996xss
Το θαύμα των λουλουδιών
https://www.youtube.com/watch?v=asRhHkkRLyQ
Το θαύμα των θαλάσσιων πλασμάτων
https://www.youtube.com/watch?v=WIa7o5–mcM
Το θαύμα των πεταλούδων
https://www.youtube.com/watch?v=vlZRoIigsAU&feature=relmfu
Καλό βράδυ σε όλους μας,
Σοφία
Το Το θαύμα του DNA (Μέρος Α΄)
Τι είναι το DNA
Το DNA είναι μια ινώδης, όξινη χημική ουσία που υπάρχει μέσα σε κάθε κύτταρο των ζωντανών οργανισμών (φυτικών και ζωικών).
Σε κάποιους μονοκύτταρους οργανισμούς, που δεν διαθέτουν πυρήνα, τα μόρια του DNA τους βρίσκονται μέσα στο κυτταρόπλασμα.
(Δείτε εικόνα 1).
Στην πλειοψηφία των οργανισμών, όπως και στον άνθρωπο, τα μόρια του DNA βρίσκονται κυρίως μέσα στον πυρήνα των κυττάρων (πυρηνικό DNA), ενώ μικρή ποσότητα, περίπου 2% του συνολικού DNA στην περίπτωση του ανθρώπου, βρίσκεται μέσα στα μιτοχόνδρια (μιτοχονδριακό DNA). Τα μιτοχόνδρια είναι οργανίδια που βρίσκονται εντός του κυττάρου, αλλά έξω από τον πυρήνα του. Σε κάθε ανθρώπινο κύτταρο υπάρχουν από 1 έως 10.000 μιτοχόνδρια, ανάλογα με το είδος του κυττάρου. (Εδώ να σημειώσουμε ότι από αυτή τη μικρή ποσότητα μιτοχονδριακού DNA εξαρτάται η συνέχιση της ζωής μας, διότι στο μιτοχόνδριο μετατρέπονται οι ουσίες από τις τροφές που προσλαμβάνουμε σε μορφή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό, παρέχοντας έτσι στον οργανισμό την ενέργεια που χρειάζεται για να ζήσει. Γι’ αυτό και τα μιτοχόνδρια χαρακτηρίζονται και ως εργοστάσια παραγωγής ενέργειας. Επιπλέον, μέσα στο μιτοχονδριακό DNA περιέχεται καταγεγραμμένη όλη η γενετική μας ιστορία από την πλευρά των γυναικών από τις οποίες προερχόμαστε: της μητέρας, της γιαγιάς, της προγιαγιάς μας, κλπ).
Το πυρηνικό DNA
Αλλά, βεβαίως, αυτό που μας είναι περισσότερο γνωστό είναι το πυρηνικό DNA, διότι από αυτό σχηματίζονται τα, επίσης πολύ γνωστά σε όλους μας, χρωμοσώματα. Κάθε χρωμόσωμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα χημικό μόριο DNA (ένα μόριο δεσοξυριβονουκλεϊνικού οξέως, δηλαδή).
Κάθε μόριο/χρωμόσωμα είναι φτιαγμένο από δομικές μονάδες που ονομάζονται νουκλεοτίδια. Κάθε νουκλεοτίδιο περιέχει μια χημική ουσία από άζωτο, με ιδιότητες βάσης. Υπάρχουν 4 τέτοιες αζωτούχες βάσεις από τις οποίες οικοδομείται το DNA (Θυμίνη, Αδενίνη, Γουανίνη και Κυτοσίνη) που τις παριστάνουμε με το αρχικό γράμμα του ονόματός τους στα Αγγλικά: G, A, T και C. (Δείτε εικόνα 2).
Τα μόρια του DNA είναι εξαιρετικά μεγάλα, τόσο που, για παράδειγμα, στην περίπτωση του ανθρώπου, μπορούν να περιέχουν από 45 εκατομμύρια έως 279 εκατομμύρια νουκλεοτίδια. Αυτά τα νουκλεοτίδια συνδέονται ανά ζεύγη και σχηματίζουν μια διπλή έλικα, που μοιάζει, θα λέγαμε, με μια συστραμμένη ανεμόσκαλα. Το κάθε σκαλοπάτι είναι φτιαγμένο από ένα ζεύγος νουκλεοτιδίων ή όπως προτιμούν οι επιστήμονες να λένε, από ένα ζεύγος αζωτούχων βάσεων. Συνολικά, το ανθρώπινο DNA έχει περίπου 3 δισεκατομμύρια τέτοια ζεύγη βάσεων/ζεύγη νουκλεοτιδίων.
(Παρά το μεγάλο μέγεθός του, ωστόσο, το ανθρώπινο DNA πολύ απέχει από το να είναι το μεγαλύτερο που υπάρχει, διότι το μέγεθος του DNA δεν μοιάζει να συνδέεται με το μέγεθος του οργανισμού ή το πόσο εξελιγμένος θεωρούμε ότι είναι αυτός ο οργανισμός. Για παράδειγμα, στην αμοιβάδα, ένα πρωτόζωο που αποτελεί μέρος του πλαγκτόν στα γλυκά νερά και αποτελείται από ένα και μόνο κύτταρο, έχει παρατηρηθεί ένα είδος της που διαθέτει 670 δισεκατομμύρια βάσεις στο DNA του. Δηλαδή, το DNA του είναι πάνω από 220 φορές μεγαλύτερο από το ανθρώπινο).
Τι κάνει το DNA
Ποιος είναι ο ρόλος του DNA; Το DNA περιέχει την καταγραφή όλων των εντολών για τη δημιουργία ενός οργανισμού, μια καταγραφή που έχει πραγματοποιηθεί σε μια κωδικοποιημένη γλώσσα, η οποία, αντί για γράμματα σχεδιασμένα με μελάνι, χρησιμοποιεί τα 4 νουκλεοτίδια. Γι’ αυτό και το DNA κάθε όντος χαρακτηρίζεται ως το blueprint (σχεδιάγραμμα) του. Με βάση αυτό το σχεδιάγραμμα, το ίδιο το κύτταρο, αφού το διαβάσει, παράγει τις κατάλληλες πρωτεΐνες και οικοδομεί όλο τον οργανισμό, μέσα από εξαιρετικά πολύπλοκες διαδικασίες. Κι ενώ σε κάθε κύτταρο του οργανισμού μας υπάρχει το ίδιο DNA, τα κύτταρα που παράγονται δεν είναι ίδια. Τι είναι αυτό που κάνει τον οργανισμό να παράγει κύτταρα π.χ για το δέρμα, για τα μάτια, για το συκώτι; Και για ποιο λόγο, και με ποιες διαδικασίες, όταν σχηματίζεται το έμβρυο, αρχίζουν τα κύτταρα να διαφοροποιούνται και να δημιουργούν τα διάφορα όργανα και τους διαφορετικούς ιστούς;
Είναι κι αυτά μερικά από τα βασικά μυστήρια του DNA.
Τα χρωμοσώματα
Μέσα στον πυρήνα του ανθρώπινου κυττάρου υπάρχουν συνολικά 46 μόρια DNA, και καθένα από αυτά σχηματίζει το καθένα από τα 46 χρωμοσώματά μας. (Ούτε και ο αριθμός των χρωμοσωμάτων ενός οργανισμού είναι ενδεικτικός της «ανωτερότητάς» του, αφού π.χ. η κότα έχει 78 χρωμοσώματα). (Δείτε εικόνα 3).
Για να σχηματιστούν τα χρωμοσώματα, τα μακριά μόρια του DNA συστρέφονται και συμπιέζονται και τελικά παίρνουν το συγκεκριμένο μέγεθος και σχήμα που είναι χαρακτηριστικό για κάθε ζεύγος. Έτσι, τα μόρια του DNA, που αν τα τεντώσουμε έχουν μήκος από 1,5 έως 3 μέτρα, πακετάρονται σε μεγέθη λίγων μm (χιλιοστών του χιλιοστού) – 12 μm είναι τα μεγαλύτερα χρωμοσώματα (το ζεύγος 1). Αυτό το πακετάρισμα του DNA επιτελείται από ειδικές πρωτεΐνες, οι οποίες όπως τώρα αντιλαμβάνονται οι επιστήμονες δεν υπάρχουν μόνο για να συγκρατούν το DNA, αλλά συμβάλλουν και στο πώς εκφράζεται αυτό. Ταυτόχρονα, και το ίδιο το πακετάρισμα δεν γίνεται με τυχαίο τρόπο, αφού έχει μεγάλη σημασία ποιες βάσεις έρχονται κοντά σε ποιες άλλες όταν το μόριο πακετάρεται.
Γονίδια και γονιδίωμα
Μέσα στα χρωμοσώματα, οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει συγκεκριμένες περιοχές που η καθεμιά τους έχει τις απαραίτητες πληροφορίες για την ανάπτυξη κάποιου ειδικού χαρακτηριστικού του οργανισμού. Αυτές οι περιοχές ονομάζονται γονίδια, κι έτσι έχουμε, για παράδειγμα, τα γονίδια που καθοδηγούν την ανάπτυξη των άκρων μας, το γονίδιο που καθορίζει το χρώμα των ματιών μας κλπ.
Σε κάθε χρωμόσωμα υπάρχουν χιλιάδες γονίδια, και μέσα από τα γονίδια κληροδοτούνται τα χαρακτηριστικά των γονέων στους απογόνους τους.
(Δείτε εικόνα 4).
Το σύνολο του DNA ενός οργανισμού αποτελεί το γονιδίωμά του.
Το 2003 ολοκληρώθηκε η χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, καταγράφηκαν, δηλαδή, όλες οι βάσεις και τα ζεύγη των νουκλεοτιδίων που αποτελούν τα «σκαλοπάτια» της έλικας όλων των μορίων του DNA του. Αλλά, το γεγονός ότι οι επιστήμονες χαρτογράφησαν το DNA δεν σημαίνει ότι είναι σε θέση να κατανοούν και πώς ακριβώς λειτουργεί. Κατά τη χαρτογράφηση, που πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία διαφόρων χωρών και εργαστηρίων στα χρόνια 1990-2003, εντοπίστηκαν 30.000 – 40.000 γονίδια (ούτε κι αυτός ο αριθμός κατέστη δυνατό να αποσαφηνιστεί). Ωστόσο, όλα αυτά τα γονίδια καταλαμβάνουν μόνο ένα μικρό μέρος του DNA μας, ίσως και μόνο το 5% ή και λιγότερο.
Για το υπόλοιπο, οι επιστήμονες κάποια πράγματα καταλαβαίνουν, αλλά, στο μεγαλύτερο μέρος του, το DNA παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο.
———————————————————————————————————————————————————
Είναι καλό να τα γνωρίζουμε όλα αυτά, διότι έχουμε αναλωθεί τόσο πολύ στη συζήτηση για το αν ο άνθρωπος μοιάζει με τον πίθηκο και αν ο πίθηκος μπορεί να γίνει άνθρωπος και ξεχνάμε ότι η βάση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Δημιουργία από τον Θεό και την άποψη ότι όλα έγιναν με τυχαίες διαδικασίες είναι το κατά πόσο αυτός ο θαυμαστός μηχανισμός του κυττάρου θα μπορούσε να δημιουργηθεί μέσα από τυχαίες διαδικασίες. Ποιος νόμος των πιθανοτήτων μπορεί να υποστηρίξει ότι με τη μέθοδο της δοκιμής και του σφάλματος θα μπορούσαν ποτέ να δημιουργηθούν μόρια με δισεκατομμύρια δομικά υλικά; Και δεν είναι μόνο τα μόρια του DNA, είναι και τα μακρομόρια των πρωτεϊνών, οι οποίες για τον άνθρωπο υπολογίζονται ότι είναι πάνω από 50.000. Και κάθε μόριο πρωτεΐνης αποτελείται από δεκάδες έως και χιλιάδες αμινοξέα. Πόσος χρόνος, πόση τύχη, πόσες ευτυχείς συγκυρίες θα απαιτούνταν, ωσότου συντελεστεί κάτι τέτοιο; Κι ακόμη, όταν αυτό που παρατηρούμε γύρω μας είναι η συνεχής φθορά και αποδιοργάνωση, για ποιο λόγο να φανταστούμε ότι η ύλη μπόρεσε να οργανωθεί τόσο αξιοθαύμαστα από μόνη της και να δημιουργήσει όχι μόνο ένα είδος οργανισμού, αλλά δισεκατομμύρια διαφορετικούς οργανισμούς, που καθένας τους είναι ένα θαύμα τελειότητας;
Και τέλος, αφού οι επιστήμονες ακόμη και σήμερα γνωρίζουν τόσα λίγα για το DNA,
πώς μπορούν εδώ και αρκετά χρόνια να διατείνονται ότι είναι σε θέση να γνωρίζουν πώς δημιουργήθηκε;
Πριν από 2.000 χρόνια – επειδή και τότε, και από πολύ νωρίτερα, ακούγονταν αυτές οι ίδιες ιδέες, περί της δημιουργίας του κόσμου από εξελικτικές διαδικασίες – ο απόστολος Παύλος απάντησε σ’ αυτά τα ερωτήματα με ξεκάθαρο τρόπο, λέγοντας πως η Δημιουργία πραγματικά αποκαλύπτει το ποιος είναι ο Θεός, αλλά οι άνθρωποι επέλεξαν να αποκρύψουν αυτή την αλήθεια και αναζήτησαν μάταιες σκέψεις, που σκότισαν τις καρδιές τους και τους οδήγησαν να τιμούν την κτίση (την ύλη), αντί για τον Κτίστη της (Προς Ρωμαίους 1:18-32). Και μέσα από τα λόγια του Ιησού μπορούμε να αντιληφθούμε το γιατί: «.οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά. Επειδή, όποιος πράττει τα φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται στο φως, για να μη έρθουν σε έλεγχο τα έργα του» (Κατά Ιωάννην 3:19-20).
——————————————————————————————————————————————————
Ανέτρεξα σε πολλά άρθρα και έλεγχα τις πληροφορίες από διάφορες πηγές, γι’ αυτό και δεν έβαλα παραπομπές όπως συνήθως κάνω.
Αλλά, ένα ωραίο συνοπτικό άρθρο για το ανθρώπινο γονιδίωμα από έναν Δημιουργιστή, διδάκτορα Βιοχημείας τον Dr Todd Wood (http://creationwiki.org/Todd_Wood) μπορείτε να βρείτε εδώ http://www.icr.org/index.php?module=articles&action=view&ID=451
και επίσης, ένα πολύ καλό, συνοπτικό άρθρο για το κύτταρο, από τον Dr Dennis O’Neil καθηγητή Ανθρωπολογίας στο Palomar College της California, βρίσκεται εδώ http://anthro.palomar.edu/biobasis/bio_5.htm
